Zητήματα με την Ποινική Δικαιοσύνη δεν είχε ποτέ στα δέκα χρόνια που μένει στη χώρα μας ο Ισμαήλ Αΐτ Αζί, τα περισσότερα στις Κροκεές της Λακωνίας, όπου ζούσε μέχρι πριν από δύο εβδομάδες μια ήσυχη ζωή, χωρίς εξάρσεις και πολλές προσδοκίες. Τη μέρα αγροτικές δουλειές, το βράδυ λίγες κουβέντες με τους ντόπιους, που τον θεωρούν πια μέρος της ζωής του χωριού, συγχωριανό τους με ξενική καταγωγή.
Ετσι βλέπει και ο ίδιος τον εαυτό του σε σχέση με το χωριό και τους ανθρώπους που τον δέχτηκαν και τον έκαναν να σταματήσει την αναζήτηση για άλλες πατρίδες και άλλες πόλεις, να στεριώσει εκεί, στις Κροκεές, κι ας μην έχει χαρτιά. Αλλωστε, οι μετανάστες χωρίς χαρτιά που μένουν στην Ελλάδα τουλάχιστον επτά χρόνια έχουν τη δυνατότητα να πάρουν άδεια διαμονής, όπως προβλέπει ο νόμος του 2014. Ο Ισμαήλ καλύπτει με το παραπάνω αυτήν την ουσιαστική προϋπόθεση του νόμου.
Ολα αυτά ανατράπηκαν βίαια και ο Ισμαήλ βρίσκεται σχεδόν μία εβδομάδα κρατούμενος στο Κέντρο Κράτησης της Κορίνθου, περιμένοντας να κριθούν σήμερα στο Διοικητικό Πρωτοδικείο Κορίνθου οι αντιρρήσεις που υπέβαλε κατά της κράτησής του.
Αντίθετα από ό,τι θα ήθελαν κάποιοι να πιστέψουμε, ο εγκλεισμός του δεν οφείλεται τόσο στα χαρτιά που δεν έχει βγάλει. Οφείλεται κυρίως στον αυθαίρετο και καταχρηστικό τρόπο που αντιλαμβάνεται την κράτηση η Αστυνομία, παραβιάζοντας τον νόμο και αδιαφορώντας για τις προειδοποιήσεις διεθνών οργανισμών και τις καταδικαστικές αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα.
Από το 2006
Ελάχιστα πράγματα έχουν αλλάξει στις πανομοιότυπες αποφάσεις διοικητικής κράτησης αλλοδαπών από το 2006, όταν έφτασε στη Σάμο ο Ισμαήλ, 30 χρόνων τότε, νιώθοντας πως δεν μπορούσε να ζήσει ελεύθερα στη χώρα του, το Μαρόκο. Συνελήφθη και κρατήθηκε προς απέλαση τρεις μήνες, το ανώτατο όριο τότε, ύστερα τον συνέλαβαν και τον κράτησαν ξανά πάλι στην Κρήτη. Οι προσπάθειές του να φύγει στην Ιταλία δεν καρποφόρησαν, τα λεφτά τελείωναν, και αποφάσισε να πάει στη Λακωνία, όπου ζούσαν συμπατριώτες του.
Κατέληξε να κάνει παρέα περισσότερο με τους ντόπιους παρά μαζί τους και βρήκε στις Κροκεές δουλειά, ανθρώπους που τον δέχτηκαν και σχετική ηρεμία, παρ’ όλο που είχε φωλιάσει μέσα του ο φόβος της απέλασης. Περιόρισε τις κινήσεις του στα απολύτως αναγκαία, αλλά ακόμα και το βράδυ στο σπίτι πεταγόταν στον ύπνο του αν ακουγόταν θόρυβος απέξω. «Αρα ήρθαν να με πιάσουν;» σκεφτόταν, όπως μας λέει από το Κέντρο Κράτησης της Κορίνθου.
Ετσι πέρασαν δέκα χρόνια. Την προπερασμένη Παρασκευή, η Αστυνομία είχε έρθει στο χωριό για μια κλοπή σε σούπερ μάρκετ. Ο Ισμαήλ είδε μπροστά του ξαφνικά τους αστυνομικούς, τον πλημμύρισε ο φόβος και άρχισε να τρέχει, κινώντας τις υποψίες τους.
Στα χέρια της Αστυνομίας δεν ήταν πια ο Ισμαήλ, ένα πρόσωπο με τη δική του ιστορία. Ηταν άλλος ένας μετανάστης χωρίς χαρτιά, παρ’ όλο που ο νόμος ζητά να αιτιολογούνται εξατομικευμένα οι αποφάσεις κράτησης. «Θα πρέπει η διοίκηση να αιτιολογεί ειδικά τη συνδρομή λόγων δημόσιας τάξης ή κινδύνου διαφυγής ή τις ενέργειες του υπό επιστροφή αλλοδαπού που φανερώνουν την προσπάθειά του να αποφύγει ή να παρεμποδίσει την απέλασή του. Εφόσον διαπιστώνεται η συνδρομή μίας τουλάχιστον από αυτές τις προϋποθέσεις πριν την επιβολή της κράτησης, οφείλει να εξετάσει κατά πόσον είναι δυνατή η εφαρμογή εναλλακτικών μέτρων και, αφού καταλήξει αιτιολογημένα στο ότι δεν αρκούν τα εναλλακτικά μέτρα, τότε μπορεί να επιβάλει την προσωρινή κράτηση», σημειώνει ο δικηγόρος του Ισμαήλ, Αργύρης Φαρλέκας.
Η απόφαση της Αστυνομικής Διεύθυνσης Λακωνίας δεν δείχνει ότι μπήκε στον κόπο η Αστυνομία να διερευνήσει σε κάποιο βάθος τα πραγματικά περιστατικά, ούτε ότι αναζήτησε προηγουμένως εναλλακτικά μέτρα, όπως ζητά εμφατικά το Συμβούλιο της Ευρώπης, μεταξύ άλλων με την πρόσφατη παρέμβαση του επιτρόπου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα Νιλς Μουίζνιεκς. Τον έκρινε αντιθέτως ύποπτο διαφυγής, αναφέροντας πως δεν προκύπτουν σταθερή διαμονή, βιοτικοί δεσμοί με τον τόπο και φιλικές σχέσεις με Ελληνες, και πως δεν έχει μέσα διαβίωσης.
Υπεύθυνες δηλώσεις
Το διαψεύδουν οι υπεύθυνες δηλώσεις δεκατριών κατοίκων του χωριού, μεταξύ των οποίων του δημάρχου Κροκεών και ενός μέλους της τοπικής κοινότητας, που πιστοποιούν, μεταξύ άλλων, ότι έχει σταθερή κατοικία, ότι ζει από την εργασία του σε αγροτικές και κτηνοτροφικές δουλειές και ότι έχει γύρω του ανθρώπους που τον συντρέχουν σε μια δύσκολη στιγμή, όπως αυτή.
«Δέκα ολόκληρα χρόνια έχω φτιάξει εδώ τη ζωή μου. Πίσω δεν έχω τίποτα. Μακάρι να μπορέσω τώρα να φτιάξω τα χαρτιά μου. Με βαραίνει, θέλω να είμαι νόμιμος. Δέκα χρόνια φοβόμουν ακόμα και να πάω να ψωνίσω. Ο άνθρωπος είναι για να κάνει και μια βόλτα, όχι να κάθεται στο σπίτι φοβισμένος», λέει ο Ισμαήλ. Δημήτρης Αγγελίδης EFSYN.GR
ΠΡΕΖΑ TV
13-2-2017
Ετσι βλέπει και ο ίδιος τον εαυτό του σε σχέση με το χωριό και τους ανθρώπους που τον δέχτηκαν και τον έκαναν να σταματήσει την αναζήτηση για άλλες πατρίδες και άλλες πόλεις, να στεριώσει εκεί, στις Κροκεές, κι ας μην έχει χαρτιά. Αλλωστε, οι μετανάστες χωρίς χαρτιά που μένουν στην Ελλάδα τουλάχιστον επτά χρόνια έχουν τη δυνατότητα να πάρουν άδεια διαμονής, όπως προβλέπει ο νόμος του 2014. Ο Ισμαήλ καλύπτει με το παραπάνω αυτήν την ουσιαστική προϋπόθεση του νόμου.
Ολα αυτά ανατράπηκαν βίαια και ο Ισμαήλ βρίσκεται σχεδόν μία εβδομάδα κρατούμενος στο Κέντρο Κράτησης της Κορίνθου, περιμένοντας να κριθούν σήμερα στο Διοικητικό Πρωτοδικείο Κορίνθου οι αντιρρήσεις που υπέβαλε κατά της κράτησής του.
Αντίθετα από ό,τι θα ήθελαν κάποιοι να πιστέψουμε, ο εγκλεισμός του δεν οφείλεται τόσο στα χαρτιά που δεν έχει βγάλει. Οφείλεται κυρίως στον αυθαίρετο και καταχρηστικό τρόπο που αντιλαμβάνεται την κράτηση η Αστυνομία, παραβιάζοντας τον νόμο και αδιαφορώντας για τις προειδοποιήσεις διεθνών οργανισμών και τις καταδικαστικές αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα.
Από το 2006
Ελάχιστα πράγματα έχουν αλλάξει στις πανομοιότυπες αποφάσεις διοικητικής κράτησης αλλοδαπών από το 2006, όταν έφτασε στη Σάμο ο Ισμαήλ, 30 χρόνων τότε, νιώθοντας πως δεν μπορούσε να ζήσει ελεύθερα στη χώρα του, το Μαρόκο. Συνελήφθη και κρατήθηκε προς απέλαση τρεις μήνες, το ανώτατο όριο τότε, ύστερα τον συνέλαβαν και τον κράτησαν ξανά πάλι στην Κρήτη. Οι προσπάθειές του να φύγει στην Ιταλία δεν καρποφόρησαν, τα λεφτά τελείωναν, και αποφάσισε να πάει στη Λακωνία, όπου ζούσαν συμπατριώτες του.
Κατέληξε να κάνει παρέα περισσότερο με τους ντόπιους παρά μαζί τους και βρήκε στις Κροκεές δουλειά, ανθρώπους που τον δέχτηκαν και σχετική ηρεμία, παρ’ όλο που είχε φωλιάσει μέσα του ο φόβος της απέλασης. Περιόρισε τις κινήσεις του στα απολύτως αναγκαία, αλλά ακόμα και το βράδυ στο σπίτι πεταγόταν στον ύπνο του αν ακουγόταν θόρυβος απέξω. «Αρα ήρθαν να με πιάσουν;» σκεφτόταν, όπως μας λέει από το Κέντρο Κράτησης της Κορίνθου.
Ετσι πέρασαν δέκα χρόνια. Την προπερασμένη Παρασκευή, η Αστυνομία είχε έρθει στο χωριό για μια κλοπή σε σούπερ μάρκετ. Ο Ισμαήλ είδε μπροστά του ξαφνικά τους αστυνομικούς, τον πλημμύρισε ο φόβος και άρχισε να τρέχει, κινώντας τις υποψίες τους.
Στα χέρια της Αστυνομίας δεν ήταν πια ο Ισμαήλ, ένα πρόσωπο με τη δική του ιστορία. Ηταν άλλος ένας μετανάστης χωρίς χαρτιά, παρ’ όλο που ο νόμος ζητά να αιτιολογούνται εξατομικευμένα οι αποφάσεις κράτησης. «Θα πρέπει η διοίκηση να αιτιολογεί ειδικά τη συνδρομή λόγων δημόσιας τάξης ή κινδύνου διαφυγής ή τις ενέργειες του υπό επιστροφή αλλοδαπού που φανερώνουν την προσπάθειά του να αποφύγει ή να παρεμποδίσει την απέλασή του. Εφόσον διαπιστώνεται η συνδρομή μίας τουλάχιστον από αυτές τις προϋποθέσεις πριν την επιβολή της κράτησης, οφείλει να εξετάσει κατά πόσον είναι δυνατή η εφαρμογή εναλλακτικών μέτρων και, αφού καταλήξει αιτιολογημένα στο ότι δεν αρκούν τα εναλλακτικά μέτρα, τότε μπορεί να επιβάλει την προσωρινή κράτηση», σημειώνει ο δικηγόρος του Ισμαήλ, Αργύρης Φαρλέκας.
Η απόφαση της Αστυνομικής Διεύθυνσης Λακωνίας δεν δείχνει ότι μπήκε στον κόπο η Αστυνομία να διερευνήσει σε κάποιο βάθος τα πραγματικά περιστατικά, ούτε ότι αναζήτησε προηγουμένως εναλλακτικά μέτρα, όπως ζητά εμφατικά το Συμβούλιο της Ευρώπης, μεταξύ άλλων με την πρόσφατη παρέμβαση του επιτρόπου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα Νιλς Μουίζνιεκς. Τον έκρινε αντιθέτως ύποπτο διαφυγής, αναφέροντας πως δεν προκύπτουν σταθερή διαμονή, βιοτικοί δεσμοί με τον τόπο και φιλικές σχέσεις με Ελληνες, και πως δεν έχει μέσα διαβίωσης.
Υπεύθυνες δηλώσεις
Το διαψεύδουν οι υπεύθυνες δηλώσεις δεκατριών κατοίκων του χωριού, μεταξύ των οποίων του δημάρχου Κροκεών και ενός μέλους της τοπικής κοινότητας, που πιστοποιούν, μεταξύ άλλων, ότι έχει σταθερή κατοικία, ότι ζει από την εργασία του σε αγροτικές και κτηνοτροφικές δουλειές και ότι έχει γύρω του ανθρώπους που τον συντρέχουν σε μια δύσκολη στιγμή, όπως αυτή.
«Δέκα ολόκληρα χρόνια έχω φτιάξει εδώ τη ζωή μου. Πίσω δεν έχω τίποτα. Μακάρι να μπορέσω τώρα να φτιάξω τα χαρτιά μου. Με βαραίνει, θέλω να είμαι νόμιμος. Δέκα χρόνια φοβόμουν ακόμα και να πάω να ψωνίσω. Ο άνθρωπος είναι για να κάνει και μια βόλτα, όχι να κάθεται στο σπίτι φοβισμένος», λέει ο Ισμαήλ. Δημήτρης Αγγελίδης EFSYN.GR
ΠΡΕΖΑ TV
13-2-2017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου