Παρακολουθώντας την έντονη αντίδραση της ελληνικής κοινωνίας στο διαδίκτυο για το νομοσχέδιο που θα ανοίξει την αγορά τυχερών παιχνιδιών - και το χειρότερο θα φέρει πάλι τα φρουτάκια παντού - έτυχε να διαβάσω για τα μεγάλα φαγοπότια που κάνει ο κύριος Πρωθυπουργός μετά των συναδέλφων του εν όψει διακοπών. Για να μπορούν να διασκεδάζουν σημαίνει ότι όλα βαίνουν καλώς (εγώ δεν το βλέπω – φαντάζομαι ούτε εσείς) και ότι όλα έχουν δρομολογηθεί προκειμένου να τηρήσουν τις υποσχέσεις τους στο ΔΝΤ και να «σώσουν» την Ελλάδα από τη χρεοκοπία.
Το έξυπνο σχέδιο της κυβέρνησης περιλαμβάνει εκτός των άλλων και την απόσπαση 1,3 δις ευρώ μόνο την περίοδο 2011 – 2013 από τους ίδιους της τους πολίτες, όταν θα παίζουν σε αυτά τα καταστροφικά ηλεκτρονικά «ψυχαγωγικά», όπως θέλουν να μας τα πλασάρουν, παιχνίδια, τα λεγόμενα φρουτάκια. Αυτά που κατέστρεψαν την ελληνική κοινωνία και στο παρελθόν. Τότε ήταν όμως λίγα και το κράτος δεν έβγαζε πολλά. Τώρα θέλουν να βάλουν 50.000 μηχανάκια παντού και ο τζόγος να γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μας.
Όμως αυτή η καλή και δημοκρατική κυβέρνηση που από την αρχή δήλωσε τις προθέσεις της για Ανοιχτή Διακυβέρνηση, ότι δηλαδή θα θέτει σε δημόσια διαβούλευση τα νομοσχέδια και ότι θα ακούει τους πολίτες, αφενός φαίνεται να φορά ωτοασπίδες στις φωνές των πολιτών, αφετέρου πρόκειται να θέσει το νομοσχέδιο για τα φρουτάκια σε διαβούλευση την πιο «βολική» περίοδο του χρόνου! Και αυτή δεν είναι άλλη από τον Αύγουστο!!! Το μήνα που η πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών είναι διακοπές και που οι μισές υπηρεσίες υπολειτουργούν, τουλάχιστον.
Το σενάριο έχει ως εξής: Ο Πρωθυπουργός στέλνει τους Βουλευτές διακοπές «Χωρίς Ενοχές», τότε που είναι διακοπές και ο υπόλοιπος «θνητός» λαός, θα αφήσει πίσω του ελάχιστους για να βεβαιώσουν ότι το νομοσχέδιο θα τεθεί σε διαβούλευση όταν οι μεγαλουπόλεις θα έχουν πια αδειάσει κι έτσι θα περάσει χωρίς πολλή φασαρία το νομοσχέδιο και ο τζόγος θα είναι εκεί να μας περιμένει με το που θα γυρίσουμε. Τι κι αν καταστραφεί η ελληνική κοινωνία ηθικά, ψυχολογικά και οικονομικά; Η κυβέρνηση θα έχει πετύχει έναν από τους στόχους της, τηρώντας παράλληλα και τις υποσχέσεις για Ανοιχτή Διακυβέρνηση, όταν όμως όλα θα είναι κλειστά.
Και δε μιλάμε για ένα οποιοδήποτε νομοσχέδιο. Πρόκειται για ένα νομοσχέδιο που αφορά ολόκληρη την ελληνική κοινωνία, τους πολίτες κάθε ηλικίας και κοινωνικής τάξης. Πρόκειται για ένα τρομακτικό πλάνο επαναφοράς του ανεξέλεγκτου τζόγου που θα επηρεάσει ακόμη και τα παιδιά μας. Τι περιμένει η κυβέρνηση όταν θέτει ένα τόσο σημαντικό νομοσχέδιο σε διαβούλευση ΑΥΓΟΥΣΤΟ μήνα; Όταν ακόμη και τα ίδια της τα στελέχη είναι διακοπές και το γνωρίζουμε όλοι;
Εντάξει, με τα Blackberries και τα iPhones και το Internet Mobile όλοι λίγο πολύ έχουν πρόσβαση στο διαδίκτυο. Μήπως νομίζει ο κύριος Παπανδρέου ότι τις λιγοστές μέρες που κατάφεραν να ξεκλέψουν οι Έλληνες, πολλοί με δυσκολία λόγω οικονομικής κρίσης, θα είναι στην παραλία περιμένοντας τα νομοσχέδια που τίθενται σε διαβούλευση; Πάμε να ξεφύγουμε από την κατάσταση που μας δημιουργήσατε κύριοι και να ξεκουραστούμε. Όχι να υποφέρουμε περισσότερο. Κι εσείς αυτό επιχειρείτε επιμελώς, με το σχέδιό σας για αυτά που θα γίνουν για εμάς χωρίς εμάς. Από το κακό στο χειρότερο. Σας ευχαριστούμε που φροντίζετε για «το καλό μας».
Νίκος Δ.
ΠΡΕΖΑ TV
29-7-2010
1 σχόλιο:
Θυμάσαι;
Αναμνήσεις μιας εποχής χωρίς δόσεις, χωρίς δάνεια, χωρίς καταναλωτισμό.
Θυμάσαι; Τότε που δεν μπορούσες να πάρεις κάτι αν δεν είχες ολόκληρο το ποσό. Δούλευες δυο μήνες να συμπληρώσεις το ποσό που χρειαζόσουν για να πάρεις αυτό που ποθούσε η καρδιά σου. Δύο μήνες χωρίς όμως να στερηθείς πράγματα. Είχες έλεγχο στην τσέπη σου, στην πραγματικότητά σου.
Θυμάσαι; Δεν υπήρχε κινητό τηλέφωνο κι όμως μπορούσες να συνεννοηθείς με την παρέα σου, να κλείσεις τα ραντεβού σου χωρίς να χαθείς.
Θυμάσαι; τότε που πήγαινες στον γείτονα μπακάλη και αγόραζες τα ελληνικά σου προϊόντα γνωρίζοντας πως είναι αγνά; Τότε που στήριζες την ελληνική αγροτιά, που μοχθούσε καθημερινά για να σου δώσει το φαγητό σου στο τραπέζι. Ένα τραπέζι γεμάτο φαγητά χωρίς καρτέλ και έλεγχο.
Θυμάσαι; την ασπρόμαυρη τηλεόραση; Τον καφέ που έπινες; Την βόλτα στο χωριό; Τα λίγα αυτοκίνητα; Την δραχμή; Εμείς άρχοντες στα μέρη μας, την πατρίδα μας. Μαγαζιά μικρά, φίλων συγγενών, ελλήνων. Που σε έβλεπαν το πρωί και σου λέγαν καλημέρα. Χωρίς ψεύτικα χαμόγελα. Δικά μας μαγαζιά, όχι ξένες πολυεθνικές.
Θυμάσαι; Σε ένα κράτος πλούσιο χωρίς χρέη, χωρίς ανασφάλειες. Σε ένα κράτος που φτιάχτηκε με αίμα, με αίμα δικών μας ανθρώπων, συγγενών μας, φίλων μας, διπλανών μας. Αίμα που χύθηκε για να μας προσφέρουν ένα καλύτερο αύριο.
Θυμάσαι; Πού πήγε εκείνο το αύριο; Αυτό είναι το δικό τους αύριο. Το σήμερα. Το δικό μας σήμερα. Πώς έγινε έτσι το δικό τους αύριο; Πώς το επιτρέψαμε να γίνει;
ΤΩΡΑ Η ΜΑΦΙΑ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ ΜΑΣ ΣΤΕΡΗΣΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΙΝΗ ΧΑΡΑ.
ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΙΑ ΖΩΗ ΔΟΥΛΟΙ ΤΟΥΣ.
ΚΡΕΜΑΛΑ, ΦΩΤΙΑ ΚΑΙ ΤΣΕΚΟΥΡΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΛΗΤΕΣ (ΔΝΤ, ΤΡΟΙΚΑ, ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ, ΛΑΜΟΓΙΑ, ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΕΣ)
Δημοσίευση σχολίου