Μία από τις πιο σημαντικές πτυχές της υπόθεσης με τις μίζες της πολυεθνικής «SIEMENS» προς το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ είναι αυτή που σχετίζεται με την προμήθεια του περιβόητου συστήματος ασφαλείας των Ολυμπιακών Αγώνων, με την κωδική ονομασία C4i.
Οι μαρτυρίες πολιτικών και στρατιωτικών στελεχών που καταθέτουν στην εξεταστική επιτροπή της Βουλής για το σκάνδαλο «SIEMENS», σχετικά με την προμήθεια του χαφιεδοσυστήματος, υπεργολάβος του οποίου ήταν η γερμανική πολυεθνική, είναι δηλωτικές των σχέσεων διαπλοκής που φύονται σε συνθήκες καπιταλισμού ανάμεσα στο κεφάλαιο και τα κόμματά του.
Αυτός που στο τέλος καλείται να πληρώσει το μάρμαρο είναι πάντα ο λαός. Στην προκειμένη μάλιστα περίπτωση, οι κυβερνήσεις όχι μόνο έβαλαν στο σβέρκο των Ελλήνων εργαζομένων ένα αντιδραστικό σύστημα χαφιεδισμού της πολιτικής και κοινωνικής τους δράσης, αλλά, επιπλέον, φέσωσαν το ελληνικό δημόσιο, δηλαδή το λαό, με περισσότερα από 280 εκατ. ευρώ (255 εκατ. ήταν η σύμβαση που υπέγραψε το ΠΑΣΟΚ). Κι αυτά, για την εγκατάσταση ενός μηχανισμού που ποτέ δε δούλεψε ολοκληρωμένα την περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων, για την οποία άλλωστε αγοράστηκε, κάτω από την πίεση ξένων υπηρεσιών και πολυεθνικών ομίλων, με κυριότερη τη «SIEMENS».
Το C4i είχε αγοραστεί επί ΠΑΣΟΚ από την αμερικανική SAIC (Science Applications International Corp), η οποία διεκδίκησε το έργο σε κοινοπραξία με άλλες εταιρείες της Ευρώπης και της Ελλάδας. Βασικό στέλεχος της κοινοπραξίας και εργολάβος του συστήματος ήταν η «Ζήμενς», η οποία διέθετε ένα από τα σημαντικότερα υποσυστήματα του C4i, το λεγόμενο ΤΕΤΡΑ. Στην κοινοπραξία συμμετείχαν ακόμα οι εταιρείες ALTEC (Αθανασούλης), «Πουλιάδης & Συνεργάτες», EADS, «General Dynamics», «ITT Technologies», «Honeywell», ΔΙΕΚΑΤ και «Rafael Elbit».
Η γερμανική πολυεθνική ερευνάται σήμερα για μίζες που έδωσε σε στελέχη - κλειδιά του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ επί των κυβερνήσεών τους, τόσο για να επιλεχθεί το σύστημα της συγκεκριμένης κοινοπραξίας, όσο και για να ολοκληρωθεί η τμηματική - όπως κατέληξε - παράδοση του C4i, όταν οι Ολυμπιακοί Αγώνες τελείωσαν.
Τη διενέργεια του διαγωνισμού για το σύστημα ασφαλείας των Ολυμπιακών Αγώνων είχε αναλάβει το υπουργείο Δημόσιας Τάξης (Μ. Χρυσοχοΐδης). Με το πρόσχημα, όμως, ότι δεν υπήρχε αρκετός χρόνος, ο διαγωνισμός πέρασε τελικά μέσα από τη ΓΓ Οικονομικού Σχεδιασμού και Αμυντικών Επενδύσεων του υπουργείου Αμυνας, επικεφαλής του οποίου ήταν τότε ο Γ. Παπαντωνίου.
Η προμήθεια κατακυρώθηκε στην κοινοπραξία της SAIC. Η σχετική συμφωνία υπογράφτηκε από τον Γ. Παπαντωνίου και εγκρίθηκε από το ΚΥΣΕΑ το Μάρτη του 2003. Κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων, όμως, παρουσιάστηκαν σημαντικά προβλήματα λειτουργίας σε υποσυστήματα του C4i και ουσιαστικά το σύστημα δε λειτούργησε. Επί κυβέρνησης ΝΔ, το Ελεγκτικό Συνέδριο «μπλόκαρε» τις πληρωμές προς τη SAIC και ακολούθησαν νέες διαπραγματεύσεις, στις οποίες πρωταγωνίστησαν οι τότε υπουργοί Δημόσιας Τάξης, Γ. Βουλγαράκης, και Αμυνας, Σπ. Σπηλιωτόπουλος.
Ως αποτέλεσμα συμβιβασμού - άγνωστο με ποιο υπόγειο τίμημα -, η ΝΔ δέχτηκε τελικά το 2006 να πληρώσει και να παραλάβει το σύστημα, με μια προβληματική από κάθε άποψη συμφωνία για την αποκατάσταση των προβλημάτων. Τις διαπραγματεύσεις είχε αναλάβει ο τότε υφυπουργός Δημόσιας Τάξης, Χρ. Μαρκογιαννάκης.
Αποκαλυπτικά στοιχεία
Ορισμένες αποκαλυπτικές επισημάνσεις:
1. Σύμφωνα με τις μέχρι τώρα ενδείξεις, «SIEMENS» και SAIC μοίραζαν μίζες σε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ προκειμένου να προτιμηθεί το σύστημα της δικής τους κοινοπραξίας για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Οπως όμως φαίνεται, οι μπίζνες με το ελληνικό δημόσιο, εκτός από δωροδοκίες, περιλάμβαναν και εκβιασμούς, σύμφυτους με το ιμπεριαλιστικό σύστημα και τη θέση της κάθε χώρας στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα. Για του λόγου το αληθές, καταθέτοντας στην εξεταστική επιτροπή της Βουλής στις 4/5/2010, ο Γ. Παπαντωνίου (υπουργός Αμυνας το 2003), είπε ότι ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων οι ΗΠΑ και η Μεγάλη Βρετανία πίεζαν για την προμήθεια του συγκεκριμένου συστήματος ασφαλείας και απειλούσαν ότι εάν δε γίνει η αγορά, τότε οι δύο αυτές χώρες δε θα έστελναν τους αθλητές τους στους Ολυμπιακούς της Αθήνας! Ενισχυτικά στα παραπάνω, ο πρώην υπουργός Δημόσιας Τάξης της ΝΔ Β. Πολύδωρας κατέθεσε στις 8/6 ότι ο πρέσβης των ΗΠΑ στην Αθήνα λειτουργούσε σαν εμπορικός αντιπρόσωπος, προκειμένου η Ελλάδα να προμηθευτεί ένα «πανάκριβο και θεωρητικά υψηλής τεχνολογίας σύστημα», όπως το χαρακτήρισε. Είπε ακόμα ότι ο τότε πρωθυπουργός, Κ. Σημίτης, «αγόρασε ειρήνη για τους Ολυμπιακούς Αγώνες» και ανέφερε ότι υπήρχε κορύφωση των πιέσεων για την ασφάλεια των Ολυμπιακών Αγώνων, αλλά μετά το 2003 που υπογράφηκε η συμφωνία για την προμήθεια του C4i επικράτησε «απόλυτη νηνεμία». Οπως αποκάλυψε, οι ΗΠΑ απειλούσαν να μη στείλουν την ομάδα τους στους Ολυμπιακούς, αλλά μετά την υπογραφή για το C4i άλλαξαν τελείως στάση. Ο ίδιος έκανε λόγο για «τεράστιο αμερικανικό ενδιαφέρον» σχετικά με τη συνέχιση της συμφωνίας, παρά την αποτυχία της δοκιμής του.
2. Οι κυβερνήσεις ήξεραν ότι αγόραζαν ένα σύστημα άχρηστο επί της ουσίας για τη δουλειά που το προόριζαν την περίοδο της Ολυμπιάδας. Οι «New York Times» έγραφαν χαρακτηριστικά το 2004: «Οι Ελληνες υπέγραψαν συμβόλαιο για Κάντιλακ, αλλά στο τέλος θα πάρουν... Σεβρολέτ. Κι αυτή δε θα ξέρουν πώς να τη λειτουργήσουν». Καταθέτοντας στην επιτροπή της Βουλής στις 19/3, ο Σ. Τραυλός, που την επίμαχη περίοδο ήταν γενικός γραμματέας στο υπουργείο Εθνικής Αμυνας, είπε ότι η επιλογή του C4i ήταν υψηλού ρίσκου, αφού το έργο δεν μπορούσε να λειτουργήσει με τη μορφή που είχε περιγραφεί στη σύμβαση. Παραδέχθηκε ακόμα ότι παρόμοιο σύστημα σε τέτοια έκταση δεν υπήρχε και ότι υπήρχαν απλώς υποσυστήματα που λειτουργούσαν σε διάφορες πόλεις και για διάφορες περιπτώσεις. Ανέφερε μάλιστα ότι παρόμοιο μικρότερο σύστημα είχε αποτύχει στους αγώνες της Βρετανικής Κοινοπολιτείας στο Μάντσεστερ, δύο - τρία χρόνια πριν. Ο πρώην υπουργός Δημόσιας Τάξης Β. Πολύδωρας κατέθεσε στην επιτροπή στις 8/6 ότι τον Ιούνη του 2004 απέτυχε η γενική δοκιμή του συστήματος ασφαλείας, αλλά τον επόμενο μήνα το ΚΥΣΕΑ αποφάσισε την προσωρινή του παραλαβή για χρήση και λειτουργία.
3. Το C4i επί της ουσίας δε λειτούργησε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, πέρα από κάποια υποσυστήματά του, όπως οι χαφιεδοκάμερες και το ζέπελιν. Το επιβεβαιώνουν με τις καταθέσεις τους στην εξεταστική ο Σ. Τραυλός (19/3) και άλλοι μάρτυρες. Ο πλοίαρχος του Λιμενικού Σώματος Γ. Συβίτας κατέθεσε στις 14/4 ότι το 2004 δε λειτούργησαν όλα τα συστήματα του C4i και ότι υπάρχουν ακόμα πρωτόκολλα παραλαβής του συστήματος. Την ίδια μέρα, ο αρχιπυροσβέστης Β. Καζούκας, που υπηρετεί στο 199, παραδέχθηκε ότι «η καρδιά» του C4i που αφορά στην Πυροσβεστική δε λειτουργεί. Στις 15/4, ο Δ. Ρηγογιάννης, τεχνικός σύμβουλος για το C4i και συγκεκριμένα για το σύστημα CDSS, που ήταν «η καρδιά του», κατέθεσε ότι κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων «όχι μόνο δε λειτούργησε, αλλά τραγικά δε λειτούργησε αφού έπεφτε συνέχεια το σύστημα». Ομοίως, με επιστολή του προς τον Χρ. Μαρκογιαννάκη στις 25/6/2004, ο διευθύνων σύμβουλος του «Αθήνα 2004» έγραφε για το C4i: «Με βάση τα παραπάνω είναι προφανές ότι το σύνολο του project C4i δεν θα είναι έτοιμο προς χρήση πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες (...) Θεωρώ ότι η προτεινόμενη λύση για μερική παράδοση του έργου προς χρήση για τους Αγώνες, αν και περίπλοκη νομικά, είναι η μόνη εφικτή και θα μπορούσε να υλοποιηθεί κατόπιν δικής σας προτροπής και παρέμβασης προς τις αρμόδιες υπηρεσίες». Ο Χρ. Μαρκογιαννάκης, από την πλευρά του, υπέγραψε την τμηματική παραλαβή του έργου, παρά το γεγονός ότι στην επιτροπή της Βουλής κατέθεσε πως κάτι τέτοιο «έχει πολύ μεγάλο ρίσκο, προπάντων αν συμφωνήσεις να καταβάλλεις ολόκληρο το τίμημα του κάθε παραλαμβανόμενου υποσυστήματος». Τέλος, ο Β. Κωνσταντινίδης, επικεφαλής της Διεύθυνσης Ασφαλείας των Ολυμπιακών Αγώνων, κατέθεσε στην επιτροπή στις 16/4 ότι το C4i δε λειτούργησε ποτέ ολοκληρωμένα και ότι του έκανε εντύπωση πώς αποφασίστηκε από το ελληνικό δημόσιο η προμήθεια ενός τέτοιου περίπλοκου συστήματος, χωρίς αυτό να έχει δοκιμαστεί στην πράξη σε άλλες παρόμοιες περιπτώσεις.
ΠΡΕΖΑ TV
13-8-2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου