ΚΑΙ ΕΝΩ ΟΛΟΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΔΗΘΕΝ ΙΣΟΙ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ...ΚΑΠΟΙΟΙ ΑΛΛΟΙ...ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ...ΕΠΕΙΔΗ ΔΗΘΕΝ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΖΟΥΝ...
Περισσότερα από χίλια είναι τα αιτήματα που έχουν φθάσει την τελευταία 35ετία στο Κοινοβούλιο και αφορούν την άρση της ασυλίας των βουλευτών. Στο πνεύμα όμως της κακώς εννοούμενης συναδελφικής αλληλεγγύης, στη συντριπτική τους πλειονότητα τα εισαγγελικά αιτήματα είτε απορρίφθηκαν είτε έμειναν στα αζήτητα, χωρίς καν να εξεταστεί αν ο λόγος για τον οποίο εζητείτο η άρση της ασυλίας σχετιζόταν ή όχι με τη βουλευτική δραστηριότητα του εγκαλούμενου εθνοπατέρα.
Το σκανδαλώδες αυτό καθεστώς ασυλίας το οποίο απολαμβάνουν οι έλληνες βουλευτές επανέφερε στο προσκήνιο η δεύτερη «ευρωκαμπάνα» που έριξε στη χώρα μας το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) για την προκλητική ατιμωρησία που επιφυλάσσει το ελληνικό Κοινοβούλιο στα μέλη του για κάθε είδους ποινικές παρεκτροπές. Με αφορμή προσφυγή του κ. Π.Συγγελίδη, το ΕΔΑΔ αποδοκίμασε με πρόσφατη απόφασή του την πάγια πρακτική που ακολουθεί δεκαετίες τώρα η Βουλή να αρνείται την άρση της βουλευτικής ασυλίας, ανεξαρτήτως του αδικήματος για το οποίο ζητείται η άδεια για να διωχθούν ποινικά οι βουλευτές. Ο κ. Συγγελίδης είχε στραφεί κατά της πρώην συζύγου του, κυρίας Μιλένας Αποστολάκη , βουλευτού του ΠαΣοΚ, για «παραβίαση δικαστικής απόφασης που ρύθμιζε την επικοινωνία με το παιδί τους». Οι αρμόδιες εισαγγελικές αρχές έστειλαν την υπόθεση στη Βουλή, ζητώντας την άδειά της ώστε να εξετάσουν εάν συντρέχουν λόγοι για να ασκηθεί ποινική δίωξη εναντίον της βουλευτού.
Το αίτημα ωστόσο για την άρση της ασυλίας της απορρίφθηκε από το Κοινοβούλιο, παρά το γεγονός ότι η υπόθεση ήταν εντελώς άσχετη με την άσκηση των κοινοβουλευτικών της καθηκόντων. Το Δικαστήριο έκρινε ότι η άρνηση άρσης της ασυλίας βουλευτών για ενέργειες που δεν σχετίζονται άμεσα με τα κοινοβουλευτικά τους καθήκοντα παραβιάζει το δικαίωμα προσφυγής στη Δικαιοσύνη πολιτών που στρέφονται εναντίον βουλευτών.
Στην απόφαση του ΕΔΑΔ αναφέρεται ότι το ελληνικό Σύνταγμα δίνει το δικαίωμα στο ελληνικό Κοινοβούλιο να αρνηθεί την άρση της ασυλίας βουλευτή μόνον όταν οι πράξεις για τις οποίες κατηγορείται συνδέονται με άμεσο τρόπο με τη βουλευτική του δραστηριότητα. Και θέτει θέμα για άμεση και επιτακτική συμμόρφωση της Βουλής των Ελλήνων σε θέματα άρσης ασυλίας βουλευτών για πράξεις που δεν σχετίζονται με τη βουλευτική τους δραστηριότητα.
Είναι η δεύτερη φορά που το ΕΔΑΔ αποδοκιμάζει την ελληνική Βουλή για την πρακτική που ακολουθεί στο θέμα αυτό. Η πρώτη φορά ήταν τον Νοέμβριο του 2006 στην υπόθεση του βουλευτή Ιωαννίνων της ΝΔ κ. Κ. Τασούλα , ο οποίος βρισκόταν σε δικαστική διαμάχη με τον κ. Β.Τσαλκιτζή (εργολάβο οικοδομών), από την εποχή που ο πρώτος ήταν δήμαρχος Κηφισιάς, δηλαδή προτού εκλεγεί βουλευτής. Παρά ταύτα και στη συγκεκριμένη περίπτωση η Βουλή αρνήθηκε την άρση της ασυλίας του κ. Τασούλα, όπως συνηθίζει να κάνει και σε πολλές ανάλογες περιπτώσεις.
Οι κατά καιρούς υποσχέσεις για τερματισμό του καθεστώτος πλήρους ατιμωρησίας των βουλευτών που ισχύει για δεκαετίες αποδεικνύονται κενό γράμμα. Το ίδιο αδιαφανές σύστημα εφαρμόζεται και με τη νέα κυβέρνηση του ΠαΣοΚ. Τα πρόσφατα παραδείγματα διακομματικής συναίνεσης είναι αποκαλυπτικά.
Προ ημερών βουλευτές από όλα τα κόμματα είπαν «όχι» σε «καραμπινάτες» υποθέσεις, όπως η ασυλία που δόθηκε σε νεοδημοκράτη βουλευτή, τον κ. Θ. Καράογλου, ο οποίος κατηγορείτο ότι «εισέβαλε» σε ποδοσφαιρικό γήπεδο την ώρα που διεξαγόταν ποδοσφαιρικός αγώνας της Α΄ Εθνικής, προκειμένου όπως είπε να αποτρέψει τον διαιτητή να διακόψει τον αγώνα. Ο συγκεκριμένος βουλευτής μιμήθηκε παλαιότερο συνάδελφό του, τον «πράσινο» κ. Ι. Τσακλίδη, ο οποίος είχε προβεί σε ανάλογη «εισβολή» και φυσικά η Βουλή δεν επέτρεψε να λογοδοτήσει για την πράξη του. Σε περιπτώσεις μη άρσης της ασυλίας των βουλευτών κυριαρχεί στην Ολομέλεια της Βουλής ένα είδος «κοινοβουλευτικής συντεχνίας».
Ολοι αναγνωρίζουν ότι υπάρχει πρόβλημα ισονομίας έναντι των άλλων πολιτών, ουδείς όμως παίρνει οποιαδήποτε πρωτοβουλία ώστε να σταματήσει αυτή η άτυπη διακοινοβουλευτική συμμαχία, η οποία πολλές φορές φτάνει στα όρια της υπερβολής ή του γελοίου. Για να διαφανεί πόσο αλληλέγγυοι είναι μεταξύ τους οι βουλευτές, τώρα μάλιστα που τους ανακοινώθηκαν περικοπές στις συμμετοχές τους στις Διαρκείς Κοινοβουλευτικές Επιτροπές, από τα χίλια και πλέον αιτήματα άρσης ασυλίας που έχουν υποβληθεί από το 1974 ως σήμερα ελάχιστα έγιναν αποδεκτά. Ο Πρόεδρος της Βουλής κ. Φ. Πετσάλνικος υπόσχεται ότι θα τροποποιήσει τον Κανονισμό της Βουλής, αναγνωρίζοντας και αυτός το πρόβλημα, αλλά πώς ακριβώς θα αντιμετωπίσει το όλο θέμα δεν είναι σε θέση ακόμα να το πει. Απλώς το μελετά. Ισως γιατί αναγνωρίζει ότι η νοοτροπία της συντεχνίας παραμένει ανίκητη. Αλλωστε, τα βήματα που προ ετών έγιναν από τον πρώην Πρόεδρο της Βουλής κ. Απ. Κακλαμάνη αποδείχθηκαν στην πράξη αναποτελεσματικά. Η φανερή ονομαστική ψηφοφορία που καθιερώθηκε τότε, όπως και η εξέταση των αιτημάτων από ειδική Επιτροπή Δεοντολογίας που συστήθηκε δεν απέδωσαν. Οι βουλευτές συνεχίζουν να στηρίζουν ο ένας τον άλλον.
ΠΡΕΖΑ TV
14-2-2010
Περισσότερα από χίλια είναι τα αιτήματα που έχουν φθάσει την τελευταία 35ετία στο Κοινοβούλιο και αφορούν την άρση της ασυλίας των βουλευτών. Στο πνεύμα όμως της κακώς εννοούμενης συναδελφικής αλληλεγγύης, στη συντριπτική τους πλειονότητα τα εισαγγελικά αιτήματα είτε απορρίφθηκαν είτε έμειναν στα αζήτητα, χωρίς καν να εξεταστεί αν ο λόγος για τον οποίο εζητείτο η άρση της ασυλίας σχετιζόταν ή όχι με τη βουλευτική δραστηριότητα του εγκαλούμενου εθνοπατέρα.
Το σκανδαλώδες αυτό καθεστώς ασυλίας το οποίο απολαμβάνουν οι έλληνες βουλευτές επανέφερε στο προσκήνιο η δεύτερη «ευρωκαμπάνα» που έριξε στη χώρα μας το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) για την προκλητική ατιμωρησία που επιφυλάσσει το ελληνικό Κοινοβούλιο στα μέλη του για κάθε είδους ποινικές παρεκτροπές. Με αφορμή προσφυγή του κ. Π.Συγγελίδη, το ΕΔΑΔ αποδοκίμασε με πρόσφατη απόφασή του την πάγια πρακτική που ακολουθεί δεκαετίες τώρα η Βουλή να αρνείται την άρση της βουλευτικής ασυλίας, ανεξαρτήτως του αδικήματος για το οποίο ζητείται η άδεια για να διωχθούν ποινικά οι βουλευτές. Ο κ. Συγγελίδης είχε στραφεί κατά της πρώην συζύγου του, κυρίας Μιλένας Αποστολάκη , βουλευτού του ΠαΣοΚ, για «παραβίαση δικαστικής απόφασης που ρύθμιζε την επικοινωνία με το παιδί τους». Οι αρμόδιες εισαγγελικές αρχές έστειλαν την υπόθεση στη Βουλή, ζητώντας την άδειά της ώστε να εξετάσουν εάν συντρέχουν λόγοι για να ασκηθεί ποινική δίωξη εναντίον της βουλευτού.
Το αίτημα ωστόσο για την άρση της ασυλίας της απορρίφθηκε από το Κοινοβούλιο, παρά το γεγονός ότι η υπόθεση ήταν εντελώς άσχετη με την άσκηση των κοινοβουλευτικών της καθηκόντων. Το Δικαστήριο έκρινε ότι η άρνηση άρσης της ασυλίας βουλευτών για ενέργειες που δεν σχετίζονται άμεσα με τα κοινοβουλευτικά τους καθήκοντα παραβιάζει το δικαίωμα προσφυγής στη Δικαιοσύνη πολιτών που στρέφονται εναντίον βουλευτών.
Στην απόφαση του ΕΔΑΔ αναφέρεται ότι το ελληνικό Σύνταγμα δίνει το δικαίωμα στο ελληνικό Κοινοβούλιο να αρνηθεί την άρση της ασυλίας βουλευτή μόνον όταν οι πράξεις για τις οποίες κατηγορείται συνδέονται με άμεσο τρόπο με τη βουλευτική του δραστηριότητα. Και θέτει θέμα για άμεση και επιτακτική συμμόρφωση της Βουλής των Ελλήνων σε θέματα άρσης ασυλίας βουλευτών για πράξεις που δεν σχετίζονται με τη βουλευτική τους δραστηριότητα.
Είναι η δεύτερη φορά που το ΕΔΑΔ αποδοκιμάζει την ελληνική Βουλή για την πρακτική που ακολουθεί στο θέμα αυτό. Η πρώτη φορά ήταν τον Νοέμβριο του 2006 στην υπόθεση του βουλευτή Ιωαννίνων της ΝΔ κ. Κ. Τασούλα , ο οποίος βρισκόταν σε δικαστική διαμάχη με τον κ. Β.Τσαλκιτζή (εργολάβο οικοδομών), από την εποχή που ο πρώτος ήταν δήμαρχος Κηφισιάς, δηλαδή προτού εκλεγεί βουλευτής. Παρά ταύτα και στη συγκεκριμένη περίπτωση η Βουλή αρνήθηκε την άρση της ασυλίας του κ. Τασούλα, όπως συνηθίζει να κάνει και σε πολλές ανάλογες περιπτώσεις.
Οι κατά καιρούς υποσχέσεις για τερματισμό του καθεστώτος πλήρους ατιμωρησίας των βουλευτών που ισχύει για δεκαετίες αποδεικνύονται κενό γράμμα. Το ίδιο αδιαφανές σύστημα εφαρμόζεται και με τη νέα κυβέρνηση του ΠαΣοΚ. Τα πρόσφατα παραδείγματα διακομματικής συναίνεσης είναι αποκαλυπτικά.
Προ ημερών βουλευτές από όλα τα κόμματα είπαν «όχι» σε «καραμπινάτες» υποθέσεις, όπως η ασυλία που δόθηκε σε νεοδημοκράτη βουλευτή, τον κ. Θ. Καράογλου, ο οποίος κατηγορείτο ότι «εισέβαλε» σε ποδοσφαιρικό γήπεδο την ώρα που διεξαγόταν ποδοσφαιρικός αγώνας της Α΄ Εθνικής, προκειμένου όπως είπε να αποτρέψει τον διαιτητή να διακόψει τον αγώνα. Ο συγκεκριμένος βουλευτής μιμήθηκε παλαιότερο συνάδελφό του, τον «πράσινο» κ. Ι. Τσακλίδη, ο οποίος είχε προβεί σε ανάλογη «εισβολή» και φυσικά η Βουλή δεν επέτρεψε να λογοδοτήσει για την πράξη του. Σε περιπτώσεις μη άρσης της ασυλίας των βουλευτών κυριαρχεί στην Ολομέλεια της Βουλής ένα είδος «κοινοβουλευτικής συντεχνίας».
Ολοι αναγνωρίζουν ότι υπάρχει πρόβλημα ισονομίας έναντι των άλλων πολιτών, ουδείς όμως παίρνει οποιαδήποτε πρωτοβουλία ώστε να σταματήσει αυτή η άτυπη διακοινοβουλευτική συμμαχία, η οποία πολλές φορές φτάνει στα όρια της υπερβολής ή του γελοίου. Για να διαφανεί πόσο αλληλέγγυοι είναι μεταξύ τους οι βουλευτές, τώρα μάλιστα που τους ανακοινώθηκαν περικοπές στις συμμετοχές τους στις Διαρκείς Κοινοβουλευτικές Επιτροπές, από τα χίλια και πλέον αιτήματα άρσης ασυλίας που έχουν υποβληθεί από το 1974 ως σήμερα ελάχιστα έγιναν αποδεκτά. Ο Πρόεδρος της Βουλής κ. Φ. Πετσάλνικος υπόσχεται ότι θα τροποποιήσει τον Κανονισμό της Βουλής, αναγνωρίζοντας και αυτός το πρόβλημα, αλλά πώς ακριβώς θα αντιμετωπίσει το όλο θέμα δεν είναι σε θέση ακόμα να το πει. Απλώς το μελετά. Ισως γιατί αναγνωρίζει ότι η νοοτροπία της συντεχνίας παραμένει ανίκητη. Αλλωστε, τα βήματα που προ ετών έγιναν από τον πρώην Πρόεδρο της Βουλής κ. Απ. Κακλαμάνη αποδείχθηκαν στην πράξη αναποτελεσματικά. Η φανερή ονομαστική ψηφοφορία που καθιερώθηκε τότε, όπως και η εξέταση των αιτημάτων από ειδική Επιτροπή Δεοντολογίας που συστήθηκε δεν απέδωσαν. Οι βουλευτές συνεχίζουν να στηρίζουν ο ένας τον άλλον.
ΠΡΕΖΑ TV
14-2-2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου