ΟΤΑΝ ΜΙΑ ΧΩΡΑ,ΕΧΕΙ ΕΛΛΕΙΜΜΑ ΚΑΙ ΧΡΕΟΣ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΞΕΠΕΡΑΕΙ ΚΑΤΑ ΠΟΛΥ ΤΗΝ ΧΡΗΜΑΤΙΚΗ ΑΞΙΑ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΥ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΣΤΗΝ ΚΑΤΟΧΟΙ ΤΟΥΣ ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ,ΤΟΤΕ ΤΙ ΣΚΑΤΑ ΠΟΡΙΣΜΑΤΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ΟΛΟΙ ΝΑ ΒΓΑΛΟΥΝ;;;
ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΜΙΛΟΥΝ ΑΠΟ ΜΟΝΑ ΤΟΥΣ...
ΧΡΩΣΤΑΜΕ ΕΝΑ ΣΚΑΣΜΟ ΛΕΦΤΑ ΚΑΙ ΘΑ ΤΑ ΧΡΩΣΤΑΜΕ ΣΤΟΝ ΑΙΩΝΑ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ...ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΖΟΥΜΕ ΩΣ ΧΩΡΑ ΚΑΤΩ ΑΠΟ "ΚΑΘΕΣΤΩΣ" ΣΥΝΕΧΟΜΕΝΟΥ ΔΑΝΕΙΣΜΟΥ...
ΚΑΠΟΤΕ ΟΜΩΣ ΤΟ ΟΛΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ...ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΤΙ ΣΚΑΤΑ ΘΑ ΓΙΝΕΙ....
Οι οίκοι που «ελέγχουν» το αξιόχρεο χωρών και εταιρειών και υπολογίζουν τον κίνδυνο ενός χρηματοοικονομικού προϊόντος είναι ιδιωτικές εταιρείες. Κερδίζουν παρά την κρίση πολλά ποσά και προκαλούν θόρυβο στις αγορές. Αρκεί ένας καλύτερος ή χειρότερος βαθμός σε μια χώρα για να επηρεαστούν οι αγορές κεφαλαίου και χρέους συνολικού ύψους 105,7 τρισ. δολαρίων (60 τρισ. το χρέος και 45,7 τρισ. δολ. οι χρηματιστηριακές αξίες).
Ομως έχει αποδειχθεί στο παρελθόν ότι και οι ίδιες δεν είναι πάντα αξιόπιστες. Είτε γιατί αλληθωρίζουν και δεν βλέπουν την πραγματικότητα, είτε γιατί «εκβιάζουν» να πάρουν δουλειές, είτε γιατί έχουν συγκρούσεις συμφερόντων. Μέχρι και την εξυπηρέτηση γεωπολιτικών συμφερόντων τους φορτώνουν. Τέτοιες εταιρείες είναι περίπου 20 σε όλο τον κόσμο. Οι γνωστότερες και μεγαλύτερες είναι τρεις: Standard and Poor's, Moody's και Fitch.
Κάθε φορά που ξεσπάει κάποια κρίση, είτε αυτή αφορά μεμονωμένη εταιρεία, ή μία χώρα, ή συνολικά μια αγορά προϊόντων, τότε οι επενδυτές κοιτούν τον βαθμό που είχαν δώσει οι αξιολογητές. Στην περίπτωση της Enron, 4 ημέρες πριν καταρρεύσει ο γίγαντας με τα πήλινα πόδια, οι εταιρείες αξιολόγησης διατηρούσαν υψηλούς βαθμούς.
Η Moody's έχει κατηγορηθεί για «εκβιασμούς». Προσέφερε στη γερμανική ασφαλιστική εταιρεία Hannover Re δωρεάν βαθμολόγηση, αλλά η εταιρεία αρνήθηκε. Η Moody's συνέχισε να δίνει δωρεάν αξιολογήσεις, μειώνοντας σταδιακά τη βαθμολογία. Οταν κατέρρευσε η αγορά στέγης στα τέλη του 2007, η Moody's αναγκάστηκε να περικόψει το προσωπικό της.
Σε τι χρειάζονται όμως οι εταιρείες αξιολόγησης; Εμπειρικές μελέτες έχουν δείξει ότι οι αποκλίσεις των αποδόσεων μεταξύ εταιρικών ή κρατικών ομολόγων αυξάνονται όταν η πιστωτική κατάσταση επιδεινώνεται, αλλά πριν γίνει οποιαδήποτε υποβάθμιση από κάποιον οίκο. Αυτό σημαίνει ότι η αγορά αντιλαμβάνεται πρώτη και οι οίκοι ακολουθούν. Ετσι, αμφισβητείται η ενημερωτική αξία των αξιολογήσεων.
Ενα είναι σίγουρο: ότι σε έναν κόσμο που στηρίχθηκε στον δανεισμό και στη δημιουργία προϊόντων δανεισμού, πολλά από τα οποία ήταν αέρας, αναγκαστικά ο ρόλος των εταιρειών αυτών ήταν και είναι σημαντικός. Οι εταιρείες αυτές διογκώθηκαν, πολύ απλά γιατί μεγάλωνε η αγορά (δανεισμός) στην οποία δραστηριοποιούνται. Εάν αυτές οι εταιρείες από την αρχή ήταν εξαιρετικά φειδωλές στην αξιολόγηση, τότε η φούσκα ασφαλώς θα ήταν μικρότερη.
Πολλοί ισχυρίζονται πως οι υπηρεσίες αυτών των εταιρειών δεν χρειάζονται για να αξιολογήσουν χρεόγραφα, μετοχές, ομόλογα, προϊόντα τα οποία είναι ελεύθερα για διαπραγμάτευση σε αγορές οι οποίες και καθορίζουν την αξία τους. Χρειάζονται όμως στην αξιολόγηση μικρότερων εταιρειών, που δεν έχουν πρόσβαση στις αγορές.
ΠΡΕΖΑ TV
13-12-2009
ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΜΙΛΟΥΝ ΑΠΟ ΜΟΝΑ ΤΟΥΣ...
ΧΡΩΣΤΑΜΕ ΕΝΑ ΣΚΑΣΜΟ ΛΕΦΤΑ ΚΑΙ ΘΑ ΤΑ ΧΡΩΣΤΑΜΕ ΣΤΟΝ ΑΙΩΝΑ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ...ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΖΟΥΜΕ ΩΣ ΧΩΡΑ ΚΑΤΩ ΑΠΟ "ΚΑΘΕΣΤΩΣ" ΣΥΝΕΧΟΜΕΝΟΥ ΔΑΝΕΙΣΜΟΥ...
ΚΑΠΟΤΕ ΟΜΩΣ ΤΟ ΟΛΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ...ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΤΙ ΣΚΑΤΑ ΘΑ ΓΙΝΕΙ....
Οι οίκοι που «ελέγχουν» το αξιόχρεο χωρών και εταιρειών και υπολογίζουν τον κίνδυνο ενός χρηματοοικονομικού προϊόντος είναι ιδιωτικές εταιρείες. Κερδίζουν παρά την κρίση πολλά ποσά και προκαλούν θόρυβο στις αγορές. Αρκεί ένας καλύτερος ή χειρότερος βαθμός σε μια χώρα για να επηρεαστούν οι αγορές κεφαλαίου και χρέους συνολικού ύψους 105,7 τρισ. δολαρίων (60 τρισ. το χρέος και 45,7 τρισ. δολ. οι χρηματιστηριακές αξίες).
Ομως έχει αποδειχθεί στο παρελθόν ότι και οι ίδιες δεν είναι πάντα αξιόπιστες. Είτε γιατί αλληθωρίζουν και δεν βλέπουν την πραγματικότητα, είτε γιατί «εκβιάζουν» να πάρουν δουλειές, είτε γιατί έχουν συγκρούσεις συμφερόντων. Μέχρι και την εξυπηρέτηση γεωπολιτικών συμφερόντων τους φορτώνουν. Τέτοιες εταιρείες είναι περίπου 20 σε όλο τον κόσμο. Οι γνωστότερες και μεγαλύτερες είναι τρεις: Standard and Poor's, Moody's και Fitch.
Κάθε φορά που ξεσπάει κάποια κρίση, είτε αυτή αφορά μεμονωμένη εταιρεία, ή μία χώρα, ή συνολικά μια αγορά προϊόντων, τότε οι επενδυτές κοιτούν τον βαθμό που είχαν δώσει οι αξιολογητές. Στην περίπτωση της Enron, 4 ημέρες πριν καταρρεύσει ο γίγαντας με τα πήλινα πόδια, οι εταιρείες αξιολόγησης διατηρούσαν υψηλούς βαθμούς.
Η Moody's έχει κατηγορηθεί για «εκβιασμούς». Προσέφερε στη γερμανική ασφαλιστική εταιρεία Hannover Re δωρεάν βαθμολόγηση, αλλά η εταιρεία αρνήθηκε. Η Moody's συνέχισε να δίνει δωρεάν αξιολογήσεις, μειώνοντας σταδιακά τη βαθμολογία. Οταν κατέρρευσε η αγορά στέγης στα τέλη του 2007, η Moody's αναγκάστηκε να περικόψει το προσωπικό της.
Σε τι χρειάζονται όμως οι εταιρείες αξιολόγησης; Εμπειρικές μελέτες έχουν δείξει ότι οι αποκλίσεις των αποδόσεων μεταξύ εταιρικών ή κρατικών ομολόγων αυξάνονται όταν η πιστωτική κατάσταση επιδεινώνεται, αλλά πριν γίνει οποιαδήποτε υποβάθμιση από κάποιον οίκο. Αυτό σημαίνει ότι η αγορά αντιλαμβάνεται πρώτη και οι οίκοι ακολουθούν. Ετσι, αμφισβητείται η ενημερωτική αξία των αξιολογήσεων.
Ενα είναι σίγουρο: ότι σε έναν κόσμο που στηρίχθηκε στον δανεισμό και στη δημιουργία προϊόντων δανεισμού, πολλά από τα οποία ήταν αέρας, αναγκαστικά ο ρόλος των εταιρειών αυτών ήταν και είναι σημαντικός. Οι εταιρείες αυτές διογκώθηκαν, πολύ απλά γιατί μεγάλωνε η αγορά (δανεισμός) στην οποία δραστηριοποιούνται. Εάν αυτές οι εταιρείες από την αρχή ήταν εξαιρετικά φειδωλές στην αξιολόγηση, τότε η φούσκα ασφαλώς θα ήταν μικρότερη.
Πολλοί ισχυρίζονται πως οι υπηρεσίες αυτών των εταιρειών δεν χρειάζονται για να αξιολογήσουν χρεόγραφα, μετοχές, ομόλογα, προϊόντα τα οποία είναι ελεύθερα για διαπραγμάτευση σε αγορές οι οποίες και καθορίζουν την αξία τους. Χρειάζονται όμως στην αξιολόγηση μικρότερων εταιρειών, που δεν έχουν πρόσβαση στις αγορές.
ΠΡΕΖΑ TV
13-12-2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου