Το νέφος «ζει και βασιλεύει», και μάλιστα από την 1η Ιανουαρίου, λόγω της ισχύος των αυστηρότερων ορίων που έχει καθορίσει η Κομισιόν, οι υπερβάσεις των οριακών τιμών είναι πλέον καθημερινός «πονοκέφαλος» για ορισμένους ρύπους.
Μέτρα καταπολέμησης δεν εφαρμόζονται εδώ και χρόνια, με αποτέλεσμα οι ελπίδες να έχουν εναποτεθεί στο ...βοριαδάκι.
Στα αιωρούμενα σωματίδια και το όζον, που φιγουράρουν σε μόνιμη βάση στις εκθέσεις της τελευταίας δεκαετίας, προστέθηκαν από φέτος το διοξείδιο του αζώτου και το βενζόλιο, που συνθέτουν ένα εκρηκτικό μείγμα στην ατμόσφαιρα του Λεκανοπεδίου, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την υγεία των κατοίκων.
Το διοξείδιο του αζώτου, το καφεκίτρινο αέριο με την ιδιάζουσα οσμή, που δημιουργεί πέπλο ασφυξίας, προέρχεται από την κυκλοφορία και γενικά τις καύσεις. Την τελευταία δεκαετία παρουσιάζει μέση ετήσια τιμή από 110 έως και 137 μικρογραμμάρια, υπερτριπλάσια από την επιτρεπόμενη, αφού με βάση την κοινοτική οδηγία δεν μπορεί να ξεπερνά τα 42, και μάλιστα για 35 ημέρες τον χρόνο. Από φέτος το όριο έχει μειωθεί στα 40, αλλά ουδείς αρμόδιος φαίνεται να συγκινείται. Το όριο συναγερμού είναι τα 400 μικρογραμμάρια, που ευτυχώς δεν το έχουμε αγγίξει από το 1995. Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο με το πλαφόν για τη μέση ωριαία τιμή, που ώς πέρυσι ήταν τα 210 μικρογραμμάρια και φέτος είναι τα 200. Να σημειωθεί ότι η μακροχρόνια έκθεση σε υψηλές τιμές διοξειδίου του αζώτου προκαλεί προβλήματα στο αναπνευστικό για το σύνολο του πληθυσμού, κυρίως όμως σε άτομα που πάσχουν από άσθμα.
Το βενζόλιο είναι ένας από τους ρύπους που προστέθηκε τα τελευταία 10 χρόνια στο πρόγραμμα των μετρήσεων, και μάλιστα καλύπτει μόνον τον σταθμό της Πατησίων. Με κύρια πηγή του τα βενζινοκίνητα οχήματα και δευτερευόντως κάθε είδους καύση, κατηγορείται ως καρκινογόνος ουσία. Το 2001 είχε μέση τιμή τα 14,3 μικρογραμμάρια και τρία χρόνια αργότερα είχε περιοριστεί κατά 50%, αλλά την τελευταία τετραετία διατηρείται πάνω από τα 5 μικρογραμμάρια, που από φέτος αποτελούν το ανώτερο επιτρεπτό όριο. Το πρώτο τρίμηνο του 2010 η μέση ωραία τιμή ήταν 5,3 μικρογραμμάρια.
Τα αιωρούμενα σωματίδια είναι ο δείκτης που αποκαλύπτει την έλλειψη χώρων πρασίνου. Οσο μικρότερη είναι η διάμετρός τους τόσο ευκολότερα εισέρχονται στο αναπνευστικό σύστημα. Οι τιμές του συγκεκριμένου ρύπου βρίσκονται σε μόνιμο εκτροχιασμό. Την τελευταία δεκαετία μόνο μια χρονιά ήταν κάτω από τη μέση ετήσια τιμή των 40 μικρογραμμαρίων! Μετρήθηκαν γύρω στα 60 μικρογραμμάρια, παραβαίνοντας και τον κανόνα που ορίζει ότι υψηλές τιμές -για προφανείς λόγους- δεν μπορούν να είναι ανεκτές περισσότερες από 35 ημέρες τον χρόνο. Στην Αριστοτέλους οι τιμές χτύπησαν «κόκκινο» επί 122 ημέρες, μία στις τρεις μέσα στον χρόνο. Ακολουθούν η Λυκόβρυση, με 86 ημέρες, και το Μαρούσι, με 68.
Ιδια γεύση και για το όζον, τον αποκαλούμενο «αριστοκράτη» ρύπο, αφού ανιχνεύεται κυρίως στα προάστια. Περιστέρι, Λυκόβρυση, Θρακομακεδόνες, Μαρούσι και Αγία Παρασκευή είναι οι περιοχές όπου καταγράφονται συχνές υπερβάσεις των ορίων επιφυλακής (180 μικρογραμμάρια) αλλά και συναγερμού (240 μικρογραμμάρια). Από φέτος το όριο κατεβαίνει στα 120 μικρογραμμάρια και η υπέρβαση της τιμής σε 8ωρη βάση δεν μπορεί να καταγράφεται πάνω από 25 φορές τον χρόνο.
ΠΡΕΖΑ TV
5-6-2010
ΧΑΡΑ ΤΖΑΝΑΒΑΡΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου