ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΚΑΘΑΡΙΣΜΟΥ ΑΠΕΛΗΣΕ ΚΑΘΑΡΙΣΤΡΙΑ Η ΟΠΟΙΑ ΔΟΥΛΕΥΕ ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ,ΕΠΕΙΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΤΗΣ ΚΟΡΗΣ ΤΗΣ ΣΤΟ ΕΘΝΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ...

ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΤΙ ΕΧΕΙ ΝΑ ΠΕΙ ΓΙ'ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑ.ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΚΑΠΟΙΟΥ ΕΙΔΟΥΣ ΕΡΕΥΝΑ ΤΗΣ ΕΝ ΛΟΓΩ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ;;;

Το εργασιακό καθεστώς... ζούγκλας που βιώνουν οι εργαζόμενοι στα συνεργεία καθαρισμού έχει αναδείξει, μετά την «υπόθεση Κούνεβα», με αλλεπάλληλα δημοσιεύματα το «Eθνος της Κυριακής». Για να έρθει ακόμα μία απόλυση καθαρίστριας να επιβεβαιώσει την ασυδοσία και τις άθλιες συνθήκες λειτουργίας των συγκεκριμένων εταιρειών!
Επί 10 χρόνια η συγκεκριμένη καθαρίστρια εργαζόταν σε δημόσιο νοσοκομείο, με εργοδότη όμως εταιρείες καθαρισμού. Αν και οι εταιρείες-εργολάβοι άλλαζαν όλα αυτά τα χρόνια, η γυναίκα έμενε εκεί, περνώντας από τον ένα «εργοδότη» στον επόμενο και παρά τις δυσκολίες και τον εργασιακό Μεσαίωνα, πρόσφερε τις υπηρεσίες της στο νοσοκομείο. Κι αν για 10 χρόνια ήταν αποτελεσματική στη δουλειά της, έφτασαν τα δημοσιεύματά μας για να σταματήσει να είναι... αποδοτική για τους εργολάβους της.
Η καθαρίστρια που απ’ τη μία μέρα στην άλλη απολύθηκε είναι η μητέρα της δημοσιογράφου που έχει υπογράψει όλα αυτά τα ρεπορτάζ, η μητέρα μου!
Για κακή της τύχη, κάποιοι συνέδεσαν τα δημοσιεύματα με το επίθετό της και η απόλυσή της έγινε θέμα εκδίκησης...
Σήμερα, η Χρυσούλα Ζιώζιου μιλά για τις συνθήκες που σε καιρό κρίσης την έσπρωξαν με μια κλωτσιά στην ανεργία. «Καταλαβαίνω τώρα πώς ένιωσε η Κούνεβα», λέει. «Καμία από τις δυο μας δεν θα περίμενε να φτάσει να δημοσιευτεί ρεπορτάζ για την ίδια μας τη ζωή».

Το πρωί της Τρίτης ο φύλακας του νοσοκομείου είπε ότι έχει εντολή από την εταιρεία να μην την αφήσει να υπογράψει την παρουσία της στη δουλειά. Ετσι απλά. Χωρίς καταγγελία της... ανύπαρκτης σύμβασης, χωρίς κοινοποίηση απόλυσης, χωρίς αποζημίωση.
Χαρακτηριστικό της παρανομίας είναι το γεγονός πως, όπως και η πλειονότητα των καθαριστριών για τις οποίες έχουμε επανειλημμένως γράψει, η Χρυσούλα Ζιώζιου δεν έχει από την εταιρεία κανένα χαρτί που να αποδεικνύει την πρόσληψη και άρα την απόλυσή της. Κανένα χαρτί μισθοδοσίας δεν υπάρχει για να ενημερώσει για τα χρήματα που λάμβανε και φυσικά κανένας λόγος για συλλογική σύμβαση εργασίας.
«Τα 10 χρόνια που δουλεύω στο ίδιο πόστο έχουν αλλάξει 3 εταιρείες-εργολάβοι. Με κράτησαν γιατί όλοι υπογράμμιζαν την ευσυνειδησία μου και την εργατικότητά μου», λέει η κ. Ζιώζιου.
«Μετά τα δημοσιεύματα της κόρης μου, η εταιρεία είχε βάλει άτομα να με παρακολουθούν εν ώρα εργασίας. Στην αρχή δεν είχα καταλάβει ποιοι ήταν αυτοί που συνεχώς βρίσκονταν δίπλα μου σε κάθε βήμα μου. Ακόμη και στην τουαλέτα με ακολουθούσαν, μετρώντας κάθε λεπτό που μπορεί να μη δούλευα.
Σα να μην έφτανε αυτό, οι υπεύθυνοι της εταιρείας συνεχώς μου ασκούσαν ψυχολογική πίεση, η οποία εκφραζόταν με τη συνεχή αλλαγή πόστων εργασίας. Μάλιστα, μία φορά είχα φοβηθεί τόσο πολύ, που ήμουν έτοιμη να πάω στην υπηρεσία ασφαλείας», αναφέρει.
Με αυτόν τον τρόπο η εταιρεία μεθόδευε μέρα με την ημέρα την απομάκρυνση της. Θα ήθελαν πολύ να έχει παραιτηθεί, διευκολύνοντας τη διαδικασία, αλλά δεν το έκανε. Οπότε, φρόντισε να μεθοδεύσει την απόλυσή της για ασήμαντη αφορμή? Η πραγματική αιτία, βέβαια, βρίσκεται στα δημοσιεύματά μας. Μετά την απόλυσή της, η Χρυσούλα Ζιώζιου κατέφυγε στο Σώμα Επιθεωρητών Εργασίας (ΣΕΠΕ) της Αγίας Παρασκευής και η υπόθεση θα συζητηθεί στις 29 Μαρτίου.

Εντυπωσιακό είναι πως η πραγματικότητα που ζούσε για χρόνια η Χρυσούλα Ζιώζιου περιγράφεται γλαφυρά μέσα από τα λόγια των καθαριστριών που έχουν μιλήσει στο «Εθνος της Κυριακής» στα δημοσιεύματα, τα οποία αποτέλεσαν την αιτία απόλυσής της!
Ακόμη και η πρόεδρος της ΠΕΚΟΠ, Βλασία Δημητρακοπούλου, μας έλεγε στο δημοσίευμα της 15ης Νοεμβρίου 2009: «Με απειλούν ότι θα έχω την τύχη της Κούνεβα...».
Στο ίδιο κλίμα και η Βενετία Μανωλοπούλου από τη Θεσσαλονίκη, συνδικαλίστρια-καθαρίστρια, διαπίστωσε πως «άγνωστοι» είχαν περιλούσει με καυστικό υγρό το αυτοκίνητό της. Η ίδια, μιλώντας στο «Εθνος της Κυριακής» στις 6/12/2009, συνέδεε το περιστατικό με τους εργοδότες της και τη συνδικαλιστική της δράση. Κατά την κοινή πρακτική, η Χρυσούλα Ζιώζιου δεν διαθέτει κανένα έγγραφο από την εργοδοσία της. «Καμία από τις συναδέλφους δεν ξέρει τι υπογράφει. Ούτε εγώ έλαβα ποτέ στα χέρια μου τη σύμβαση με την οποία εργαζόμουν στην εταιρεία. Δεν μας άφηναν καν να τη διαβάσουμε? Εκμεταλλεύονται την ανάγκη μας για δουλειά, την άγνοιά μας και την αδυναμία μας να πούμε ‘’όχι’’ στις πιέσεις τους», μας λέει.

ΜΑΡΙΝΑ ΖΙΩΖΙΟΥ

ΠΡΕΖΑ TV
7-3-2010