Το Α’ Τμήμα του Αρείου Πάγου παρέπεμψε στην Ολομέλεια να κριθεί ως ζήτημα γενικότερου νομικού ενδιαφέροντος, αν υπόκειται στον αναιρετικό έλεγχο του Αρείου Πάγου ο προσδιορισμός του ύψους της αποζημίωσης που επιδικάζεται από τα Εφετεία για ηθική βλάβη ή ψυχική οδύνη. Σύμφωνα με την νομολογία, στις περιπτώσεις επιδίκασης αποζημιώσεως λόγω ηθικής βλάβης, ο Άρειος Πάγος μπορεί να ελέγξει μόνο αν υπήρξε εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου και όχι εάν το ύψος της αποζημίωσης που επιδικάζεται είναι το εύλογο.
Ειδικότερα, δικηγόρος ο οποίος είχε λάβει δάνειο από Τράπεζα και το είχε εξοφλήσει, με αγωγή του ζήτησε το ποσό των 180.000 ευρώ ως αποζημίωση για την ηθική βλάβη που υπέστη από την συμπεριφορά των υπαλλήλων της Τράπεζας.
Αναλυτικότερα, ο δικηγόρος αφού αποπλήρωσε ολοσχερώς το δάνειό του μετά από μια μικρή καθυστέρηση εξόφλησης τριών δόσεων, η Τράπεζα εξέδωσε επιταγή πληρωμής σε βάρος του και του ζητούσε να καταβάλει το ποσό των 1.431 ευρώ για καθυστερημένες δόσεις, τόκους και τραπεζικά έξοδα. Παράλληλα, η Τράπεζα εξέδωσε την επιταγή προς πληρωμή και στην αδελφή του δανειολήπτη η οποία ήταν εγγυήτρια.
Σύμφωνα με τη Δικαιοσύνη η συμπεριφορά των υπαλλήλων της τράπεζας προσέβαλε την προσωπικότητα, την τιμή και υπόληψη του δικηγόρου. Έτσι, κρίθηκε ότι η Τράπεζα ήταν υπαίτια της προσβολής που δέχθηκε ο δικηγόρος, καθώς οι υπάλληλοι της από βαριά αμέλεια παρέλειψαν να ενημερώσουν το μηχανογραφικό σύστημα για το ότι το δάνειο είχε εξοφληθεί ολοσχερώς.
Όμως, το χαμηλό ποσό των 2.000 ευρώ που επιδικάστηκε στον δικηγόρο, ήταν η αφορμή να ζητεί από την Ολομέλεια του Αρείου Πάγου την μεταστροφή της νομολογίας της, προκειμένου να μπορεί να ελεγχθεί η νομιμότητα του ύψους της αποζημίωσης για ηθική βλάβη.
ΠΡΕΖΑ TV
12-4-2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου