«Δολοφόνε»! «Ντροπή σου»! «Παραιτήσου»! Με αυτές τις κραυγές υποδέχθηκαν τον διευθυντή της «Φρανς Τέλεκομ», Ντιντιέ Λομπάρ, οι εργαζόμενοι στο εργοστάσιο του Ανεσί, στις παρυφές των Αλπεων. Λίγες ώρες νωρίτερα, είχαν θρηνήσει την απώλεια του συναδέλφου τους Ζαν-Πολ Ρουανέ, του 24ου αυτόχειρος της εταιρείας
μέσα σε ενάμιση χρόνο.
Ηταν 8.45 το πρωί, όταν ο 51χρονος Ρουανέ σκαρφάλωσε το προστατευτικό κιγκλίδωμα του αυτοκινητόδρομου Α 41, ατένισε τον γκρεμό περίπου 100 μέτρα κάτω από τα πόδια του και ύστερα από ένα μικρό δισταγμό, αψήφησε τις κραυγές των περαστικών που προσπαθούσαν να τον αποτρέψουν και πήδησε στο κενό. Στο αυτοκίνητο του Ρουανέ βρέθηκε σημείωμα προς τους οικείους του –τη σύζυγο και δύο παιδιά του, 12 και 8 ετών– το οποίο δεν άφηνε την παραμικρή αμφιβολία: οδηγήθηκε στην αυτοκτονία γιατί δεν μπορούσε να αντέξει τις συνθήκες εργασίας, με τον εξοντωτικό ανταγωνισμό, τις διαρκείς μεταθέσεις και το μόνιμο άγχος της απόλυσης.
Κρατικό μονοπώλιο κατά το παρελθόν, η «Φρανς Τέλεκομ» είναι μια γιγαντιαία, πολυεθνική επιχείρηση, που λειτουργεί πλέον με όρους ιδιωτικού τομέα και απασχολεί περίπου 100.000 εργαζομένους στη Γαλλία. Με αυτό το δεδομένο, το ποσοστό αυτοκτονιών δεν αφίσταται του εθνικού μέσου όρου, αλλά το γεγονός ότι 24 εργαζόμενοι έθεσαν τέλος στη ζωή τους επειδή δεν μπορούσαν να αντέξουν τις συνθήκες εργασίας συνιστά μέγα κοινωνικό και ηθικό πρόβλημα για τη Γαλλία. Eνα πρόβλημα με προφανή πολιτική διάσταση, καθώς το κράτος εξακολουθεί να είναι ο υπ’ αριθμόν 1 μέτοχος, με ποσοστό λίγο μεγαλύτερο του 23%.
Ηδη, στα μέσα Σεπτεμβρίου, ύστερα από μία άλλη αυτοκτονία εργαζομένης, η κυβέρνηση Σαρκοζί ζήτησε από τη διεύθυνση της εταιρείας να λάβει μέτρα για τη βελτίωση του εργασιακού κλίματος και για την παροχή ειδικής ψυχολογικής στήριξης στους υπαλλήλους που αντιμετωπίζουν οξυμένα προβλήματα. Μετά τη νέα τραγωδία, στο Ανεσί, ο Ντιντιέ Λομπάρ ανακοίνωσε ότι καταργούνται οι συστηματικές μεταθέσεις στελεχών, όπως επίσης και οι εξατομικευμένοι στόχοι παραγωγής για κάθε υπάλληλο. Αντιμέτωπος με την κατακραυγή των εργαζομένων στις εγκαταστάσεις του Ανεσί, δέχθηκε ότι «δεν είναι φυσιολογικό να μη βρίσκεται στην κορυφή των προτεραιοτήτων μας ο ανθρώπινος παράγοντας».
Ωστόσο, οι ανακοινώσεις του Λομπάρ θεωρήθηκαν πολύ όψιμες από τους εργαζομένους και τα κόμματα της αριστερής αντιπολίτευσης. Το Σοσιαλιστικό Κόμμα ζήτησε, διά του εκπροσώπου Τύπου Μπενουά Αμόν, την παραίτηση του Λομπάρ, ενώ ταυτόσημη ήταν η στάση της κοινοβουλευτικής ομάδας των Κομμουνιστών. Από την πλευρά του, ο Πατρίς Ντοσέ, ηγέτης του τοπικού παραρτήματος της συνδικαλιστικής ομοσπονδίας CFDT, δήλωσε: «Υπήρχε πραγματική αδιαφορία, ούτε ίχνος ανθρωπιάς, δεν κουβέντιαζαν τίποτε άλλο από νούμερα και αντιμετώπιζαν τους εργάτες σαν να ήταν κρέας για λουκάνικα».
ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΕΦΤΑΣΑΝ ΣΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΝΑ ΜΗΝ ΘΕΛΟΥΝ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥΣ,ΤΙ ΘΕΣΕΙΣ ΕΙΧΑΝ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΤΑΙΡΕΙΑ;;
ΗΤΑΝ ΑΠΛΟΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ Ή ΜΕΓΑΛΟΣΤΕΛΕΧΗ,ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΓΝΩΡΙΖΑΝ ΠΟΛΛΑ;;;;
ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΧΕΙ...ΠΕΡΙΕΡΓΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ...
ΠΡΕΖΑ TV
30-9-2009
μέσα σε ενάμιση χρόνο.
Ηταν 8.45 το πρωί, όταν ο 51χρονος Ρουανέ σκαρφάλωσε το προστατευτικό κιγκλίδωμα του αυτοκινητόδρομου Α 41, ατένισε τον γκρεμό περίπου 100 μέτρα κάτω από τα πόδια του και ύστερα από ένα μικρό δισταγμό, αψήφησε τις κραυγές των περαστικών που προσπαθούσαν να τον αποτρέψουν και πήδησε στο κενό. Στο αυτοκίνητο του Ρουανέ βρέθηκε σημείωμα προς τους οικείους του –τη σύζυγο και δύο παιδιά του, 12 και 8 ετών– το οποίο δεν άφηνε την παραμικρή αμφιβολία: οδηγήθηκε στην αυτοκτονία γιατί δεν μπορούσε να αντέξει τις συνθήκες εργασίας, με τον εξοντωτικό ανταγωνισμό, τις διαρκείς μεταθέσεις και το μόνιμο άγχος της απόλυσης.
Κρατικό μονοπώλιο κατά το παρελθόν, η «Φρανς Τέλεκομ» είναι μια γιγαντιαία, πολυεθνική επιχείρηση, που λειτουργεί πλέον με όρους ιδιωτικού τομέα και απασχολεί περίπου 100.000 εργαζομένους στη Γαλλία. Με αυτό το δεδομένο, το ποσοστό αυτοκτονιών δεν αφίσταται του εθνικού μέσου όρου, αλλά το γεγονός ότι 24 εργαζόμενοι έθεσαν τέλος στη ζωή τους επειδή δεν μπορούσαν να αντέξουν τις συνθήκες εργασίας συνιστά μέγα κοινωνικό και ηθικό πρόβλημα για τη Γαλλία. Eνα πρόβλημα με προφανή πολιτική διάσταση, καθώς το κράτος εξακολουθεί να είναι ο υπ’ αριθμόν 1 μέτοχος, με ποσοστό λίγο μεγαλύτερο του 23%.
Ηδη, στα μέσα Σεπτεμβρίου, ύστερα από μία άλλη αυτοκτονία εργαζομένης, η κυβέρνηση Σαρκοζί ζήτησε από τη διεύθυνση της εταιρείας να λάβει μέτρα για τη βελτίωση του εργασιακού κλίματος και για την παροχή ειδικής ψυχολογικής στήριξης στους υπαλλήλους που αντιμετωπίζουν οξυμένα προβλήματα. Μετά τη νέα τραγωδία, στο Ανεσί, ο Ντιντιέ Λομπάρ ανακοίνωσε ότι καταργούνται οι συστηματικές μεταθέσεις στελεχών, όπως επίσης και οι εξατομικευμένοι στόχοι παραγωγής για κάθε υπάλληλο. Αντιμέτωπος με την κατακραυγή των εργαζομένων στις εγκαταστάσεις του Ανεσί, δέχθηκε ότι «δεν είναι φυσιολογικό να μη βρίσκεται στην κορυφή των προτεραιοτήτων μας ο ανθρώπινος παράγοντας».
Ωστόσο, οι ανακοινώσεις του Λομπάρ θεωρήθηκαν πολύ όψιμες από τους εργαζομένους και τα κόμματα της αριστερής αντιπολίτευσης. Το Σοσιαλιστικό Κόμμα ζήτησε, διά του εκπροσώπου Τύπου Μπενουά Αμόν, την παραίτηση του Λομπάρ, ενώ ταυτόσημη ήταν η στάση της κοινοβουλευτικής ομάδας των Κομμουνιστών. Από την πλευρά του, ο Πατρίς Ντοσέ, ηγέτης του τοπικού παραρτήματος της συνδικαλιστικής ομοσπονδίας CFDT, δήλωσε: «Υπήρχε πραγματική αδιαφορία, ούτε ίχνος ανθρωπιάς, δεν κουβέντιαζαν τίποτε άλλο από νούμερα και αντιμετώπιζαν τους εργάτες σαν να ήταν κρέας για λουκάνικα».
ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΕΦΤΑΣΑΝ ΣΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΝΑ ΜΗΝ ΘΕΛΟΥΝ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥΣ,ΤΙ ΘΕΣΕΙΣ ΕΙΧΑΝ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΤΑΙΡΕΙΑ;;
ΗΤΑΝ ΑΠΛΟΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ Ή ΜΕΓΑΛΟΣΤΕΛΕΧΗ,ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΓΝΩΡΙΖΑΝ ΠΟΛΛΑ;;;;
ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΧΕΙ...ΠΕΡΙΕΡΓΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ...
ΠΡΕΖΑ TV
30-9-2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου