Οι αριθμοί κραυγάζουν και τρομάζουν. Στα 50 χρόνια ζωής της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, η Ελλάδα έχει καταδικαστεί από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο 488 φορές. Από αυτές, οι 320 αποφάσεις αφορούν την υπερβολική καθυστέρηση απονομής της δικαιοσύνης.
Από όπου και να ξεκινήσει η καταγραφή του όγκου των συσσωρευμένων υποθέσεων, από την κορυφή ή από κάτω, η κατάσταση θυμίζει ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί. Στο Συμβούλιο της Επικρατείας εκκρεμούν προς εκδίκαση 31.700
υποθέσεις και την ίδια ώρα για να εκδοθεί ένα πιστοποιητικό κληρονομητηρίου από το Πρωτοδικείο της Αθήνας απαιτείται ένας χρόνος και πλέον! Το ίδιο απογοητευτική είναι η εικόνα και στα Ειρηνοδικεία, όπου ενδεικτικά αναφέρουμε ότι στο Ειρηνοδικείο Αμαρουσίου ο προσδιορισμός υπόθεσης φθάνει ακόμη και τους 34 μήνες.
Τα προβλήματα, όπως τα αξιολογούν όλοι οι παράγοντες της Δικαιοσύνης, παραμένουν ίδια εδώ και κάποιες δεκαετίες. Ελλειψη υλικοτεχνικής υποδομής, κενές οργανικές θέσεις που διαρκώς αυξάνονται, άθλια- σε πολλές περιπτώσεις- κτίρια, τα οποία, αν και δεν πληρούν ούτε καν τους στοιχειώδεις κανόνες υγιεινής και ασφάλειας, στεγάζουν υπηρεσίες απονομής της δικαιοσύνης. Παρά το γεγονός όμως ότι δικαστικοί λειτουργοί και δικηγόροι συχνά αλληλοκατηγορούνται για τις παθογένειες του συστήματος, στη διεκδίκηση της βελτίωσης των συνθηκών που επικρατούν στέκονται αλληλέγγυοι. Μαζί με τους δικαστικούς υπαλλήλους διαμαρτύρονται παγίως για τον υπερβολικό φόρτο εργασίας, που εξαιτίας της έλλειψης ανθρώπινου δυναμικού πέφτει στους ώμους λίγων, ενώ η ύλη αυξάνεται από χρόνο σε χρόνο με αλματώδη ταχύτητα.
Οι κενές οργανικές θέσεις στο Πρωτοδικείο Αθηνών είναι αυτή τη στιγμή 159. Ταυτόχρονα οι δίκες για τα πλημμελήματα προσδιορίζονται να δικαστούν στο όριο της παραγραφής και τα κακουργήματα μετά τα επτά ή οκτώ χρόνια από την τέλεσή τους. Η υπερφόρτωση των πινακίων δεν σημαίνει ασφαλώς ότι οι δίκες που αναγράφονται διεξάγονται. Στα Τριμελή Εφετεία Κακουργημάτων, για παράδειγμα, εισάγονται καθημερινά από 25 έως 35 υποθέσεις στο καθένα από τα πέντε ακροατήρια και εκδικάζονται μετά βίας οι πέντε από την κάθε σύνθεση.
Μια πρωτογενής αιτία του μεγάλου όγκου υποθέσεων που ταλαιπωρούν την Ποινική Δικαιοσύνη είναι ο αντίστοιχα μεγάλος αριθμός μηνύσεων. Το 2009 κατατέθηκαν συνολικά σε όλες τις Εισαγγελίες της χώρας 750.000 μηνύσεις, από τις οποίες οι 300.000
υποβλήθηκαν στην Αθήνα, οι 80.000 στη Θεσσαλονίκη και οι 90.000 στον Πειραιά. Από το σύνολο των μηνύσεων ένα πολύ υψηλό ποσοστό- όπως τόνισε άλλωστε και ο πρόεδρος του Αρείου Πάγου Γ. Καλαμίδας ενώπιον του Υπουργικού Συμβουλίου- θα έπρεπε εξ αρχής να τίθενται στο αρχείο ως προδήλως αβάσιμες, ώστε να μην επιβαρύνεται το σύστημα με υποθέσεις άνευ αντικειμένου.
Αντίστοιχα στη Διοικητική Δικαιοσύνη- σύμφωνα και με όσα ανέφερε ο πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας Π. Πικραμένος στο Υπουργικό Συμβούλιο- θα συνέβαλλε ιδιαίτερα στην αποσυμφόρηση της κατάστασης ο περιορισμός των κρουσμάτων κακοδιοίκησης, ώστε να μην αναγκάζεται ο πολίτης να προσφεύγει στα δικαστήρια για να διεκδικήσει τα αυτονόητα.
Οι δύο αυτές βασικές αρχές, σε συνδυασμό με τη λήψη μιας σειράς μέτρων που πρόκειται σύντομα να επιχειρηθούν, ίσως συμβάλουν μακροπρόθεσμα στη βελτίωση της εικόνας της Δικαιοσύνης. Αν και είναι γεγονός ότι εκτός της πολιτικής βούλησης, ο εκσυγχρονισμός των υπηρεσιών της Δικαιοσύνης κοστολογείται πολύ ακριβά. Και μόνο τέσσερα αιτήματα από τα άπειρα που πρέπει να ικανοποιηθούν- υλικοτεχνική υποδομή, ηλεκτρονική κατάθεση δικογράφων, κάλυψη οργανικών κενών και αξιοπρεπής στέγαση- αν υπολογίσουμε, ο λογαριασμός αγγίζει το... κόκκινο. «Ζητάμε τουλάχιστον την ολοκλήρωση των εργασιών του Ειρηνοδικείου, που έπρεπε να είχε εγκαινιαστεί από το 2006», μας λέει ο αντιπρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου της Αθήνας Θεοδ. Σχινάς δηκτικά, περικλείοντας σε μια φράση τις διαστάσεις του τεράστιου προβλήματος δυσλειτουργίας της Δικαιοσύνης.
ΠΙΑΣΕ ΤΟ ΑΥΓΟ ΚΑΙ ΚΟΥΡΕΥΤΟ!!!
ΠΡΕΖΑ TV
8-3-2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου