Η πρόσβαση σε πόσιμο νερό ήταν μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες των αναπτυξιακών στόχων της χιλιετίας, δηλώνει η Unicef ενόψει της Παγκόσμιας Ημέρας Νερού στις 22 Μαρτίου. Ωστόσο, για 748 εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο, η πρόσβαση και μόνο σε αυτό το ζωτικό αγαθό εξακολουθεί να αποτελεί πρόκληση.
«Η ιστορία της πρόσβασης σε πόσιμο νερό από το 1990, είναι μια ιστορία τεράστιας προόδου απέναντι σε απίστευτες δυσκολίες», δήλωσε ο Sanjay Wijesekera, επικεφαλής των Παγκόσμιων Προγραμμάτων Ύδρευσης, Αποχέτευσης και Υγιεινής της UNICEF. «Αλλά υπάρχουν πολλά ακόμα να γίνουν. Το νερό είναι η πεμπτουσία της ζωής και όμως, τα τρία τέταρτα του ενός δισεκατομμυρίου ανθρώπων - κυρίως οι φτωχοί και πιο περιθωριοποιημένοι - ακόμα και σήμερα στερούνται αυτό το πιο βασικό ανθρώπινο δικαίωμα».
Περίπου 2,3 δισ. άνθρωποι απέκτησαν πρόσβαση σε βελτιωμένες πηγές πόσιμου νερού από το 1990. Ως εκ τούτου, ο αναπτυξιακός στόχος της χιλιετίας για μείωση στο μισό του ποσοστού του παγκόσμιου πληθυσμού που δεν είχε πρόσβαση, επιτεύχθηκε πέντε χρόνια πριν από την προθεσμία του 2015. Υπάρχουν πλέον μόνο τρεις χώρες - Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, Μοζαμβίκη και Παπούα Νέα Γουινέα - όπου πάνω από το μισό του πληθυσμού δεν έχει πρόσβαση σε βελτιωμένες πηγές πόσιμου νερού.
Όμως, παρά την πρόοδο αυτή, εξακολουθούν να υπάρχουν σημαντικές ανισότητες. Από τα 748 εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο που εξακολουθούν να μην έχουν πρόσβαση, το 90% ζουν σε αγροτικές περιοχές και υστερούν σε σχέση με την πρόοδο των χωρών τους.
Για τα παιδιά, η έλλειψη πρόσβασης σε ασφαλές νερό μπορεί να έχει τραγικές συνέπειες. Κατά μέσο όρο, περίπου 1.000 παιδιά πεθαίνουν κάθε μέρα από διαρροϊκές ασθένειες που συνδέονται με το επισφαλές πόσιμο νερό, την ανεπαρκή αποχέτευση ή τις κακές συνθήκες υγιεινής.
Για τις γυναίκες και τα κορίτσια, η μεταφορά του νερού απορροφά χρόνο που μπορούν να διαθέσουν στη φροντίδα για τις οικογένειές τους και τη μόρφωσή τους. Σε επισφαλείς περιοχές, τις εκθέτει επίσης στον κίνδυνο της βίας και της επίθεσης. Η UNICEF εκτιμά ότι μόνο στην Αφρική, οι άνθρωποι δαπανούν 40 δισεκατομμύρια ώρες περπατώντας κάθε χρόνο μόνο και μόνο για τη συλλογή νερού.
Η Υποσαχάρια Αφρική, η περιοχή με τη χαμηλότερη κάλυψη το 1990, βελτιώνει την πρόσβαση σε πόσιμο νερό με το ρυθμό 50.000 ατόμων την ημέρα από το 2000. Παρ' όλα αυτά, η περιοχή εξακολουθεί να εμφανίζει περισσότερους από τους 2 στους 5, αυτών που δεν έχουν πρόσβαση σε παγκόσμιο επίπεδο - ή 325 εκατομμύρια ανθρώπους. Οι περισσότερες χώρες της περιοχής δεν βρίσκονται σε τροχιά για την επίτευξη του στόχου της χιλιετίας. Μια άλλη περιοχή που προξενεί ανησυχία είναι η Ωκεανία, η οποία έχει σημειώσει περιορισμένη πρόοδο από το 1990. Μεγάλος αριθμός ατόμων χωρίς πρόσβαση εμφανίζεται επίσης στην Κίνα (112 εκατομμύρια) και την Ινδία (92 εκατομμύρια).
ΑΠΕ
ΠΡΕΖΑ TV
20-3-2015
«Η ιστορία της πρόσβασης σε πόσιμο νερό από το 1990, είναι μια ιστορία τεράστιας προόδου απέναντι σε απίστευτες δυσκολίες», δήλωσε ο Sanjay Wijesekera, επικεφαλής των Παγκόσμιων Προγραμμάτων Ύδρευσης, Αποχέτευσης και Υγιεινής της UNICEF. «Αλλά υπάρχουν πολλά ακόμα να γίνουν. Το νερό είναι η πεμπτουσία της ζωής και όμως, τα τρία τέταρτα του ενός δισεκατομμυρίου ανθρώπων - κυρίως οι φτωχοί και πιο περιθωριοποιημένοι - ακόμα και σήμερα στερούνται αυτό το πιο βασικό ανθρώπινο δικαίωμα».
Περίπου 2,3 δισ. άνθρωποι απέκτησαν πρόσβαση σε βελτιωμένες πηγές πόσιμου νερού από το 1990. Ως εκ τούτου, ο αναπτυξιακός στόχος της χιλιετίας για μείωση στο μισό του ποσοστού του παγκόσμιου πληθυσμού που δεν είχε πρόσβαση, επιτεύχθηκε πέντε χρόνια πριν από την προθεσμία του 2015. Υπάρχουν πλέον μόνο τρεις χώρες - Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, Μοζαμβίκη και Παπούα Νέα Γουινέα - όπου πάνω από το μισό του πληθυσμού δεν έχει πρόσβαση σε βελτιωμένες πηγές πόσιμου νερού.
Όμως, παρά την πρόοδο αυτή, εξακολουθούν να υπάρχουν σημαντικές ανισότητες. Από τα 748 εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο που εξακολουθούν να μην έχουν πρόσβαση, το 90% ζουν σε αγροτικές περιοχές και υστερούν σε σχέση με την πρόοδο των χωρών τους.
Για τα παιδιά, η έλλειψη πρόσβασης σε ασφαλές νερό μπορεί να έχει τραγικές συνέπειες. Κατά μέσο όρο, περίπου 1.000 παιδιά πεθαίνουν κάθε μέρα από διαρροϊκές ασθένειες που συνδέονται με το επισφαλές πόσιμο νερό, την ανεπαρκή αποχέτευση ή τις κακές συνθήκες υγιεινής.
Για τις γυναίκες και τα κορίτσια, η μεταφορά του νερού απορροφά χρόνο που μπορούν να διαθέσουν στη φροντίδα για τις οικογένειές τους και τη μόρφωσή τους. Σε επισφαλείς περιοχές, τις εκθέτει επίσης στον κίνδυνο της βίας και της επίθεσης. Η UNICEF εκτιμά ότι μόνο στην Αφρική, οι άνθρωποι δαπανούν 40 δισεκατομμύρια ώρες περπατώντας κάθε χρόνο μόνο και μόνο για τη συλλογή νερού.
Η Υποσαχάρια Αφρική, η περιοχή με τη χαμηλότερη κάλυψη το 1990, βελτιώνει την πρόσβαση σε πόσιμο νερό με το ρυθμό 50.000 ατόμων την ημέρα από το 2000. Παρ' όλα αυτά, η περιοχή εξακολουθεί να εμφανίζει περισσότερους από τους 2 στους 5, αυτών που δεν έχουν πρόσβαση σε παγκόσμιο επίπεδο - ή 325 εκατομμύρια ανθρώπους. Οι περισσότερες χώρες της περιοχής δεν βρίσκονται σε τροχιά για την επίτευξη του στόχου της χιλιετίας. Μια άλλη περιοχή που προξενεί ανησυχία είναι η Ωκεανία, η οποία έχει σημειώσει περιορισμένη πρόοδο από το 1990. Μεγάλος αριθμός ατόμων χωρίς πρόσβαση εμφανίζεται επίσης στην Κίνα (112 εκατομμύρια) και την Ινδία (92 εκατομμύρια).
ΑΠΕ
ΠΡΕΖΑ TV
20-3-2015
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου