«Η απολογία του κατηγορουμένου είναι η ώρα της ακτινογραφίας της υπόθεσης», είναι το απόσταγμα εμπειρίας διακεκριμένων λειτουργών της Ποινικής Δικαιοσύνης. Αποψη την οποία επιβεβαίωσε πανηγυρικά ο Επαμεινώνδας Κορκονέας και με τη χθεσινή δεύτερη ημέρα της απολογίας του.Αποδομώντας με τις απαντήσεις του στις καίριες ερωτήσεις της προέδρου του δικαστηρίου Αντζελίτας Παπαβασιλείου όλα τα υπερασπιστικά σενάρια για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες τράβηξε το όπλο του, πυροβόλησε μέσα στο πλήθος κι αφαίρεσε τη ζωή από ένα 15χρονο παιδί, καθώς παραδέχτηκε για πρώτη φορά ότι πυροβόλησε κοιτώντας προς το πλήθος και όχι στον αέρα.
Πρόεδρος: «Ποια είναι η ενδεδειγμένη κατεύθυνση της προειδοποιητικής βολής;».
Κορκονέας: «Ψηλά».
Πρόεδρος: «Ηταν ψηλά η στόχευσή σας;».
Κορκονέας: «Ισως πάνω στη σύγχυσή μου ήταν και λίγο προς τα μπροστά. Εβλεπα λίγο το όπλο προς τα μπροστά μου κάθετα».
Πρόεδρος: «Αν ήταν στον αέρα θα το βλέπατε;».
Κορκονέας: «Λογικά, όχι... Το πρόσωπό μου κοιτούσε προς τους συγκεντρωμένους. Βγάζω το όπλο, πυροβολώ, γυρίζω πίσω και το βάζω στη θήκη».
Η εξέτασή του από την πρόεδρο, η οποία ήταν υπόδειγμα διεισδυτικής αναζήτησης της αλήθειας, τον οδήγησε στη συνομολόγηση όλων εκείνων των στοιχείων που συνθέτουν το σε βάρος του κατηγορητήριο.
Ο ειδικός φρουρός επικαλέστηκε δεκάδες φορές και χθες τη «σύγχυσή του» όταν καλούνταν να δώσει σαφείς απαντήσεις για τα κρίσιμα λεπτά πριν και μετά τους πυροβολισμούς.
Πρόεδρος: «Ολα έχουν σβηστεί από το μυαλό σας. Υπάρχει μια γενική λησμονιά. Δεν ξέρατε ότι πυροβολώντας απέναντι στα άτομα της οδού Τζαβέλλα μπορούσατε να χτυπήσετε άνθρωπο;».
Κορκονέας: «Δεν σκέφτηκα. Αντέδρασα ενστικτωδώς, έβγαλα το πιστόλι και πυροβόλησα».
Πρόεδρος: «Αν μπορούσατε να γυρίσετε πίσω το χρόνο, τι θα είχατε πράξει;».
Κορκονέας: «Το αυτονόητο. Θα 'φευγα».
Πρόεδρος: «Γιατί δεν μπορέσατε να το κάνετε τότε; Πώς ένας άνθρωπος στα 37 του με τρία παιδιά δεν σκέφτεται ώριμα; Εχετε μετανιώσει;».
Κορκονέας: «Εχω μετανιώσει».
Πρόεδρος: «Δοκιμάσατε ποτέ να συναντήσετε τους γονείς του παιδιού;».
Κορκονέας: «Οχι».
Πρόεδρος: «Ο πατέρας ειδικά είναι πολύ νηφάλιος. Εχει έναν στωικό πόνο που λυγίζει βουνά. Είπατε ότι λυπάστε. Πώς όμως δεν δοκιμάσατε να τους πείτε αυτό που περιμένουν τόσο πολύ... Ενα συγγνώμη κατά πρόσωπο».
Κορκονέας (άναρθρα, μέσα από λυγμούς, χωρίς όμως να εκστομίσει τελικά τη λέξη «συγγνώμη»): «Θα 'θελα να τους αγκαλιάσω όλους».
Αντιφάσεις και παραδοχές
Το «σφυροκόπημα» ερωτήσεων της προέδρου του ΜΟΔ Αμφισσας, που αφορούσαν κάθε πτυχή της υπόθεσης, αναδείκνυε τη μια αντίφαση του κατηγορουμένου μετά την άλλη.
Κορκονέας: «Δεν πήγα για να αποκρούσω επίθεση. Υπολόγιζα ότι θα 'ρχόταν κι η διμοιρία μαζί».
Πρόεδρος: «Και γιατί δεν την περιμένατε;».
Κορκονέας: «Δεν περίμενα ότι σε τόσο μικρό διάστημα θα μας επετίθεντο για τρίτη φορά».
Πρόεδρος: «Αυτό είναι αντιφατικό. Ηρέμησαν δηλαδή και δεν θα επιτίθεντο; Θεωρώ αυτονόητο ότι ένας αστυνομικός του Α.Τ. Εξαρχείων ξέρει τι γίνεται. Πώς λέτε "δεν είχα εξοικείωση;". Και για τη δική σας ακεραιότητα, δεν έπρεπε να 'σαστε πιο συνετός;».
Κορκονέας: «Επρεπε... αλλά εγώ, εντελώς αυθόρμητα, όχι για να τους αντιμετωπίσω... η διμοιρία θα 'κανε ό,τι έπρεπε».
Πρόεδρος: «Και τι πληροφόρηση θα 'χε η διμοιρία αν δεν την ενημερώνατε εσείς;».
Κορκονέας: «Εκανα λάθος εκτίμηση... ήθελα να πάω να δω».
Πρόεδρος: «Είναι αντιφατικά αυτά που λέτε και δεν μπορώ να σας παρακολουθήσω».
Κορκονέας: «Μας έβρισαν κι αυθόρμητα τους έβρισα κι εγώ».
Πρόεδρος: «Με τις ίδιες λέξεις; Ελάτε ρε μουνιά;».
Κορκονέας: «Δεν είπα "ελάτε"».
Πρόεδρος: «Σας θύμωσαν, σας φόβισαν;».
Κορκονέας: «Φοβήθηκα».
Πρόεδρος: «Μόνο;».
Κορκονέας: «Υπάρχει και η αγανάκτηση. Να πας στη δουλειά σου και ξαφνικά να σου επιτίθενται».
Πρόεδρος: «Η δουλειά σας τα εμπεριέχει αυτά».
Κορκονέας: «Πρώτη φορά με έβρισαν... δεν είχα εμπειρία... αιφνιδιάστηκα. Κάποια στιγμή αυξήθηκε η ένταση με ρίψη αντικειμένων. Αισθάνθηκα εγκλωβισμένος, σαν να 'μουν σε μάχη. Αναγκάστηκα να τραβήξω όπλο».
Πρόεδρος: «Πριν φτάσετε στον πυροβολισμό, πώς σκεφτήκατε εξελισσομένης της επίθεσης, να την αντιμετωπίσετε;».
Κορκονέας: «Δεν πρόλαβα ούτε να σκεφτώ».
Πρόεδρος: «Η κρότου-λάμψης που χρησιμοποίησε ο Σαραλιώτης δεν εξασφάλιζε το χρόνο για υποχώρηση;».
Κορκονέας: «Δεν κάμφθηκαν».
Πρόεδρος: «Ο Σαραλιώτης έχει πει ότι η κατάσταση πήγαινε προς εκτόνωση μέχρι που πυροβολήσατε».
Κορκονέας: «Ισως αντιλαμβανόταν, λόγω της θέσης που ήταν, διαφορετικά τα πράγματα».
Πρόεδρος: «Είχαν ανάψει φωτιές;».
Πρόεδρος: «Ετσι έχει πει ο συνήγορός σας. Πώς και δεν τρέξατε αφού λέτε φοβηθήκατε τόσο;».
Κορκονέας: «Δεν το σκέφτηκα».
Πρόεδρος: «Είχατε πει ότι δεν ήταν στην ιδιοσυγκρασία σας να το βάζετε στα πόδια. Τώρα λέτε ότι δεν το σκεφτήκατε;».
Κορκονέας: «Το 'πα γιατί στα πρώτα δευτερόλεπτα της επίθεσης δεν έφυγα».
Πρόεδρος: «Θέλατε να σκοτώσετε ή να φοβίσετε;».
Κορκονέας: «Να φοβίσω».
Πρόεδρος: «Αυτός που θέλει να φοβίσει δεν πυροβολεί μία φορά, και περιμένει να δει;».
Κορκονέας: «Λόγω της σύγχυσης ασυναίσθητα ίσως να προβόλησα δύο φορές».
Πρόεδρος: «Οταν σας εκπαίδευαν για να βρείτε στόχο πυροβολούσατε μία φορά;».
Κορκονέας: «Δύο».
Πρόεδρος: «Τόσο συμπτωματικό να πυροβολήσετε κι εδώ δύο φορές; Την ηλικία τους τη βλέπατε;».
Κορκονέας: «Εβλεπα ένα πλήθος».
Πρόεδρος: «Το πλήθος δεν σημαίνει ότι έχουμε έναν κίνδυνο να βρει η σφαίρα οποιονδήποτε;».
Πρόεδρος: «Χρησιμοποιήσατε όπλο σε κατοικημένη περιοχή, δεν το σηκώσατε όπως έπρεπε πάνω από το κεφάλι, δεν σκεφτήκατε ότι μπορεί να βρει σε σκληρή επιφάνεια και να εποστρακιστεί;».
Πρόεδρος: «Πώς κρατούσατε το όπλο;».
Κορκονέας: «Με το ένα χέρι».
Πρόεδρος: «Ο μάρτυρες λένε με τα δύο χέρια. Με το ένα, όπως λέτε εσείς, δεν έπαιζε; Δεν ήταν επικίνδυνο; Είπατε δεν είχατε εξοικείωση με όπλα. Και πώς κοιτούσατε;».
Κορκονέας: «Το πρόσωπό μου κοιτούσε προς τους συγκεντρωμένους».
Πρόεδρος: «Στην ανάκριση είπατε ότι είχατε στρέψει το μισό σώμα και πυροβολήσατε δύο φορές. Μετά, όταν είχατε στρέψει όλο το σώμα, πυροβολήσατε άλλη μία. Στο υπόμνημα ότι ρίξατε με την πλάτη στραμμένη και τους τρεις πυροβολισμούς».
Κορκονέας: «Θυμάμαι το πλήθος να 'ρχεται προς το μέρος μου. Βγάζω το όπλο, πυροβολώ, γυρίζω πίσω και το βάζω στη θήκη».
Πρόεδρος: «Αρα, δεν ήταν ακριβή όσα είχατε πει».
Κορκονέας: «Η φορά του σώματός μου ήταν προς το μέρος τους».
Πρόεδρος: «Πώς φύγατε;».
Κορκονέας: «Με γοργό βηματισμό».
Πρόεδρος: «Είχατε πει ότι φύγατε τρέχοντας. Τις κραυγές που ακούγονται, μετά τον πυροβολισμό, στο βίντεο που τράβηξε μάρτυρας, τις ακούσατε;».
Πρόεδρος: «Το μοναδικό μέσο για να αποφύγετε τον κίνδυνο ήταν το όπλο; Εκείνο το βράδυ έγιναν σοβαρά επεισόδια. Κάηκε η Αθήνα. Ανθρωποι των ΜΑΤ κατέληξαν στο νοσοκομείο. Κανείς δεν πυροβόλησε».
Κορκονέας: «Δεν μπορώ να ξέρω...». *
ΠΡΕΖΑ TV
13-7-2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου