Ανησυχία προκαλεί στην Ευρώπη ο νέος «πόλεµος του φυσικού αερίου» µε αντίπαλα στρατόπεδα αυτήν τη φορά τη Ρωσία και τη Λευκορωσία. Οπως συνέβη και στην περίπτωση της Ουκρανίας τον Ιανουάριο του 2009, η οικονοµική διάσταση αποτυπώνει µόνο τη µία πλευρά της διένεξης.
Στις 6 χθες το πρωί, έπειτα από εντολή του ρώσου προέδρου Ντµίτρι Μεντβέντεφ, η ρωσική Gazprom µείωσε τη ροή φυσικού αερίου προς το δίκτυο της Λευκορωσίας. Η Μόσχα προχώρησε σε αυτή την κίνηση προκειµένου να πιέσει το Μινσκ για την εξόφληση ενός χρέους που, όπως ισχυρίζεται, έχει αγγίξει τα 200 εκατ. δολάρια από τις αρχές του έτους. Σε δηλώσεις του προς τα ρωσικά µέσα ενηµέρωσης, ο επικεφαλής του ρωσικού ενεργειακού κολοσσού, Αλεξέι Μίλερ, απείλησε ότι εάν δεν υπάρξει συµφωνία για την αποπληρωµή του χρέους κατά το αµέσως προσεχές διάστηµα, οι στρόφιγγες θα κλείσουν ακόµη περισσότερο περιορίζοντας τη ροή του αερίου µόλις στο 15% της συνολικής ποσότητας που περνάει ηµερησίως προς το δίκτυο της Λευκορωσίας.
Η Μόσχα υποστηρίζει ότι το χρέος συσσωρεύθηκε εξαιτίας της απόφασης του Μινσκ να πληρώνει 150 δολάρια τα 1.000
κυβικά µέτρα αντί για 169,20 δολάρια το πρώτο τετράµηνο και 184,80 δολάρια το δεύτερο τετράµηνο του έτους. Από την πλευρά της, η κυβέρνηση της Λευκορωσίας υποστηρίζει ότι η Gazprom οφείλει 200 εκατ. δολάρια για τα δικαιώµατα διέλευσης του αερίου από το έδαφος της χώρας.
Αν και ο ηγέτης τής αποκαλούµενης και ως «τελευταίας δικτατορίας της Ευρώπης» Αλεξάντρ Λουκασένκο θεωρείται άνθρωπος της Μόσχας, η διένεξη ανάµεσα στη Ρωσία και τη Λευκορωσία δεν ξενίζει τους αναλυτές. Οι σχέσεις των δύο χωρών είχαν διαταραχθεί µετά την αποτυχία τους να συµφωνήσουν στη θέσπιση κοινών τελωνειακών κανόνων. Το κλίµα επιβαρύνθηκε ακόµη περισσότερο µετά το καταφύγιο που προσέφερε το Μινσκ στον ανατραπέντα πρόεδρο του Κιργιστάν Κουρµανµπέκ Μπακίγιεφ παρά την υποστήριξη της Μόσχας προς τη διάδοχό του. Αυτά τα δύο επεισόδια ήρθαν να προστεθούν στις τεταµένες σχέσεις των δύο πλευρών τα τελευταία χρόνια. Η Λευκορωσία, ένας από στενότερους συµµάχους της Ρωσίας στη µετασοβιετική εποχή, έχει µετατραπεί σε πονοκέφαλο για το Κρεµλίνο. Εκτός από την τελωνειακή ένωση ανάµεσα στη Ρωσία, τη Λευκορωσία και το Καζαχστάν, η Μόσχα και το Μινσκ είχαν συνάψει τη λεγόµενη «κρατική ένωση», ένα είδος ενδιάµεσου σταθµού προς την πολιτική ενσωµάτωση της πρώην σοβιετικής δηµοκρατίας από την πανίσχυρο γείτονά της. Μαστίγιο και καρότο
Για τη Λευκορωσία αυτό δεν σηµαίνει τίποτε περισσότερο από απώλεια της εθνικής της κυριαρχίας. Η πρώτη αντίδραση ήρθε στον πόλεµο της Γεωργίας τον Αύγουστο του 2008. Παρά τη µεγάλη πίεση που άσκησε η Μόσχα, το Μινσκ αρνήθηκε να αναγνωρίσει την ανεξαρτησία της Νότιας Οσετίας και της Αµπχαζίας, των δυο επαρχιών που έχουν αποσχισθεί από τη Γεωργία. Τον Φεβρουάριο του 2009, το Κρεµλίνο προσέφερε ένα καρότο προς το Μινσκ µε τη µορφή ενός δανείου ύψους 2 δισ. δολαρίων για την αναθέρµανση της οικονοµίας της Λευκορωσίας. Το µαστίγιο ήταν το µποϊκοτάζ των λευκορωσικών γαλακτοκοµικών προϊόντων που επιβλήθηκε τον Ιούλιο της ίδιας χρονιάς και η µη καταβολή της τελευταίας δόσης του δανείου. Παρ’ όλα αυτά, το Μινσκ δεν φαίνεται διατεθειµένο να πειθαρχήσει. Ηταν κάτι που είχε αποδείξει δύο µήνες νωρίτερα µε την ένταξη της χώρας στην Ανατολική Εταιρική Σχέση, τη συµφωνία σύνδεσης που έχει συνάψει η Ευρωπαϊκή Ενωση µε µια οµάδα πρώην σοβιετικών δηµοκρατιών. Για τους αναλυτές, το µέτωπο που άνοιξε στο φυσικό αέριο ήταν απολύτως φυσικό επακόλουθο. Σε αυτό το µέτωπο η Λευκορωσία παίζει όπως το ποντίκι µε τη γάτα. Το Μινσκ δεσµεύθηκε χθες ότι θα προχωρήσει σε δανεισµό για να αποπληρώσει το χρέος της µέσα στις επόµενες δύο βδοµάδες. Σε αντάλλαγµα όµως ζήτησε την εξόφληση του χρέους της Gazprom για τη διέλευση του αερίου από το έδαφός της.
ΠΡΕΖΑ TV
22-6-2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου