ΑΝΤΙ ΟΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΔΗΜΟΙ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΠΕΡΙΟΧΩΝ ΝΑ ΠΡΟΒΑΙΝΟΥΝ ΣΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΩΝ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΦΤΩΧΟΥΣ,ΑΣΤΕΓΟΥΣ,ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΥΣ ΚΑΙ ΧΑΜΗΛΟΜΙΣΘΟΥΣ...ΔΕΝ ΘΑ ΗΤΑΝ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΝΑ ΕΛΥΝΑΝ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΒΑΣΗ;;;
ΔΙΟΤΙ ΤΕΤΟΙΟΥ ΕΙΔΟΥΣ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ ΔΕΝ ΛΥΝΟΥΝ ΚΑΝΕΝΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑ,ΟΛΩΝ ΑΥΤΩΝ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ...ΑΠΛΑ ΤΟ ΔΙΑΤΗΡΟΥΝ ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ ΕΞΑΛΕΙΨΗΣ...
Εκ πρώτης όψεως μοιάζει με συνηθισμένο παλαιοπωλείο: βιτρίνες γεμάτες με ποτήρια και αντικείμενα όλων των ειδών, αμέτρητα βιβλία και πολυέλαιοι της δεκαετίας του ΄50. Η διαφορά είναι ότι το Sozialkaufhaus, ένα «κοινωνικό κατάστημα» που βρίσκεται στη λαϊκή συνοικία Νόικελν, στο Βερολίνο, απευθύνεται σε μια ιδιαίτερη πελατεία: άνεργοι, συνταξιούχοι, αλλά και χαμηλόμισθοι μπορούν να αγοράσουν εδώ ένα πλήρες κρεβάτι με 50 ευρώ, ένα ποτήρι με 20 σεντς, μια ντουλάπα με 50 ευρώ, ένα βιβλίο με 1 ευρώ. Υπάρχει μάλιστα η δυνατότητα να προμηθευτεί κανείς ως πέντε ρούχα δωρεάν.
Από τότε που ο Μίκαελ Μάσκολους ίδρυσε την οργάνωση Die Τeller Gottes («Τα πιάτα του Θεού») και άνοιξε το πρώτο τέτοιο κατάστημα το 2004, η ζήτηση δεν έχει σταματήσει να αυξάνεται. «Ολο και περισσότεροι άνθρωποι έχουν ανάγκη από ένα τέτοιο είδος προσφοράς στη Γερμανία» λέει ο 47χρονος πρώην άνεργος. Για τον λόγο αυτόν ο κ. Μάσκολους άνοιξε άλλα δύο καταστήματα και μια μικρή καντίνα όπου σερβίρονται κάθε μεσημέρι ζεστά γεύματα στην τιμή του ενός ευρώ.
Η λογική της λειτουργίας αυτών των καταστημάτων είναι απλή: ο κ. Μάσκολους παίρνει όλα όσα οι άνθρωποι είναι διατεθειμένοι να πετάξουν, επισκευάζει ό,τι χρειάζεται και τα μεταπωλεί σε πολύ χαμηλές τιμές.
Τέτοιες πρωτοβουλίες πολλαπλασιάζονται σε όλη τη Γερμανία. Υπολογίζονται σε 350, ενώ κάθε μήνα ανοίγουν καινούργια κοινωνικά καταστήματα. Οι ειδικοί των μεγάλων φιλανθρωπικών οργανώσεων αποδίδουν αυτή την εξέλιξη στον λεγόμενο νόμο Ηartz ΙV, μια επίμαχη μεταρρύθμιση που τέθηκε σε ισχύ το 2005 και καθιστά δυσκολότερη την επιδότηση των μακροχρόνια ανέργων. Τα τελευταία χρόνια οι μισθοί παρουσιάζουν στασιμότητα και οι ανισότητες έχουν αυξηθεί στην πιο πλούσια και πολυπληθέστερη χώρα της ΕΕ. Από τις αρχές της δεκαετίας του ΄90, οι καθαροί μισθοί έχουν αυξηθεί ελάχιστα.
Η πελατεία του Sozialkaufhaus δείχνει τον τρόπο που ζουν οι πιο εξαθλιωμένοι. Η 35χρονη Ελίζαμπετ Φιλιποβίτσι , άγαμη μητέρα και έγκυος στο τέταρτο παιδί της, έρχεται συχνά εδώ. «Με ένα εισόδημα νοικοκυράς που φτάνει τα 600-800 ευρώ τον μήνα, δύσκολα μπορώ να καλύψω τα έξοδά μου» λέει η μικροσκοπική γυναίκα, ψάχνοντας να αγοράσει ένα παντελόνι για τον 7χρονο γιο της. Δίπλα της, δύο συνταξιούχοι ψάχνουν μια κούτα γεμάτη με σεντόνια.
Οι υπάλληλοι του Sozialkaufhaus είναι όλοι άνεργοι. Η δουλειά τους, που αμείβεται με 1,50 ευρώ την ώρα, τους επιτρέπει να αυξάνουν λίγο το μηνιαίο τους επίδομα. Ο Ντίτερ Ρίντιγκερ, ένας 52χρονος οικοδόμος που έχασε τη δουλειά του το 2001, είναι ευχαριστημένος που δουλεύει σε αυτές τις συνθήκες. «Είναι καλύτερα από το να κάθεσαι άπραγος στο σπίτι» λέει.
ΠΡΕΖΑ TV
23-12-2009
ΔΙΟΤΙ ΤΕΤΟΙΟΥ ΕΙΔΟΥΣ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ ΔΕΝ ΛΥΝΟΥΝ ΚΑΝΕΝΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑ,ΟΛΩΝ ΑΥΤΩΝ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ...ΑΠΛΑ ΤΟ ΔΙΑΤΗΡΟΥΝ ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ ΕΞΑΛΕΙΨΗΣ...
Εκ πρώτης όψεως μοιάζει με συνηθισμένο παλαιοπωλείο: βιτρίνες γεμάτες με ποτήρια και αντικείμενα όλων των ειδών, αμέτρητα βιβλία και πολυέλαιοι της δεκαετίας του ΄50. Η διαφορά είναι ότι το Sozialkaufhaus, ένα «κοινωνικό κατάστημα» που βρίσκεται στη λαϊκή συνοικία Νόικελν, στο Βερολίνο, απευθύνεται σε μια ιδιαίτερη πελατεία: άνεργοι, συνταξιούχοι, αλλά και χαμηλόμισθοι μπορούν να αγοράσουν εδώ ένα πλήρες κρεβάτι με 50 ευρώ, ένα ποτήρι με 20 σεντς, μια ντουλάπα με 50 ευρώ, ένα βιβλίο με 1 ευρώ. Υπάρχει μάλιστα η δυνατότητα να προμηθευτεί κανείς ως πέντε ρούχα δωρεάν.
Από τότε που ο Μίκαελ Μάσκολους ίδρυσε την οργάνωση Die Τeller Gottes («Τα πιάτα του Θεού») και άνοιξε το πρώτο τέτοιο κατάστημα το 2004, η ζήτηση δεν έχει σταματήσει να αυξάνεται. «Ολο και περισσότεροι άνθρωποι έχουν ανάγκη από ένα τέτοιο είδος προσφοράς στη Γερμανία» λέει ο 47χρονος πρώην άνεργος. Για τον λόγο αυτόν ο κ. Μάσκολους άνοιξε άλλα δύο καταστήματα και μια μικρή καντίνα όπου σερβίρονται κάθε μεσημέρι ζεστά γεύματα στην τιμή του ενός ευρώ.
Η λογική της λειτουργίας αυτών των καταστημάτων είναι απλή: ο κ. Μάσκολους παίρνει όλα όσα οι άνθρωποι είναι διατεθειμένοι να πετάξουν, επισκευάζει ό,τι χρειάζεται και τα μεταπωλεί σε πολύ χαμηλές τιμές.
Τέτοιες πρωτοβουλίες πολλαπλασιάζονται σε όλη τη Γερμανία. Υπολογίζονται σε 350, ενώ κάθε μήνα ανοίγουν καινούργια κοινωνικά καταστήματα. Οι ειδικοί των μεγάλων φιλανθρωπικών οργανώσεων αποδίδουν αυτή την εξέλιξη στον λεγόμενο νόμο Ηartz ΙV, μια επίμαχη μεταρρύθμιση που τέθηκε σε ισχύ το 2005 και καθιστά δυσκολότερη την επιδότηση των μακροχρόνια ανέργων. Τα τελευταία χρόνια οι μισθοί παρουσιάζουν στασιμότητα και οι ανισότητες έχουν αυξηθεί στην πιο πλούσια και πολυπληθέστερη χώρα της ΕΕ. Από τις αρχές της δεκαετίας του ΄90, οι καθαροί μισθοί έχουν αυξηθεί ελάχιστα.
Η πελατεία του Sozialkaufhaus δείχνει τον τρόπο που ζουν οι πιο εξαθλιωμένοι. Η 35χρονη Ελίζαμπετ Φιλιποβίτσι , άγαμη μητέρα και έγκυος στο τέταρτο παιδί της, έρχεται συχνά εδώ. «Με ένα εισόδημα νοικοκυράς που φτάνει τα 600-800 ευρώ τον μήνα, δύσκολα μπορώ να καλύψω τα έξοδά μου» λέει η μικροσκοπική γυναίκα, ψάχνοντας να αγοράσει ένα παντελόνι για τον 7χρονο γιο της. Δίπλα της, δύο συνταξιούχοι ψάχνουν μια κούτα γεμάτη με σεντόνια.
Οι υπάλληλοι του Sozialkaufhaus είναι όλοι άνεργοι. Η δουλειά τους, που αμείβεται με 1,50 ευρώ την ώρα, τους επιτρέπει να αυξάνουν λίγο το μηνιαίο τους επίδομα. Ο Ντίτερ Ρίντιγκερ, ένας 52χρονος οικοδόμος που έχασε τη δουλειά του το 2001, είναι ευχαριστημένος που δουλεύει σε αυτές τις συνθήκες. «Είναι καλύτερα από το να κάθεσαι άπραγος στο σπίτι» λέει.
ΠΡΕΖΑ TV
23-12-2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου