Πέμπτη, Ιουνίου 04, 2009

ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΜΥΝΤΙΚΗΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΕΚΑ...ΜΠΡΑΒΟ ΒΑΡΒΑΤΙΛΑ ΤΟ ΚΚΕ...

«Όταν λέμε ανυπακοή και απειθαρχία στην ΕΕ, εννοούμε ότι η Ελλάδα πρέπει να διαθέτει κρατική αμυντική βιομηχανία, όπου πραγματοποιούνται όσο γίνεται περισσότερα έργα, για την άμυνα της χώρας βεβαίως και όχι για επιθετικούς εξοπλισμούς" δήλωσε η γ.γ του ΚΚΕ κατά την επίσκεψή της στην ΕΒΟ.
Η κυρία Παπαρήγα τόνισε ότι ενώ μονάδες όπως αυτή της ΕΒΟ στη Μάνδρα μπορούν να κατασκευάσουν σύγχρονα οπλικά συστήματα ή μέρος οπλικών συστημάτων, έχουν απομείνει 136 εργαζόμενοι, ενώ το χώρο τον λυμαίνονται, όπως είπε, μόνο για λόγους κερδοφορίας οι ιδιώτες.

Με αλλα λογια τι θελει να πει η Αλεκα με τα παραπανω;;;
Οτι η Ελλαδα,αντι να αγοραζει πολεμικους εξοπλισμους απο αλλες χωρες και να δαπανα εκατομμυρια ευρω σε μεσαζοντες,σε μιζες κτλ...καλο θα ηταν να αποκτησει τις υποδομες και την τεχνογνωσια,ωστε να μπορει να παρασκευαζει απο μονη της,το πολεμικο υλικο που χρειαζεται ωστε να καλυψει τις αμυντικες της αναγκες...
Καλη ιδια...και μας κανει εντυπωση,πως δεν την ακουσαμε και απο τα υπολοιπα κομματα...
Το θεμα ειναι κατα ποσο μια τετοια ιδια μπορει να γινει και πραξη...
Επισης,τι σχεση εχει το παραπανω με τις Ευρωεκλογες;;;

ΠΡΕΖΑ TV
4-6-2009

1 σχόλιο:

Pante είπε...

Κάθε πτυχή της εγχώριας πολιτικής και κοινωνικής ζωής φυσικά και έχει σχέση με τις Ευρωεκλογές, μιας και η Ευρώπη είναι ο εισηγητής ή ο επικυρωτής κάθε πρότασης...

Καλά τα λέει η Αλέκα...άλλοι αρχηγοί εισπράττουν όμως την λαϊκή αποδοχή παρ΄ όλο που στα δύσκολα πάντα κρύβονται ή στην καλύτερη περίπτωση αοριστολογούν...

Αν και δεν έχω κομμουνιστικές καταβολές...ούτε κομμουνιστικά οράματα...ούτε συγκεκριμένα πολιτικά στερεότυπα (θέλω να πιστεύω)...

Γιατί λοιπόν νομίζω πως είναι από τις πιο λογικές φωνές που ακούγονται σήμερα στην Ελλάδα;

Υπάρχει κανένας που να πιστεύει πως -θεωρητικό το ερώτημα- μια "κομμουνιστική" πολιτική εφαρμογή στις μέρες μας θα μπορούσε να είναι σαν και εκείνες τις παλιές, άκαμπτες, σκληροπυρηνικές σταλινικές εκδοχές;... εδώ ούτε καν γίγαντες σαν την Κίνα δεν το τολμούν σήμερα πια...

Αν πάλι, σκεφτείτε, τις ίδιες πολιτικές προτάσεις με το κομμουνιστικό κόμμα -όπως αυτή της αμυντικής βιομηχανίας αλλά και πολλές άλλες (εργασιακό, ασφαλιστικό, ακόμη και εξωτερική πολιτική)- τις έκαμαν το δύο κόμματα εξουσίας, δεν θα έβγαιναν άραγε με σχεδόν απόλυτη πλειοψηφία στην κυβέρνηση, αφού θα έλεγαν αυτό που οι περισσότεροι από εμάς θα ήθελαν να ακούσουν;;

Αν λοιπόν τα πράγματα είναι όπως παραπάνω ή κάπως έτσι, τι λοιπόν φταίει;
Μήπως η κακή μας κρίση;
Μήπως εθιστήκαμε περισσότερο σε πολιτικά οράματα παρά λογικές πολιτικές;
Μήπως ένας αόριστος ιστορικός φόβος;
Μήπως το κομμουνιστικό "πολιτικό image";
Ή μήπως κάποιο "Παβλοφικό" πολιτικό σύνδρομο είναι εγκατεστημένο στους μηχανισμούς κρίσης των κοινωνιών και μας οδηγεί;