ΑΚΟΜΗ ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ ΤΡΕΛΑΣ ΠΟΥ ΣΕ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΒΓΑΙΝΕΙΣ ΑΠΟ ΤΑ ΡΟΥΧΑ ΣΟΥ...
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΦΡΙΞΤΕ ΜΕ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ...ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΑΝ ΕΝΑΝ ΑΘΩΟ ΑΝΘΡΩΠΟ ΓΙΑ ΕΜΠΟΡΙΟ ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ...
ΜΟΝΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΕΠΕΙΔΗ ΗΤΑΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ...
Βρέθηκε σε λάθος τόπο και σε λάθος χρόνο, βιώνοντας την πιο στυγνή μορφή της αστυνομικής αυθαιρεσίας στην Ελλάδα. Μία επίσκεψή του σε έναν συμπατριώτη του στην Ξηροκρήνη, για να στείλει τυριά στη γιαγιά του στην πατρίδα του, στάθηκε αρκετή για να τον τυλίξουν σε μια κόλλα χαρτί, να τον ξυλοφορτώσουν όπως καταγγέλλει και να μείνει άδικα επί 17 μήνες στη φυλακή.
Ο 27χρονος Αλβανός Έντρι Μ. χαμογελούσε πριν λίγες ημέρες έξω από το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Θεσσαλονίκης, που με απόφασή του επιδίκασε αποζημίωση για άδικη φυλάκιση ύψους... 9 ευρώ την ημέρα. Στους 17 μήνες που κάθισε στη φυλακή, μέχρι να αποδειχθεί η αθωότητά του τον περασμένο Φεβρουάριο, έχασε τα πάντα. Πούλησε το σπίτι του στην Κορυτσά, το αυτοκίνητο στη Θεσσαλονίκη, έχασε τη δουλειά του και εδώ και καιρό αναζητεί εργασία, καθώς η γυναίκα του περιμένει το πρώτο τους παιδί.
Ο νεαρός ήρθε στην Ελλάδα σε ηλικία 15 χρόνων, από τα κακοτράχαλα περάσματα των ελληνοαλβανικών συνόρων, συνοδευόμενος από τη μητέρα του, ελπίζοντας σε μια άλλη ζωή. Όταν δημιουργήθηκαν οι προϋποθέσεις, υπέβαλε όλα τα απαραίτητα έγγραφα και από τότε μένει νόμιμα στην Ελλάδα. “Δεν έχω επιστρέψει στην Αλβανία, ακόμη και η γιαγιά μου πέθανε”, είπε.
Η πρωτοφανής περιπέτειά του ξεκίνησε μια μέρα του Δεκεμβρίου του 2007, όταν αγόρασε τυριά για να τα στείλει στη γιαγιά του. “Μου είπαν ότι ένας ομοεθνής μου θα πήγαινε στην Κορυτσά και πήγα στο σπίτι του”, περιέγραψε ο 27χρονος. Στην είσοδο της πολυκατοικίας στην Ξηροκρήνη είδε αστυνομικούς, αλλά δεν ανησύχησε. “Νόμισα ότι θα έγινε διάρρηξη”. Τον ρώτησαν πού πηγαίνει και τους απάντησε στον τρίτο όροφο. Εκεί όμως γινόταν επιχείρηση για σύλληψη του ομοεθνή του για ναρκωτικά. “Άσε τα τυριά και ανέβα πάνω”, του είπαν. “Αυτό ήταν. Με χτύπησαν και μου είπαν ότι πήγα να πάρω ναρκωτικά”.
Η άγνοια του 27χρονου για την υπόθεση των ναρκωτικών αποδεικνύεται και από το ερώτημα για ποιον λόγο συνέλαβαν τον ομοεθνή του. “Είχε ναρκωτικά, τι ναρκωτικά δεν ξέρω να σας πω, ήταν κάτι σαν τούβλο, αλλά εγώ δεν τα γνωρίζω αυτά, δεν είχα δει ποτέ μου”, τόνισε. Στα κρατητήρια, όπως υποστηρίζει, εφαρμόστηκαν οι χειρότερες πρακτικές ανάκρισης. “Με χτυπούσαν συνεχώς, έλεγαν ότι κάποιος τους είπε ότι θα έπαιρνα ναρκωτικά, ζητούσα να τον φέρουν, αλλά δεν εμφανίστηκε ποτέ κανείς. Μου είχαν βγάλει δύο φορές το σαγόνι από τα χτυπήματα”.
Ο 27χρονος ποτέ δεν εισακούστηκε από κανέναν. Ακόμη και στον ανακριτή δεν πρόλαβε να πει τίποτε και κρίθηκε προφυλακιστέος. “Επειδή ήμουν Αλβανός, δεν υπάρχει άλλη εξήγηση”. Για 17 μήνες έμεινε στη φυλακή, μέχρι που το δικαστήριο τον αθώωσε αμέσως. “Ο πρόεδρος του δικαστηρίου επέπληξε τους αστυνομικούς λέγοντας ότι αν περνούσε και ο ίδιος από το σπίτι εκείνο θα τον έβαζαν μέσα”, υπογράμμισε ο νεαρός. Οκτώ μήνες μετά την αθώωσή του, ακόμη ψάχνει δουλειά, προσπαθώντας από την αρχή. “Πήγα στο συνεργείο όπου δούλευα, αλλά με έβλεπαν με καχυποψία, γιατί είχα κάνει φυλακή”, κατέληξε.
Κώστας Καντούρης
ΠΡΕΖΑ TV
28-11-2009
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΦΡΙΞΤΕ ΜΕ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ...ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΑΝ ΕΝΑΝ ΑΘΩΟ ΑΝΘΡΩΠΟ ΓΙΑ ΕΜΠΟΡΙΟ ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ...
ΜΟΝΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΕΠΕΙΔΗ ΗΤΑΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ...
Βρέθηκε σε λάθος τόπο και σε λάθος χρόνο, βιώνοντας την πιο στυγνή μορφή της αστυνομικής αυθαιρεσίας στην Ελλάδα. Μία επίσκεψή του σε έναν συμπατριώτη του στην Ξηροκρήνη, για να στείλει τυριά στη γιαγιά του στην πατρίδα του, στάθηκε αρκετή για να τον τυλίξουν σε μια κόλλα χαρτί, να τον ξυλοφορτώσουν όπως καταγγέλλει και να μείνει άδικα επί 17 μήνες στη φυλακή.
Ο 27χρονος Αλβανός Έντρι Μ. χαμογελούσε πριν λίγες ημέρες έξω από το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Θεσσαλονίκης, που με απόφασή του επιδίκασε αποζημίωση για άδικη φυλάκιση ύψους... 9 ευρώ την ημέρα. Στους 17 μήνες που κάθισε στη φυλακή, μέχρι να αποδειχθεί η αθωότητά του τον περασμένο Φεβρουάριο, έχασε τα πάντα. Πούλησε το σπίτι του στην Κορυτσά, το αυτοκίνητο στη Θεσσαλονίκη, έχασε τη δουλειά του και εδώ και καιρό αναζητεί εργασία, καθώς η γυναίκα του περιμένει το πρώτο τους παιδί.
Ο νεαρός ήρθε στην Ελλάδα σε ηλικία 15 χρόνων, από τα κακοτράχαλα περάσματα των ελληνοαλβανικών συνόρων, συνοδευόμενος από τη μητέρα του, ελπίζοντας σε μια άλλη ζωή. Όταν δημιουργήθηκαν οι προϋποθέσεις, υπέβαλε όλα τα απαραίτητα έγγραφα και από τότε μένει νόμιμα στην Ελλάδα. “Δεν έχω επιστρέψει στην Αλβανία, ακόμη και η γιαγιά μου πέθανε”, είπε.
Η πρωτοφανής περιπέτειά του ξεκίνησε μια μέρα του Δεκεμβρίου του 2007, όταν αγόρασε τυριά για να τα στείλει στη γιαγιά του. “Μου είπαν ότι ένας ομοεθνής μου θα πήγαινε στην Κορυτσά και πήγα στο σπίτι του”, περιέγραψε ο 27χρονος. Στην είσοδο της πολυκατοικίας στην Ξηροκρήνη είδε αστυνομικούς, αλλά δεν ανησύχησε. “Νόμισα ότι θα έγινε διάρρηξη”. Τον ρώτησαν πού πηγαίνει και τους απάντησε στον τρίτο όροφο. Εκεί όμως γινόταν επιχείρηση για σύλληψη του ομοεθνή του για ναρκωτικά. “Άσε τα τυριά και ανέβα πάνω”, του είπαν. “Αυτό ήταν. Με χτύπησαν και μου είπαν ότι πήγα να πάρω ναρκωτικά”.
Η άγνοια του 27χρονου για την υπόθεση των ναρκωτικών αποδεικνύεται και από το ερώτημα για ποιον λόγο συνέλαβαν τον ομοεθνή του. “Είχε ναρκωτικά, τι ναρκωτικά δεν ξέρω να σας πω, ήταν κάτι σαν τούβλο, αλλά εγώ δεν τα γνωρίζω αυτά, δεν είχα δει ποτέ μου”, τόνισε. Στα κρατητήρια, όπως υποστηρίζει, εφαρμόστηκαν οι χειρότερες πρακτικές ανάκρισης. “Με χτυπούσαν συνεχώς, έλεγαν ότι κάποιος τους είπε ότι θα έπαιρνα ναρκωτικά, ζητούσα να τον φέρουν, αλλά δεν εμφανίστηκε ποτέ κανείς. Μου είχαν βγάλει δύο φορές το σαγόνι από τα χτυπήματα”.
Ο 27χρονος ποτέ δεν εισακούστηκε από κανέναν. Ακόμη και στον ανακριτή δεν πρόλαβε να πει τίποτε και κρίθηκε προφυλακιστέος. “Επειδή ήμουν Αλβανός, δεν υπάρχει άλλη εξήγηση”. Για 17 μήνες έμεινε στη φυλακή, μέχρι που το δικαστήριο τον αθώωσε αμέσως. “Ο πρόεδρος του δικαστηρίου επέπληξε τους αστυνομικούς λέγοντας ότι αν περνούσε και ο ίδιος από το σπίτι εκείνο θα τον έβαζαν μέσα”, υπογράμμισε ο νεαρός. Οκτώ μήνες μετά την αθώωσή του, ακόμη ψάχνει δουλειά, προσπαθώντας από την αρχή. “Πήγα στο συνεργείο όπου δούλευα, αλλά με έβλεπαν με καχυποψία, γιατί είχα κάνει φυλακή”, κατέληξε.
Κώστας Καντούρης
ΠΡΕΖΑ TV
28-11-2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου