Η ακραία φτώχεια, οι µεγάλες προκαταλήψεις έναντι των γυναικών και η σχεδόν πλήρης στέρηση πολιτικών δικαιωµάτων είναι παράγοντες που συνετέλεσαν ιστορικά στην εµφάνιση της σεξουαλικής δουλείας.
Η δουλεία σήµερα, είναι υπερεπικερδής επιχείρηση:ένας ιδιοκτήτηςπορνείου µπορεί να αγοράσει µία σκλάβα δίνοντας 200-1.000 δολάρια στην Ασία ή 2.000-8.000 δολάρια στη ΔυτικήΕυρώπη και να έχει αποδόσεις άνω του 1.000% ανά έτος! Και αυτό, µε ελάχιστες συνέπειες… Εκατοντάδες χιλιάδες γυναίκες υφίστανται σήµερα απίστευτους βιασµούς, κακοποιήσεις, βασανιστήρια, µε συνέπεια ακόµη και τον θάνατο. Τα θύµατα του λεγόµενου τράφικιν, της διακίνησης δηλαδή γυναικών και παιδιών µε σκοπό τη σεξουαλική, κυρίως, εκµετάλλευση, φτάνουν το 1,2 εκατ. ανθρώπους. Οι δραµατικές ιστορίες αυτών των γυναικών εκτυλίσσονται δίπλα µας, αλλά εµείς δεν τις αντιλαµβανόµαστε ή δεν θέλουµε να τις αντιληφθούµε.
Κι όµως, µας λέει µια καινούργια έρευνα, πρόκειται για ένα εξαιρετικά εξελιγµένο δίκτυο που φέρει τα χαρακτηριστικά µεγάλης οικονοµικής επιχείρησης. Τα παγκόσµια έσοδα της σωµατεµπορίας φθάνουν τα 39,7 δισ. δολάρια, ποσό τεράστιο ακόµη και αν συγκριθεί µε τα δυσθεώρητα κέρδη των ναρκωτικών – 322 εκατ. δολάρια το 2004 –, δεδοµένου ότι έχουν πολύ µικρότερο ρίσκο. Οι διακινητές σπάνια έχουν να αντιµετωπίσουν πραγµατικά σοβαρές ποινές, ενώ οι γυναίκες που διακινούνται από το πορνοεµπόριο είναι αναλογικά πολύ πιο επικερδείς. «Σε αντίθεση µε τις ναρκωτικές ουσίες, µια γυναίκα δεν χρειάζεται να καλλιεργηθεί, να ωριµάσει, να διυλιστεί και να συσκευαστεί.
Σε αντίθεση µε τις ναρκωτικές ουσίες, µια γυναίκα µπορεί να χρησιµοποιηθεί πολλές φορές από τον καταναλωτή».
Ο Σιντάρτ Κάρα, που τα λέει αυτά, είναι ένας γενναίος Αµερικανός από το Τενεσί, ινδοπερσικής καταγωγής. Οικονοµολόγος και διευθυντικό στέλεχος επιχειρήσεων, αποφάσισε να παρατήσει τα πάντα και να αφοσιωθεί στην έρευνα των σύγχρονων µορφών δουλείας. Το τράφικιν, µας λέει, δεν είναι όρος ικανός να αποτυπώσει την πραγµατικότητα, γιατί δίνει βάρος στη διακίνηση ανθρώπων και όχι στην εκµετάλλευσή τους, που είναι καθαρή δουλεία. Πέρα από τη συζήτηση για το πώς οι γυναίκες που αποφασίζουν «µε τη θέλησή τους» να εκπορνευτούν οδηγούνται σε αυτή την απόφαση, συζήτηση που δεν είναι αντικείµενο του βιβλίου του, ο Κάρα εστιάζει στις περισσότερες από ένα εκατοµµύριο «σκλάβες του σεξ», όπως τις αποκαλεί, που εκπορνεύονται µε τη βία και χωρίς κανένα σχεδόν οικονοµικό όφελος. Πρόκειται για φαινόµενο που προϋπήρχε αλλά γιγαντώθηκε τη δεκαετία του ’90, όταν πια είχε πέσει το Τείχος του Βερολίνου και η οικονοµία, νόµιµη και παράνοµη, παγκοσµιοποιήθηκε.
Ερευνα. Με πάνω από 500 συνεντεύξεις σε 20 χώρες. Για να γράψει το «Σεξτράφικιν», το πρώτο από τατρία βιβλία του για τη σύγχρονη δουλεία, που κυκλοφορεί αυτές τις µέρες στα ελληνικά από τιςΕκδόσεις Ασβός, οΣιντάρτ Κάρα ταξίδεψε σε είκοσι χώρες και πήρε πεντακόσιες και πλέον συνεντεύξεις. Ινδία και Νεπάλ, Ιταλία και Δυτική Ευρώπη, Μολδαβία καιΣοβιετική Ενωση, Αλβανία και Βαλκάνια, Ταϊλάνδη και υποπεριοχή του Μεκόνγκ, Ηνωµένες Πολιτείες αποτελούν τους κύριους σταθµούς του. Παρά το γεγονός ότι δεν εξαντλεί το θέµα γεωγραφικά – η Ελλάδα λ.χ. σχεδόν απουσιάζει, παρά τον σηµαντικό ρόλο που έπαιξε στη διακίνηση γυναικών τη δεκαετία του ’90 –, παρά επίσης το γεγονός ότι δεν δίνει τηνέµφαση που πρέπει στον πελάτη – όπως σωστά επισηµαίνει στον πρόλογο ο Γρηγόρης Λάζος –,ο Κάρα δίνει ένα συγκλονιστικό πανόραµα της σύγχρονης σωµατεµπορίας και των τρόπων λειτουργίας της. Πριν περάσει στις επιµέρουςπεριοχές, µε τις εντυπώσεις του ανά χώρα και τις αδιανόητου περιεχοµένου συνεντεύξεις µε τα θύµατα, προτάσσει ένα πιο θεωρητικό κεφάλαιο περίπου εξήντα σελίδων, όπου συγκεφαλαιώνει τις βασικές παραµέτρους του προβλήµατος. Εξηγεί, λ.χ., ποιες περιοχές και γιατί τροφοδοτούν µε «πρώτη ύλη» το σύστηµα. Το µεγαλύτερο µέρος των σκλάβων του σεξ προέρχεται από την Ανατολική Ασία, τη Νότια Ασία και την Ανατολική Ευρώπη. Κάτι που έχει να κάνει και µε το… Διεθνές Νοµισµατικό Ταµείο που οδήγησε τις πρώην Τίγρεις της Ασίας σε αναγκαστική φτώχεια για µεγάλοδιάστηµα, όπως άλλωστε επέβαλε πολύ σκληρά µέτρα µετάβασης καιστις πρώην κοµµουνιστικές χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. Εχει όµως να κάνει και µε τη θέση της γυναίκας σε ορισµένες περιοχές της Γης, όπου ηβία εναντίον των γυναικών είναι «παράδοση» και όπου, σύµφωνα µε την έκφραση µιας ασιάτισσας αγρότισσας, «οι άνδρες θέλουν τις γυναίκες σκλάβες». Από αυτή την άποψη είναι εκπληκτικό το πόσο µοιάζουν η ιστορία µιας µικρής Αλβανής µε αυτή µιας µικρής Νεπαλέζας, που, αφούοδηγήθηκαν βίαια στην πορνεία– η πρώτη έπειτα από απαγωγή και η δεύτερη ύστερα από πώληση από τον ίδιο της τον πατέρα –, µετά απαξιώθηκαν και από τις ίδιες τους τις οικογένειες, µε αποτέλεσµα να επιστρέψουν στην πορνεία, ενώ είχαν δραπετεύσει από αυτήν.
ΠΡΕΖΑ TV
20-11-2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου