«Η άγνοια και η αδιαφορία σας είναι για μας καταδίκη. Η στάση ζωής μας, η διεκδίκηση της ποιότητας αυτής είναι η δική μας απάντηση στις αποφάσεις σας από εδώ και πέρα», το μήνυμα της Ομάδας Κοινωνικού Προβληματισμού της Κοινωνικής Επανένταξης του 18ΑΝΩ.
Με επιστολή τους εκφράζουν αλληλεγγύη στον 49χρονο απεξαρτημένο Αχιλλέα Δεσποτάκη, ο οποίος προ ημερών, αν και κοινωνικά ενταγμένος πλέον, καταδικάστηκε από το Εφετείο Λάρισας για αδίκημα που έκανε ενόσω ήταν εξαρτημένος.
«Ολοι ξέρουμε: "τα ναρκωτικά σκοτώνουν". Ολοι ξέρουμε: "στα ναρκωτικά δεν υπάρχει αύριο". Ολοι ξέρουμε πόσο δύσκολο είναι να απεξαρτηθεί ένας εξαρτημένος. Αυτό που δεν ξέρουμε τελικά, είναι το αν η πολιτεία έχει τη διάθεση να βοηθήσει επί της ουσίας στη σταθερότητα της απεξάρτησης ατόμων που βρίσκονται στην Κοινωνική Επανένταξη. Χρόνια "φυλακισμένοι" στις ουσίες ο φόβος μας είναι οι φυλακές, σ' όποια μορφή κι αν παρουσιάζονται.
Ο Αχιλλέας Δεσποτάκης καθρεφτίζει καθέναν ξεχωριστά από εμάς. Ηταν 20 χρόνια στη χρήση. Εχει πληρώσει το τίμημα της ζωής που είχε επιλέξει εκτίοντας συν τοις άλλοις 10 χρόνια φυλακή για πράξεις μέσα απ' τη χρήση. Παρ' όλα αυτά, κατάφερε μετά από δύσκολο αγώνα να είναι σήμερα 3 χρόνια καθαρός.
Το Εφετείο, όχι μόνο τον έκρινε ένοχο μη αναγνωρίζοντας την προσπάθειά του, αλλά τον ξαναγυρίζει στο παρελθόν, επιβάλλοντας την εξοντωτική ποινή των 4 ετών φυλάκιση χωρίς αναστολή, θυμίζοντάς του πώς αντιμετωπίζουν κράτος και κοινωνία το θέμα της τοξικοεξάρτησης και της απεξάρτησης, πόσο εύκολος στόχος είναι ο κάθε Αχιλλέας και σε τι κοινωνία πρόνοιας προσπαθούμε να επιβιώσουμε.
Αν αναρωτιέστε γιατί μας καθρεφτίζει ο Αχιλλέας, τι προκαλεί σ' έναν πρώην χρήστη το πισωγύρισμα σ' ένα περιβάλλον φυλακής, θα σας πούμε σίγουρα τα παλιά γνώριμα μονοπάτια της χρήσης. Τον φόβο, την ανασφάλεια, την απομόνωση, τη μιζέρια. Την καθημερινή επαφή που έχει ο κρατούμενος με το παραεμπόριο ναρκωτικών που ως γνωστόν λαμβάνει χώρα σ' όλες τις φυλακές, και τόσα χρόνια λειτουργεί ως μέσο καταστολής των κρατουμένων.
Εμείς που χρόνια βρισκόμασταν στην εξάρτηση, γνωρίζουμε καλύτερα από όλους τι εστί απομόνωση... Δεν μπορούμε παρά να εκφράσουμε εναντίωση στις όποιες μορφές κοινωνικού ελέγχου, όπως φυλακή και ουσίες. Διεκδικούμε τη θέση μας μέσα στην κοινωνία σαν ισότιμα μέλη.
Απαιτούμε την αναστολή της άδικης απόφασης, γιατί αν δεν έχει γίνει κατανοητό από κάποιους, εμείς υπενθυμίζουμε: "μιλάμε για ανθρώπινες ψυχές και όχι για απρόσωπες στατιστικές"».
ΠΡΕΖΑ TV
19-5-2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου