«Αν μιλήσεις, κινδυνεύεις να χάσεις
κι εσύ τη ζωή σου! Από ομάδες κρατουμένων,
τους σκληροπυρηνικούς!».
Ο άγραφος νόμος της φυλακής, η σιωπή…
«Μέσα και έξω»...
«Κάναμε λάθη!
Δεν διαμαρτυρόμαστε γιατί μπήκαμε στη φυλακή.
Παρά μόνο για την κατάσταση που επικρατεί εκεί,
στις αποθήκες ψυχών.
Η ανθρώπινη εξαθλίωση στο μεγαλείο της!…».
«Βίωσα τη σωματική και την ψυχολογική κακοποίηση.
Οχι από τους φύλακες.
Αυτοί βλέπουν, ακούν,
αλλά κάνουν τα στραβά μάτια!
Αλλά από ομάδες κρατουμένων
που με εκμεταλλεύτηκαν οικονομικά.
Θυμάμαι, ήταν μια αλλοδαπή.
Με σάπιζε στο ξύλο.
Τα μάτια μου ήταν μαυρισμένα,
τα πόδια μου είχαν πρηστεί.
Σε ποιον να το έλεγα; Πού;
Αν μιλούσα, σήμερα δεν θα ήμουν ζωντανή»
Στο κελί έμενα με ένα μικρό κορίτσι.
Την έβλεπα να αργοπεθαίνει.
Φώναζα, πήγαινα στην κοινωνικό λειτουργό,
στους φύλακες.
Τους έλεγα “κάντε κάτι, η κοπέλα δεν είναι καλά”.
Εκείνοι, ψυχροί!
Eλεγαν “δεν έχει τίποτα,δεν παθαίνει τίποτα!”.
Το κορίτσι είχε κουλουριαστεί στο κρεβάτι.
Δεν είχε καμία επαφή με τον κόσμο.
Μια μέρα σηκώθηκε πάνω.
Πήγε να περπατήσει και έπεσε,
σωριάστηκε στο πάτωμα. Τελικά πέθανε!».
Για τις συνθήκες υγιεινής λέει
ότι «αν δεν έχεις λεφτά στη φυλακή
να προμηθεύεσαι τα αναγκαία,
τότε τα πράγματα είναι δύσκολα.
Σου δίνουν ένα ρολό χαρτί υγείας
μια φορά το μήνα.
Η τουαλέτα είναι μέσα στο κελί.
Εκεί τρως, εκεί κοιμάσαι, εκεί κάνεις τα πάντα!».
«Η πιο άσχημη εμπειρία
είναι ο σωματικός (και πρωκτικός) έλεγχος.
Αισθάνεσαι πως δεν έχεις αξιοπρέπεια»...
«Μας έβλεπαν περίεργα.
Ενας μου είχε πει μια μέρα:
Ναρκωτικά ήθελες, ε; Εδώ μέσα θα καλοπεράσεις!
Κατά τ’ άλλα κάθε πρωί περνούσαν
και κοίταζαν αν κάποιος είναι νεκρός.
Μόνο αυτό τους ενδιέφερε.
Εγώ είδα με τα μάτια μου άνθρωπο
κρεμασμένο στο κελί του. Φρικτή εικόνα!».
«Επικοινωνία με τον έξω κόσμο δεν υπήρχε.
Δικαιούμασταν να μιλήσουμε
στο τηλέφωνο μια φορά την εβδομάδα.
Μας έδιναν τα γράμματα που έστελναν οι δικοί μας
πάντα ανοιχτά.
Εμενα σε θάλαμο μαζί με άλλους οκτώ,
με παιδιά που είχαν κάνει φόνο,
εγώ ήμουν χρήστης ουσιών.
Ανήλικοι και ενήλικες όλοι ήμασταν στην ίδια πτέρυγα.
Στο ισόγειο εμείς, στον πάνω όροφο εκείνοι.
Ζεστό νερό ούτε να το συζητάς!
Μια φορά την εβδομάδα μόνο
μπορούσαμε να πλυθούμε.
Ενώ η τουαλέτα ήταν μέσα στο κελί.
Βάζαμε σεντόνια για παραβάν,
να μη βλέπουμε το θέαμα.
Στο Ναύπλιο επί ενάμιση μήνα
κοιμόμουν στο πάτωμα. Δεν είχαν κρεβάτι!
Οταν παραπονέθηκα, μου απάντησαν:
“Και τι θες να κάνω;
Να σε πάρω σπίτι μου να κοιμηθείς;”.
Ετσι απλά. Μηδέν αξιοπρέπεια.
Μονάχα θυμός και φόβος…».
ΠΡΕΖΑ TV
16-11-2008
κι εσύ τη ζωή σου! Από ομάδες κρατουμένων,
τους σκληροπυρηνικούς!».
Ο άγραφος νόμος της φυλακής, η σιωπή…
«Μέσα και έξω»...
«Κάναμε λάθη!
Δεν διαμαρτυρόμαστε γιατί μπήκαμε στη φυλακή.
Παρά μόνο για την κατάσταση που επικρατεί εκεί,
στις αποθήκες ψυχών.
Η ανθρώπινη εξαθλίωση στο μεγαλείο της!…».
«Βίωσα τη σωματική και την ψυχολογική κακοποίηση.
Οχι από τους φύλακες.
Αυτοί βλέπουν, ακούν,
αλλά κάνουν τα στραβά μάτια!
Αλλά από ομάδες κρατουμένων
που με εκμεταλλεύτηκαν οικονομικά.
Θυμάμαι, ήταν μια αλλοδαπή.
Με σάπιζε στο ξύλο.
Τα μάτια μου ήταν μαυρισμένα,
τα πόδια μου είχαν πρηστεί.
Σε ποιον να το έλεγα; Πού;
Αν μιλούσα, σήμερα δεν θα ήμουν ζωντανή»
Στο κελί έμενα με ένα μικρό κορίτσι.
Την έβλεπα να αργοπεθαίνει.
Φώναζα, πήγαινα στην κοινωνικό λειτουργό,
στους φύλακες.
Τους έλεγα “κάντε κάτι, η κοπέλα δεν είναι καλά”.
Εκείνοι, ψυχροί!
Eλεγαν “δεν έχει τίποτα,δεν παθαίνει τίποτα!”.
Το κορίτσι είχε κουλουριαστεί στο κρεβάτι.
Δεν είχε καμία επαφή με τον κόσμο.
Μια μέρα σηκώθηκε πάνω.
Πήγε να περπατήσει και έπεσε,
σωριάστηκε στο πάτωμα. Τελικά πέθανε!».
Για τις συνθήκες υγιεινής λέει
ότι «αν δεν έχεις λεφτά στη φυλακή
να προμηθεύεσαι τα αναγκαία,
τότε τα πράγματα είναι δύσκολα.
Σου δίνουν ένα ρολό χαρτί υγείας
μια φορά το μήνα.
Η τουαλέτα είναι μέσα στο κελί.
Εκεί τρως, εκεί κοιμάσαι, εκεί κάνεις τα πάντα!».
«Η πιο άσχημη εμπειρία
είναι ο σωματικός (και πρωκτικός) έλεγχος.
Αισθάνεσαι πως δεν έχεις αξιοπρέπεια»...
«Μας έβλεπαν περίεργα.
Ενας μου είχε πει μια μέρα:
Ναρκωτικά ήθελες, ε; Εδώ μέσα θα καλοπεράσεις!
Κατά τ’ άλλα κάθε πρωί περνούσαν
και κοίταζαν αν κάποιος είναι νεκρός.
Μόνο αυτό τους ενδιέφερε.
Εγώ είδα με τα μάτια μου άνθρωπο
κρεμασμένο στο κελί του. Φρικτή εικόνα!».
«Επικοινωνία με τον έξω κόσμο δεν υπήρχε.
Δικαιούμασταν να μιλήσουμε
στο τηλέφωνο μια φορά την εβδομάδα.
Μας έδιναν τα γράμματα που έστελναν οι δικοί μας
πάντα ανοιχτά.
Εμενα σε θάλαμο μαζί με άλλους οκτώ,
με παιδιά που είχαν κάνει φόνο,
εγώ ήμουν χρήστης ουσιών.
Ανήλικοι και ενήλικες όλοι ήμασταν στην ίδια πτέρυγα.
Στο ισόγειο εμείς, στον πάνω όροφο εκείνοι.
Ζεστό νερό ούτε να το συζητάς!
Μια φορά την εβδομάδα μόνο
μπορούσαμε να πλυθούμε.
Ενώ η τουαλέτα ήταν μέσα στο κελί.
Βάζαμε σεντόνια για παραβάν,
να μη βλέπουμε το θέαμα.
Στο Ναύπλιο επί ενάμιση μήνα
κοιμόμουν στο πάτωμα. Δεν είχαν κρεβάτι!
Οταν παραπονέθηκα, μου απάντησαν:
“Και τι θες να κάνω;
Να σε πάρω σπίτι μου να κοιμηθείς;”.
Ετσι απλά. Μηδέν αξιοπρέπεια.
Μονάχα θυμός και φόβος…».
ΠΡΕΖΑ TV
16-11-2008
6 σχόλια:
HARD CORE ΑΥΤΑ ΕΙΝΑ ΤΣΙΦΤΗ ΜΟΥ ΕΤΣΙ.. ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΟΤΙ ΘΑ ΒΡΕΘΕΙΣ ΚΑΙ ΕΣΥ ΕΚΕΙ ΧΥΝΩ. ΑΜΗΝ ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΝΑ ΣΕ ΧΩΣΟΥΝ ΜΕΣΑ ΠΡΕΖΑΚΙ,, ΑΜΗΝ ΚΑΙ ΠΟΤΕ
Δηλαδή τι ακριβώς περίμενες; Η φυλακή υποτίθεται ότι πρέπει να λειτουργεί αποτρεπτικά για όσους βρίσκονται απ'εξω. Αν ήταν "παραδεισένια" με αιρκοντίσιον, ιντερνετ και καφεδάκι, η εγληματικότητα θα ήταν στα ύψη σήμερα. Για σκέψου το λίγο και θα δεις ότι έχεις άδικο.
thelei areth kai tolmh h eleutheria
to nou sas oi toksikomaneis
preza = prison
νεοσυλλεκτος για τη μαμα πατριδα θυμαμαι οτι μας περασαν ολους απο ιατρικο ελεγχο που περιλαμβανε μεχρι και πρωκτικο ελεγχο... και στη προηγουμενη δουλεια μου με ειχαν ρωτησει στη συνεντευξη πολυ εξευτελιστικα πραγματα... τα ιδια ειναι και εξω
ΟΙ ΜΙΣΟΙ ΜΟΝΟ ΝΑ ΠΕΘΑΙΝΑΝ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ, ΘΑ ΛΥΝΟΝΤΑΝ ΠΟΛΛΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ, ΑΛΛΑ ΩΣ ΣΥΝΗΘΩΣ ΘΑ ΚΑΝΟΥΝ ΠΙΣΩ ΟΙ ΚΟΤΟΥΛΕΣ ΚΑΙ ΘΑ ΦΑΝΕ ΤΟ ΦΑΓΑΚΙ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟ ΜΙΣΘΟ ΜΑΣ ΟΛΟΙ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΝΟΜΟΤΑΓΕΙΣ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ.
ΠΑΛΙΟΜΑΛΑΚΑ 11 ο1 επειδη εισαι πολυ κακος , σιγουρα ζεις αξιοθρηνητη ζωη .ειμαι βεβαιη οτι και που εισαι εξω περνας χειροτερα και απο τους φυλακισμενους .αυτο φαινεται απο το τεραστιο κομπλεξ που εχεις .αν ησουν νορμαλ δε θα εγραφες τετοιες μαλακειες για το φιλο που με το μπλογκ του μας κραταει συντροφια και πολλακις μας ανοιγει τα ματια..ΖΩΟΝ...αμα δεν τον γουσταρεις ,να μην τον διαβαζεις..οσο για τον 11 13 σωφρονισμος δεν σημαινει εξοντωση...δεν απεργουν για να εχουν πιο γρηγορη συνδεση , αλλα για μην αντιμετωπιζονται σα ζωα-και εχουν δικιο- η αξιοπρεπεια ειναι δικαιωμα ολων ανεξαιρετως..μπραβο πρεζα .εγω σε συμπαθω και σε διαβαζω καιρο...και συνχαρητηρια ...η ορθογραφια σου εφτιαξε εντυπωσιακα..εισαι ανθρωπος που προσπαθεις και εξελισσεσαι ..οχι σαν αυτα τα ποταπα κουτορνιθια που σε βριζουν χωρις λογο..αυτα ηταν και θα παραμεινουν μαλακισμενα!!!
Δημοσίευση σχολίου