Τετάρτη, Μαΐου 06, 2009

ΘΑ ΒΑΛΟΥΝ ΑΓΑΛΜΑΤΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΣΤΙΣ ΚΕΝΤΡΙΚΕΣ ΠΛΑΤΕΙΕΣ ΤΩΝ ΣΚΟΠΙΩΝ...ΕνΩ ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΤΟΝ ΑΝΑΔΕΙΞΟΥΜΕ ΩΣ ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΕΛΛΗΝΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΚΑΪ...

Το αστρονομικό ποσό, για τα δεδομένα της σκοπιανής οικονομίας, των δέκα εκατομμυρίων ευρώ προτίθεται να διαθέσει ο Δήμος των Σκοπίων για την ανέγερση... αγαλμάτων στις κεντρικές πλατείες της πόλης, με πιο δαπανηρό το σχέδιο του υπερμεγέθους αγάλματος του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Επειτα από δημοσίευμα της «Ντέβνικ», ο δήμαρχος της πρωτεύουσας της ΠΓΔΜ, Β. Τοντόροβιτς, αποκάλυψε ότι πράγματι έχει παραγγελθεί σε Ιταλό καλλιτέχνη (τον Φερντινάρντο Μαρινέλι στη Φλωρεντία) η κατασκευή του αγάλματος του Μεγάλου Αλέξανδρου, που θα στηθεί στην κεντρική πλατεία των Σκοπίων.

Το άγαλμα που θα παρουσιάζει τον Μέγα Αλέξανδρο να ιππεύει τον Βουκεφάλα θα έχει ύψος 12 μέτρα και θα τοποθετηθεί σε βάθρο 10 μέτρων, ώστε με τα 22 συνολικά μέτρα να αποτελεί σημείο κατατεθέν της ΠΓΔΜ. Το «έργο» θα στοιχίσει 4,5 εκατομμύρια ευρώ και αναμένεται να είναι έτοιμο για να αποκαλυφθεί στις αρχές του 2010.

Με το να βαζεις αγαλματα του Μ.Αλεξανδρου στις κεντρικες πλατειες της χωρας σου,δεν σε κανει αυτοματα και Μακεδονα...
Το οτι ομως η χωρα σου εχει αναγνωριστει παγκοσμια ως Μακεδονια...αυτο οντος ειναι ενα προβλημα...οχι για εσενα...αλλα για την πραγματικη Μακεδονια...

Παρολα αυτα η Ελλαδα αναμενεται να περασει στην αντεπιθεση εκλεγοντας τον Μ.Αλεξανδρο,ως τον Μεγαλυτερο Ελληνα ολων των εποχων,μεσα απο την σειρα του ΣΚΑΪ "Μεγαλοι Ελληνες"...
Τοσο μας κοβει απο εξωτερικη πολιτικη...τοσο κανουμε!!!

ΠΡΕΖΑ TV
6-5-2009

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

ΤΙ ΕΧΕΙΣ ΝΑ ΠΕΙΣ ΤΩΡΑ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΡΕ ΒΛΑΚΑ
ΜΗΠΩΣ ΝΑ ΤΟ ΛΟΓΟΚΡΙΝΕΙΣ ΚΙ ΑΥΤΟ;
ΑΡΕ ΒΛΑΚΑ ΠΟΥ ΔΕ ΞΕΡΕΙΣ ΤΙ ΣΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ
ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΥΣ Ε;
ΣΤΗΣΕ ΚΩΛΟ ΚΑΙ ΠΡΟΣΚΥΝΑ ΤΟΥΣ
ΜΗΠΩΣ ΚΑΙ ΓΙΝΕΙΣ ΓΙΟΥΣΟΥΦΑΚΙ ΤΟΥΣ

Μερικά αποσπάσματα από το βιβλίο του νέου υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου, «Στρατηγικό Βάθος - Η Διεθνής Θέση της Τουρκίας» (2001).

«Σήμερα είναι γνωστά πλέον τα αποτελέσματα της στρατηγικής ολιγωρίας για το ότι δεν τέθηκαν υπό έλεγχο τα νησιά του Αιγαίου και εγκαταλείφθηκαν μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Τη στιγμή που η Τουρκία κρατά τον σφυγμό του μαλακού υπογάστριου της Ρωσίας μέσω των Στενών, η Ελλάδα έχει…αποκτήσει στρατηγικό πλεονέκτημα απέναντι στην Τουρκία, μέσω των νησιών του Αιγαίου. Ο χώρος στον οποίο η Τουρκία βρίσκεται κοντά στον πόλεμο, περισσότερο από κάθε άλλη περίπτωση, είναι τα νησιά του Αιγαίου, που περιορίζουν σε σημαντικό βαθμό τον ζωτικό της χώρο, πράγμα που οφείλεται στα ασυγχώρητα λάθη που έχουν γίνει, εξαιτίας της απουσίας συνεπούς θαλάσσιας στρατηγικής. Η κρίση στο Καρντάκ (Ίμια), που έφερε στην επιφάνεια την ελληνική κυριαρχία ακόμη και σε βραχονησίδες που βρίσκονται κοντά στις ακτές μας, είναι το πικρό αντίτιμο των συσσωρευμένων αυτών λαθών». (σελ. 154).

«Η πηγή του βασικού προβλήματος στο Αιγαίο είναι η αντίθεση μεταξύ της γεωλογικής και γεωπολιτικής πραγματικότητας και του τρέχοντος στάτους κβο. Σε αντίθεση προς το γεγονός ότι τα νησιά του Αιγαίου Πελάγους είναι φυσική προέκταση της γεωλογικής δομής της χερσονήσου της Ανατολίας, και προς τις γεωπολιτικές αναγκαιότητες που γεννιούνται από την παραπάνω κατάσταση, η πολιτική διανομή έγινε μέσω διεθνών συμφωνιών, υπέρ της Ελλάδας, πράγμα που υποδαυλίζει προβλήματα όπως η υφαλοκρηπίδα, τα χωρικά ύδατα, ο εναέριος χώρος, η γραμμή FIR, οι περιοχές διοίκησης και ελέγχου και η στρατιωτικοποίηση των νησιών». (σελ. 171).

«Οι δύο βραχυπρόθεσμοι και μεσοπρόθεσμοι στόχοι της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής στα Βαλκάνια είναι η ενίσχυση της Βοσνίας και της Αλβανίας, μέσα σε ένα πλαίσιο σταθερότητας, και η διαμόρφωση πλαισίου διεθνούς δικαίου για την ασφάλεια των εθνοτικών μειονοτήτων στην περιοχή. Στο νομικό αυτό πλαίσιο, η Τουρκία πρέπει να έχει συνεχώς για στόχο να εξασφαλίσει εγγυήσεις, οι οποίες θα της δώσουν τη δυνατότητα επέμβασης σε υποθέσεις που αφορούν τις μουσουλμανικές μειονότητες στα Βαλκάνια. Ως ένα εντυπωσιακό παράδειγμα στη σύγχρονη εποχή, η επέμβαση στην Κύπρο, κατέστη δυνατόν να νομιμοποιηθεί, εντός ενός τέτοιου νομικού πλαισίου» («Στρατηγικό Βάθος», σελ. 122).