Το Β’ Τμήμα του Αρείου Πάγου με την υπ’ αριθμ. 1158/2009 απόφασή του δικαίωσε οδηγό φορτηγού αυτοκινήτου ο οποίος επί τέσσερα χρόνια αδρανούσε και δεν διεκδικούσε τις διαφορές των αποδοχών του.
Ειδικότερα, ο Άρειος Πάγος αναφέρει στην απόφασή του: «Μόνη η ανοχή του μισθωτού ως προς την καταβολή μειωμένων αποδοχών και η κακή οικονομική κατάσταση του εργοδότη, η οποία μάλιστα θα επιδεινωθεί από την άσκηση όμοιων αξιώσεων από άλλους μισθωτούς, δεν καθιστά καταχρηστική την άσκηση της αξιώσεώς του για την καταβολή των νόμιμων ελάχιστων ορίων των αποδοχών του ή άλλων εργατικών γενικά δικαιωμάτων του, από τα οποία παραίτηση δεν επιτρέπεται κατά νόμο».
Ακόμη, αναφέρει η αρεοπαγιτική απόφαση: «Μόνη η μακροχρόνια αδράνεια του εργαζομένου και όταν ακόμη δημιούργησε στον εργοδότη την πεποίθηση ότι δεν υπάρχει το δικαίωμα ή ότι δεν πρόκειται πλέον να ασκηθεί, δεν αρκεί για να καταστήσει καταχρηστική τη μεταγενέστερη άσκηση αυτού, αλλά απαιτείται να συντρέχουν επιπρόσθετα ειδικές συνθήκες και περιστάσεις, προερχόμενες κυρίως από την προηγηθείσα συμπεριφορά του δικαιούχου και του οφειλέτη, ενόψει των οποίων και της αδράνειας του εργαζομένου η επακολουθούσα άσκηση του δικαιώματος, που τείνει σε ανατροπή της καταστάσεως που δημιουργήθηκε υπό τις παραπάνω ειδικές συνθήκες και διατηρήθηκε επί μακρό χρόνο, να εξέρχεται των ορίων που τίθενται με τη διάταξη του άρθρου 281 Αστικού Κώδικα».
Στην ελληνική δικαιοσύνη είχε προσφύγει οδηγός φορτηγών αυτοκινήτων ο οποίος ήταν έγγαμος και πατέρας ανήλικου παιδιού και διεκδικούσε για την τετραετία 1999-2003 από εταιρεία παραγωγής και εμπορίας σκυροδέματος και αδρανών υλικών στην Πάτρα το ποσό των 15.342. ευρώ. Το ποσό αυτό αφορούσε διαφορές αποδοχών από υπερωρίες και αμοιβή λόγω εργασίας κατά τα Σάββατα. Ο οδηγός είχε προσληφθεί το 1990 με σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου.
Τόσο από το Εφετείο όσο και από τον Άρειο Πάγο ο οδηγός δικαιώθηκε και παραπέμφθηκε η υπόθεση και πάλι στο Εφετείο Πατρών.
ΠΡΕΖΑ TV
7-12-2009
Ειδικότερα, ο Άρειος Πάγος αναφέρει στην απόφασή του: «Μόνη η ανοχή του μισθωτού ως προς την καταβολή μειωμένων αποδοχών και η κακή οικονομική κατάσταση του εργοδότη, η οποία μάλιστα θα επιδεινωθεί από την άσκηση όμοιων αξιώσεων από άλλους μισθωτούς, δεν καθιστά καταχρηστική την άσκηση της αξιώσεώς του για την καταβολή των νόμιμων ελάχιστων ορίων των αποδοχών του ή άλλων εργατικών γενικά δικαιωμάτων του, από τα οποία παραίτηση δεν επιτρέπεται κατά νόμο».
Ακόμη, αναφέρει η αρεοπαγιτική απόφαση: «Μόνη η μακροχρόνια αδράνεια του εργαζομένου και όταν ακόμη δημιούργησε στον εργοδότη την πεποίθηση ότι δεν υπάρχει το δικαίωμα ή ότι δεν πρόκειται πλέον να ασκηθεί, δεν αρκεί για να καταστήσει καταχρηστική τη μεταγενέστερη άσκηση αυτού, αλλά απαιτείται να συντρέχουν επιπρόσθετα ειδικές συνθήκες και περιστάσεις, προερχόμενες κυρίως από την προηγηθείσα συμπεριφορά του δικαιούχου και του οφειλέτη, ενόψει των οποίων και της αδράνειας του εργαζομένου η επακολουθούσα άσκηση του δικαιώματος, που τείνει σε ανατροπή της καταστάσεως που δημιουργήθηκε υπό τις παραπάνω ειδικές συνθήκες και διατηρήθηκε επί μακρό χρόνο, να εξέρχεται των ορίων που τίθενται με τη διάταξη του άρθρου 281 Αστικού Κώδικα».
Στην ελληνική δικαιοσύνη είχε προσφύγει οδηγός φορτηγών αυτοκινήτων ο οποίος ήταν έγγαμος και πατέρας ανήλικου παιδιού και διεκδικούσε για την τετραετία 1999-2003 από εταιρεία παραγωγής και εμπορίας σκυροδέματος και αδρανών υλικών στην Πάτρα το ποσό των 15.342. ευρώ. Το ποσό αυτό αφορούσε διαφορές αποδοχών από υπερωρίες και αμοιβή λόγω εργασίας κατά τα Σάββατα. Ο οδηγός είχε προσληφθεί το 1990 με σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου.
Τόσο από το Εφετείο όσο και από τον Άρειο Πάγο ο οδηγός δικαιώθηκε και παραπέμφθηκε η υπόθεση και πάλι στο Εφετείο Πατρών.
ΠΡΕΖΑ TV
7-12-2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου