ΣΕ ΜΙΑ ΚΛΩΣΤΉ ΚΡΈΜΕΤΑΙ ΠΛΈΟΝ Η ΕΠΙΒΊΩΣΗ ΤΩΝ ΑΤΛΆΝΤΙΚ

Τα τελευταία χρόνια όλο και πιο συχνά η αλυσίδα σουπερμάρκετ Ατλάντικ ΑΕ βρισκόταν στο προσκήνιο της έντονης φημολογίας που- κατά τεκμήριο- επικρατεί στον κλάδο του λιανεμπορίου. Λίγο αργότερα όμως οι φήμες διαλύονταν, και ο κ. Μανώλης Αποστόλου, διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας, κατόρθωνε- σίγουρα όχι μόνος του- να γυρίσει το παιχνίδι. Στα τριάντα χρόνια λειτουργίας της η Ατλάντικ είχε δύο βασικά γνωρίσματα: πρώτον, υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, κυρίως λόγω των πολλών εξαγορών που έχει πραγματοποιήσει από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 και δεύτερον, λόγω της «άγριας σχέσης» που διαμόρφωσε με τους προμηθευτές της - ορισμένοι εξ αυτών παίρνουν σήμερα τη «γλυκιά τους εκδίκηση».
Και όταν πια δεν είχε την οικονομική δυνατότητα να κάνει εξαγορές- είχε εξαντλήσει όλα τα περιθώρια- η οικογένεια Αποστόλου φαίνεται πως έκανε το μοιραίο λάθος, έδωσε μετοχές της εταιρείας και ενσωμάτωσε τις δραστηριότητες της οικογένειας Λαουτάρη. Ταυτόχρονα, στο διάστημα της τελευταίας δεκαετίας το λιανεμπόριο άλλαζε, η συμμετοχή των discounters τροποποίησε εμφανώς τους όρους του παιχνιδιού, το εισόδημα των καταναλωτών άρχισε να μειώνεται, προτού ακόμη εκδηλωθεί η οικονομική κρίση. Και μετά το 2008 όταν «οι άνεμοι της ύφεσης» άρχισαν να φυσούν όλο και πιο δυνατά στην ελληνική αγορά, η Ατλάντικ αποδείχθηκε ότι ήταν η πιο ευάλωτη στα πολλά μποφόρ.

Την περασμένη εβδομάδα οι υπάλληλοι ενός εκ των καταστημάτων που η αλυσίδα διαθέτει στην περιοχή των Πατησίων δέχθηκαν μία μάλλον αναμενόμενη πρόταση- να αποδεχθούν το 50% της αποζημίωσης που δικαιούνται και να αποχωρήσουν ή σε διαφορετική περίπτωση να παραμείνουν ατενίζοντας ένα αβέβαιο μέλλον. Προφανώς το κατάστημα στο οποίο εργάζονται κατεβάζει ρολά ή πωλείται και αυτοί δεν έχουν πλέον θέση. Το δέχθηκαν μη έχοντας καλύτερη επιλογή και πήραν τον δρόμο για το Ταμείο Ανεργίας.
Το άλλοτε κραταιό, ως προς τους αριθμούς τουλάχιστον δίκτυο της Ατλάντικ- ο κ. Αποστόλου καυχήθηκε αρκετές φορές σε παρελθούσες δηλώσεις του για αυτούς τους αριθμούς, αλλά πλέον αποτελεί μακρινό παρελθόν ο αριθμός των 160 καταστημάτων που διέθετε πριν από έναν χρόνο- συρρικνώνεται, «αναδιάρθρωση» το ονομάζει, και οι 3.000 εναπομείναντες υπάλληλοι από τους 4.500 πριν από έναν χρόνο, ένας ωστόσο διόλου ευκαταφρόνητος αριθμός, είναι με την «ψυχή στο στόμα».
Εκτός όμως από την εύλογη ανησυχία των υπαλλήλων της Ατλάντικ, αυτοί που λίγο ακόμη και θα καταληφθούν από πανικό είναι οι προμηθευτές της και κυρίως οι μικρές ελληνικές βιομηχανίες και οι βιοτεχνίες που είτε έχουν τοποθετημένα δικά τους προϊόντα στα ράφια και στα ψυγεία των καταστημάτων της είτε παράγουν προϊόντα «ιδιωτικής ετικέτας» για λογαριασμό της.
Τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα και οι συνέπειες από ενδεχόμενο «κανόνι» σε ορισμένες περιπτώσεις ίσως να είναι και τραγικές- όπως επί παραδείγματι του βορειοελλαδίτη τυροκόμου, που του οφείλει περί τα 7 εκατ. ευρώ.
Ορισμένες πηγές της αγοράς που είναι σε θέση να αξιολογούν τη δυναμική των στοιχείων που καταγράφονται στους ισολογισμούς και να «διαβάζουν» πίσω από τις γραμμές εκτιμούν ότι το «κανόνι» δεν θα είναι μικρότερο των 400 εκατ. ευρώ. Βέβαια η οικογένεια Αποστόλου (τα τρία αδέλφια Μανώλης, Περικλής και Ελπίδα, καθώς και ο «πατριάρχης κ. Παναγιώτης Αποστόλου, που προσφάτως έχει «επιστρατευτεί») καταβάλλει τις μέγιστες δυνατές προσπάθειες για να αποτρέψει «το μοιραίο»- μία εξ αυτών είναι η αναζήτηση προμηθευτικού οργανισμού για να ενταχθεί, προκειμένου να βελτιώσει τη ροή προϊόντων στα ράφια και στα ψυγεία του, που έχει περιοριστεί, καθώς και τη διαπραγματευτική του δύναμη έναντι των προμηθευτών του.

Οι προσπάθειές του ως τώρα απέβησαν άκαρπες. Ετσι η μείωση του αριθμού των καταστημάτων- κλείσιμο των ζημιογόνων ή πώληση σημείων για τα οποία έχει εκδηλωθεί ενδιαφέρον-, καθώς και η υποβολή αίτησης για την ένταξη της εταιρείας στις προστατευτικές από τους προμηθευτές ρυθμίσεις του άρθρου 99, είναι μονόδρομος. Και αν υπάρχουν κάποιες ελπίδες μόνο μέσα από αυτή τη στρατηγική μπορούν να πραγματωθούν, αν και η «προστασία» από τους προμηθευτές και τους πιστωτές είναι «δίκοπο μαχαίρι», αφού πλέον αλλάζει η σχέση που είχαν αρκετοί από αυτούς με την εταιρεία, με ό,τι αυτό σημαίνει. Οι επιδόσεις του πρώτου τριμήνου είναι ενδεικτικές της κατάστασης που επικρατεί. Ο ενοποιημένος κύκλος εργασιών μειώθηκε κατά 18,5% και διαμορφώθηκε στα 105,9 εκατ. ευρώ έναντι 129,8 εκατ. ευρώ στο αντίστοιχο διάστημα του 2009. Οι επόμενοι μήνες, λοιπόν, είναι απολύτως κρίσιμοι, και η επιβίωση της άλλοτε κραταιάς αλυσίδας κρέμεται πλέον από μια κλωστή...

ΠΡΕΖΑ TV
29-8-2010