Σαρκοζί - συνδικάτα, σημειώσατε «Χ». Ανυποχώρητος ο γάλλος πρόεδρος, παρά το ηχηρό μήνυμα που του έστειλαν περισσότεροι από ένα εκατομμύριο άνθρωποι οι οποίοι βγήκαν στους δρόμους στη μεγάλη απεργία της Πέμπτης για να διαδηλώσουν κατά του νέου συνταξιοδοτικού νομοσχεδίου, δηλώνει ότι θα προχωρήσει στη μεταρρύθμιση όποιο κι αν είναι το πολιτικό κόστος.
Τα συνδικάτα, από την άλλη μεριά, ενθαρρυμένα από τη μεγάλη συμμετοχή στη γενική απεργία, εξήγγειλαν νέα απεργιακή κινητοποίηση για τις 23 του μήνα. Εξι ημέρες αργότερα, οι ισπανοί γείτονές τους θα κατεβούν και αυτοί στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν για το πακέτο λιτότητας του Θαπατέρο, το οποίο ανάτρεπε μισθούς, συντάξεις και άρδην το μέχρι τώρα τοπίο.
Το φθινόπωρο προβλέπεται «θερμό». Ειδικά για τον Νικολά Σαρκοζί. Γιατί, αν στην Ισπανία τα συνδικάτα κατόρθωσαν ύστερα από μεγάλη δυσκολία να συμφωνήσουν σε μια μέρα γενικής απεργίας, οι Γάλλοι είναι πολύ πιο εύκολοι στις κινητοποιήσεις. Εξάλλου, δεν τους λείπουν οι αφορμές. Πότε με το διωγμό των Ρομά, πότε με το συνταξιοδοτικό, ο γάλλος πρόεδρος μάλλον πρέπει στο εξής να συνηθίσει να ζει με διαδηλώσεις και απεργίες. Πόσω μάλλον, τη στιγμή που οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι το 62% των πολιτών συμφωνεί με τη συνέχιση των κινητοποιήσεων κατά του ασφαλιστικού.
Ομως ο Σαρκοζί δεν ακούει. Κλείνει τα αφτιά του μπροστά στην καταδίκη που εισέπραξε η χώρα του από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για τη στάση της απέναντι στους Ρομά. Αρνείται να ακούσει τους Γάλλους, που στην πλειονότητά τους απορρίπτουν τη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού. Προσφέρει ορισμένες υποχωρήσεις για τα άτομα που άρχισαν να εργάζονται σε πολύ νεαρή ηλικία, καθώς και για τα βαρέα και ανθυγιεινά, όχι όμως και για την αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης από τα 60 στα 62 χρόνια. Τη στιγμή μάλιστα που η κοινή γνώμη είναι έξαλλη με τις «χάρες» που προσέφερε στην κυρία της L'Oreal Λιλιάν Μπετανκούρ και αφήνει σε ένα ρεσιτάλ υποκρισίας τον εμπλεκόμενο στο σκάνδαλο υπουργό Εργασίας Ερίκ Βερτ αμετακίνητο στο πόστο του για να ηγηθεί της μεταρρύθμισης στο συνταξιοδοτικό.
Επίσης, ο γάλλος πρόεδρος δεν δείχνει να αφουγκράζεται ούτε τις δημοσκοπήσεις που δείχνουν τη δημοτικότητά του να κυμαίνεται σε εξαιρετικά χαμηλά επίπεδα, γύρω στο 32%. Οπως δεν δίνει σημασία και στις φωνές, ανάμεσά τους και εκείνη των γάλλων σοσιαλιστών υπό τη Μαρτίν Ομπρί, που παραδέχονται ότι το ασφαλιστικό και το συνταξιοδοτικό σύστημα, ένα από τα πιο γενναιόδωρα στην Ευρώπη, χρειάζεται αλλαγές, όχι όμως αυτές που προωθεί ο Σαρκοζί.
Ο Σαρκοζί κατηγορείται για βαθιά υποκρισία σε όλα τα επίπεδα. «Τι θα κάνουμε», διερωτάται η «Le Monde» σε ένα από τα τελευταία εντιτόριαλ της, «όταν η αναλογία εργαζομένων - συνταξιούχων έχει γίνει ένας προς ένα; Υπάρχει ένα ζήτημα που για πολλούς αποτελεί ταμπού και θα εγείρει έναν άλλο φόβο, τον οποίο καλλιέργησε με ανευθυνότητα αυτή η κυβέρνηση: Πρέπει να ευνοηθεί η μετανάστευση, με την προϋπόθεση ότι θα γίνεται με νόμιμα μέσα και ότι θα παρέχεται στο ζωντανό δυναμικό της, που λείπει από εμάς, αρμόζουσα υποδοχή και εκπαίδευση. Ποιος θα έχει την τόλμη και την εξυπνάδα να το κάνει».
Μάλλον όχι ο Νικολά Σαρκοζί, που αυτή την εποχή έχει βρει στους Τσιγγάνους τον ιδανικό αποδιοπομπαίο τράγο στον οποίο φορτώνει όλα τα αμαρτήματα της κυβέρνησής του. Υπάρχει όμως και κάτι άλλο. Εδώ και μήνες φέρνει το κακό παράδειγμα της Ελλάδας, προσφάτως δε και της Ισπανίας, με τη σοβαρή δημοσιονομική τους κρίση και τη σκληρή λιτότητα που επιβάλλουν οι σοσιαλιστικές τους κυβερνήσεις. Ισως και για αυτό το λόγο οι Γάλλοι, αν και σύμφωνα με τα γκάλοπ γυρίζουν την πλάτη στον Σαρκοζί, την ίδια στιγμή δεν πιστεύουν ότι οι Σοσιαλιστές θα κυβερνούσαν καλύτερα...
Της ΚΟΡΙΝΑΣ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ
ΠΡΕΖΑ TV
12-9-2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου