Η εγχώρια και διεθνής κερδοσκοπία έχει πιάσει στα δίχτυα της καταναλωτές και αγρότες, οι οποίοι εγκλωβισμένοι στις συμπληγάδες… των επικρατουσών συνθηκών παραμένουν απλοί θεατές στο χορό των αυξήσεων στις τιμές των τοπικών προϊόντων στα ράφια. Η ψαλίδα κάθε χρόνο μεγαλώνει όλο και περισσότερο και ο κόσμος προσπαθεί να ακολουθήσει ανεπιτυχώς, από ό,τι αποδεικνύει η σύγχρονη πραγματικότητα, το παιχνίδι που παίζουν στην πλάτη τους οι μεσάζοντες…
Η κερδοσκοπική πρακτική όσων εμπλέκονται στο ταξίδι ενός προϊόντος από το χωράφι στο ράφι υπάρχει ως γεγονός εδώ και αρκετές δεκαετίες, ωστόσο την κατάσταση επιβαρύνει το άλλοθι της μείωσης της παγκόσμιας παραγωγής πρώτων υλών.
Οι διαφορές που δημιουργούνται στα προϊόντα από το χωράφι έως και το ράφι είναι αγεφύρωτες και το χάσμα όλο και μεγαλώνει, δημιουργώντας μια ασφυκτική κατάσταση τόσο για τους παραγωγούς που πουλούν σε τιμές εξευτελιστικές, όσο και για τους καταναλωτές που πια δυσκολεύονται να αγοράσουν ακόμα και τα είδη πρώτης ανάγκης.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον όμως παρουσιάζουν οι διαφορές που σημειώνονται στα τοπικά προϊόντα, τα οποία πωλούνται σε σούπερ μάρκετ, μικρά γειτονικά μαγαζάκια αλλά και μανάβικα.
Για παράδειγμα στα μήλα στάρκιν του Πηλίου που αγοράζουν τα νοικοκυριά αλλά και οι επιχειρήσεις οι τιμές παραγωγού φέτος κυμαίνονται γύρω στα 0,50 με 0,60 ευρώ το κιλό. Ωστόσο το τελικό προϊόν, αν μιλήσουμε για ένα κιλό μήλα, πωλείται προς 1,20 έως και 1,50 ευρώ. Η ψαλίδα λοιπόν είναι σχεδόν διπλάσια και ο καταναλωτής αγοράζει ουσιαστικά δύο κιλά μήλα χωρίς να το ξέρει αλλά και χωρίς ποτέ να τα φάει...
Οι διαφορές στις τιμές όμως είναι «αστρονομικές» και στα αχλάδια. Οι παραγωγοί του Πηλίου πωλούν προς 0,60 έως και 0,80 ευρώ το κιλό, όταν ο καταναλωτής τα φτηνότερα αχλάδια που βρίσκει στο εμπόριο είναι 1,50 ευρώ, ενώ σε πολλές περιπτώσεις η τιμή πώλησης αγγίζει τα 2,00 ευρώ.
Από τις εξωπραγματικές διαφορές στις τιμές των προϊόντων δεν εξαιρούνται ούτε και τα φιρίκια, ένα φρούτο που όπως παραδέχονται οι παραγωγοί «δεν έχει κάνει ποτέ κοιλιά» παρά μόνο για φέτος. Τα φιρίκια, αξίζει να σημειωθεί αυτό, είναι από τα φρούτα που πωλούνται «ακριβά» από το παραγωγό σε σχέση με τα υπόλοιπα φρούτα της κατηγορίας τους, όμως φέτος πουλήθηκαν από 1,00 έως και 1,20 ευρώ, ενώ στα σημεία πώλησης δεν τα βρίσκει κανείς κάτω από 2,00 ευρώ.
Στο Πήλιο όμως παράγονται και τα κυδώνια με τους παραγωγούς να πουλάνε στις εξευτελιστικές τιμές των 0,50 έως 0,60 ευρώ το κιλό, όταν οι καταναλωτές τα αγοράζουν στις διπλάσιες τιμές!
Το Πήλιο στην πλειοψηφία του αποτελεί καλλιέργεια ελιάς, ενώ μονοκαλλιέργεια είναι η ελιά στην Νοτιοδυτική Μαγνησία. Ένα μεγάλο μέρος των αγροτών που δραστηριοποιούνται στην περιοχή της Μαγνησίας λοιπόν ασχολούνται αποκλειστικάμε την καλλιέργεια και παραγωγή ελιάς.
Φέτος όμως για μια ακόμα χρονιά οι τιμές διαμορφώθηκαν χαμηλά, ενώ η διαδρομή από τον αγρότη στο ράφι δέχεται σωρεία υπερτιμήσεων.
Η πράσινη ελιά φέτος ξεκίνησε να πωλείται από τους παραγωγούς στο 1,00 ευρώ τα 110 κομμάτια, ενώ όσο αυξάνονται τα κομμάτια μειώνεται η τιμή πώλησης, δηλαδή για τα 120 η τιμή είναι 0,90 και ούτω καθεξής.
Την ίδια στιγμή ο κάθε καταναλωτής αγοράζει τα ίδια κομμάτια ελιάς στο εμπόριο από 3.00 έως και 5.00 ευρώ, μιλάμε δηλαδή για μια διαφορά της τάξης των 2.00 έως και 4.00 ευρώ. Η διαφορά στην τιμή έχει σχεδόν τετραπλασιαστεί και όχι μόνο αυτό, αλλά πολλοί είναι οι έμποροι που μπερδεύουν τις ελιές και φυσικά ο καταναλωτής δεν αγοράζει αυτούσιες πράσινες ελιές Πηλίου! Στην ίδια μοίρα είναι και η μαύρη ελιά, η οποία φέτος πουλήθηκε στα 1,60 ευρ και η τιμή στο ράφι φτάνει μέχρι και τα 4.00 ευρώ.
Από τις υπερτιμήσεις στα προϊόντα δεν ξεφεύγει ούτε και το λάδι. Φέτος στην Μαγνησία το λάδι πουλήθηκε από 2,20 ευρώ το λίτρο και στο εμπόριο το λίτρο πωλείται προς 6.00 ευρώ περίπου!
Το 2009 σημειώθηκε υπερπροσφορά στο καλαμπόκι. Ωστόσο η γενόμενη κατάσταση όχι μόνο δεν άλλαξε το σκηνικό στις τιμές, αλλά και οδήγησε στην μείωση της τιμής πώλησης με τους παραγωγούς να πωλούν φέτος προς 0,13 με 0,15 ευρώ το κιλό από 0,24 ευρώ που ήταν πέρυσι.
Την ίδια στιγμή τα δημητριακά στα σούπερ μάρκετ πωλούνται προς 2.90 και 3.00 ευρώ, φυσικά πρόκειται για την φτηνότερη συσκευασία που μπορεί να βρει κάποιος, ενώ η άνοδος στην τιμή των σιτηρών οδήγησε στην αύξηση της τιμής του ψωμιού και σε ανατίμηση στα μακαρόνια της τάξης των 33% και στο ρύζι 14% ακριβότερα από πέρυσι.
Στην ευρύτερη περιοχή της Μαγνησίας έχουν καλλιεργηθεί περίπου 1.240.000 τόνοι σιτάρι διότι οι αγρότες μας έτρεξαν να σπείρουν. Αιτία η περσινή τεράστια ζήτηση από την Κίνα για σιτάρι για την παραγωγή ψωμιού. Σήμερα οι αγρότες έχουν μείνει με μια παραγωγή αυξημένη κατά 34% ωστόσο οι τιμές πώλησης μειώθηκαν από 0,30 που πωλούνταν πέρυσι σε 0,25 λεπτά το κιλό περίπου αλλά η τιμή πώλησης του ψωμιού αυξήθηκε.
Οπως αποδεικνύεται η πλειοψηφία των αγροτικών προϊόντων αποτελεί πεδίο κερδοσκοπίας λαμπρό για όλους τους μεσάζοντες! Το σύστημα των υπερτιμήσεων, το άλλοθι των εξόδων για την συσκευασία και τυποποίηση αποφέρουν ένα κέρδος στους μεσάζοντες πάνω από 500% και μάλιστα πρόκειται για ζεστά, αφορολόγητα χρήματα!
Σήμερα, εν μέσω οικονομικής κρίσης, η κατάσταση είναι ακόμα χειρότερη για παραγωγούς και καταναλωτές καθώς οι «επιτήδειοι» εκμεταλλεύονται την ανάγκη των αγροτών να πουλήσουν τα προϊόντα τους όσο – όσο.
Μάλιστα όσο περισσότερα είναι τα «διαμεσολαβούντα χέρια» τόσο μεγαλύτερη είναι η υπερτίμηση του προϊόντος και το «καπέλο» γίνεται «καπελαδούρα»! Το σημαντικό της υπόθεσης είναι ότι οι μεγαλύτερες κερδοσκοπίες γίνονται στα προϊόντα που κατά κόρον παράγονται στην περιοχή της Μαγνησίας.
Ενα ακόμα πάντως καινούργιο φαινόμενο που έρχεται να γίνει το κερασάκι στην τούρτα των υπερτιμήσεων είναι οι «ελληνοποιήσεις» ελληνικών προϊόντων!
Ουσιαστικά αυτό που γίνεται είναι προϊόντα μιας συγκεκριμένης περιοχής να βαφτίζονται ως προϊόντα μιας άλλης. Δηλαδή είναι σαν να πωλούνται από ένα κατάστημα μήλα με την αναγραφή «Μήλα Πηλίου» όμως στην πραγματικότητα να πρόκειται για μήλα από την περιοχή της Βορείου Ελλάδος για παράδειγμα όμως επειδή ο έμπορος ξέρει ότι το τοπικό προϊόν πουλάει περισσότερο αλλάζει προέλευση!
ΠΡΕΖΑ TV
1-2-2010
taxydromos
Η κερδοσκοπική πρακτική όσων εμπλέκονται στο ταξίδι ενός προϊόντος από το χωράφι στο ράφι υπάρχει ως γεγονός εδώ και αρκετές δεκαετίες, ωστόσο την κατάσταση επιβαρύνει το άλλοθι της μείωσης της παγκόσμιας παραγωγής πρώτων υλών.
Οι διαφορές που δημιουργούνται στα προϊόντα από το χωράφι έως και το ράφι είναι αγεφύρωτες και το χάσμα όλο και μεγαλώνει, δημιουργώντας μια ασφυκτική κατάσταση τόσο για τους παραγωγούς που πουλούν σε τιμές εξευτελιστικές, όσο και για τους καταναλωτές που πια δυσκολεύονται να αγοράσουν ακόμα και τα είδη πρώτης ανάγκης.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον όμως παρουσιάζουν οι διαφορές που σημειώνονται στα τοπικά προϊόντα, τα οποία πωλούνται σε σούπερ μάρκετ, μικρά γειτονικά μαγαζάκια αλλά και μανάβικα.
Για παράδειγμα στα μήλα στάρκιν του Πηλίου που αγοράζουν τα νοικοκυριά αλλά και οι επιχειρήσεις οι τιμές παραγωγού φέτος κυμαίνονται γύρω στα 0,50 με 0,60 ευρώ το κιλό. Ωστόσο το τελικό προϊόν, αν μιλήσουμε για ένα κιλό μήλα, πωλείται προς 1,20 έως και 1,50 ευρώ. Η ψαλίδα λοιπόν είναι σχεδόν διπλάσια και ο καταναλωτής αγοράζει ουσιαστικά δύο κιλά μήλα χωρίς να το ξέρει αλλά και χωρίς ποτέ να τα φάει...
Οι διαφορές στις τιμές όμως είναι «αστρονομικές» και στα αχλάδια. Οι παραγωγοί του Πηλίου πωλούν προς 0,60 έως και 0,80 ευρώ το κιλό, όταν ο καταναλωτής τα φτηνότερα αχλάδια που βρίσκει στο εμπόριο είναι 1,50 ευρώ, ενώ σε πολλές περιπτώσεις η τιμή πώλησης αγγίζει τα 2,00 ευρώ.
Από τις εξωπραγματικές διαφορές στις τιμές των προϊόντων δεν εξαιρούνται ούτε και τα φιρίκια, ένα φρούτο που όπως παραδέχονται οι παραγωγοί «δεν έχει κάνει ποτέ κοιλιά» παρά μόνο για φέτος. Τα φιρίκια, αξίζει να σημειωθεί αυτό, είναι από τα φρούτα που πωλούνται «ακριβά» από το παραγωγό σε σχέση με τα υπόλοιπα φρούτα της κατηγορίας τους, όμως φέτος πουλήθηκαν από 1,00 έως και 1,20 ευρώ, ενώ στα σημεία πώλησης δεν τα βρίσκει κανείς κάτω από 2,00 ευρώ.
Στο Πήλιο όμως παράγονται και τα κυδώνια με τους παραγωγούς να πουλάνε στις εξευτελιστικές τιμές των 0,50 έως 0,60 ευρώ το κιλό, όταν οι καταναλωτές τα αγοράζουν στις διπλάσιες τιμές!
Το Πήλιο στην πλειοψηφία του αποτελεί καλλιέργεια ελιάς, ενώ μονοκαλλιέργεια είναι η ελιά στην Νοτιοδυτική Μαγνησία. Ένα μεγάλο μέρος των αγροτών που δραστηριοποιούνται στην περιοχή της Μαγνησίας λοιπόν ασχολούνται αποκλειστικάμε την καλλιέργεια και παραγωγή ελιάς.
Φέτος όμως για μια ακόμα χρονιά οι τιμές διαμορφώθηκαν χαμηλά, ενώ η διαδρομή από τον αγρότη στο ράφι δέχεται σωρεία υπερτιμήσεων.
Η πράσινη ελιά φέτος ξεκίνησε να πωλείται από τους παραγωγούς στο 1,00 ευρώ τα 110 κομμάτια, ενώ όσο αυξάνονται τα κομμάτια μειώνεται η τιμή πώλησης, δηλαδή για τα 120 η τιμή είναι 0,90 και ούτω καθεξής.
Την ίδια στιγμή ο κάθε καταναλωτής αγοράζει τα ίδια κομμάτια ελιάς στο εμπόριο από 3.00 έως και 5.00 ευρώ, μιλάμε δηλαδή για μια διαφορά της τάξης των 2.00 έως και 4.00 ευρώ. Η διαφορά στην τιμή έχει σχεδόν τετραπλασιαστεί και όχι μόνο αυτό, αλλά πολλοί είναι οι έμποροι που μπερδεύουν τις ελιές και φυσικά ο καταναλωτής δεν αγοράζει αυτούσιες πράσινες ελιές Πηλίου! Στην ίδια μοίρα είναι και η μαύρη ελιά, η οποία φέτος πουλήθηκε στα 1,60 ευρ και η τιμή στο ράφι φτάνει μέχρι και τα 4.00 ευρώ.
Από τις υπερτιμήσεις στα προϊόντα δεν ξεφεύγει ούτε και το λάδι. Φέτος στην Μαγνησία το λάδι πουλήθηκε από 2,20 ευρώ το λίτρο και στο εμπόριο το λίτρο πωλείται προς 6.00 ευρώ περίπου!
Το 2009 σημειώθηκε υπερπροσφορά στο καλαμπόκι. Ωστόσο η γενόμενη κατάσταση όχι μόνο δεν άλλαξε το σκηνικό στις τιμές, αλλά και οδήγησε στην μείωση της τιμής πώλησης με τους παραγωγούς να πωλούν φέτος προς 0,13 με 0,15 ευρώ το κιλό από 0,24 ευρώ που ήταν πέρυσι.
Την ίδια στιγμή τα δημητριακά στα σούπερ μάρκετ πωλούνται προς 2.90 και 3.00 ευρώ, φυσικά πρόκειται για την φτηνότερη συσκευασία που μπορεί να βρει κάποιος, ενώ η άνοδος στην τιμή των σιτηρών οδήγησε στην αύξηση της τιμής του ψωμιού και σε ανατίμηση στα μακαρόνια της τάξης των 33% και στο ρύζι 14% ακριβότερα από πέρυσι.
Στην ευρύτερη περιοχή της Μαγνησίας έχουν καλλιεργηθεί περίπου 1.240.000 τόνοι σιτάρι διότι οι αγρότες μας έτρεξαν να σπείρουν. Αιτία η περσινή τεράστια ζήτηση από την Κίνα για σιτάρι για την παραγωγή ψωμιού. Σήμερα οι αγρότες έχουν μείνει με μια παραγωγή αυξημένη κατά 34% ωστόσο οι τιμές πώλησης μειώθηκαν από 0,30 που πωλούνταν πέρυσι σε 0,25 λεπτά το κιλό περίπου αλλά η τιμή πώλησης του ψωμιού αυξήθηκε.
Οπως αποδεικνύεται η πλειοψηφία των αγροτικών προϊόντων αποτελεί πεδίο κερδοσκοπίας λαμπρό για όλους τους μεσάζοντες! Το σύστημα των υπερτιμήσεων, το άλλοθι των εξόδων για την συσκευασία και τυποποίηση αποφέρουν ένα κέρδος στους μεσάζοντες πάνω από 500% και μάλιστα πρόκειται για ζεστά, αφορολόγητα χρήματα!
Σήμερα, εν μέσω οικονομικής κρίσης, η κατάσταση είναι ακόμα χειρότερη για παραγωγούς και καταναλωτές καθώς οι «επιτήδειοι» εκμεταλλεύονται την ανάγκη των αγροτών να πουλήσουν τα προϊόντα τους όσο – όσο.
Μάλιστα όσο περισσότερα είναι τα «διαμεσολαβούντα χέρια» τόσο μεγαλύτερη είναι η υπερτίμηση του προϊόντος και το «καπέλο» γίνεται «καπελαδούρα»! Το σημαντικό της υπόθεσης είναι ότι οι μεγαλύτερες κερδοσκοπίες γίνονται στα προϊόντα που κατά κόρον παράγονται στην περιοχή της Μαγνησίας.
Ενα ακόμα πάντως καινούργιο φαινόμενο που έρχεται να γίνει το κερασάκι στην τούρτα των υπερτιμήσεων είναι οι «ελληνοποιήσεις» ελληνικών προϊόντων!
Ουσιαστικά αυτό που γίνεται είναι προϊόντα μιας συγκεκριμένης περιοχής να βαφτίζονται ως προϊόντα μιας άλλης. Δηλαδή είναι σαν να πωλούνται από ένα κατάστημα μήλα με την αναγραφή «Μήλα Πηλίου» όμως στην πραγματικότητα να πρόκειται για μήλα από την περιοχή της Βορείου Ελλάδος για παράδειγμα όμως επειδή ο έμπορος ξέρει ότι το τοπικό προϊόν πουλάει περισσότερο αλλάζει προέλευση!
ΠΡΕΖΑ TV
1-2-2010
taxydromos
1 σχόλιο:
Ναι αλλά όμως,
οταν οι ΠΑΡΑΓΩΓΟΙ πωλουν οι ιδιοι τα προιόντα τους στις λαικές του Βόλου,
πωλουν τα μήλα πάνω απο 1,2 ευρώ, τα μηλα τα σφοντύλια που δεν καταφεραν να πασάρουν στον έμπορο.
Το ιδιο και με τα αχλάδια και τα μαρουλια.
Ενα ευρώ το ενα τα μαρουλια, απο τον παραγωγό.
Παραγωγοί, μεσάζοντες και εμποροι,
τα ιδια σκατά.
Δημοσίευση σχολίου