ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ:ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΙ ΓΡΑΦΕΙ Η ΕΥΗ ΤΣΕΚΟΥ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ,ΓΙΑ ΤΗ ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΤΗΣ ΜΕ ΤΟ ΖΑΧΟΠΟΥΛΟ,ΠΟΥ ΘΑ ΒΓΕΙ ΜΕ ΤΗ REAL NEWS,ΑΥΤΗ ΤΗ ΚΥΡΙΑΚΗ

Ήταν ένα ζεστό πρωινό του Μάη,
όταν πάρκαρα το αυτοκίνητό μου
στο πάρκινγκ του υπουργείου.
Πριν το εγκαταλείψω κοιτάχτηκα
στον καθρέφτη βιαστικά.
Ευτυχώς οι τρίχες στη μύτη μου δεν προεξείχαν πια,
μετά την αποτρίχωση:
πρώτη μέρα στη δουλειά δεν ήθελα να είμαι απεριποίητη…

Στο μεταξύ τα μπρόκολα
που είχα φάει το προηγούμενο βράδυ
-είχα αρχίσει δίαιτα-
διαμαρτύρονταν στο κλειστοφοβικό περιβάλλον
του εντέρου μου.
Κοίταξα τριγύρω μου.
Κανείς.
Περδόμενη τους άδειασα λίγο χώρο
για να σταματήσουν να με ενοχλούν.

Έφτασα μπροστά στο ασανσέρ,
πάτησα το στρογγυλό μεταλλικό κουμπί και περίμενα.
Ήμουν νευρική,
δεν ήξερα πώς θα ήταν τα πράγματα
στο καινούριο εργασιακό μου περιβάλλον.
Θα έχω καλούς συνεργάτες;
Υπάρχουν ελπίδες μονιμοποίησης;
Θα έχει κανένα τεκνό να βγάζουμε τα μάτια μας
α-λα τυφλό σύστημα;
Το ασανσέρ έφτασε,
μπήκα μέσα με σκυμμένο το κεφάλι.
Ξαφνικά, τα αισθητήρια της μύτης μου
ερέθισε μια μυρωδιά ξυνισμένου στιφάδου.
Χαμήλωσα την άκρη της μύτης μου
κοντά στη δεξιά μου μασχάλη.
Όχι, δεν ήμουν εγώ.

Με την άκρη του ματιού μου εντόπισα
έναν όγκο στα αριστερά του ασανσέρ.
Γύρισα το κεφάλι μου και αντίκρισα
την πρωτεύουσα της χοληστερίνης
φαρδιά πλατιά μπροστά μου.
Ένας κύριος γύρω στα πενήντα,
με γκρι κοστούμι
σε διαστάσεις καλύμματος αυτοκινήτου
και ζώνη περιμέτρου
όση η εθνική οδός Αθηνών-Θεσσαλονίκης.
Στο ένα χέρι κρατούσε έναν χαρτοφύλακα
και στο άλλο μια τυρόπιτα,
η οποία κέρδιζε όλη του την προσοχή.
Την κοιτούσε με αφοσίωση
και λαγνεία καθώς τη βύθιζε κομμάτι κομμάτι
στην άβυσσο της κοιλιάς του.
Κομματάκια φύλλου σφολιάτας
στόλιζαν την ακριβή του γραβάτα,
ενώ άλλα ξεπρόβαλαν ανέμελα
ανάμεσα από τις τρίχες του παχυλού μουστακιού του.
Τα χείλη του έλαμπαν
πασαλειμμένα με τα λάδια της τυρόπιτας,
το ίδιο και το γκριζωπό καρέ μαλλάκι,
πασαλειμμένο κι αυτό με τη σειρά του με πυτιρίδα,
ξηροδερμία, λιπαρότητα
και τόνους νεκρά κερατινοκύτταρα.

Πρέπει να τον κοιτούσα έντονα
γιατί σε μια στιγμή γύρισε το βλέμμα του
και το ακούμπησε πάνω στο πλούσιο στήθος μου.
Κι αφού υπολόγισε με την ησυχία του
το νούμερο του σουτιέν μου,
οι μυς κάτω από το λιγδιασμένο του μουστάκι
συσπάστηκαν σε κάτι που έμοιαζε με χαμόγελο.
Ανάμεσα στα κίτρινα δόντια του
φάνηκαν υπολείμματα τυρόπιτας,
ανάμεικτα με σαλάκια,
πέτρα,
τερηδόνα
και απλυσιά ετών.
Τα μικροσκοπικά του βλέφαρα
πετάρισαν και το αυγοειδές κεφάλι του
έγειρε στο πλάι.
Αυτό ήταν.
Εκείνη τη στιγμή πίστεψα στον έρωτα
με την πρώτη ματιά.
Δέκα λεπτά μετά συνηδειτοποίησα
ότι τούτος ο καλλωνός ήταν ο διευθυντής μου.
Όμως ήταν πια πολύ αργά.
Ένας έρωτας είχε ήδη γεννηθεί…

Συνεχίζεται…

ΜΑΝΙΑΚΗ

ΠΡΕΖΑ TV
27-11-2008