Έξω από το σχολικό συγκρότημα που βρίσκεται σε κεντρικό σημείο της Θεσσαλονίκης, μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικοί περιμένουν την απόφαση του δεκαπενταμελούς συμβουλίου για το αν θα συνεχιστεί η κατάληψη ή όχι.Λίγα μέτρα πιο πέρα από την είσοδο του σχολείου, η Φανή Προκοπίδου, μητέρα της 13χρονης Ιωάννας, διαμαρτύρεται έντονα: “Στέλνεις το παιδί σου σχολείο και δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβεί... Χθες η κόρη μου με πήρε από το κινητό του καθηγητή της για να έλθω να την πάρω. Είχαν κατάληψη. Αναγκάστηκα να αφήσω τη δουλειά μου και να έλθω. Δεν βρήκα ούτε έναν καθηγητή στο σχολείο. Είχαν φύγει όλοι. Πήρα στην αστυνομία και τους έθεσα το πρόβλημα. Εδώ γίνεται κατάληψη στο λύκειο και τα παιδιά του γυμνασίου βγαίνουν στον δρόμο. ‘Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε, κυρία μου’, μου απάντησαν”. Δίπλα από την αγανακτισμένη μητέρα ένας προβληματισμένος γονιός παρακολουθεί τους πιτσιρικάδες να ανεβοκατεβαίνουν τα ψηλά κάγκελα του σχολείου...
Αυτή είναι η μία πλευρά του νομίσματος. Ο Στέφανος, ένας από τους καταληψίες της Γ’ λυκείου, διηγείται την άλλη πλευρά: “Προφανώς και δεν πρόκειται να λυθούν τα προβλήματα με τις καταλήψεις. Βγάζουμε όμως τη μαυρίλα που έχουμε μέσα μας. Κάνουμε μάθημα εδώ και χρόνια σε τάξεις που πέφτουν οι σοβάδες από το ταβάνι. Ψάχνουμε κάθε φορά καρέκλες να καθίσουμε διότι δεν επαρκούν. Είμαστε 30 παιδιά σε κάθε τάξη κι αυτό είναι πολύ σοβαρό, διότι δίνουμε εξετάσεις για το πανεπιστήμιο. Αυτό το καταθλιπτικό περιβάλλον στο οποίο εργαζόμαστε μας επηρεάζει. Εγώ και οι φίλοι μου έτσι κι αλλιώς πηγαίνουμε στο φροντιστήριο, οπότε στο σχολείο απλώς ερχόμαστε για την επανάληψη. Τα αιτήματα της κατάληψής μας φέτος είναι να έρθουν τα βιβλία, γιατί το βιβλίο των Αρχών Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων δεν έχει μοιραστεί ακόμη. Επίσης, να έρθει ακόμη ένας μαθηματικός και ένας φιλόλογος”.
“Ο βασικός λόγος για τον οποίο γίνονται οι καταλήψεις είναι για να χάσουμε μάθημα. Ωστόσο αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν προβλήματα. Δεν αρέσει σε κανέναν το περιβάλλον του δημόσιου σχολείου. Γι’ αυτό κι εγώ θέλω να σπουδάσω στο εξωτερικό. Πήγα το καλοκαίρι στις εκδηλώσεις που γίνονται στα πανεπιστήμια της Αγγλίας για να γνωρίσεις το περιβάλλον και ενθουσιάστηκα. Μακάρι κι εμείς να κάναμε μάθημα σε τέτοιες αίθουσες”, συμπληρώνει ο Στέφανος, που ανήκει στη μεγάλη κατηγορία των νέων οι οποίοι σκέφτονται σοβαρά να φύγουν εκτός Ελλάδας.
“Οι καταλήψεις στα σχολεία γίνονται και θα γίνονται. Σε πολλές περιπτώσεις τα αιτήματα είναι σοβαρά και χρειάζονται άμεσα λύσεις. Στα περισσότερα σχολεία οι καταλήψεις ξεκινούν μετά την εκλογή του δεκαπενταμελούς συμβουλίου και έχουν... εθιμικό χαρακτήρα. Κατά καιρούς έχει ακουστεί ότι οι καταλήψεις υποκινούνται από εξωσχολικούς κι αυτό ίσως σε κάποιες περιπτώσεις να είναι αλήθεια, δεν εκφράζει όμως το σύνολο της σχολικής κοινότητας. Ο μόνος πραγματικός λόγος για τον οποίο γίνεται μια κατάληψη είναι η απέχθεια των μαθητών για το σχολείο, η κούρασή τους από την καθημερινή ρουτίνα μέσα σε σχολεία-φυλακές χωρίς φαντασία, με εκπαιδευτικούς που διαδικαστικά ακολουθούν το πρόγραμμα του υπουργείου Παιδείας. Ο έλληνας μαθητής είναι ο πιο σκληρά εργαζόμενος από όλους τους ευρωπαίους μαθητές. Μετά από ένα εξάωρο στο σχολείο αρχίζουν οι εξωσχολικές δραστηριότητες και το διάβασμα στο σπίτι, με αποτέλεσμα να τελειώνουν τη δουλειά τους αργά το βράδυ. Το Σαββατοκύριακο είναι ο μόνος ελεύθερος χρόνος για να γίνουν και πάλι εξωσχολικές δραστηριότητες, συνήθως ξένες γλώσσες και αθλητισμός, για να συναντηθεί η οικογένεια, για να χορτάσει ο μαθητής λίγο επιπλέον ύπνο, να δει τους φίλους του, να βγει έξω, να μιλήσει στο τηλέφωνο, να διαβάσει για το διαγώνισμα της επόμενης εβδομάδας... Δεν νικάμε την παραπαιδεία με τις καταλήψεις. Αντίθετα την ενισχύουμε. Οι μαθητές της Γ’ λυκείου, αυτοί που έχουν βάλει στόχο κάποια από τις ‘καλές’ σχολές των ΑΕΙ, βρίσκουν την ευκαιρία με τις καταλήψεις να διαβάσουν για το φροντιστήριο. Γιατί απλά είναι τέτοιο το σύστημα της δημόσιας παιδείας, που ειδικά στην Γ’ λυκείου οι μαθητές λίγη σημασία δίνουν στο μάθημα που γίνεται στην τάξη” εξηγεί η Ανθούλα Μελίδου, απόφοιτος του τμήματος Παιδαγωγικής του ΑΠΘ.
“Υπάρχουν πολλά βήματα πριν φτάσουμε στις καταλήψεις. Πρέπει πρώτα να γίνει συζήτηση με τους γονείς και με τους εκπαιδευτικούς. Πολλά από τα αιτήματα των παιδιών δεν αντέχουν στην κριτική, για παράδειγμα ένα σχολείο έκανε κατάληψη επειδή δεν υπήρχαν κουρτίνες στα παράθυρα. Σε μια χώρα που γέννησε τον διάλογο μπορούμε, νομίζω, να λύσουμε πολλά προβλήματα με αυτόν τον τρόπο. Δεν θα περάσουμε σε αστυνομικά μέτρα, διότι δεν λύνονται με αυτό τον τρόπο τα προβλήματα. Υπάρχουν όμως λύσεις σε πολλές περιπτώσεις” σημειώνει ο περιφερειακός διευθυντής Εκπαίδευσης Κεντρικής Μακεδονίας Θ. Καρτσιώτης.
“Είμαστε αντίθετοι με τα κλειστά σχολεία. Καταλαβαίνουμε όμως ότι πίσω από τις καταλήψεις κρύβεται η αγωνία των παιδιών για το μέλλον τους. Καμιά φορά τα σοβαρότερα προβλήματα εκφράζονται με... ταπεινές δικαιολογίες. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν προβλήματα. Το σχολείο δεν είναι πια χώρος δημιουργίας. Δεν περνούν καλά εκεί ούτε τα παιδιά ούτε οι εκπαιδευτικοί. Όμως η λύση δεν είναι να βάλουμε λουκέτο στο σχολείο και να πάμε στο φροντιστήριο. Τα σχολεία πρέπει να μένουν ανοιχτά, να γίνονται τόπος δραστηριότητας και διαλόγου. Μόνο έτσι θα λύσουμε τα προβλήματά μας” λέει ο πρόεδρος της Γ’ ΕΛΜΕ Τριαντάφυλλος Τρανός.
“Οι ώρες που θα χάνονται θα αναπληρώνονται ακόμη και με μαθήματα το Σάββατο και τις αργίες, ενώ αν χρειαστεί θα κοπούν και οι πενθήμερες εκδρομές”, εξήγησε η υφυπουργός Παιδείας Εύη Χριστοφιλοπούλου, προσθέτοντας ότι οι καταλήψεις υποκινούνται από “στημένα” κέντρα.
Της Στελίνας Μαργαριτίδου
ΠΡΕΖΑ TV
9-10-2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου