Μία ημέρα πριν από τα Χριστούγεννα του 2013, ο Νότης Μηταράκης υπογράφει την έγκριση χρηματοδότησης δύο επενδυτικών προγραμμάτων συνολικής αξίας 29 εκατομμυρίων ευρώ για τη μετατροπή δύο γνωστών χώρων πολιτισμού της Αθήνας σε συνεδριακά κέντρα. Τα σχέδια είχαν κατατεθεί πριν από 8 χρόνια και είχαν στο παρελθόν απορριφθεί από τις γνωμοδοτικές υπηρεσίες του υπουργείου, φαίνεται όμως ότι το πνεύμα των Χριστουγέννων επηρέασε θετικά την απόφαση.
Όπως είναι γνωστό, ο Δεκέμβριος είναι ο μήνας της «ανάπτυξης», αφού τις τελευταίες ημέρες του χρόνου δημοσιεύονται εκατοντάδες αποφάσεις και μοιράζονται εκατομμύρια ευρώ. Το υπουργείο διατείνεται ότι οι διαδικασίες επισπεύδονται προκειμένου να μη χαθούν οι προθεσμίες του ΕΣΠΑ, αλλά η αλήθεια είναι ότι υπάρχει μια συγκεκριμένη ομάδα της «ιδιωτικής πρωτοβουλίας» που εκ συστήματος επωφελείται απ’ αυτόν τον εθνικό στόχο.Αναλύοντας τα δεδομένα της Δι@ύγειας για τον τελευταίο μήνα του 2013 εντοπίσαμε μια σειρά από ενδιαφέρουσες αποφάσεις τις οποίες εξετάζουμε και θα σας παρουσιάσουμε τους ερχόμενους μήνες. Δύο περιπτώσεις όμως ξεχώρισαν αμέσως, τόσο για την προκλητικότητά τους όσο και για την εκπληκτική ομοιότητά τους.
Τη Δευτέρα 13 Ιανουαρίου 2014, ο οικονομικός τύπος συντεταγμένα παρουσιάζει μια είδηση: «Ξεπάγωσε η επένδυση για το συνεδριακό κέντρο του ΠΑΛΛΑΣ». Τα ρεπορτάζ είναι πανομοιότυπα και είναι προφανές ότι προέρχονται από την ίδια πηγή. Στον τύπο δεν βρίσκουμε όμως αναφορές για την άλλη επένδυση εκατομμυρίων που εγκρίθηκε την ίδια ημέρα από τον Νότη Μηταράκη: αυτή του Θεάτρου ΜΠΑΤΜΙΝΤΟΝ.
Τα δύο επενδυτικά προγράμματα κατατίθενται στο ΥπΑν το 2006 βάσει του Νόμου 3299, ο οποίος όμως δεν προέβλεπε ενίσχυση επιχειρήσεων πολιτισμού. Οι ιδιοκτήτες βρίσκουν ωστόσο παραθυράκι και κάνουν αίτηση για μετατροπή χώρων σε συνεδριακά κέντρα - επενδύσεις που εμπίπτουν στις ξενοδοχειακές αναβαθμίσεις, οι οποίες συγχρηματοδοτούνται με ποσοστό έως και 50%.
Ποιες είναι οι ιδιοκτήτριες εταιρείες; Στην περίπτωση του ΠΑΛΛΑΣ η εταιρία PICAR Α.Ε., θυγατρική της Τράπεζας ΠΕΙΡΑΙΩΣ, η οποία ελέγχει το Μετοχικό Ταμείο Στρατού (100%), στο οποίο ανήκει το Μέγαρο στο Κολωνάκι (CityLink). Στην περίπτωση του ΜΠΑΤΜΙΝΤΟΝ η εταιρεία A.B.C.D. (ATHENS BADMINTON CULTURAL DEVELOPMENT) Α.Ε. του Μιχάλη Αδάμ, που εκμισθώνει το στάδιο του ΜΠΑΤΜΙΝΤΟΝ.
Τον Απρίλιο του 2009 η εφημερίδα Πρώτο Θέμα δημοσιεύει συνέντευξη του Μιχάλη Αδάμ, του επιχειρηματία που το 2006 εκμίσθωσε το γήπεδο Μπάτμιντον από την Ολυμπιακά Ακίνητα Α.Ε., στην οποία ισχυρίζεται ότι «ένας χώρος όπως το Badminton μπορεί να ζήσει χωρίς κρατική επιχορήγηση […] Πρόσφατα μου ζήτησαν συνάντηση στο υπουργείο Πολιτισμού επειδή ήθελαν να με γνωρίσουν από κοντά, γιατί, όπως μου εξήγησαν, είμαι ο μόνος άνθρωπος που ασχολείται με τον πολιτισμό και δεν τους έχει ζητήσει χρήματα!».
Η αλήθεια είναι κατά τι διαφορετική. Στην πραγματικότητα, η εταιρία A.B.C.D. δημιουργείται το 2006 με πρώτο αναφερόμενο σκοπό τη διαχείριση και εκμετάλλευση επιχειρηματικού σχεδίου ανάπτυξης συνεδριακού κέντρου, και αμέσως υποβάλλει αίτηση χρηματοδότησης στη Γενική Γραμματεία Επενδύσεων του ΥπΑν. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει την εκμίσθωση της αρένας του ΜΠΑΤΜΙΝΤΟΝ, αξίας 2,4 εκατομμυρίων ευρώ, και τις εργασίες μετατροπής της σε συνεδριακό κέντρο προϋπολογισμού 9,1 εκατομμυρίων ευρώ.
Με μόλις 11,5 εκατομμύρια ευρώ, το Δημόσιο θα έχει την τιμή να συνδράμει στη δημιουργία συνεδριακού κέντρου 880 θέσεων με «ευρύχωρη σκηνή για τους ομιλητές και το προεδρείο των συνεδριάσεων» (για την ακρίβεια αρκετά ευρύχωρη ώστε να μπορεί να παιχτεί και το «Cats», αν κάποιο συνέδριο θέλει να το αναλύσει). Η επένδυση όμως έχει και άλλα οφέλη, αφού προβλέπει τη δημιουργία δεκαέξι (16) θέσεων εργασίας.
Τα προβλήματα εμφανίζονται από την πρώτη στιγμή. Οι κάτοικοι της περιοχής προσφεύγουν το 2006 στο ΣτΕ, αφού οι εγκαταστάσεις ήταν προσωρινές και έπρεπε να κατεδαφιστούν (όπως προβλεπόταν κατά την κατασκευή τους) μετά το τέλος των αγώνων, επειδή βρίσκονται εντός της έκτασης 965 στρεμμάτων στο Γουδή που προορίζεται για μητροπολιτικό πάρκο.
Τελικά το επιχειρηματικό πλάνο προχωράει χωρίς την επιδότηση του Δημοσίου, αφού τον Ιούνιο του 2007 η Γνωμοδοτική Επιτροπή του ΥπΑν αποφαίνεται ομόφωνα ότι ο σχετικός φάκελος πρέπει να τεθεί στο αρχείο της υπηρεσίας λόγω έλλειψης βασικών δικαιολογητικών. Φυσικά το ΜΠΑΤΜΙΝΤΟΝ ονομάζεται «ΘΕΑΤΡΟ ΜΠΑΤΜΙΝΤΟΝ» και λειτουργεί ως χώρος πολιτισμού φιλοξενώντας μεγάλες παραγωγές, και όχι ως συνεδριακό κέντρο παρά σε ελάχιστες περιπτώσεις (οι οποίες επί το πλείστον οργανώνονται τον τελευταίο καιρό πριν από την έγκριση του ΥπΑν).
Μετά την απόρριψη του επενδυτικού προγράμματος η A.B.C.D., σύμφωνα με ανθρώπους που γνωρίζουν την υπόθεση, καταθέτει το 2008 αίτημα θεραπείας της απόφασης (εκ νέου εξέταση της υπόθεσης), αλλά στην πραγματικότητα περιμένει μέχρι το 2013, οπότε επανακάμπτει δυναμικά. Τι έχει αλλάξει στο μεταξύ; Ο νέος επενδυτικός Νόμος Ν.3908/2011 και μια υπουργική απόφαση αλλάζουν τα δικαιολογητικά τα οποία απαιτούνται για τις αιτήσεις υπαγωγής επενδυτικών σχεδίων.
Πριν από την έγκριση του προγράμματος, όμως, μεσολαβεί και κάτι ακόμα: Τον Μάιο του 2012 η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας κάνει δεκτή την αίτηση του πολιτιστικού σωματείου των κατοίκων της ευρύτερης περιοχής και ακυρώνει την οικοδομική άδεια που εκδόθηκε το 2006 (αναθεωρήθηκε το 2007), βάσει της οποίας οι προσωρινές εγκαταστάσεις μετατράπηκαν σε μόνιμες. Το κτίριο του ΜΠΑΤΜΙΝΤΟΝ θεωρείται πλέον αυθαίρετο και κατεδαφιστέο.
Η Γνωμοδοτική Επιτροπή συνεδριάζει τον Νοέμβριο του 2013 και κατά πλειοψηφία εγκρίνει αναδρομικά το επενδυτικό πρόγραμμα του κυρίου Αδάμ. Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι στην απόφαση δεν αναφέρεται πουθενά η εμπλοκή του ΣτΕ, ενώ εντύπωση προκαλεί και το γεγονός ότι σε κανέναν δεν φαίνεται περίεργο ότι το ΘΕΑΤΡΟ ΜΠΑΤΜΙΝΤΟΝ λέγεται για κάποιο λόγο θέατρο και όχι συνεδριακό κέντρο, παρόλο που ο χώρος λειτουργεί ήδη 8 χρόνια και θα ήταν εύκολο να διαπιστωθεί ότι η διοργάνωση συνεδρίων είναι συμπληρωματική δραστηριότητα της επιχείρησης. Φαίνεται δηλαδή ότι τα μέλη της επιτροπής δεν είναι πολύ των τεχνών και των συνεδρίων.
Κι όμως με την απόφαση του Νότη Μηταράκη παραμονές Χριστουγέννων το δημόσιο εγκρίνει τη δαπάνη 3.640.000 ευρώ ως ποσοστό αναδρομικής συμμετοχής στην επένδυση. Το κερασάκι στην τούρτα έρχεται με την απόφαση που δημοσιεύεται στη Δι@ύγεια η οποία κλείνει με την φράση «Με την επένδυση θα δημιουργηθούν 16 νέες θέσεις απασχόλησης». Κι όμως, ο υφυπουργός Ανάπτυξης θα έπρεπε να θυμάται ότι με δική του τροπολογία μειώθηκε ο χρόνος κατά τον οποίο οι εταιρείες που υπάγονται σε επενδυτικά προγράμματα πρέπει να διατηρούν τους εργαζομένους που περιλαμβάνονται στο πρόγραμμα από 5 στα 3 χρόνια, ενώ με μια άλλη δική του απόφαση αλλάζει ο τρόπος υπολογισμού της ημερομηνίας ολοκλήρωσης των επενδύσεων, μετατοπίζοντάς την προς το παρελθόν. Έτσι η A.B.C.D. που θα πάρει 3.6 εκατομμύρια ευρώ δεν θα έχει καμία συμβατική υποχρέωση προς το δημόσιο μετά από λίγους ακόμα μήνες (σύμφωνα με τις πληροφορίες μας, το επενδυτικό πρόγραμμα θα θεωρηθεί περαιωμένο το τέλος του 2014).
Η απολαυστική θεατρική παράσταση «ελάφρυνση του δημοσίου κατά 3,6 εκατομμύρια ευρώ» αναμένεται πάντως να δοθεί τον Δεκέμβριο του 2014, αφού στην υπουργική απόφαση της έγκρισης του προγράμματος, που κοινοποιείται στην εταιρεία, διαβάζουμε ότι «Πριν την πρώτη καταβολή της επιχορήγησης θα πρέπει να διενεργηθεί έλεγχος από την υπηρεσία για να πιστοποιηθεί ότι η κύρια χρήση του χώρου της επένδυσης είναι συνεδριακό κέντρο».
Ίσως οι άνθρωποι στο υπουργείο Πολιτισμού θα έπρεπε να ξανακαλέσουν τον κύριο Μιχάλη Αδάμ για να τους εξηγήσει πως τα 3,6 εκατομμύρια ευρώ δεν θεωρούνται κρατικές επιδοτήσεις.
Την ίδια ημέρα που η Γνωμοδοτική Επιτροπή εγκρίνει την επένδυση του Μπάτμιντον εκδίδεται σύμφωνα με τις πληροφορίες μας και η απόφαση για το «Συνεδριακό Κέντρο ΠΑΛΛΑΣ & ΑΛΙΚΗ», που κόστισε πάνω από 22 εκατομμύρια και απ’ ό,τι διαβάζουμε είναι χωρητικότητας 1.190 συνέδρων.
Το επενδυτικό πρόγραμμα της PICAR Α.Ε. (Τράπεζα Πειραιώς) κατατίθεται τον Ιούλιο του 2006 ενώ ταυτόχρονα ξεκινούν και οι εργασίες στο μέγαρο από την ΤΕΡΝΑ Α.Ε., οι οποίες -σύμφωνα με τα δικαιολογητικά που έχουμε στα χέρια μας- ολοκληρώνονται το Νοέμβριο του ίδιου έτους. Το αντικείμενο της επένδυσης είναι η ίδρυση αυτοτελούς συνεδριακού κέντρου 1.190 συνέδρων μέσω της διεύρυνσης των χρήσεων των θεατρικών αιθουσών ΠΑΛΛΑΣ και ΑΛΙΚΗ. Το κόστος ανέρχεται στα 22 εκατομμύρια ευρώ, αλλά μην ανησυχείτε, το κέρδος για την ελληνική κοινωνία θα είναι σημαντικότατο, αφού θα εξασφαλιστούν δεκαοκτώ (18) θέσεις εργασίας, άρα είναι πολύ φυσιολογικό το κράτος να συνδράμει το έργο με 6,6 εκατομμύρια ευρώ.
Η υπόθεση όμως δεν εξελίσσεται καλά για την Τράπεζα Πειραιώς. Η Γνωμοδοτική Επιτροπή συνεδριάζει στο τέλος του 2006 και κατά πλειοψηφία αποφασίζει την αρχειοθέτηση της υπόθεσης εξαιτίας ελλείψεων στον φάκελο της αίτησης. Η εταιρεία υποβάλλει αίτημα θεραπείας το οποίο αρχικά δεν γίνεται δεκτό, αλλά μετά από πιέσεις τελικά συζητείται το 2010. Και πάλι όμως η επιτροπή επιβεβαιώνει την απόφασή της και απορρίπτει την επένδυση για μια σειρά από λόγους. Ένας απ’ αυτούς είναι και η έλλειψη πάρκινγκ, κάτι που φαίνεται ότι αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία για συνεδριακό κέντρο. Στο επενδυτικό σχέδιο της εταιρείας αναφέρεται ότι βάσει κάποιου νόμου του ‘70 το μέγαρο δεν υποχρεούται να διαθέτει θέσεις στάθμευσης, ωστόσο μαθαίνουμε ότι κάποιοι στον ΕΟΤ αντιδρούσαν στη δημιουργία Συνεδριακού Κέντρου –με τέτοιο μάλιστα κόστος- χωρίς το απαραίτητο πάρκινγκ.
Στην υπουργική απόφαση που εκδίδεται για την απόρριψη της επένδυσης διαβάζουμε μεταξύ άλλων ότι το ΠΑΛΛΑΣ και το ΑΛΙΚΗ λειτουργούν κυρίως ως θεατρικές αίθουσες και η πιθανή χρήση τους ως συνεδριακά κέντρα είναι απλώς συμπληρωματική.
Τι μεσολαβεί από τότε μέχρι την έγκριση του προγράμματος; Δεν είναι πολύ σαφές, αλλά μαθαίνουμε ότι υπήρξε άλλη μία απόρριψη αιτήματος θεραπείας αμέσως μόλις ανέλαβε υφυπουργός ο Νότης Μηταράκης τον Ιούνιο του 2012.
Δεν γνωρίζουμε αν υπάρχει κάποιο όριο επανάληψης των διαδικασιών στο Δημόσιο ή έστω κάποιο ρεκόρ Γκίνες για το πιο πολυσυζητημένο επενδυτικό πρόγραμμα, αλλά τελικά η Γνωμοδοτική Επιτροπή συνεδριάζει εκ νέου το Νοέμβριο του 2013, έπειτα από ακόμα ένα αίτημα θεραπείας, και αποφασίζει ότι δεν έφταιγε η εταιρεία για τις ελλείψεις του φακέλου, οπότε μπορεί το έργο να ενταχθεί αναδρομικά στον επενδυτικό νόμο, παρόλο που όλες οι εργασίες έχουν ολοκληρωθεί..
Στην υπουργική απόφαση που κοινοποιείται στους ιδιοκτήτες και αφορά την έγκριση διαβάζουμε επίσης ότι οι ελεγκτές θα πρέπει να διαπιστώσουν προτού καταβάλλουν την επιδότηση των 6,6 εκατομμυρίων ευρώ ότι η κύρια χρήση του ΠΑΛΛΑΣ είναι συνεδριακό κέντρο. Τους ευχόμαστε καλή τύχη. Εμείς όσο και να ψάξαμε δεν βρήκαμε ούτε ένα συνέδριο που να διοργανώθηκε στις πολυτελείς αίθουσες του μεγάρου, αλλά υπάρχει ακόμα χρόνος, αφού η ολοκλήρωση και αυτής της επένδυσης έχει οριστεί για την τελευταία ημέρα του 2014. Μέχρι τότε το ΠΑΛΛΑΣ θα πρέπει να κρατήσει και τους 18 εργαζόμενους, συμβάλλοντας έτσι στην καταπολέμηση της ανεργίας.
-----------------------------
Ποιες ιδιωτικές επενδύσεις;
Στις δύο αυτές υποθέσεις ιδιαίτερη αίσθηση προκαλεί η ομαλή ροή τους. Επί 8 χρόνια οι επενδυτές δεν φαίνεται να πτοούνται από τις πολιτικές εξελίξεις και τις αλλαγές στην πολιτική ηγεσία του τόπου. Τα επενδυτικά τους προγράμματα κατατίθενται εκ νέου κάθε φορά που κάποιος ανασχηματισμός ή νέα κυβέρνηση προκαλεί αλλαγές στην διοίκηση του Υπουργείου Ανάπτυξης.
Ένα ακόμα ενδιαφέρον στοιχείο της έρευνας είναι η τρομακτική ομοιότητα των δύο επενδυτικών προτάσεων. Κατατίθενται σχεδόν μαζί, αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα (με ελλείψεις στα αρχιτεκτονικά σχέδια) τα οποία λύνονται με τον ίδιο τρόπο (ο ΕΟΤ βεβαιώνει ότι είχαν κατατεθεί στο παρελθόν και με δική του υπαιτιότητα δεν είχαν προωθηθεί), ακολουθούν τον ίδιο δρόμο επανακατέθεσης και τελικά εγκρίνονται μαζί την ίδια ημέρα και την ίδια ώρα.
Αυτό όμως που προκαλεί περισσότερο είναι η ίδια η ύπαρξη επιδοτήσεων αυτού του τύπου. Η Γενική Γραμματεία στου ΥπΑν διαχειρίζεται τις γνωστές ΣΔΙΤ (Συμπράξεις Δημοσίου - Ιδιωτικού Τομέα), που υποτίθεται ότι συμβάλλουν στον εθνικό στόχο της ανάπτυξης. Την ώρα όμως που ο Κυριάκος Μητσοτάκης υπογράφει με μία απόφαση την απόλυση 15.000 εργαζομένων του δημόσιου τομέα, το κράτος φαίνεται να αποδίδει σχεδόν 10 εκατομμύρια ευρώ με μοναδικό όφελος τη δημιουργία 34 θέσεων εργασίας (με κόστος δηλαδή περίπου 300.000 ευρώ ανά εργαζόμενο) με χρονικό ορίζοντα διατήρησης των θέσεων λίγο μεγαλύτερο από επτά μήνες.
Αυτές τις ημέρες ο Γενικός Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης, Λέανδρος Ρακιντζής μίλησε στα ΜΜΕ για θύλακα διαφθοράς εντός της Γενικής Γραμματείας Επενδύσεων, και πιο συγκεκριμένα για ελεγκτές που φέρονται να εκβιάζουν για την έγκριση επενδυτικών προγραμμάτων. Η υπόθεση είχε γίνει γνωστή στο πανελλήνιο πριν από δύο χρόνια, όταν ένας ξενοδόχος είχε προσφύγει στην αστυνομία και είχε παγιδέψει υπάλληλο του ΥπΑν την ώρα που δεχόταν «γρηγορόσημο».
Ωστόσο οι περιπτώσεις που παρουσιάζουμε σήμερα δεν μπορεί να έχουν μεθοδευτεί από κάποιους επιτήδειους υπαλλήλους. Ισα-ίσα από το ιστορικό της κάθε επενδυτικής πρότασης (στο βαθμό που μπορέσαμε να το συναρμολογήσουμε μέσω των αποφάσεων) φαίνεται ότι οι ελεγκτές του ΥπΑν αντιστάθηκαν στις πιέσεις και αρνήθηκαν τις χρηματοδοτήσεις επί χρόνια.
Αντιθέτως κατά την διάρκεια της έρευνας διαπιστώσαμε ότι η πολιτική ηγεσία φροντίζει να ψηφίζει τροπολογίες και να αλλάζει τον κανονισμό προκειμένου να περάσουν επενδυτικά προγράμματα εκατομμυρίων ευρώ που απορρίπτονται από τους ελεγκτές.
Πιο συγκεκριμένα μαζέψαμε τις τροπολογίες του επενδυτικού Νόμου 3299 από την στιγμή που ανέλαβε η νέα πολιτική ηγεσία (Υπουργός Χατζηδάκης, Υφυπουργός Μηταράκης) και σας παρουσιάζουμε μερικές από αυτές:
Αποφεύγοντας τη διαφάνεια
Με την τροποποίηση της παραγράφου 6 από το Ν.4146/2013, ΦΕΚ 90 περί «Επιτάχυνση Διαδικασιών» προβλέπεται «η εξαίρεση της υποχρέωσης δημοσίευσης στην εφημερίδα της κυβέρνησης των Γνωμοδοτικών Επιτροπών» ενώ αμέσως μετά την υποπαράγραφο σχετικά με την δημοσίευση των αποφάσεων στο διαδίκτυο διαβάζουμε ότι η «τυχόν έλλειψη δημοσίευσης αποφάσεων συγκρότησης οργάνων της παραγράφου 1 του παρόντος άρθρου (σ.σ. περί γνωμοδοτικών επιτροπών) πριν την έκδοση του παρόντος νόμου δεν επιφέρει ακυρότητά τους.
Ο νομοθέτης εδώ αφού πρώτα φροντίζει να καλύψει την έλλειψη δημοσίευσης των αποφάσεων των Γνωμοδοτικών Επιτροπών, οι οποίες σύμφωνα με τον Ν.3299 θα έπρεπε να βρίσκονταν τυπωμένες σε ΦΕΚ, εξασφαλίζει ότι το καθεστώς αδιαφάνειας θα συνεχιστεί στο μέλλον χωρίς παρατυπίες.
Βιασύνη μέσω νόμου
Με την τροποποίηση της παραγράφου 6 από το Ν.4146/2013, ΦΕΚ 90 περί «Επιτάχυνση Διαδικασιών» προβλέπεται ότι «Αιτήσεις θεραπείας επί επενδυτικών σχεδίων που έχουν υπαχθεί κατά τις διατάξεις του ν. 3299/2004, οι οποίες έχουν υποβληθεί ως «Αιτήματα Θεραπείας» έως τη δημοσίευση του παρόντος νόμου και δεν έχουν εξετασθεί, εξετάζονται από την αρμόδια Υπηρεσία κατά προτεραιότητα έως την 31/12/2013, άλλως τεκμαίρεται η σιωπηρή απόρριψή τους».
Με αυτή την προθεσμία που βάζει ο ίδιος ο υπουργός στον εαυτό του επιβάλλει την εξέταση των Αιτημάτων Θεραπείας που έχουν καταθέσει η A.B.C.D. και η PICAR.
Χαρίζει (εκατοντάδες εκατομμύρια) η ομάδα
Με την τροποποίηση της παραγράφου 6 από το Ν.4146/2013, ΦΕΚ 90 περί «Επιτάχυνση Διαδικασιών» προβλέπεται ότι υπάρχει «δυνατότητα καταβολής ποσοστού έως και 100% της επιχορήγησης με την προσκόμιση εγγυητικής επιστολής, προσαυξημένης κατά 10%» ενώ παρακάτω διαβάζουμε ότι «Μετά την πιστοποίηση της υλοποίησης επενδυτικών σχεδίων σε ποσοστό 50% και άνω […] αποδεσμεύεται η κατατεθειμένη Εγγυητική επιστολή». Τα παραπάνω «ισχύουν έως και την 31.12.2014».
Αυτή η απόφαση προκάλεσε αρκετές αντιδράσεις στο τέλος του 2013 αφού το Υπουργείο Ανάπτυξης κάνει την εξής ακροβασία: Θέλοντας να παρουσιάσει αυξημένη απορρόφηση των κοινοτικών κονδυλίων λέει σε όσους έχουν υπαχθεί σε επενδυτικά προγράμματα «φέρτε μας μια εγγυητική επιστολή από μια τράπεζα και εμείς θα σας εγκρίνουμε το ποσό πριν καν ελέγξουμε ότι ολοκληρώσατε το επενδυτικό πρόγραμμα». Αυτό γίνεται με την δικαιολογία ότι σε αντίθετη περίπτωση τα χρήματα θα χαθούν λόγω παρέλευσης προθεσμιών αλλά τούτο θα ίσχυε αν η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν ζητούσε ποτέ τα χρήματά της πίσω όταν διαπιστώνεται ότι γίνεται κατάχρηση (απτό παράδειγμα αποτελεί η περίπτωση της ξενοδοχειακής μονάδας του Λιάπη). Έτσι, όπως επισημαίνουν άνθρωποι που γνωρίζουν τι συμβαίνει, τα 500 από τα 700 εκατομμύρια που φαίνεται ότι δόθηκαν σε επενδύσεις το τελευταίο χρόνο γίνονται με τέτοιες συναλλαγές και ως εκ τούτου βρίσκονται στον αέρα μέχρι οι ελεγκτές να επιβεβαιώσουν ότι τηρήθηκαν τα επενδυτικά προγράμματα.
Ιδιαίτερα για τις δύο υποθέσεις που εξετάζουμε σήμερα η αναδρομική έγκριση της χρηματοδότησης (που λήγει κατά διαβολική σύμπτωση την ίδια ημερομηνία με παραπάνω) επιτρέπει την χρηματοδότηση και ταυτόχρονη αποδέσμευση της εγγυητικής επιστολής αφού τα έργα εμφανίζονται ολοκληρωμένα.
Και σε αυθαίρετα δίνουμε
Με την τροποποίηση της παραγράφου 6 από το Ν.4146/2013, ΦΕΚ 90 περί «Επιτάχυνση Διαδικασιών» προβλέπεται ότι «∆ύναται να πιστοποιηθεί ολοκλήρωση επενδυτικών σχεδίων που έχουν υπαχθεί στο ν. 1892/1990, καθώς και σε µεταγενέστερους επενδυτικούς νόµους, εφόσον τυχόν αυθαίρετες κτιριακές υποδοµές που συµπεριλαµβάνονται σε αυτά έχουν υπαχθεί στις διατάξεις του ν. 4014/2011 περί τακτοποίησης αυθαιρέτων κι έχει εκδοθεί σχετική άδεια λειτουργίας.»
Το ΣτΕ αποφαίνεται το 2012 ότι το θέατρο Μπάτμιντον λειτουργεί χωρίς έγκυρη οικοδομική άδεια και άρα είναι αυθαίρετο. Όμως ο Μηταράκης δεν έχει πρόβλημα να υπογράψει έγκριση δαπάνης μερικών εκατομμυρίων ευρώ για την εκμίσθωσή του. Δεν έχουμε στοιχεία ότι η συγκεκριμένη τροπολογία χρησιμοποιείτε προκειμένου να παρακαμφθεί το ΣτΕ αλλά η παράγραφος βρωμάει άσχημα.
Ψεκάστε, σκουπίστε τελειώσατε
Με την τροποποίηση της παραγράφου 6 από το Ν.4146/2013, ΦΕΚ 90 περί «Επιτάχυνση Διαδικασιών» προβλέπεται ότι «κατά τις διατάξεις των αναπτυξιακών νόµων 2601/1998 (Α`81), 3299/2004 (Α`261) και 3908/2011 (Α`8) αναφέρεται χρόνος ολοκλήρωσης επενδυτικών σχεδίων, νοείται ο πραγµατικός χρόνος ολοκλήρωσης φυσικού και οικονοµικού αντικειµένου, όπως αυτός αναφέρεται στη σχετική απόφαση ολοκλήρωσης και όχι ο χρόνος δηµοσίευσης της απόφασης αυτής».
Σε περίπτωση που κανένα πρόγραμμα χρηματοδοτηθεί αναδρομικά μετά από 8 χρόνια λόγου χάριν.
Κώστας Εφήμερος
http://www.thepressproject.gr/article/59634/didima-skandala-pallas-batminton
ΠΡΕΖΑ TV
17-4-2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου