- Πιστεύεις ότι τώρα τα έχεις... τετρακόσια;
Τώρα τα έχω... χίλια τετρακόσια. Είμαι καλά με... δίπλωμα, γιατί πέρασα με άριστα τις εξετάσεις.
- Μετά απ' όλη αυτή την περιπέτεια που πέρασες πιστεύεις ότι κάποιοι τελικά σε εκμεταλλεύτηκαν; Σου φέρθηκαν άσχημα;
Εγώ έχω να πω ότι εμένα κανείς -ό,τι και να κάνει- δεν μπορεί να με βλάψει. Ολοι είναι πολύ μικροί αν πιστεύουν ότι μπορούν να μου κάνουν κακό. Επαθα ό,τι έπαθα, αλλά ίσως αυτό να ήταν καλό για μένα, για να βάλω και λίγο... μυαλό.
- Πώς σκοπεύεις να χειριστείς από 'δώ και πέρα τη ζωή σου;
Θα λέω πιο πολλά «όχι». Δεν αξίζει τον κόπο να κάνω ό,τι στο παρελθόν. Εφτασα σε σημείο που δεν υπολόγιζα ούτε τον ίδιο μου τον εαυτό. Δεν σκεφτόμουν την καριέρα, το όνομά μου, τίποτα. Με αίμα έφτασα εδώ που είμαι! Εκανα τόσα πολλά για όλους αυτούς που με εκμεταλλεύτηκαν, ενώ αντίθετα εκείνοι ήταν «ψυχροί εκτελεστές».
- Θυμάσαι τι ακριβώς συνέβη το βράδι που πήγες στο νοσοκομείο;
Θυμάμαι ότι ο Χρήστος με έφερε στο σπίτι στο Χαϊδάρι κι έβλεπα τους δικούς μου κάπως παράξενα. Μου έρχονταν όλα στο μυαλό εκείνη τη στιγμή, πώς μου φέρονταν στο παρελθόν... Πιστεύω όμως ότι αντέδρασα έντονα.
- Δεν θυμάσαι ούτε ότι μπήκες στο σιντριβάνι και ήσουν έτοιμη να βάλεις τα καλώδια στο κορμί σου;
Οχι, τίποτα!
- Με τη δουλειά σου τι θα κάνεις; Εχεις ένα CD σε εκκρεμότητα σε συνεργασία με τον Γιάννη Δημητρά. Θα κυκλοφορήσει τελικά;
Βεβαίως! Περιμένω να δω ποιες δισκογραφικές εταιρείες θα ενδιαφερθούν, γιατί αυτό το CD το πλήρωσα μόνη μου. Είμαι σίγουρη ότι όλα τα τραγούδια θα γίνουν σουξέ. Είναι στο ύφος μου, με κλαρίνα και βιολιά... Η δουλειά αυτή κινείται περισσότερο σε δημοτικό παρά σε λαϊκό ύφος.
- Τώρα που επέστρεψες στη βάση σου πώς αισθάνεσαι;
Πολύ χαρούμενη, ευτυχισμένη. Το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να πάρω μια ανάσα. Αμέσως μετά είπα «σπίτι μου, σπιτάκι μου, πού είσαι»... Νιώθω ότι έζησα ένα κενό διάστημα και βρήκα ξανά τη ζωή μου!
- Ναι, αλλά ήσουν για περισσότερες από είκοσι μέρες σε ψυχιατρική κλινική. Πολλοί λένε ότι θόλωσες γιατί τα media καθημερινά σε χρησιμοποιούσαν και άρχισες να πιστεύεις ότι μπορείς να κάνεις τα πάντα. Μέχρι και να θεραπεύσεις τον καρκίνο.
Ολα αυτά τα έχω αφήσει στο παρελθόν, τα έχω ξορκίσει... Είπα να μην ασχοληθώ ξανά με τέτοιες ιστορίες. Ειλικρινά, δεν ξέρω τι μου συνέβη. Δεν έχω ξεκαθαρίσει αυτά τα πράγματα. Οσον αφορά τα κανάλια, σίγουρα ήμουν συγχυσμένη σχετικά με το πώς με αντιμετώπιζαν. Είχα πειστεί ότι κάνουν τη δουλειά τους και ήταν πολύ αυστηροί σε αυτό. Εγώ δούλευα και τους μιλούσα με την ψυχή μου!
- Ποιοι ήταν δίπλα σου όλες αυτές τις μέρες;
Ολη μου η οικογένεια. Πρώτη φορά ήμασταν τόσο αγαπημένοι. Ηρθε η αδελφή μου από το Βόλο, ο αδελφός μου... Ολοι ήταν δίπλα μου. Και ο Χρήστος, ο άνθρωπός μου φυσικά.
- Πώς ήσουν στο νοσοκομείο;
Μου έλειψε η ζωή μου. Δεν υπήρχε κάτι να κάνω! Κοιμόμουν και πήγαινα βόλτες στον κήπο. Τίποτα άλλο. Ολοι, πάντως, ήταν πάρα πολύ καλοί μαζί μου. Οφείλω να πω ένα μεγάλο «ευχαριστώ» δημοσίως στον διευθυντή και όλη την ομάδα της κλινικής. Ηταν άψογοι.
- Σε αναγνώριζαν στο νοσοκομείο;
Ναι, όλοι. Και μου έλεγαν «άντε, Θώδη, σιδερένια», «άντε, Θώδη, βγες έξω να σε δούμε όπως σε ξέραμε». Ολος ο κόσμος μού έστελνε λουλούδια και μου έδιναν τις ευχές τους για ανάρρωση. Φοβήθηκα μόνο γιατί δεν ήξερα πότε θα βγω.
- Ο γιος σου, ο Αποστόλης, τι σου είπε;
Είναι κοντά μου, μιλήσαμε για όλα, με στηρίζει.
- Ο Χρήστος τι ρόλο έπαιξε σε αυτή την υπόθεση; Του ζήτησες να είναι κοντά σου;
Δεν το απαίτησα, αλλά δεν θα με εγκατέλειπε για κανένα λόγο. Ηταν πάντα κοντά μου. Ο,τι είχα στην καρδιά μου το έλεγα σ’ εκείνον και με υποστήριζε. Πρέπει να σου πω ότι προσευχόμουν συνεχώς. Ελεγα «Παναγίτσα μου, βοήθα με να βγω, να γίνω καλά». Το τραγικό ήταν ότι μου πήραν το σταυρό. Δεν με άφησαν να πάρω μεταλλικά αντικείμενα. Δεν είχα ούτε ένα σταυρουδάκι. Και μια μέρα, εκεί που περπατούσα βρήκα ένα σταυρουδάκι και το φόρεσα.
- Με τη μητέρα σου και τα αδέλφια σου τι γίνεται;
Τώρα είμαστε όλοι πάρα πολύ κοντά. Με αγαπούν και μου το δείχνουν!
ΑΣ ΕΛΠΙΣΟΥΜΕ ΤΑ ΜΜΕ ΚΑΙ ΟΙ ΤΣΟΥΛΕΣ ΤΩΝ ΜΕΣΗΜΕΡΙΑΝΩΝ,ΝΑ ΑΦΗΣΟΥΝ ΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΝΑ ΗΡΕΜΗΣΕΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΚΟ ΠΟΥ ΤΗΣ ΕΚΑΝΑΝ ΚΑΙ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΝΑ ΤΗΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΕΡΘΟΥΝ ΜΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ,ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΝΟΥΝ ΕΚΘΕΜΑ ΣΤΟ ΤΣΙΡΚΟ ΤΟΥΣ.
ΠΡΕΖΑ TV
28-5-2009
Τώρα τα έχω... χίλια τετρακόσια. Είμαι καλά με... δίπλωμα, γιατί πέρασα με άριστα τις εξετάσεις.
- Μετά απ' όλη αυτή την περιπέτεια που πέρασες πιστεύεις ότι κάποιοι τελικά σε εκμεταλλεύτηκαν; Σου φέρθηκαν άσχημα;
Εγώ έχω να πω ότι εμένα κανείς -ό,τι και να κάνει- δεν μπορεί να με βλάψει. Ολοι είναι πολύ μικροί αν πιστεύουν ότι μπορούν να μου κάνουν κακό. Επαθα ό,τι έπαθα, αλλά ίσως αυτό να ήταν καλό για μένα, για να βάλω και λίγο... μυαλό.
- Πώς σκοπεύεις να χειριστείς από 'δώ και πέρα τη ζωή σου;
Θα λέω πιο πολλά «όχι». Δεν αξίζει τον κόπο να κάνω ό,τι στο παρελθόν. Εφτασα σε σημείο που δεν υπολόγιζα ούτε τον ίδιο μου τον εαυτό. Δεν σκεφτόμουν την καριέρα, το όνομά μου, τίποτα. Με αίμα έφτασα εδώ που είμαι! Εκανα τόσα πολλά για όλους αυτούς που με εκμεταλλεύτηκαν, ενώ αντίθετα εκείνοι ήταν «ψυχροί εκτελεστές».
- Θυμάσαι τι ακριβώς συνέβη το βράδι που πήγες στο νοσοκομείο;
Θυμάμαι ότι ο Χρήστος με έφερε στο σπίτι στο Χαϊδάρι κι έβλεπα τους δικούς μου κάπως παράξενα. Μου έρχονταν όλα στο μυαλό εκείνη τη στιγμή, πώς μου φέρονταν στο παρελθόν... Πιστεύω όμως ότι αντέδρασα έντονα.
- Δεν θυμάσαι ούτε ότι μπήκες στο σιντριβάνι και ήσουν έτοιμη να βάλεις τα καλώδια στο κορμί σου;
Οχι, τίποτα!
- Με τη δουλειά σου τι θα κάνεις; Εχεις ένα CD σε εκκρεμότητα σε συνεργασία με τον Γιάννη Δημητρά. Θα κυκλοφορήσει τελικά;
Βεβαίως! Περιμένω να δω ποιες δισκογραφικές εταιρείες θα ενδιαφερθούν, γιατί αυτό το CD το πλήρωσα μόνη μου. Είμαι σίγουρη ότι όλα τα τραγούδια θα γίνουν σουξέ. Είναι στο ύφος μου, με κλαρίνα και βιολιά... Η δουλειά αυτή κινείται περισσότερο σε δημοτικό παρά σε λαϊκό ύφος.
- Τώρα που επέστρεψες στη βάση σου πώς αισθάνεσαι;
Πολύ χαρούμενη, ευτυχισμένη. Το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να πάρω μια ανάσα. Αμέσως μετά είπα «σπίτι μου, σπιτάκι μου, πού είσαι»... Νιώθω ότι έζησα ένα κενό διάστημα και βρήκα ξανά τη ζωή μου!
- Ναι, αλλά ήσουν για περισσότερες από είκοσι μέρες σε ψυχιατρική κλινική. Πολλοί λένε ότι θόλωσες γιατί τα media καθημερινά σε χρησιμοποιούσαν και άρχισες να πιστεύεις ότι μπορείς να κάνεις τα πάντα. Μέχρι και να θεραπεύσεις τον καρκίνο.
Ολα αυτά τα έχω αφήσει στο παρελθόν, τα έχω ξορκίσει... Είπα να μην ασχοληθώ ξανά με τέτοιες ιστορίες. Ειλικρινά, δεν ξέρω τι μου συνέβη. Δεν έχω ξεκαθαρίσει αυτά τα πράγματα. Οσον αφορά τα κανάλια, σίγουρα ήμουν συγχυσμένη σχετικά με το πώς με αντιμετώπιζαν. Είχα πειστεί ότι κάνουν τη δουλειά τους και ήταν πολύ αυστηροί σε αυτό. Εγώ δούλευα και τους μιλούσα με την ψυχή μου!
- Ποιοι ήταν δίπλα σου όλες αυτές τις μέρες;
Ολη μου η οικογένεια. Πρώτη φορά ήμασταν τόσο αγαπημένοι. Ηρθε η αδελφή μου από το Βόλο, ο αδελφός μου... Ολοι ήταν δίπλα μου. Και ο Χρήστος, ο άνθρωπός μου φυσικά.
- Πώς ήσουν στο νοσοκομείο;
Μου έλειψε η ζωή μου. Δεν υπήρχε κάτι να κάνω! Κοιμόμουν και πήγαινα βόλτες στον κήπο. Τίποτα άλλο. Ολοι, πάντως, ήταν πάρα πολύ καλοί μαζί μου. Οφείλω να πω ένα μεγάλο «ευχαριστώ» δημοσίως στον διευθυντή και όλη την ομάδα της κλινικής. Ηταν άψογοι.
- Σε αναγνώριζαν στο νοσοκομείο;
Ναι, όλοι. Και μου έλεγαν «άντε, Θώδη, σιδερένια», «άντε, Θώδη, βγες έξω να σε δούμε όπως σε ξέραμε». Ολος ο κόσμος μού έστελνε λουλούδια και μου έδιναν τις ευχές τους για ανάρρωση. Φοβήθηκα μόνο γιατί δεν ήξερα πότε θα βγω.
- Ο γιος σου, ο Αποστόλης, τι σου είπε;
Είναι κοντά μου, μιλήσαμε για όλα, με στηρίζει.
- Ο Χρήστος τι ρόλο έπαιξε σε αυτή την υπόθεση; Του ζήτησες να είναι κοντά σου;
Δεν το απαίτησα, αλλά δεν θα με εγκατέλειπε για κανένα λόγο. Ηταν πάντα κοντά μου. Ο,τι είχα στην καρδιά μου το έλεγα σ’ εκείνον και με υποστήριζε. Πρέπει να σου πω ότι προσευχόμουν συνεχώς. Ελεγα «Παναγίτσα μου, βοήθα με να βγω, να γίνω καλά». Το τραγικό ήταν ότι μου πήραν το σταυρό. Δεν με άφησαν να πάρω μεταλλικά αντικείμενα. Δεν είχα ούτε ένα σταυρουδάκι. Και μια μέρα, εκεί που περπατούσα βρήκα ένα σταυρουδάκι και το φόρεσα.
- Με τη μητέρα σου και τα αδέλφια σου τι γίνεται;
Τώρα είμαστε όλοι πάρα πολύ κοντά. Με αγαπούν και μου το δείχνουν!
ΑΣ ΕΛΠΙΣΟΥΜΕ ΤΑ ΜΜΕ ΚΑΙ ΟΙ ΤΣΟΥΛΕΣ ΤΩΝ ΜΕΣΗΜΕΡΙΑΝΩΝ,ΝΑ ΑΦΗΣΟΥΝ ΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΝΑ ΗΡΕΜΗΣΕΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΚΟ ΠΟΥ ΤΗΣ ΕΚΑΝΑΝ ΚΑΙ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΝΑ ΤΗΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΕΡΘΟΥΝ ΜΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ,ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΝΟΥΝ ΕΚΘΕΜΑ ΣΤΟ ΤΣΙΡΚΟ ΤΟΥΣ.
ΠΡΕΖΑ TV
28-5-2009
espresso
1 σχόλιο:
Τα μεσημεριανα σε πειραξαν η το οτι αναπαραγεις τη σαβουρα που κραζεις?
Στα ιδια σκατα με τη λαμπιρη..
Δημοσίευση σχολίου