Ο ΛΑΚΗΣ ΛΑΖΟΠΟΥΛΟΣ,ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΠΡΕΜΙΕΡΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΚΠΟΜΠΗΣ ΤΗΣ ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗΣ ΤΟΥ ΟΜΑΔΑΣ,ΣΕ ΜΙΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΕΦ'ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΥΛΗΣ...

Πώς είναι η διάθεσή σας αυτόν τον καιρό;
Η διάθεσή μου νομίζω πως είναι όπως όλων των Ελλήνων πάνω-κάτω. Η γενική ανησυχία που υπάρχει είναι σαν τον αέρα, τους διαπερνά όλους. Υπάρχει μια νέα οργή που σχηματίζεται, παίρνει μορφή. Ο Ελληνας είναι αποφασισμένος περισσότερο από κάθε άλλη φορά να αλλάξει την πορεία των πραγμάτων.

Είχατε φανταστεί πως θα ζούσαμε καταστάσεις σαν κι αυτές που βιώσαμε το τελευταίο διάστημα;
Νομίζω, δεν φανταζόταν κανείς κάτι το αντίθετο. Δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο αυτή η συμπίεση του ανθρώπου σε προσωπικό, οικονομικό επίπεδο. Κάποια στιγμή θα υπάρξει έκρηξη. Οσον αφορά τις δολοφονικές επιθέσεις, εννοείται, είμαι όχι απλά κάθετα αντίθετος, ολόκληρη η κοινωνία είναι κάθετα αντίθετη. Η κοινωνία δεν συγχωρεί τη δολοφονία ενός ανθρώπου. Το μεγάλο ρεύμα των νέων δεν ενδιαφέρεται να σκοτώσει έναν άνθρωπο. Η οργή τους έχει άλλη κατεύθυνση.

Προς τα πού κοιτάζουν οι νέοι;
Ζητούν αλλαγή στην Παιδεία. Δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτό το παραμύθι. Δεν μπορούν να πηγαίνουν τα παιδιά οκτώ ώρες στο σχολείο και να περιμένουν πότε θα φύγουν για να πάνε στο φροντιστήριο άλλες οκτώ. Δεν μπορούν να σπουδάζουν χωρίς να υπάρχει μέλλον, χωρίς να ξέρουν ότι θα είναι ασφαλισμένοι εκεί που θα δουλέψουν.

Υπάρχει σήμερα φορέας ικανός να εκφράσει αυτήν την ανησυχία;
Φορέας είναι η κοινή συνείδηση των ανθρώπων. Τα κόμματα είναι μολυσμένα. Πού να ακουμπήσει ο Ελληνας; Η Νέα Δημοκρατία είναι διεφθαρμένη, το ΠΑΣΟΚ είναι διεφθαρμένο και η Αριστερά που δεν είναι διεφθαρμένη δεν μπορεί να εκφράσει αυτού του είδους τις καινούργιες ανησυχίες. Εκεί είναι το τέλμα και το αδιέξοδο.

Υπάρχει διέξοδος από το τέλμα;
Η λύση θα παραχθεί μέσα από συνεχή πίεση της κοινωνίας προς τα πολιτικά κόμματα να προχωρήσουν σε καθοριστικές αλλαγές. Πρέπει ο πολίτης κάποια στιγμή να νιώσει ότι δεν υπάρχουν δύο Δικαιοσύνες. Μία για την ολιγαρχία και μία για τον υπόλοιπο κόσμο. Αυτή τη στιγμή υπάρχει μια διαχωριστική γραμμή. Οι πολιτικοί, είτε είναι ΠΑΣΟΚ είτε είναι Νέα Δημοκρατία, εξασφαλίσανε τους εαυτούς τους, συμψηφίζοντας μεταξύ τους σκάνδαλα στις Εξεταστικές. Υπάρχει ένας κόσμος που τους βλέπει…

Μέσα σε όλα αυτά ανασχηματίστηκε και η κυβέρνηση. Τα νέα πρόσωπα φέρνουν και νέα δυναμική;
Πιστεύω ότι όλα κρίνονται στο χρόνο. Ο Καραμανλής πήρε μια απόφαση, πήγε στη Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης και αποφάσισε να δώσει συγχωροχάρτι στον Βουλγαράκη. Ο χρόνος έδειξε ότι ήταν το καθοριστικότερο λάθος της πορείας του. Μετά από αυτό υπήρξε ραγδαία μεταστροφή του κόσμου. Πρέπει λοιπόν να υπάρξει αντίστοιχη καθοριστική κίνηση. Αυτό θέλει πολύ χρόνο.

Δεν επαρκεί δηλαδή ο χρόνος στην κυβέρνηση για αναστροφή του κλίματος;
Εμένα δεν με απασχολεί αν θα μείνει η Νέα Δημοκρατία ή αν θα έρθει το ΠΑΣΟΚ, δεν τραβάω κανένα ζόρι. Γιατί δεν βρίσκω διαφορές. Ο χρόνος θα δείξει αν θα υπάρξει νέα δυναμική.

Πέρα από το δικό μας μικρόκοσμο, υπάρχει ο υπόλοιπος κόσμος. Στη Μέση Ανατολή σφάζονται άμαχοι…
…Και λοιπόν, είδες τη διεθνή κοινότητα να ταράζεται; Υπάρχει απάθεια από αυτά, πώς να τα πω, τα πολυτελή γουρούνια που βρίσκονται στην εξουσία. Από όλους αυτούς τους γραβατάκηδες στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο που παριστάνουν τους δημοκράτες. Είναι μια χαλασμένη δημοκρατία, μια χαλασμένη Ευρώπη, είναι μια διαλυμένη ηθική.

Στους «ατάραχους» περιλαμβάνεται και ο Μπαράκ Ομπάμα.
Το πώς έγινε λευκός σε μια νύχτα είναι φοβερό! Δεν έχω δει τέτοια γρήγορη αλλαγή χρώματος.

Κι όμως, χτίστηκαν προσδοκίες γύρω από το όνομά του.
Πιστεύω ότι επειδή η εξέγερση λόγω της οικονομικής κρίσης θα ξεκινούσε από τις κατώτερες τάξεις, όπου οι περισσότεροι είναι μαύροι, το καλύτερο ανάχωμα θα ήταν ο Ομπάμα. Είναι μια επιλογή ακριβώς για να ησυχάσει το μεγάλο στρώμα της αμερικανικής κοινωνίας, το οποίο θα υποστεί τις συνέπειες αυτής της κρίσης.
Προς τα πού λέτε να πάνε τα πράγματα τη νέα χρονιά;
Εμ, δεν φαίνεται πού πηγαίνουν; Οταν οι άνθρωποι έχουν πέσει να τα φάνε όλα… Ταμεία Δημοσίου, τα δέντρα, ποτάμια, τις φάλαινες, τον Αμαζόνιο… ένας καταναλωτισμός σαν αμάξι που πηγαίνει χωρίς φρένα.

Κι οι καλύτερες ημέρες;
Πιστεύω στους νέους. Το να κατανοήσεις τους νέους είναι πολύ σημαντικό για να απαντήσεις και πού διαφωνείς. Εδώ δεν ακούνε. Εκ προοιμίου ξεκινάνε ότι ο νέος έχει άδικο. Τα δελτία ειδήσεων είναι σαν πόλεμος. Πίσω από τα τηλεοπτικά παράθυρα είναι ταμπουρωμένοι όλοι οι μεγάλοι κι έξω στους δρόμους όλα τα νέα παιδιά. Τέτοιος πόλεμος μεταξύ τηλεόρασης και δρόμου δεν έχει ξαναγίνει ποτέ. Παλεύει η πραγματικότητα με την εικονική πραγματικότητα. Με τα πάνελ γεμάτα ακροδεξιές αντιλήψεις…

Ποια είναι η ιδανική Ελλάδα για εσάς;
Ιδανική θεωρώ την Ελλάδα όπου όλοι οι άνθρωποι μπορούνε να ζήσουνε αξιοπρεπώς. Δεν γίνεται ένας άνθρωπος μέχρι να πεθάνει να ζει με το άγχος της επόμενης ημέρας. Η Ελλάδα λειτουργεί σαν καζίνο. Οι καλοί παίχτες παίρνουνε τα λεφτά και οι υπόλοιποι, η μεγάλη πλειοψηφία, βγαίνουνε χαμένοι.

Συνήθως σας περιτριγυρίζει πολύς κόσμος. Υπάρχουν στιγμές που νιώθετε μοναξιά;
Δεν έχω κάτι με τη μοναξιά, μ’ αρέσει.

Την αποζητάτε;
Ασφαλώς την αποζητώ. Από παιδί μ’ άρεσε να είμαι κλειδωμένος σε ένα δωμάτιο και να σκέφτομαι μόνος μου.

Κολλητούς φίλους έχετε;
Ασφαλώς έχω.

Τους συμβουλεύεστε ;
Πάντα.

Σας μιλάνε για τα λάθη σας;
Αν μου λέγανε μόνο τα καλά, τι σκατά φίλοι μου θα ήτανε. Τους ακούω, έχω αλλάξει πολλές φορές γνώμη ακούγοντας κάποια πράγματα.

Ορισμένοι σάς κατηγορούν πως την ώρα που μιλάτε για τα προβλήματα του κόσμου, την ίδια ώρα κάνετε παρέα με τους ισχυρούς αυτού του τόπου…
…Ποιοι είναι αυτοί οι ισχυροί που κάνω παρέα και πόσο με επηρέασαν; Βλέπουν κάποια αλλαγή μεγάλη επάνω μου, στον τρόπο που εκφράζω την αλήθεια; Ασφαλώς όταν εργάζομαι σε ένα κανάλι που ιδιοκτήτης είναι ο κ. Κοντομηνάς, συναντώ τον κ. Κοντομηνά. Δεν έχει λογική αυτό που λένε. Το να συναντήσεις και να χαιρετήσεις έναν άνθρωπο δεν σημαίνει ότι αλλάζεις γνώμη διά της χειραψίας.

Από τις στενάχωρες στιγμές σας πώς ξεφεύγετε;
Στη χειρότερη στιγμή το μυαλό μου πάει και σκέφτεται κάτι τελείως ανισόρροπο. Πολλές φορές ακούω το μυαλό μου να γελάει. Υπάρχει ένας διασώστης μέσα που με τραβάει επάνω.

Σας τρομάζει η ιδέα του χρόνου, πως κάποια στιγμή θα πρέπει να εγκαταλείψετε το σανίδι;
Αυτό έλειπε να βρικολακιάσω στη σκηνή. Είναι φυσιολογικό, κάποια στιγμή θα έρθει και αυτό. Το θέμα είναι να φύγω ευχαριστημένος.

Μέχρι τώρα είστε ευχαριστημένος;
Είμαι ευχαριστημένος και πάντα είχα το αίσθημα ότι απευθύνομαι στους ανθρώπους, εκεί εστίασα από την αρχή. Ολα τα υπόλοιπα κάποια στιγμή, οι επιλογές σου, θα έρθουνε να σε βρούνε. Ο χρόνος έρχεται και σε συναντάει. Σαν το στίχο που λέω, «ένα φως θυμωμένο, ένα κόκκινο φως, το ψέμα που αφήνεις θα έρθει αυτό να σε βρει, όποιος να ’σαι, όπου να ’σαι, ό,τι κι αν γίνεις». Ετσι δεν θέλω να αφήνω ψέματα πίσω μου. Είναι προτιμότερο να πεις κάτι δύσκολο και να συγκρουστείς…

Ο ανασχηματισμός έφερε αλλαγές και στο υπουργείο Πολιτισμού. Ποια είναι η γνώμη σας για τον Αντώνη Σαμαρά;
Μέχρι στιγμής το υπουργείο Πολιτισμού δεν παρήγαγε σημαντικό έργο. Δίδεται λοιπόν μια ευκαιρία στον Αντώνη Σαμαρά να δώσει ένα στίγμα. Αν το δώσει, θα είναι καθοριστικό και για τον πολιτισμό και για τον ίδιο.

Ποια θεωρείτε πως πρέπει να είναι η πρώτη προτεραιότητα του νέου υπουργού;
Να συνομιλήσει με τους ανθρώπους του πολιτισμού. Να ανοίξει διάλογος για να δούνε πώς μπορεί να μπει ο πολιτισμός στα σχολεία. Πρέπει να ομορφύνουν οι ώρες στο σχολείο. Γιατί να μην υπάρχουν ώρες να διδάσκονται τα παιδιά και θέατρο και κινηματογράφο, να βλέπουν ανθρώπους του πολιτισμού στα σχολεία τους;

Το παιδί δεν πρέπει να μάθει μόνο Μαθηματικά, πρέπει να περνάει και ωραία. Δεν πρέπει να νιώθει σαν δοχείο που του χώνουν μέσα πράγματα και μετά να πηγαίνει στο σπίτι και να αρχίζει η μάνα του τα «σσσ» για να μην τους ακούσουν στα διπλανά διαμερίσματα. Επόμενο είναι να ουρλιάξει αυτό το παιδί στους δρόμους…

Ο «Βιοπαλαιστής» που υποδύεστε στο «Θέατρον» της οδού Πειραιώς ανεβαίνει κάθε βράδυ στη στέγη, αλλόφρων με αυτά που του συμβαίνουν. Τι θέλει να πει ο ήρωάς σας στο κοινό;
Οτι ο Ελληνας διαλύθηκε μέσα στην καθημερινότητα, πέρασε ίσως εύκολα στη διαφθορά, έχασε όλα τα αισθήματα μέσα στην απληστία του. Εχασε ό,τι πολυτιμότερο, την οικογένειά του, το παιδί του…
Και ξαφνικά σαν να τρώει ένα χαστούκι, όπως τρώει ένα χαστούκι η κοινωνία, ο ήρωας συνέρχεται και βλέπει μετά από τόσα χρόνια το παιδί του. Ξαναβλέπει τη γυναίκα του, το χαμένο του εαυτό…
Αυτό είναι ο «Βιοπαλαιστής στη στέγη». Δυστυχώς, όταν ξαναβρίσκει τη φωνή του, δεν μπορεί πια να εκφραστεί…

Η παράσταση αρέσει πολύ, όμως δέχεστε κριτική ότι έχετε ένα από τα ακριβότερα εισιτήρια φέτος στο θέατρο, 50 ευρώ.
Δεν είναι έτσι. Τα εισιτήρια είναι των 22, 30, 35 ευρώ. Υπάρχουν και 200 θέσεις από τις 950 που έχει το θέατρο που το εισιτήριο κοστίζει 50 ευρώ. Είναι το μόνο πράγμα που ζήτησε ο επιχειρηματίας για να αντιμετωπίσει το κόστος παραγωγής που είναι το μεγαλύτερο που έχει δοθεί ποτέ σε παράσταση. Επίσης έχω το φθηνότερο εισιτήριο που είναι νεανικό, 15 ευρώ. Νεανικό εισιτήριο δεν σημαίνει φοιτητικό, περιλαμβάνει όλους τους νέους μέχρι 26 χρόνων. Και για τους συνταξιούχους, άνω των 65 ετών το εισιτήριο είναι 15 ευρώ κάθε Πέμπτη. Επίσης, το πάρκινγκ στο θέατρο είναι δωρεάν.

Σας ακούω θυμωμένο.
Επειδή βλέπω μια τεράστια σιωπή σε σχέση με τα άλλα θέατρα και τις άλλες τιμές. Λέω, λοιπόν, ότι έχω το φθηνότερο μέσο όρο εισιτηρίου.

Εχετε απουσιάσει καιρό από τα κινηματογραφικά πλατό, θα σας δούμε να επιστρέφετε σύντομα;
Από το καλοκαίρι θα δουλέψω μια νέα ταινία. Λέγεται «Ο πατέρας μου». Θέλω με έναν τρόπο να ασχοληθώ με τη ζωή του πατέρα μου. Τη ζωή μιας μικρομεσαίας οικογένειας στη Λάρισα που μεγαλώνει τα παιδιά της, που έχει τις πλάκες της, που έχει τις στεναχώριες της, όπως είναι η ζωή.

Μέσα στο σπίτι μου, για παράδειγμα, μπορεί να γινότανε ένας πολύ μεγάλος καβγάς που να με στεναχωρούσε εκείνη την ώρα. Αμέσως μετά έπαιρνα ένα κασετόφωνο κι έκανα μόνος μου τους ίδιους διαλόγους. Αλλάζοντας τις φωνές άκουγα τον ίδιο διάλογο πιο ευχάριστα και μου φαινότανε αστείος. Δηλαδή είχα ανάγκη να μετατρέπω αμέσως το τραγικό, να το αλλάζω. Ομως το πρόβλημα δεν το άλλαζα. Με αυτήν την ταινία θέλω να πω στον πατέρα μου ό,τι δεν κατάφερα όταν ήταν εν ζωή. Μια ανάγκη που δεν κόπασε με τα χρόνια…

Στο «Τσαντίρι» πότε θα σας ξαναδούμε;
Μετά το θέατρο, προς τα μέσα της άνοιξης και μέχρι το τέλος Ιουνίου θα κάνω την εκπομπή σε εβδομαδιαία βάση. Στο μεσοδιάστημα και κάθε Κυριακή θα παίζεται η εκπομπή «Οταν ο Λάκης δεν είναι εδώ», με βίντεο από την επικαιρότητα.

ΠΡΕΖΑ TV
18-1-2009

πηγη:e-tipos