Η ΛΙΑΝΑ ΚΑΝΕΛΛΗ ΑΝΑΛΥΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΤΗΣ ΤΡΟΠΟ ΤΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΕΝΝΟΙΑΣ "ΑΝΑΣΤΑΣΗ"...ΔΩΣΤΕ ΒΑΣΗ ΣΤΑ ΟΣΑ ΓΡΑΦΕΙ...

Στους δύσκολους καιρούς, έμαθα να βουτάω στη γλώσσα μας. Οπως σε ωκεανό θησαυρών όπου ποτέ δε γεννήθηκε και δεν έζησε λαλών φτωχός. Καταφύγιο και συνάμα αποθήκη πυρομαχικών. Ιατρείο, θεραπευτήριο. Ενα δωρεάν θαύμα που παράγεται διαρκώς απ' τους ίδιους τους χρήστες του. Εργαλείο, και φάρμακο, και φαρμάκι.
Μετά τον, με συνοπτικές διαδικασίες και οργουελικές μεθόδους, διαστρεβλωτικό διασυρμό της έννοιας πατριωτισμός επί των ημερών του δανειζομένου ΠΑΣΟΚ (έτσι θα γραφτεί στην ιστορία το τωρινό ξεπούλημα) ήρθε αναπόφευκτα η σειρά της έννοιας, της σημασίας, της λέξης ανάσταση. Θα σουβλιστεί, θα καταναλωθεί, θα χωνευτεί κι εν τέλει θα καταλήξει σε μια συνταγή φαρμάκων που δε θα φταίνε για το θάνατο των θνητών...

Ανοίγω το λεξικό της ελληνικής γλώσσας, το πρώτο που βρίσκω μπροστά μου (Πάπυρος). Ανάσταση, λοιπόν, εδώ με κεφαλαίο το Α, είναι στα νεοελληνικά το κύριο όνομα της εορτής του Πάσχα. Σημαίνει με α πεζό, όμως, και άλλα πράγματα. Εγερση νεκρών, στα νεοελληνικά. Στα αρχαία, προσοχή όμως, ανάστασις σημαίνει μετατόπιση, απομάκρυνση. Αλλη σημασία της λέξης είναι η ίδρυση, η ανέγερση, αλλά και αναστάτωση και καταστροφή. (ετυμολογικώς η λέξη προέρχεται από το ρήμα ανίστημι). Αμα δε στο πουν αυτό όλο στο σχολείο, αδυνατείς νοητικά, χριστιανός ή μη, να κατανοήσεις πώς πατιέται ο θάνατος με το θάνατο. `Η ακόμα και πώς γίνεται να ανασταίνεται με δανεικά η οικονομία της χώρας που την «υπερασπίζονται» πατριώτες σκοτώνοντας το λαό της με πνιγμό χρεών.

Η γλώσσα, λοιπόν, και νεκρούς ανασταίνει. `Η καταστρέφει. Πολίτες είμαστε, εκτός από άνθρωποι. Ζώα πολιτικά και σκεπτόμενα. Κι είναι δύσκολο να θεωρήσουμε πως ενώ παλεύουμε να καταργηθούν, υποτίθεται, τα πανωτόκια την ίδια στιγμή δεχόμαστε να αντιμετωπίζουμε με κατανόηση αυτούς (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑ.Ο.Σ.) που λένε πως μας σώζουν επειδή πετυχαίνουν να φορτώνουμε πανωτόκια τις μελλούμενες γενιές σε μια γιγάντια ρουλέτα αγοράς παίζοντας το μέλλον τους.

Σύντροφοι, απ' όλα τα φαινόμενα των καιρών στη γλώσσα της κρίσης, το πιο επικίνδυνο είναι η λέξη «δημόσιο» χρέος όταν γίνεται «προσωπική» υπόθεση μάχη «νίκη» κι ό,τι άλλο συναφές, μιας δράκας πολιτικών, χρηματιστών, τοκιστών και σουλατσαδόρων. Αυτοί το φτιάχνουν, το χειρίζονται, το διογκώνουν κι ο λαός το πληρώνει. Κι εδώ έρχεται η τρίτη έννοια που σταυρώνεται και καταστρέφεται διά της αναστάσεως των ημερών. Δικαιοσύνη! Είναι δίκαιη η ληστεία των πολλών από τους λίγους. Είναι δίκαιη η φορολόγηση, το αφορολόγητο, τα τεκμήρια. Κι όλη αυτή η φανφάρα από τις μεγαλόστομες έννοιες που ωραιοποιούν τη... γενοκτονία δικαιωμάτων. Γολγοθάς του πρωθυπουργού από εμπορείο σ' εμπορείο χρημάτων. Γολγοθάς και του άνεργου η αναζήτηση μεροκάματου. Κοινή και η ανάσταση της ρευστότητας των τραπεζών και της ρευστότητας της ζωής των Ελλήνων πολιτών. Αυτό θα πει δικαιοσύνη.

Το αναστημένο πολιτικό λεξιλόγιο της μεγαληγορίας είναι στην ουσία του η απόδειξη της καταστροφής που κρύβει μέσα της αυτή καθαυτή η λέξη αν συνειδητοποιήσει ο καθένας μας από ποια σκοπιά, ποια ταξική θέση, ποια δυνατότητα δράσης την πιστεύει και την αντιλαμβάνεται. Αλλο ν' ανασταίνεται ο λαός και να καταστρέφονται οι νεκροθάφτες του κι άλλο ν' ανασταίνονται αυτοί και να πεθαίνουμε εμείς...

ΛΙΑΝΑ ΚΑΝΕΛΛΗ

ΠΡΕΖΑ TV
3-4-2010