Πανευρωπαϊκή ηµέρα δράσης έχουν ανακηρύξει την αυριανή τα ευρωπαϊκά συνδικάτα. Στην Ισπανία, θα πραγµατοποιηθεί η πρώτη γενική απεργία από το 2002. Μεγάλος αριθµός πολιτών τη θεωρεί δικαιολογηµένη, όµως µόλις ένας στους δέκα «σίγουρα θα συµµετάσχει». Οι εποχές έχουν αλλάξει. Και τα συνδικάτα δεν είναι εκείνα που ήταν άλλοτε.
Το 1974, οι βρετανοί µεταλλωρύχοι κατάφεραν µε την απεργία τους να ρίξουν την κυβέρνηση του Εντουαρντ Χιθ και το 1995 οι Γάλλοι δηµόσιοι υπάλληλοι µε τις κινητοποιήσεις τους να τορπιλίσουν την προωθούµενη συνταξιοδοτική µεταρρύθµιση. Εν έτει 2010, τα δύο µεγαλύτερα συνδικάτα της Ισπανίας αναγκάστηκαν να προκηρύξουν διαγωνισµό για «το καλύτερο βίντεο της απεργίας» και να περάσουν έναν µήνα περιοδεύοντας ανά τη χώρα για να πείσουν τους πολίτες, και δη τους νέους, να συµµετάσχουν στην αυριανή απεργία και τις διαδηλώσεις.
Και εντούτοις, η οικονοµία της Ισπανίας περνά τη χειρότερη ύφεση των τελευταίων 50 ετών.
Η ανεργία έχει ξεπεράσει το 20%. Οι νέοι Ισπανοί, όπως και οι νέοι Ελληνες, είναι η πρώτη γενιά που θα ζήσει, µεταπολεµικά, χειρότερα από την προηγούµενη. Οµως µόλις 12.000 Ελληνες συγκεντρώθηκαν έξω από τη Βουλή στις 7 Ιουλίου, όταν υπερψηφίστηκε επί της αρχής το νέο ασφαλιστικό νοµοσχέδιο. Και 7 στους 10 Ισπανούς δηλώνουν πως «σίγουρα ή µάλλον» δεν θα στηρίξουν την αυριανή απεργία. Μόλις το 17% των εργαζοµένων, άλλωστε, ανήκει σε κάποιο συνδικάτο. Η επονοµαζόµενη «πυκνότητα των συνδικαλιστικών ενώσεων», δηλ. το ποσοστό των εργαζοµένων που ανήκουν σε συνδικάτο, έχει µειωθεί πανευρωπαϊκά: από 37,8% που ήταν το 1970, έφτασε το 26,3% το 2002.
«Στην Ευρώπη γενικά, υπάρχει η αίσθηση ότι τα συνδικάτα διέρχονται κρίση», λέει στο πρακτορείο Reuters ο Τσαρλς Πάουελ, καθηγητής Ιστορίας στο Πανεπιστήµιο CΕU-San Ρablo της Μαδρίτης.
«Κατά µία έννοια, µε τα µέτρα προστασίας των εργαζοµένων που υιοθέτησε η Ε.Ε. στέρησε από τον συνδικαλισµό κάποιες από τις παραδοσιακές του έγνοιες και τους αγώνες. Τα συνδικάτα έχασαν την ταυτότητά τους και δυσκολεύονται να βρουν νέο ρόλο». Πριν από δύο χρόνια, όταν κατέρρευσαν οι ναοί του καπιταλισµού, κάποιοι ξέθαψαν παλιά αντίτυπα του Μαρξ και προέβλεψαν την επιστροφή των συνδικάτων και την επανάκαµψη της δύναµης των εργατών. Η οικονοµική κρίση, εντούτοις, αποκάλυψε µια αλήθεια που παρέµενε εν µέρει κρυµµένη τα χρόνια της άνθησης: τα συνδικάτα της Ευρώπης έχουν σήµερα λιγότερη ισχύ και ασκούν λιγότερη επιρροή από ό,τι εδώ και δεκαετίες. Και µπορεί µεν να γίνονται κινητοποιήσεις, όµως στην εποχή που διανύουµε και µε το κύµα λιτότητας που έχει σαρώσει την Ευρώπη, ο όγκος και ο παλµός τους είναι εντυπωσιακά µικροί. Ο Τζιανκάρλο Μοντανιάνι, 65χρονος συνταξιούχος από την Ιταλία, µέλος ακόµα της Γενικής Συνοµοσπονδίας Ιταλών Εργαζοµένων, επιχειρεί µία εξήγηση: «Τα πράγµατα έχουν αλλάξει», λέει. «Κάποτε ήµασταν πολύ πιο ενωµένοι. Αν κατέβαινες σε απεργία ζητώντας αύξηση, συνήθως την έπαιρνες. Τώρα όµως οι άνθρωποι φοβούνται ότι θα χάσουν τη δουλειά τους, τα ίδια τα συνδικάτα σού λένε πολλές φορές να µην απεργήσεις». «Η δύναµη των εργαζοµένων έχει µειωθεί σηµαντικά λόγω της παγκοσµιοποίησης και της διαθεσιµότητας µεταναστών εργατών, και οι εργαζόµενοι το γνωρίζουν αυτό», επισηµαίνει ο Πάολο Φέλτριν, καθηγητής Πολιτικών Επιστηµών στο Πανεπιστήµιο της Τεργέστης. Αν προσθέσει κανείς στον διάχυτο φόβο το αίσθηµα παραίτησης, αλλά και την πεποίθηση πολλών ότι τα συνδικάτα υπηρετούν κοντόφθαλµες πολιτικές εξυπηρετώντας µόνο τους «δικούς τους», έχει µπροστά του την πλήρη εικόνα.
ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΕΣΑΝΑΤΑΡΑΞΕΙ Σ φέρνουν στη Ρουµανία, µία χώρα που υποχρεώθηκε να δανειστεί πέρυσι 20 δισεκατοµµύρια ευρώ από το ΔΝΤ προκειµένου να καλύψει µισθούς και συντάξεις, οι αλλεπάλληλες λαϊκές διαµαρτυρίες για τα µέτρα λιτότητας. Την παραίτησή του υπέβαλε χθες «για λόγους τιµής» ο υπουργός Εσωτερικών, Βασίλε Μπλάγκα, κατηγορώντας τους 6.000 αστυνοµικούς που πέταξαν την Παρασκευή αυγά κατά του προεδρικού µεγάρου διαµαρτυρόµενοι για τη µείωση των απολαβών τους κατά 25%, ότι παραβίασαν τον νόµο και «ξέχασαν τον όρκο που πήραν». «Βγες έξω, αναθεµατισµένο ζώο!», φώναζαν κάποιοι από τους αστυνοµικούς απευθυνόµενοι στον πρόεδρο της χώρας, Τραϊάν Μπασέσκου. Ο Μπλάγκα, που ως υπουργός Εσωτερικών προΐσταται των αστυνοµικών δυνάµεων, είχε χθες έκτακτη συνάντηση µε τον ρουµάνο πρωθυπουργό, Εµίλ Μποκ – τον οποίο η αντιπολίτευση καλεί επίσης να παραιτηθεί. Τόσο ο ρουµάνος πρόεδρος όσο και ο πρωθυπουργός παραιτήθηκαν του δικαιώµατος για αστυνοµική προστασία, και βασίζονται πλέον σε ιδιωτικούς φρουρούς, που πληρώνονται από τον προεδρικό προϋπολογισµό.
ΠΡΕΖΑ TV
28-9-2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου