Σ’ ένα ξεπεσμένο βιομηχανικό τοπίο, στις λούμπεν γειτονιές που βρίσκονται στις παρυφές της Αθήνας, εκεί όπου το σύγχρονο lifestyle είναι άγνωστη λέξη και η ζωή μυρίζει ματαίωση, εκτυλίσσεται η νέα ταινία του Γιάννη Οικονομίδη. Μετά το «Σπιρτόκουτο» και την «Ψυχή στο στόμα», ο σκηνοθέτης, συνεχίζει την σκληρή, σαρκαστική και «καταγγελτική» κινηματογραφία αλλά απομακρύνεται από το ύφος των δύο προηγούμενων ταινιών του, που χαρακτηρίστηκαν από τους συνεχείς διαλόγους, τους γρήγορους ρυθμούς και τα αλλεπάλληλα γρονθοκοπήματα βωμολοχίας.
Η χυδαιότητα του νεοέλληνα είναι κι εδώ σε πρώτο πλάνο. Μόνο που στον «Μαχαιροβγάλτη», ίσως στην πιο ώριμη, πνευματική και εσωτερική του ταινία, ο Γιάννης Οικονομίδης έχει χαμηλώσει τα ντεσιμπέλ και αφήνει την εικόνα να μιλήσει για όσα οι χαρακτήρες του δε λένε. Δεν υψώνουν τη φωνή τους. Κραυγάζουν όμως μέσα από τις σιωπές τους και την ανημπόρια τους να βγούνε από τον απύθμενο βυθό της νεοελληνικής μιζέριας που τους τραβά στη δίνη της. Όσο πιο βαθιά βουλιάζουν, τόσο πιο σκληροί γίνονται.
Δεν υπάρχουν ήρωες. Μόνο αντί-ήρωες. Μικροαστοί γείτονες της διπλανής πόρτας. Λαϊκοί, αργόσχολοι, αφασικοί, ξιπασμένοι, μοιραίοι, τρώγονται με τις σάρκες τους και αποχαυνώνονται από την τηλεόραση. Το μαύρο χιούμορ υπονομεύει συνεχώς την τραγωδία χαρακτήρων που δεν εκβιάζουν αναγκαστικά τη συμπάθεια του θεατή. Και βέβαια ο Γιάννης Οικονομίδης δεν επέλεξε τυχαία για πρωταγωνιστές της νέας του ταινίας, εκτός από τον Βαγγέλη Μουρίκη, δύο ηθοποιούς που προέρχονται από το θέατρο και κάνουν το ντεμπούτο τους στο σινεμά, τον Στάθη Σταμουλακάτο και την Μαρία Καλλιμάνη. Αποδίδουν με ακρίβεια δύο εσωστρεφείς και καταπιεσμένους χαρακτήρες των οποίων το ξέσπασμα παραμονεύει στη γωνία.
Η ασπρόμαυρη φωτογραφία-υποβλητική από το πρώτο καρέ που πέφτει στην Πτολεμαΐδα μέχρι τις άχρωμες γειτονιές των προαστίων-προσδίδει στην ιστορία ένα πιο σκοτεινό και ζοφερό χαρακτήρα και κάνει τον «Μαχαιροβγάλτη» την πιο ατμοσφαιρική ταινία του Γιάννη Οικονομίδη. Η αυστηρή και ρεαλιστική σκηνοθεσία, οι σιωπές που μεσολαβούν ανάμεσα σε στυλιζαρισμένα πλάνα εξπρεσιονιστικής αισθητικής και τα γκρο πλάνα που «ακτινογραφούν» το μεδούλι του ψυχισμού των πρωταγωνιστών του, υπογραμμίζουν την υπόγεια βία που σιγοβράζει κάτω από την εικόνα.
ΠΡΕΖΑ TV
27-10-2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου