Αντιδρώντας στα χλευαστικά σχόλια των διεθνών οικονομικών εντύπων για τη δημοσιονομική κατάσταση της Ελλάδας και για την απόκρυψη του πραγματικού ελλείμματος του προϋπολογισμού από τις αρμόδιες ευρωπαϊκές αρχές, δυο αμερικανοί οικονομολόγοι, ο καθηγητής Λ. Ράνταλ Ρέι και ο διαχειριστής hedge funds Μάρσαλ Αουερμπακ, σε πρόσφατο άρθρο τους που έκανε το γύρο του κόσμου, μεταφέρουν το βάρος της ευθύνης στις εταιρείες της Γουόλ Στριτ για τις λογιστικές αλχημείες της Ελλάδας, καλώντας μάλιστα τη χώρα μας να κηρύξει πόλεμο στην Goldman Sachs.Στη συνέντευξή του ο Ράνταλ Ρέι μιλάει για τις επιθέσεις του διεθνούς οικονομικού τύπου ενάντια στην Ελλάδα, καταθέτει τις απόψεις του για τα μέτρα λιτότητας της κυβέρνησης, και σκιαγραφεί ένα οικονομικό σχέδιο για μια νέα δημοσιονομική πολιτική εκ μέρους της Ε.Ε.
Η Goldman Sachs δημιούργησε χρηματοοικονομικά εργαλεία για να αποκρύψουν οι ευρωπαϊκές χώρες το αυξανόμενο χρέος τους και τα πραγματικά ελλείμματα του προϋπολογισμού και η Ελλάδα αποτελεί ένα από τα πρώτα θύματα αυτής της λογιστικής αλχημείας στην ευρωζώνη. Σε πρόσφατο άρθρο που δημοσιεύσατε με τον Μάρσαλ Αουερμπακ δηλώνετε ότι οι χρηματοοικονομικές εταιρείες της Γουόλ Στριτ όχι μόνο πρέπει να λογοδοτήσουν γι' αυτές τις πρακτικές, αλλά πως η χώρα μας πρέπει να κηρύξει πόλεμο εναντίον τους. Πώς μπορεί ένα μικρό κράτος σαν την Ελλάδα να κηρύξει πόλεμο στους χρηματοοικονομικούς θεσμούς της Γουόλ Στριτ;
Φυσικά, η καλύτερη στρατηγική θα ήταν μια ανακριτική έρευνα από όλες τις χώρες της ευρωζώνης για να αποκαλυφθούν το βάθος και η διάσταση της λογιστικής αλχημείας που έχουν διαπράξει αυτοί οι θεσμοί σε ευρωπαϊκό έδαφος. Ανακριτές πρέπει να εισβάλουν στα γραφεία τους και να εξασφαλίσουν πρόσβαση στα αρχεία τους, σε εσωτερικά υπομνήματα και στην ηλεκτρονική αλληλογραφία. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να ανακαλυφθεί ποιους νόμους έχουν παραβιάσει και για να αποδοθούν οι πρέπουσες ποινικές ευθύνες στους ενόχους. Στο άρθρο μας εστιάσαμε την προσοχή σε πρόσφατες αποκαλύψεις για την Goldman Sachs, αλλά είναι πολύ πιθανό ότι άλλοι μεγάλοι χρηματοοικονομικοί οργανισμοί, συμπεριλαμβανομένων μερικών ευρωπαϊκών τραπεζών, έχουν επίσης συμμετάσχει σε παρόμοιες πρακτικές.
Αυτοί οι οργανισμοί προσπαθούν να δουν αν μπορούν να γκρεμίσουν την Ελλάδα. Εάν τους επιτραπεί να το κάνουν, δεν υπάρχει απολύτως καμία αμφιβολία ότι θα στρέψουν το βλέμμα τους στο επόμενο θύμα - την Πορτογαλία, την Ιταλία, ή την Ισπανία. Δεν είναι απλά ότι μόνο βοήθησαν στην απόκρυψη του χρέους. Στοιχημάτισαν πάνω στη χρεοκοπία της Ελλάδας, οδηγώντας στα ύψη τις τιμές στα ασφάλιστρα έναντι ρίσκου χώρας, προκαλώντας υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας και ως εκ τούτου αύξηση στο κόστος χρηματοδότησης. Καμιά χώρα στην ευρωζώνη δεν θα είναι ικανή να επιβιώσει σε μια τέτοια ενορχηστρωμένη επίθεση - ούτε η ίδια η Γερμανία.
Γι' αυτό έχουμε χρησιμοποιήσει τον όρο «πόλεμος» για να περιγράψουμε τη φύση αυτής της σύγκρουσης. Εάν η Ελλάδα δεν μπορεί να εξασφαλίσει την υποστήριξη άλλων χωρών στην ευρωζώνη, πρέπει μονομερώς να κηρύξει πόλεμο σε εκείνους τους χρηματοοικονομικούς θεσμούς που συμμετέχουν ενεργά στην υπονόμευση της.
Πώς εξηγείτε την υστερία κατά της Ελλάδας από μεγάλες ξένες οικονομικές εφημερίδες;
Στον τύπο επικρατεί πάντα ένας βαθμός εντυπωσιασμού και, στην επιφάνεια, η Ελλάδα μοιάζει για ένα εύκολο θύμα. Μια «σπάταλη» χώρα που ξοδεύει πέραν των δυνατοτήτων της. Σκοτεινά κυβερνητικά πάρε-δώσε με τεράστιες εταιρείες της Γουόλ Στριτ που βοηθούν στην απόκρυψη του χρέους και στην εξαπάτηση του κοινού και της υπόλοιπης Ευρώπης. Και ύστερα μια ανήθικη εταιρεία, η Goldman Sachs, που στοιχηματίζει ενάντια στον ίδιο τον πελάτη της (συνήθης πρακτική της). Η σημερινή κυβέρνηση επιβάλλει λιτότητα και ο πληθυσμός αντιδρά προβλέψιμα ενάντια στις περικοπές στους μισθούς, στα επιδόματα και στις υπηρεσίες. Η κοινωνική αναταραχή προσφέρεται πάντα για πρωτοσέλιδους τίτλους στον τύπο.
Νομίζω ότι επικρατεί και ένας φόβος πως όλη αυτή η ιστορία μπορεί να έχει συνέχεια. Οταν ένας νταής του σχολείου δέρνει στο προαύλιο ένα αδύναμο παιδάκι, συνήθως μαζεύεται κύκλος παιδιών που παρακολουθεί και επευφημεί τον ξυλοδαρμό - από φόβο ότι ένα από αυτά μπορεί να είναι το επόμενο θύμα. Λέω ξανά, ότι καμιά χώρα στην ευρωζώνη δεν είναι ασφαλής. Ετσι, υπάρχει αναμφισβήτητα κάποια διαστροφή στην επίθεση του διεθνούς οικονομικού τύπου ενάντια στην Ελλάδα, ένας αρρωστημένος θαυμασμός στο πόσο εύκολο μπορεί να πέσει μια χώρα και μια ανησυχία ότι παρόμοια μοίρα μπορεί να περιμένει και τη δική τους.
Η αξιολόγησή σας για το πρόγραμμα αυστηρής λιτότητας που επιδιώκει να επιβάλει η ελληνική κυβέρνηση;
Θα αποτύχει. Η λιτότητα ακυρώνει οποιαδήποτε δυνατότητα ανάπτυξης, επιβάλλει αντιπληθωριστικές πιέσεις, μειώνει τα φορολογικά έσοδα, και οδηγεί σε ένα αυξανόμενο δημοσιονομικό έλλειμμα. Υπολογίζεται ότι το 40% του ΑΕΠ της Ελλάδας είναι ήδη μη καταγεγραμμένο και η παραοικονομία θα αυξηθεί τώρα ακόμα περισσότερο. Προσθέστε σ' αυτό το μίγμα και το γεγονός ότι σχεδόν ολόκληρος ο πλανήτης βρίσκεται σε βαθιά οικονομική ύφεση, που μάλλον θα διαρκέσει ακόμα για πολλά χρόνια. Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει καμιά ελπίδα για την Ελλάδα να βγει από τη δυσάρεστη κατάσταση που βρίσκεται.
Αποκλείοντας αποχώρηση από την Ε.Ε. και πτώχευση, τι άλλες επιλογές μπορεί να ήταν διαθέσιμες στην ελληνική κυβέρνηση εκτός από τα μέτρα λιτότητας;
Η αποχώρηση είναι η τελευταία λύση. Θα ήταν μια διαδικασία με μεγάλο κόστος από πολλές απόψεις. Εάν η Ελλάδα αποχωρήσει από την Ε.Ε., τότε φυσικά πρέπει να δηλώσει αδυναμία αποπληρωμής του χρέους και να επαναφέρει τη δραχμή. Στο βραχυπρόθεσμο μέλλον αυτό θα ήταν ιδιαίτερα επώδυνο. Μακροπρόθεσμα θα ήταν μια σωστή στρατηγική μόνο εάν δεν υπάρχει καμία ελπίδα για τροποποιήσεις στις δημοσιονομικές ρυθμίσεις στην Ε.Ε.
Ιδού το καλύτερο σχέδιο δράσης. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) θα αγοράσει το κρατικό χρέος όλων των κρατών-μελών της ευρωζώνης για να καθησυχάσουν οι αγορές, ρίχνοντας τα spreads κινδύνου και μειώνοντας τα επιτόκια στις αποπληρωμές χρέους των κυβερνήσεων. Θα παράσχει επίσης ένα έκτακτης ανάγκης πακέτο δημοσιονομικής στήριξης ίσο με ένα τρισ. ευρώ που θα διανεμηθεί μεταξύ όλων των κρατών-μελών της ευρωζώνης σε κατά κεφαλήν βάση. Οι κυβερνήσεις από μόνες τους θα αποφασίσουν πώς θα δαπανήσουν τα ευρώ. Τέλος, το σχήμα της Ε.Ε. θα μεταβληθεί για να αυξηθεί η δημοσιονομική εξουσία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ώστε να παρέχει χρηματοδότηση που θα ισούται με το 10% ή το 15% του ΑΕΠ της Ε.Ε. (σημαντική αύξηση από λιγότερο από το 1% που είναι σήμερα).
Αυτό θα βοηθούσε να δοθεί λύση στο κύριο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν τα κράτη-μέλη της ευρωζώνης και που είναι η πραγματική αιτία της σημερινής κρίσης στην Ελλάδα. Η βάση της οργάνωσης του ευρώ σχεδιάστηκε λανθασμένα εξ αρχής. Η έμφαση ήταν στην καθιέρωση της ΕΚΤ και στον έλεγχο της νομισματικής πολιτικής από το κέντρο με στόχο την καταπολέμηση του πληθωρισμού. Αυτή ήταν μια καθαρά νεοφιλελεύθερη στρατηγική. Αλλά δεν υπήρξε ποτέ μια αντισταθμιστική δημοσιονομική αρχή, αρμόδια για τη διατήρηση της πλήρους απασχόλησης και την προώθηση μιας βιώσιμης οικονομικής ανάπτυξης. Τα κράτη-μέλη δεν μπορούσαν από μόνα τους να καλύψουν αυτό το κενό επειδή οι αγορές θα τιμωρούσαν τα ελλείμματα - ακριβώς όπως κάνουν τώρα στην Ελλάδα. Είναι ώρα να πεταχτεί στα σκουπίδια η νεοφιλελεύθερη ατζέντα και να αναδιοργανωθεί η Ε.Ε. σε πλαίσιο λογικών βάσεων.
WHO is who?
Ο Λ. Ράνταλ Ρέι είναι καθηγητής Οικονομικών, διευθυντής έρευνας του Κέντρου για Πλήρη Απασχόληση και Σταθεροποίηση Τιμών στο Πανεπιστήμιο του Μισούρι στο Κάνσας και Senior Scholar στο Ινστιτούτο Οικονομικών Λέβι. Στο επιστημονικό έργο του συμπεριλαμβάνονται τα βιβλία «Understanding Modern Money: The Key to Full Employment and Price Sta-bility», «Money and Credit in Capitalist Economies», «Credit and State Theories of Money», «Contemporary Post Keynesian Analysis και Money, Financial Instability and Stabilization Policy». Αρθρα του έχουν δημοσιευθεί σε πολλές οικονομικές επιστημονικές επιθεωρήσεις.
ΠΡΕΖΑ TV
21-3-2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου