ΠΕΡΙΕΡΓΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΦΕΤΕΡΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΑΘΗΝΑΙΩΝ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΠΑΝΩ ΣΤΗ ΠΛΑΤΕΙΑ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΕΙ ΩΣ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ...

Είναι δυνατόν ένα κέντρο αναψυχής, στο πιο κεντρικό σημείο της Αθήνας, να λειτουργεί έξι χρόνια τώρα αν και χαρακτηρισμένο «επικίνδυνο από άποψη στατικής, δομικής και δημόσιας ασφάλειας»; Και βέβαια είναι, όταν ιδιοκτήτης του είναι ο Δήμος Αθηναίων, ο οποίος μέσα σε λίγους μήνες το μίσθωσε, το χαρακτήρισε επικίνδυνο, μετά του χορήγησε άδεια λειτουργίας χωρίς να άρει την επικινδυνότητα και ύστερα από διαπραγματεύσεις επέστρεψε στον μισθωτή περίπου 600.000 ευρώ... Πρόκειται για ακόμη ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα από τις μπίζνες που στήθηκαν όπως όπως παραμονές των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 και αφορά το κεντρικότερο καφέ της Αθήνας, ένα από τα δύο που βρίσκονται επάνω στην πλατεία Συντάγματος και ειδικότερα εκείνο που είναι προς την πλευρά του ξενοδοχείου «Μεγάλη Βρεταννία». Τα τραγελαφικά τής συγκεκριμένης μίσθωσης ήρθαν για πρώτη φορά στο φως τον Μάιο του 2007. Τότε, όλοι τα απέδωσαν στην ασφυκτική πίεση του χρόνου εν όψει της έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων τον Αύγουστο του 2004. Ομως η διαδικασία προκήρυξης είχε ξεκινήσει στις 26 Μαρτίου, όταν η τότε δήμαρχος Ντόρα Μπακογιάννη υπέγραφε την περιληπτική διακήρυξη. Η δημοπρασία έγινε 35 μέρες μετά, συμμετείχαν 21 κοινοπραξίες εταιρειών, τιμή εκκίνησης ήταν τα 9.000 ευρώ μηνιαίως, αλλά ο πλειοδότης, Α. Σαββίδης, προσφέρει το ποσόν των 64.500!!! Και μάλιστα για έναν χώρο που δεν είχε καν επισκεφθεί για να δει σε τι κατάσταση βρισκόταν!!! Τόσα πολλά να περίμενε άραγε από τους Ολυμπιακούς και την «ισχυρή Ελλάδα», τόσο πολύ εμπιστευόταν τη δημοτική αρχή ή κάποιος του ψιθύρισε ότι στο μέλλον θα βρεθεί τρόπος επιστροφής χρημάτων;... Ας βάλουμε τα πράγματα σε μια σειρά:

1Το συμφωνητικό μίσθωσης υπογράφεται στις 27 Μαΐου 2004 με τον τότε αναπληρωτή δήμαρχο (και δεξί χέρι της Ντόρας ώς σήμερα) Θεόδωρο Σκυλακάκη. Εχει περάσει ένας μήνας από τη δημοπρασία και δύο από τη διακήρυξη, αλλά ο μισθωτής ακόμη δεν έχει δει τον χώρο. Παρά ταύτα, καταθέτει 700.000 ευρώ εγγυητική επιστολή, υποθηκεύοντας ακίνητα 2,5 εκατ. ευρώ.
2 Τότε μόνον θα του επιτραπεί πρόσβαση στον χώρο, για να διαπιστώσει, όπως περιγράφει ο ίδιος στην τελευταία από τις αγωγές που κατέθεσε (2/2/10), ότι «το κατάστημα που περιέγραφε η διακήρυξη ήταν ένα κατεστραμμένο αχούρι (...) καμένο ολοσχερώς, γεμάτο μπάζα και άλλα άχρηστα αντικείμενα, δεν είχε εγκατάσταση νερού και ηλεκτρικού, δεν διέθετε αποχετευτικό σύστημα, δεν υπήρχαν τουαλέτες, οι κολόνες και η οροφή είχαν σαπίσει και αποφλοιωθεί και η οροφή είχε σχεδόν καταστραφεί». Οροφή είναι ουσιαστικά το πεζοδρόμιο απέναντι από τη «Μ. Βρεταννία» και όπως θα πει μηχανικός του δήμου, ήταν θαύμα που δεν υποχώρησε όταν στάθμευαν πάνω του αυτοκίνητα.
3Ο Α. Σαββίδης ζητεί τότε αυτοψία από την Πολεοδομία του Δήμου Αθηναίων. Η αυτοψία γίνεται την 1η Ιουνίου, αλλά, όπως λέει ο ίδιος, η έκθεση φθάνει στα χέρια του στις 22 Ιουνίου, οπότε και μαθαίνει ότι το κατάστημα θεωρείται ως «κτίσμα επικίνδυνο από άποψη στατική και δομική». Ομως, η υπάλληλος που έκανε την αυτοψία και διαπίστωσε «βλάβες σε επτά δοκούς, πλάκες και ένα υποστύλωμα», διαπιστώνει ότι «την ίδια στιγμή γίνονταν ήδη εργασίες αποκατάστασης του σκυροδέματος» υπό την επίβλεψη του μηχανικού του μισθωτή...
4Οπως αναφέρει ο Α. Σαββίδης σε άλλο σημείο της αγωγής το 2010, «η άρση του επικίνδυνου της οικοδομής δεν έχει γίνει ακόμη» και είναι προφανές ότι «ο δήμος προχώρησε στην έκδοση της αδείας λειτουργίας βασιζόμενος στις εργασίες που είχα κάνει προς πλήρη αποκατάσταση των πραγματικών ελαττωμάτων του ακινήτου». Μόνο που αυτές οι κατεπείγουσες εργασίες απαίτησαν έξοδα, τα οποία ο μισθωτής ανέλαβε, ενώ στον δήμο κάποιοι τον διαβεβαίωναν ότι θα καλυφθούν.
5 Αυτή η «κάλυψη», όμως, φαίνεται ότι ουδέποτε ήρθε, μέχρι που έφθασε η ώρα της αλλαγής φρουράς στον δήμο. Πέρασαν δηλαδή δυόμισι χρόνια, έφθασε ο Νοέμβριος του 2006 και ο μισθωτής πληροφορήθηκε «ότι πιθανόν η νέα δημοτική αρχή να μην αναγνωρίσει όσα είχε δεσμευθεί απέναντί μας η προηγούμενη»!!! Τότε καταθέτει αίτηση και ζητεί μείωση του ενοικίου, καθώς στο μεταξύ έχει ενημερωθεί ότι ο δήμος αποφάσισε μείωση ενοικίου για το καφέ που βρίσκεται στην απέναντι γωνία της πλατείας Συντάγματος - κάτω από το πεζοδρόμιο της οδού Οθωνος. Το θέμα καλείται να εξετάσει η δημαρχιακή επιτροπή τον Μάιο του 2007 και ενώ έχει ήδη αναλάβει δήμαρχος ο Νικήτας Κακλαμάνης. Στη συνεδρίαση της 23/5 ακούγονται για πρώτη φορά δημοσίως διάφορα απίστευτα, όπως:

- Υπάλληλοι του δήμου από διαφορετικές υπηρεσίες να λένε άλλοτε ότι οι ενδιαφερόμενοι είδαν τον χώρο πριν καταθέσουν προσφορά το 2004, άλλοτε ότι ούτε η υπηρεσία είχε εικόνα του χώρου, λόγω των έργων συνολικής αναμόρφωσης στην πλατεία, άλλοι ότι αντελήφθησαν τα προβλήματα αφού καθάρισαν τον εσωτερικό χώρο και ξήλωσαν την ψευδοροφή.
- Ο έως σήμερα αντιδήμαρχος Οικονομικών Ν. Βαφειάδης να λέει και να ξαναλέει ότι όποιος υπογράφει το συμφωνητικό αποδέχεται πως το ακίνητο βρίσκεται σε καλή κατάσταση και αναλαμβάνει το ρίσκο.
- Ο επιχειρηματίας κ. Γεωργιάδης (συνεταίρος τότε του Α. Σαββίδη) να λέει ότι βασίστηκαν στα σχέδια του δήμου, ο οποίος προϋπολόγιζε ότι θα χρειαστούν επισκευές κόστους 52.000 ευρώ. Ομως έγιναν εργασίες «700.000 ευρώ με μελέτες, με τιμολόγια, με όλα» (στην αγωγή, πάντως, ο Σαββίδης ζήτησε 377.000).
- Ο Α. Σαββίδης να μιλά για τις ζημιές που αντιμετωπίζουν από «πορείες, διαδηλώσεις, επικίνδυνες καταστάσεις» και την πίεση που δέχτηκαν πριν από τους Ολυμπιακούς «για να είμαστε έτοιμοι και να κάνει τα εγκαίνια η δήμαρχος, πληρώνοντας τα συνεργεία 30% παραπάνω».
Στο τέλος, οι επιχειρηματίες ζήτησαν μείωση του ενοικίου από τα 70.000 στα 40.000 ευρώ, αφού ανάλογη μείωση είχε δώσει η διοίκηση Μπακογιάννη στο απέναντι καφέ (με το σκεπτικό ότι μειώθηκε η μισθούμενη επιφάνεια). Ομως, ο υπεύθυνος Οικονομικών Ν. Βαφειάδης αρνιόταν τη μείωση και τελικά το θέμα αναβλήθηκε.

Στην επόμενη συζήτηση (6/6/2007), αποκαλυπτικός έμελλε να φανεί ο μηχανικός του δήμου Λ. Κυδωνιάτης, που είχε παίξει ρόλο εποπτεύοντος των έργων ανακατασκευής και αυτοπροσδιορίστηκε ως «έτοιμος υπ' ατμόν στη διάθεση της δημάρχου να κλείνει ορισμένες τρύπες που παρουσιάζονταν». Ο κ. Κυδωνιάτης παραδέχτηκε ότι ο προϋπολογισμός των 52.000 ευρώ για έργα ανακατασκευής του χώρου ήταν ενδεικτικός:
«Εγινε μέσα σε μια νύχτα... βγάλανε, λέει, αύριο κάνουμε την προκήρυξη, βάλε μας έναν προϋπολογισμό. Τον κάναμε κατ' εκτίμηση... χωρίς να έχουμε αναλύσει την όλη ζημιά...». Ομολόγησε ευθύνη που δεν έγινε ανάλυση κόστους, προσπαθώντας να την επιμερίσει και στην Ενοποίηση Αρχαιολογικών Χώρων (ΕΑΧΑ), που έκανε τα συνολικά έργα στην πλατεία και «είχε καταστρέψει το υπάρχον αποχετευτικό δίκτυο». Ο κ. Κυδωνιάτης ομολόγησε ακόμη «ότι δεν ακολουθήσαμε τη διαδικασία που έπρεπε για να εκδοθεί η άδεια». Επικαλέστηκε, όμως, τη «σαφή» εντολή του Θ. Σκυλακάκη: «Προχωράτε και βλέπουμε»... Τέλος, και παρά τις προχειρότητες του παρελθόντος, αρνήθηκε να κάνει «στο γόνατο» ενώπιον της δημαρχιακής έναν υπολογισμό του κόστους των έργων, που έκαναν οι μισθωτές με δικά τους έξοδα.

Εμειναν έτσι οι επιχειρηματίες να βάζουν τα δικά τους αιτήματα. Ο κ. Γεωργιάδης, μάλιστα, θυμήθηκε που πήγαινε ο συνεταίρος του Σαββίδης στον Θ. Σκυλακάκη, «ο οποίος αποδεχόταν το πρόβλημα, αλλά τον αντιμετώπιζε ως σκουπίδι, λέγοντας: Να σας χαρίσουμε δύο-τρία ενοίκια, να σας δώσουμε δύο-τρεις μήνες παραπάνω»... Βράχος αντίστασης απεδείχθη και πάλι ο αντιδήμαρχος Ν. Βαφειάδης, που έλεγε ότι δεν μπορεί να αποφασιστεί μείωση ενοικίου, επειδή έπεσαν έξω οι επιχειρηματίες. Εριξε και σπόντες για τους προηγούμενους: «Ερχόμαστε εμείς, οι οποίοι είμαστε τρεις μήνες, να επιλύσουμε ένα θέμα το οποίο επί σειρά ετών δημιουργήθηκε»... Ή αλλού για τη μείωση του ενοικίου στο απέναντι καφέ: «Ηταν άλλο Δημοτικό, άλλα φυσικά πρόσωπα, αλλά δεν ξέρω...». Ο Ν. Βαφειάδης επέμεινε να διεκδικήσουν αποζημίωση οι επιχειρηματίες στα δικαστήρια και η δημαρχιακή απέρριψε το αίτημά τους «επειδή δεν υπάρχουν οικονομικά στοιχεία δεκτικά εκτιμήσεως».
Αδίκως ζητούσε τότε ο σύμβουλος της μειοψηφίας Γ. Αναγνωστόπουλος να έρθει το θέμα στο δημοτικό συμβούλιο, όχι για συμβιβασμό, αλλά για να λάβουν όλοι γνώση του υπηρεσιακού μπάχαλου, που φανέρωσε η διαδικασία της μίσθωσης. Ο ίδιος σύμβουλος, στην πρόσφατη συνεδρίαση της 19/4/10, που ενέκρινε τελικά επιστροφή χρημάτων, απείχε, καταγγέλλοντας την εγκληματική ευθύνη του δήμου, που γνωρίζει εδώ και τόσα χρόνια το πρόβλημα στατικότητας: «Από τότε δεν έγινε καμία εργασία (...). Αμεσα πρέπει ο χώρος να μη λειτουργεί μέχρι τεχνικά να δοθεί ασφαλής λύση», είπε.

Τι να μεσολάβησε άραγε από το 2007 έως τις 19 Απριλίου 2010, που ο Ν. Βαφειάδης και η πλειοψηφία των συμβούλων δέχτηκαν να επιστραφούν ποσά περίπου 600.000 ευρώ στον Α. Σαββίδη; Οι αγωγές που κατέθεσε ο επιχειρηματίας, ζητώντας 700.000-900.000 ευρώ για κόστος εργασιών, μισθώματα που πληρώθηκαν χωρίς να λειτουργεί το εσωτερικό του καταστήματος και διαφυγόντα κέρδη; Μήπως η έκθεση του νομικού συμβούλου του δήμου, Γ. Γεωργακαράκου, που παραδέχεται, μεταξύ άλλων, ότι η «μισθώτρια δεν μπορούσε να γνωρίζει το πραγματικό ελάττωμα του μισθίου»;
Τη στιγμή, πάντως, που το δημοτικό συμβούλιο αποδεχόταν τον συμβιβασμό για να μην προχωρήσει η αγωγή, η επιχείρηση είχε σταματήσει να πληρώνει ενοίκια τους προηγούμενους 17 μήνες! Ορος για τον συμβιβασμό ήταν και η άμεση απόδοση της χρήσης του μισθίου. Το οποίο, πάντως, συνεχίζει να λειτουργεί υπό τον Α. Σαββίδη, όπως αναγράφεται τουλάχιστον στις αποδείξεις πληρωμής.

ΠΡΕΖΑ TV
17-5-2010

Αρης Χατζηγεωργιου