Το Β' Τμήμα του Αρείου Πάγου με την υπ' αριθμόν 1157/2009 απόφασή του απέρριψε αίτηση με την οποία όμιλος ξενοδοχειακών επιχειρήσεων ζητούσε να αναιρεθεί εφετειακή απόφαση που δικαίωσε ξενοδοχοϋπάλληλο.
Ειδικότερα, το Εφετείο επιδίκασε σε ξενοδοχοϋπάλληλο, η οποία κατήγγειλε τη σύμβαση εργασίας που είχε με τον όμιλο των επιχειρήσεων, το ποσό των 23.699 ευρώ από διαφορές αποδοχών για εργασία Κυριακών, επιδόματος αδείας, δώρων εορτών, υπερεργασία και υπερωρίες, όπως επίσης της επιδίκασε και αποζημίωση για παροχή εργασίας κατά τις ημέρες υποχρεωτικής εβδομαδιαίας ανάπαυσης.
Όπως αναφέρεται στην απόφαση του Αρείου Πάγου η ξενοδοχοϋπάλληλος προσελήφθη το 1993 ως υπάλληλος ελέγχου και στη συνέχεια απασχολήθηκε ως ταμίας σε άλλο ξενοδοχείο του ίδιου ομίλου. Το έτος 2003 της προτάθηκε να εργασθεί ως βοηθός προϊσταμένη και αποδέχθηκε τη θέση αυτή, αλλά προτού αναλάβει καθήκοντα ο εργοδότης της "δάνεισε" την ξενοδοχοϋπάλληλο σε άλλη ξενοδοχειακή εταιρεία του ομίλου προκειμένου να εργαστεί ως καθαρίστρια.
Την υποβάθμιση αυτή η ξενοδοχοϋπάλληλος δεν την αποδέχθηκε και σταμάτησε να εργάζεται, προσφεύγοντας παράλληλα στα δικαστήρια, θεωρώντας ότι υπήρξε βλαπτική μεταβολή των όρων εργασίας και δανεισμού εργαζομένου σε τρίτον.
Ο Αρειος Πάγος στην απόφασή του αναφέρει ότι σύμφωνα με το Ν. 2112/1920 και την εργατική νομοθεσία "πάσα μονομερής μεταβολή, βλάπτουσα τον υπάλληλο, θεωρείται ως καταγγελία της συμβάσεως εργασίας" και προσθέτει ότι ως μονομερής μεταβολή των όρων εργασίας θεωρείται κάθε τροποποίηση των όρων εργασίας από την πλευρά των εργοδοτών που γίνεται "κατ' αθέτηση της εργασιακής συμβάσεως, ανεξάρτητα αν αυτή είναι επωφελής ή βλαπτική για τον εργαζόμενο".
Η αρεοπαγιτική απόφαση καταλήγει ότι για να θεωρηθεί η μονομερής μεταβολή των όρων εργασίας ως καταγγελία της σύμβασης εργασίας, πρέπει να προκαλεί στον εργαζόμενο
"άμεση ή έμμεση υλική ή ηθική ζημιά".
Κατόπιν αυτών ο Αρειος Πάγος έκρινε ότι η εφετειακή απόφαση ήταν ορθή με επαρκείς αιτιολογίες και απέρριψε την αίτηση αναίρεσης του ομίλου ξενοδοχειακών επιχειρήσεων.
ΠΡΕΖΑ TV
23-12-2009
Ειδικότερα, το Εφετείο επιδίκασε σε ξενοδοχοϋπάλληλο, η οποία κατήγγειλε τη σύμβαση εργασίας που είχε με τον όμιλο των επιχειρήσεων, το ποσό των 23.699 ευρώ από διαφορές αποδοχών για εργασία Κυριακών, επιδόματος αδείας, δώρων εορτών, υπερεργασία και υπερωρίες, όπως επίσης της επιδίκασε και αποζημίωση για παροχή εργασίας κατά τις ημέρες υποχρεωτικής εβδομαδιαίας ανάπαυσης.
Όπως αναφέρεται στην απόφαση του Αρείου Πάγου η ξενοδοχοϋπάλληλος προσελήφθη το 1993 ως υπάλληλος ελέγχου και στη συνέχεια απασχολήθηκε ως ταμίας σε άλλο ξενοδοχείο του ίδιου ομίλου. Το έτος 2003 της προτάθηκε να εργασθεί ως βοηθός προϊσταμένη και αποδέχθηκε τη θέση αυτή, αλλά προτού αναλάβει καθήκοντα ο εργοδότης της "δάνεισε" την ξενοδοχοϋπάλληλο σε άλλη ξενοδοχειακή εταιρεία του ομίλου προκειμένου να εργαστεί ως καθαρίστρια.
Την υποβάθμιση αυτή η ξενοδοχοϋπάλληλος δεν την αποδέχθηκε και σταμάτησε να εργάζεται, προσφεύγοντας παράλληλα στα δικαστήρια, θεωρώντας ότι υπήρξε βλαπτική μεταβολή των όρων εργασίας και δανεισμού εργαζομένου σε τρίτον.
Ο Αρειος Πάγος στην απόφασή του αναφέρει ότι σύμφωνα με το Ν. 2112/1920 και την εργατική νομοθεσία "πάσα μονομερής μεταβολή, βλάπτουσα τον υπάλληλο, θεωρείται ως καταγγελία της συμβάσεως εργασίας" και προσθέτει ότι ως μονομερής μεταβολή των όρων εργασίας θεωρείται κάθε τροποποίηση των όρων εργασίας από την πλευρά των εργοδοτών που γίνεται "κατ' αθέτηση της εργασιακής συμβάσεως, ανεξάρτητα αν αυτή είναι επωφελής ή βλαπτική για τον εργαζόμενο".
Η αρεοπαγιτική απόφαση καταλήγει ότι για να θεωρηθεί η μονομερής μεταβολή των όρων εργασίας ως καταγγελία της σύμβασης εργασίας, πρέπει να προκαλεί στον εργαζόμενο
"άμεση ή έμμεση υλική ή ηθική ζημιά".
Κατόπιν αυτών ο Αρειος Πάγος έκρινε ότι η εφετειακή απόφαση ήταν ορθή με επαρκείς αιτιολογίες και απέρριψε την αίτηση αναίρεσης του ομίλου ξενοδοχειακών επιχειρήσεων.
ΠΡΕΖΑ TV
23-12-2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου