ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΠΟΛΥΤΟ ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟ ΚΑΙ ΦΡΙΚΗ...ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΠΟΡΟΥΜΕ ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΛΟΓΟ,3 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΑΥΤΗ ΤΗ ΚΤΗΝΟΔΙΑ,Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΠΑΡΑΜΙΚΡΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ...ΚΑΙ ΤΑ ΑΦΗΝΕΙ ΑΚΟΜΗ ΝΑ ΖΟΥΝ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΚΟΛΑΣΤΗΡΙΟ-ΣΠΙΤΙ ΤΟΥΣ...Ερ.: Εχει αποκαλυφτεί στο δικαστήριο από την υπεράσπισή σου ότι στα παιδικά σου χρόνια υπήρξες θύμα βιασμού από τον ίδιο σου τον πατέρα. Πώς είναι δυνατόν τον εφιάλτη αυτόν που έζησες η ίδια να επέτρεψες να τον υποστούν τα παιδιά σου όχι μόνο με την ανοχή σου, αλλά και με την παρότρυνσή σου;
Απ.: Αυτό είναι αλήθεια. Από τα δέκα μου χρόνια με βίαζε συνέχεια ο πατέρας μου και η μάνα μου το ήξερε, αλλά δεν έκανε τίποτα. Τότε μου έλεγαν ότι δεν πειράζει, είναι άντρας και είναι πατέρας μου. Οχι μόνο με βίαζε, αλλά με έβαζε να τον χαϊδεύω στα γεννητικά του όργανα, όταν χόρευε γυμνός μπροστά μας, και να κοιμάμαι στο ίδιο κρεβάτι με τη μάνα μου και αυτόν γυμνούς βλέποντάς τους να έρχονται σε επαφή. Αυτοί δεν τιμωρήθηκαν ποτέ για μένα. Και τώρα που η μάνα μου με έβαζε να στέλνω τα δικά μου παιδιά, λέγοντάς μου ότι δεν έκανα κάτι κακό, θα τιμωρηθώ; Τα παιδιά μου ποτέ δεν θα τα έβαζα μόνη μου, με έβαζαν λέγοντάς μου ότι δεν έκανα κάτι κακό. Σκεφτόμουν ότι αν έμαθα εγώ να ζω έτσι, θα μάθαιναν και αυτά. Μακάρι να μην είχα γεννηθεί για να πάθω όλα αυτά τα κακά από τους γονείς μου.
Ερ.: Γιατί έκανες τις πράξεις για τις οποίες κατηγορείσαι;
Απ.: Δεν έκανα όλα όσα με κατηγορούν. Αλλά αυτά που έκανα, να ξέρεις, με πίεζαν να τα κάνω… Δεν καταλάβαινα τι έκανα, μόνο τώρα που τα ακούω στο δικαστήριο... θέλω να κλαίω. Ακόμα και τα χρήματα που μου έδιναν δεν τα κρατούσα εγώ. Ποτέ δεν είχα χρήματα δικά μου, πάντοτε τα έδινα στη μάνα μου και τα είχε αυτή. Και εκείνη και οι άλλοι μού έλεγαν ότι δεν είναι τόσο κακό αυτό που κάνω και ότι αυτό που γινόταν θα ήταν για το καλό όλων μας. Μου έλεγαν να μη φοβάμαι.
Ερ.: Θεωρείς ότι η ουσία που περικλείει η λέξη «μάνα» σε αντιπροσωπεύει;
Απ.: Στη φυλακή, όπου ήμουν προσωρινά, αλλά και στον ξενώνα που με αγάπη με φιλοξενεί εμένα και τη Ραφαέλα (σ.σ.: το δίχρονο κοριτσάκι της που γέννησε μέσα στη φυλακή μετά τη σύλληψή της) μια πονόψυχη κυρία, σκέφτηκα και συζήτησα πολλά. Οχι... Μάνα δεν ήμουνα ποτέ και κανείς δεν μου έμαθε πώς είναι η «μάνα». Από μικρή μού έμαθαν άλλα πράγματα...
Ερ.: Δηλαδή, τι σου έμαθαν;
Απ.: Ε, δεν σου είπα; Μου έμαθαν ότι «μάνα» είναι αυτή που γεννάει και ταΐζει τα παιδιά της. «Μάνα» είναι αυτή που δέχεται τις ανωμαλίες του «μπαμπά». Πώς να στο εξηγήσω ότι «μαμά» είναι κάτι το σκληρό, χωρίς να σε αγαπάνε. Εμένα δεν με αγάπησε ποτέ κανένας. Σήμερα, που δεν μπορώ να καταλάβω και πολλά, προσπαθώ να μάθω γράμματα. Κατάλαβα ότι «μαμά» είναι αγάπη, στοργή, τρυφερότητα...
Ερ.: Εσύ τα έδειξες ποτέ στα έξι παιδιά σου αυτά;
Απ.: Οχι, στη Ραφαέλα μου, που έχουμε μείνει οι δυο μας...
(Ξεσπάει σε λυγμούς)
Ερ.: Εχεις τύψεις, σκέφτεσαι καθόλου αυτά που έκανες;
Απ.: Ναι, έχω τύψεις και τα βράδια κλαίω. Κοιμάμαι αγκαλιά με τη Ραφαέλα και κλαίω. Το ξέρω ότι θα πάω πάλι φυλακή, αλλά έφυγα από τη μάνα μου και τον μπαμπά μου. Τα αδέρφια μου δεν μου μιλάνε, όλοι με μισούν και είναι εναντίον μου. Καλύτερα να μην είχα γεννηθεί!
Ερ.: Νοσταλγείς τα παιδιά σου;
Απ.: Ναι, τα νοσταλγώ. Πολύ. Θέλω να τα δω. Πήρα μια φορά τηλέφωνο στο σπίτι και το έκλεισα... Το σήκωσε ο Αργύρης (κλαίει). Θέλω να τους ζητήσω να με συγχωρέσουν. Μου έχει λείψει που γελούσαμε όταν ζούσε ο μπαμπάς τους. Μακάρι να μη γεννιόμουν ποτέ, για να μην πικράνω και τα παιδιά μου! Μακάρι...
Ερ.: Η κόρη σου δεν θέλει να ακούει ούτε το όνομά σου, θέλει να μπεις στη φυλακή. Τι θα της έλεγες, αν τη συναντούσες;
Απ.: (Κλαίει) Συγγνώμη που δεν ήμουνα καλή μαμά, ούτε η γιαγιά της ήταν καλή, η δική μου μαμά. Συγγνώμη που πάθανε κακό από μένα.
Ερ.: Το ξέρεις πως σε λίγο καιρό θα σου αφαιρεθεί η επιμέλεια και της μικρής σου κόρης Ραφαέλας; Πώς νιώθεις;
Απ.: Οχι!! Τη Ραφαέλα μου, αυτή μόνο έχω. Δεν θέλω να τη χάσω. Με αυτή ζω, την πάω στο πάρκο, κοιμόμαστε μαζί. Τη μαλώνω καμιά φορά όταν κάνει ζημιές, γιατί το σπίτι που μένουμε δεν είναι δικό μας. Τώρα είμαι αληθινή μαμά. Μπορώ να είμαι καλή μαμά...
ΟΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΛΙΓΟ...
Η ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΜΑΝΑ-ΤΕΡΑΣ,ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΟΤΙ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΗΤΑΝ ΕΝΑ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ ΨΥΧΑΚΙ,ΠΑΡΑΤΗΡΟΥΜΕ ΠΩΣ ΔΕΝ ΕΚΑΝΕ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΒΙΩΝΕ Η ΙΔΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ...
ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟ...
ΚΑΙ ΕΡΧΟΜΑΣΤΕ ΤΩΡΑ ΝΑ ΡΩΤΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΕΞΗΣ...
ΟΙ ΓΕΙΤΟΝΕΣ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ,ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΠΑΡΕΙ ΕΙΔΗΣΗ ΤΙΠΟΤΕ ΑΠΌΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΗΚΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΣΥΝΑΙΒΕΝΑΝ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ;;
ΚΑΜΙΑ ΚΑΡΓΙΟΛΑ ΓΕΙΤΟΝΗΣΑ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΑΚΟΥΣΕΙ ΤΟ ΠΑΡΑΜΙΚΡΟ;;;
ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΕΙΠΩΘΕΙ ΤΙΠΟΤΕ ΣΤΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ.
ΠΑΜΕ ΣΤΟΙΧΗΜΑ ΠΩΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΓΝΩΡΙΖΑΝ ΓΙ'ΑΥΤΗ ΤΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΦΡΙΚΗΣ...ΟΜΩΣ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΤΟΛΜΟΥΣΕ ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙ...
ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥ ΤΗΣ ESPRESSO...
ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΑ ΤΡΑΓΙΚΕΣ...
ΠΡΕΖΑ TV
4-12-2009
ρεπορταζ:Μαρια Δημα
2 σχόλια:
ΜΙΑ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΠΟΥ ΝΑ ΚΑΘΑΡΙΖΕΙ ΑΥΤΑ ΤΑ ΓΑΜΙΟΛΙΑ ΜΕ ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΤΡΟΠΟ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ?????
ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΔΩΣΕΙ.
Οι πράξεις της είναι απεχθης. Πρέπει να μπει φυλακή και να μην την επιτρέψουν να ξαναδεί τα παιδιά της. Η Μονή μου ενσταση είναι η εξής: το μόνο που βλέπεται είναι μια μάνα-τέρας; Απο την συνεντευξη της δεν βγάλετε κάποια συμπεράσματα; Καποιες μέρες πριν ήταν η παγκόσμια μέρα για την κακοποίηση των γυναικών. Κάποιο σχόλιο για τον βιασμό της από τον πατέρα της δεν έχετε να κάνετε; Η βία γεννάει βία. Η κακοποιηση γεννα κακοποίηση. Θεμελιώδες. Αν υπήρχε μέριμνα από τότε τίποτα από όλα αυτά δεν θα είχε συμβεί. Κανένας δεν γεννιέται τέρας. Κάποιος ή κάτι μας «κάνει». Η πρόληψη είναι το άλφα και το ωμεγα. Ας πολεμήσουμε όλοι μαζί να υπερβουμε την σάπια πατριαρχικη κοινωνια που ζούμε. Αν ήμουν εγώ γειτόνισσα της τότε ή τώρα θα είχα επέμβει. Τελεία.
Δημοσίευση σχολίου