Με μια πρωτοφανή απόφαση, με την οποία υιοθετούνται κατά γράμμα οι αβάσιμοι και επικίνδυνοι ισχυρισμοί της πολυεθνικής «JUMBO» και παίρνει έτσι «σάρκα και οστά» το αίτημα της μεγαλοεργοδοσίας για ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης και χτύπημα του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών, κατά τη διαδικασία των εργατικών διαφορών, απέρριψε την αγωγή που είχε καταθέσει ο απολυμένος Νίκος Νικολόπουλος, με την οποία ζητούσε να κριθεί άκυρη η απόλυσή του από την πολυεθνική.Υπενθυμίζεται ότι ο εργαζόμενος είχε απολυθεί το Γενάρη του 2009, επειδή είχε πάρει μέρος στην πανελλαδική απεργία στις 10 Δεκέμβρη 2008 και είχε αναπτύξει συνδικαλιστική δράση μέσα στο χώρο δουλειάς. Η απόλυση αυτή, η οποία συνοδεύτηκε με απειλές, εκβιασμούς και μαφιόζικες μεθόδους από την εργοδοσία σε βάρος του εργαζόμενου, είχε προκαλέσει τη δυναμική αντίδραση των συνδικαλιστικων δυνάμεων, που σε όλη τη χώρα έδωσαν τη μάχη για την ανάκληση της απόλυσης με δεκάδες κινητοποιήσεις έξω από τα πολυκαταστήματα της «JUMBO».
Η νέα απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου ευθυγραμμίστηκε με την εγκύκλιο του τότε εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Γ. Σανιδά να χτυπηθεί με κάθε μέσο το εργατικό κίνημα και ενώ οι κινητοποιήσεις για την επαναπρόσληψη βρίσκονταν σε εξέλιξη. Οπως εξάλλου είχε γίνει με την απόφαση ασφαλιστικών μέτρων τον Απρίλη του 2009, η οποία δέχτηκε την αίτηση της εργοδοσίας της «JUMBO» και απαγόρευσε στο Σύλλογο Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας να προβαίνει σε κινητοποιήσεις στα καταστήματά της πολυεθνικής και ταυτόχρονα απείλησε την επιβολή σε βάρος της προέδρου του συλλόγου Μαρίας Τσαγκατάκη προσωπικής κράτησης διάρκειας 2 μηνών και χρηματικής ποινής 1.000 ευρώ για κάθε παραβίαση της απόφασης αυτής!
Με την απόφασή του το δικαστήριο, με δικαστή την Πρωτοδίκη Ευγενία Ζωχιού, που απέρριψε την αγωγή του απολυμένου, αναπαράγει και υιοθετεί στο σύνολό τους, τους ισχυρισμούς της πολυεθνικής, η οποία με ασύστολα ψεύδη και σαθρά επιχειρήματα τόσο σε βάρος του απολυμένου, όσο και σε βάρος πρωτοπόρων στελεχών ταξικών συνδικάτων και του ΠΑΜΕ (τους οποίους και στοχοποιεί στην απόφαση) επιδιώκει τον αφανισμό όσων τολμούν να απειλήσουν τα κέρδη της. Επιπλέον, η απόφαση αυτή αποτελεί «πιλότο» για τις δεκάδες μηνύσεις και την αγωγή που εκκρεμούν σε βάρος συνδικαλιστών και εργαζομένων που συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις ενάντια στην απόλυση.
Ποινικό αδίκημα η συνδικαλιστική διεκδίκηση!
Με βάση το σκεπτικό της απόφασης, το δικαστήριο αρχικά αποδέχεται τους αστείους ισχυρισμούς της εργοδοσίας περί «...νωθρότητας και αδιαφορίας για την εκτέλεση των καθηκόντων...» του Ν. Νικολόπουλου, των δήθεν απειλών που εκτόξευσε κατά των εργοδοτών του, για να επιβεβαιωθεί στη συνέχεια ότι το πρόβλημά της εργοδοσίας ήταν η συνδικαλιστική του δράση.
Το δικαστήριο όμως ξεπερνάει το ζήτημα της απόλυσης και τους λόγους αυτής και ασχολείται ιδιαίτερα με τα όσα ακολούθησαν και αφορούσαν στις κινητοποιήσεις που έγιναν για την επαναπρόσληψη του Ν. Νικολόπουλου. Οπως χαρακτηριστικά αναφέρει: «το χρονικό διάστημα ενός μηνός που ακολούθησε (δηλ. μετά την απόλυση) πραγματοποιήθηκαν από μέλη του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ 93 οργανωμένες συγκεντρώσεις από τις οποίες 88 τις ημέρες Σαββάτου σε 32 καταστήματα της εταιρείας σε ολόκληρη την ελληνική επικράτεια, με αποκλεισμό των εισόδων...»!
Αποδεχόμενο δε, τα «όρια της συνδικαλιστικής δράσης» τα οποία και καθορίζει η εργοδοσία με βάση τις ανάγκες της, σημειώνει ότι μετά την ανάκληση της πρώτης απόλυσης του Ν. Νικολόπουλου και «παρά τις παραινέσεις της εργοδότριας εταιρείας για περιορισμό της συνδικαλιστικής του δράσης, εκείνος συνέχισε με αμείωτη ένταση, όπως ο ίδιος διαλαμβάνει στο δικόγραφο της αγωγής του, με διανομή της εφημερίδας του Σωματείου Εμποροϋπαλλήλων, προτροπή των εργαζομένων να εγγραφούν ως μέλη του καθώς και να συμμετάσχουν στη στάση εργασίας της 7ης Ιανουαρίου 2009, από τις 12.00 έως το πέρας του ωραρίου, σε ένδειξη συμπαράστασης προς τον αγωνιζόμενο λαό της Παλαιστίνης....».
Και το σκεπτικό του δικαστηρίου γίνεται ακόμα πιο επικίνδυνο, όταν σημειώνει ότι «....η υπαιτιότητα για την έλλειψη κλίματος ομαλής συνεργασίας μεταξύ των διαδίκων, οφείλεται αποκλειστικά στον ενάγοντα, διότι η αντιπαράθεσή του με την εναγόμενη εργοδότρια εταιρεία και τους νόμιμους εκπροσώπους αυτής εξήλθε από τα όρια της γνήσιας συνδικαλιστικής δράσεώς του (και ενδεχομένως έφθασε μέχρι διάπραξη ποινικών αδικημάτων), καθόσον ελάμβανε χώρα εν ώρα εργασίας...»! Ετσι, λοιπόν ούτε λίγο - ούτε πολύ, για άλλη μια φορά, επιβεβαιώνεται ο ταξικός ρόλος της «Δικαιοσύνης».
«Οι εργαζόμενοι δεν πτοούνται»
«Η απόφαση της Πρωτοδίκου να απορρίψει την προσφυγή του εργαζόμενου Νικολόπουλου, κάνοντας δεκτά τα επιχειρήματα της εργοδοσίας έρχεται να επιβεβαιώσει την ταξικότητα και το ρόλο της Δικαιοσύνης», καταγγέλλει με ανακοίνωσή του ο Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας.
Η Δικαιοσύνη που, αποτελεί άλλωστε, όπως σημειώνει ο σύλλογος, ισχυρό μηχανισμό του αστικού κράτους από την αρχή - με την «εντολή Σανιδά» και τη στήριξη της κυβέρνησης της ΝΔ τότε και του ΠΑΣΟΚ σήμερα - στάθηκε στο πλευρό της επιχείρησης.
Υπογραμμίζει ότι η επίκληση και στην τελευταία απόφαση «των κινητοποιήσεων που ακολούθησαν από το συνδικάτο εμποροϋπαλλήλων, η αλληλεγγύη που εκφράστηκε από άλλα συνδικάτα άλλων κλάδων, η επίκληση επίσης των συγκεντρώσεων που "οργάνωσε" το ΚΚΕ όπως και το ΠΑΜΕ που δεν είχαν καμιά σχέση με τη συγκεκριμένη περίοδο, δείχνει την εμπάθεια προς τους εργαζόμενους που αγωνίζονται και την υπεράσπιση του επιχειρηματία.
Η απόφαση αυτή προκαλεί, γιατί ακόμη και αυτά τα ελάχιστα δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες κουρελιάζονται μπροστά στην υπεράσπιση των απαιτήσεων των εργοδοτών».
Και καταλήγει: «Οι εργαζόμενοι δεν τρομοκρατούνται, δεν πτοούνται από τέτοιες αποφάσεις. Θα συνεχίσουν την πάλη τους και θα δυναμώσουν την αλληλεγγύη τους σε κάθε διωκόμενο εργαζόμενο».
ΠΡΕΖΑ TV
27-7-2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου