ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ ΤΑ ΒΑΣΙΚΟΤΕΡΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΘΕΣΗΣ ΤΟΥ ΣΑΡΑΛΙΩΤΗ,ΣΤΗ ΔΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΥ

«Αν δεν προπορευόταν ο συνάδελφος...», ήταν η μόνιμη επωδός του, όπως εύστοχα σχολίασε η πρόεδρος του Δικαστηρίου, Αντζελίτα Παπαβασιλείου, τη συνήθη απάντησή του στον «κανονιοβολισμό» των ερωτήσεών της που κατέτειναν στο να καταδείξουν στοιχεία τα οποία συνθέτουν την προσωπική του ευθύνη. Τόσο στα κρίσιμα λεπτά που προηγήθηκαν της δολοφονίας όσο και στα αμέσως επόμενα, όταν οι δύο αστυνομικοί αποχώρησαν από το σημείο. Επιδεικνύοντας κολάσιμη αδιαφορία για τις κραυγές του πλήθους που φώναζε «βοήθεια» πάνω από το πτώμα του 15χρονου Αλέξανδρου.

«Εγώ θεωρώ ότι έπραξα σωστά, κοιμάμαι με τη συνείδησή μου ήσυχη. Λυπάμαι για ό,τι έγινε αλλά δεν είμαι υπεύθυνος. Δεν μπορούσα να το αποτρέψω. Τι έκανε ο συνάδελφός μου είναι δικό του θέμα», ήταν η κατακλείδα της απολογίας του που έβριθε αντιφάσεων, σε σχέση με όσα κατά καιρούς έχει υποστηρίξει, ενώπιον προανακριτικών και ανακριτικών αρχών για τις συνθήκες της δολοφονίας.

Ο Βασίλης Σαραλιώτης σε μια προσπάθεια να περιχαρακώσει τον εαυτό του «άδειασε» τον Επαμ. Κορκονέα, που «πυροβόλησε, ενώ η κατάσταση πήγαινε σε εκτόνωση».

Χαρακτηριστική είναι η φράση του για την εγκληματική επιλογή του συναδέλφου του:
«Δεν υπήρχε λόγος εκείνη την ώρα να πυροβολήσει στο πλήθος».

Σε άλλα βέβαια κομβικά σημεία που συνετέλεσαν στην τραγική κατάληξη, ο Βασίλης Σαραλιώτης (δικάζεται για απλή συνέργεια στην πράξη του Κορκονέα) επιχείρησε να «συμπορευθεί» με την εκδοχή του συγκατηγορουμένου του, όπως για παράδειγμα, ότι οι επιθέσεις που δέχτηκαν δεν ήταν δύο αλλά τρεις (σ.σ.: αναβαθμίστηκαν στο ακροατήριο).
Η τακτική όμως που ακολούθησε «άδειασε» και τον ίδιο, καθώς αποψίλωσε προηγούμενους ισχυρισμούς του.
Χαρακτηριστική του περιεχομένου της απολογίας του ήταν η φράση της κ. Παπαβασιλείου που αρκετές φορές εξανέστη από τις απαντήσεις του, και σε κάποιο σημείο μίλησε ακόμη και για «εμπαιγμό»:
«Οταν ένα γεγονός δεν παραλλάσσει στη μνήμη ενός ανθρώπου το περιγράφει με σταθερό τρόπο. Ή κινδυνεύατε ή δεν κινδυνεύατε... άλλο "το 'χω δει" κι άλλο "είναι λογικό". Αλλο το "υποθέτω", άλλο το "συμπεραίνω"», του επισήμανε.
Απ' την πλευρά του, ο κατηγορούμενος δικαιολογήθηκε για τις αντιφάσεις, λέγοντας ότι «τότε δεν είχα τη νηφαλιότητα», ενώ εντύπωση προκάλεσε ότι απέφευγε να αξιολογήσει την πράξη του Κορκονέα να κάνει χρήση του όπλου.
Σαραλιώτης: «Ετσι έκρινε, έτσι έκανε. Εγώ δεν έχω κάνει χρήση. Εκείνο το βράδυ εγώ έπραξα σωστά (σ.σ. και για τη ρίψη της κρότου-λάμψης).
Τελικά, μετά τις επίμονες ερωτήσεις της προέδρου χαρακτήρισε την κίνηση Κορκονέα «υπερβολική», η οποία τον έκανε να «θυμώσει» μαζί του αλλά όχι και να τον... επιπλήξει. Καθώς, όπως δικαιολογήθηκε, «τότε έπρεπε να σκεφτώ», σήμερα «κουβαλάει έναν θάνατο. Τι να του πω;».
Ο Βασίλης Σαραλιώτης, που υποστήριξε ότι είναι ένας «έμπειρος, συνετός, υπάκουος αστυνομικός» και δεν βρίζει «ειδικά όταν φοράω τη στολή γιατί τη σέβομαι», είπε για τα λεπτά που προηγήθηκαν των πυροβολισμών:

«Αναγκάστηκα να ακολουθήσω τον Κορκονέα, ο οποίος ξαφνικά βγήκε από το όχημα. Κατεβαίνω κι εγώ τη Ναυαρίνου. Τον βλέπω να ανεβαίνει λίγο στο πλακόστρωτο της Τζαβέλλα. Ακούω από το βάθος φωνές, πέφτουν αντικείμενα. Ταράχτηκα γιατί ήταν και κάποιοι όρθιοι στην καφετέρια "Μύλος". Αναγκάστηκα να πετάξω την κρότου-λάμψης. Είχε αποτέλεσμα γιατί σταμάτησαν να πετάνε αντικείμενα. Μπορούσαμε να οπισθοχωρήσουμε. Βλέπω και τον Κορκονέα να κάνει μερικά βήματα πίσω. Του λέω "πάμε". Η κατάσταση πήγαινε προς εκτόνωση. Πάνω που του λέω "πάμε" και γυρνάω το κεφάλι ακούω τους πυροβολισμούς. Τα 'χασα. Θεωρούσα ότι είχαμε χρόνο να φύγουμε. Οταν γύρισα να δω το χέρι του είχε καθοδική πορεία. Το 'χε στο ύψος του ώμου και το κατέβαζε. Θεωρώ ότι πυροβόλησε ψηλά για εκφοβισμό. Φύγαμε σχεδόν τρέχοντας. Ενημερώσαμε για την επίθεση όταν φτάσαμε στο Τμήμα».

Πρόεδρος: «Οι μάρτυρες λένε ότι την κρότου-λάμψης την πετάξατε στο δεύτερο περιστατικό. Λένε ψέματα;».

Σαραλιώτης: «Ναι».

Πρόεδρος: «Οταν λένε ότι δεν τραβήξατε εσείς όπλο όμως λένε αλήθεια;».

Πρόεδρος: «Αν ήθελαν να σας ομαδοποιήσουν δεν θα 'λεγαν "στο πυρ το εξώτερο και οι δύο"; Και γιατί δεν φύγατε, αφού κάνατε ενημέρωση προς το Κέντρο ότι μεταβαίνατε;».

Σαραλιώτης: «Είχε λήξει το περιστατικό τότε».

Πρόεδρος: «Γιατί τότε είπατε στη διμοιρία "κατεβείτε", ενώ είχε λήξει;».

Σαραλιώτης: «Γιατί κατέβηκε ο συνάδελφος... δεν ενημέρωσα εκείνη τη στιγμή γιατί το πιο επείγον ήταν ο συνάδελφος που προπορευόταν».

Πρόεδρος: «Δηλαδή, η υπακοή που επικαλείσθε μπήκε σε δεύτερη μοίρα».

Σαραλιώτης: «Θα 'χα ευθύνη αν πάθαινε κάτι».

Πρόεδρος: «Η διμοιρία αν εκτιμούσε τον κίνδυνο ως σοβαρό δεν θα 'πρεπε να σας ακολουθήσει; Την ενημερώσατε για το περιστατικό;».

Σαραλιώτης: «Δεν μπορούσα εκείνη τη στιγμή».

Πρόεδρος: «Τότε, εκτελείτε πλημμελώς τα καθήκοντά σας».

Πρόεδρος: «Εκείνο το σημείο είναι, όπως λέτε, το λεγόμενο άβατο; Θερμοκήπιο αναρχικών;».

Πρόεδρος: «Και γιατί επιλέξατε να πάτε;».

Σαραλιώτης: «Στόχος μου ήταν να φύγω στο δεύτερο περιστατικό».

Πρόεδρος: «Κατανοήσατε το "απεμπλακείτε" που σας είπαν από το Κέντρο; Γιατί γυρίσατε πίσω; Βάλατε τη ζωή του Κορκονέα πάνω από τη δική σας;».

Πρόεδρος: «Η αυτοθυσία σας... γιατί δεν του φωνάξατε "πού πας, κινδυνεύεις;"».

Σαραλιώτης: «Είχε φτάσει ήδη στη γωνία... δεν μπορούσα να λογομαχήσω».

Πρόεδρος: «Δεν είναι λογομαχία, κύριε, η επισήμανση του κινδύνου... και τόσα αντικείμενα που λέτε ότι έπεφταν, πώς δεν σας χτύπησε κανένα;».

Σαραλιώτης: «Λόγω εμπειρίας».

Πρόεδρος: «Είχατε πει ότι βαδίζατε ο ένας δίπλα στον άλλο, σε απόσταση ενός μέτρου».

Σαραλιώτης: «Λόγω της σύγχυσης, του θανάτου».

Πρόεδρος: «Ο θάνατος επέδρασε στο να μην τα λέτε εσείς καλά... και μετά δεν είπατε τίποτε στη διμοιρία, αλλά ούτε και μεταξύ σας στο περιπολικό; Μόνο ένα "τη γλιτώσαμε;"».

Σαραλιώτης: «Τράβαγα τα μαλλιά μου στο περιπολικό».

Πρόεδρος: «Για μια απλή χρήση όπλου;».

Σαραλιώτης: «Είχα αμηχανία τι θα γίνει... πού πήγε η σφαίρα... Είχα γυρίσει το κεφάλι πίσω να δω αν χτυπήθηκε κανείς».

Πρόεδρος: «Πρώτη φορά το λέτε κι αυτό. Κι από τη Ναυαρίνου βλέπατε εσείς πού πήγε η σφαίρα;».

ΠΡΕΖΑ TV
15-7-2010

Της ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΚΑΤΗ