ΧΙΛΙΕΣ ΚΑΙ ΜΙΑ ΝΥΧΤΕΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ΓΙΑ ΤΖΑΜΙ ΚΑΙ ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟ

«Το Ισλάμ είναι τρόπος ζωής», μου λέει ένας μουσουλμάνος, για να μου δώσει να καταλάβω ποια είναι η σημασία της προσευχής για αυτούς και γιατί παρατούν τα πάντα το μεσημέρι, για να ακούσουν ξανά τα λόγια του Κορανιού. Όμως, απ’ ό,τι φαίνεται, οι περίπου 5.000 μουσουλμάνοι της Θεσσαλονίκης ακολουθούν μετ’ εμποδίων το θρησκευτικό δρόμο που επέλεξαν.Πέντε ιδιωτικοί χώροι προσευχής μουσουλμάνων βρίσκονται διάσπαρτοι στην πόλη και κρυμμένοι από τα μάτια των αλλόθρησκων πολιτών. Ανοίγουν τις πόρτες τους συνήθως τις Παρασκευές αλλά και τις θρησκευτικές εορτές. Οι περισσότεροι ανοίγουν μόνον για άντρες, γιατί στο Ισλάμ οι γυναίκες δεν προσεύχονται ποτέ μαζί με τον αντρικό πληθυσμό. Έχουν το δικό τους εξώστη, μακριά από τα «πονηρά» βλέμματα. Στη Θεσσαλονίκη όμως οι χώροι που έχουν νοικιάσει διάφορες εθνότητες για λατρευτικό σκοπό είναι ακατάλληλοι και μικροί για τη δημιουργία ειδικής αίθουσας (σ.σ. μόνο οι εκ της Θράκης έχουν φτιάξει μεμονωμένο χώρο). Για τους μουσουλμάνους της πόλης ακόμη ένα σοβαρό ζήτημα είναι η έλλειψη νεκροταφείου. Οι νεκροί τους μεταφέρονται με μισθωμένα οχήματα σε διάφορες πόλεις της Θράκης, καθώς εδώ παρά τις προσπάθειες δεν έχει βρεθεί ακόμη λύση για την ταφή τους.
Κατά συνέπεια η συζήτηση που γίνεται το τελευταίο διάστημα για τις θρησκευτικές κοινότητες από το νεοεκλεγέντα δήμαρχο Γιάννη Μπουτάρη θεωρούν ότι θα έπρεπε να είχε γίνει εδώ και χρόνια.

Ζητούν το Αλατζά Ιμαρέτ
«Μένουμε εδώ κοντά 40-50 χρόνια. Τα παιδιά μας σπούδασαν και εργάζονται στη Θεσσαλονίκη, παντρεύτηκαν εδώ. Θέλουμε απλώς να εκφράζουμε ελεύθερα την πίστη μας και τη θρησκεία μας. Δεν ζητάμε κάτι παράλογο. Τζαμί υπάρχει. Το Αλατζά Ιμαρέτ στην Κασσάνδρου. Ας μας δώσουν αυτό», τόνισε ο Οσμάν Ισμαήλογλου, πρόεδρος του Μορφωτικού Πολιτιστικού Συλλόγου Μουσουλμάνων Μακεδονίας-Θράκης, μιας από τις ομάδες που διατηρεί χώρο προσευχής στην πλατεία Τυρολόης, πίσω από τις δωδεκαώροφες πολυκατοικίες. Στην ευρύτερη περιοχή της Θεσσαλονίκης και τους διπλανούς νομούς σύμφωνα με το σύλλογο κατοικούν περίπου 4.000 μουσουλμάνοι (800 οικογένειες), που κατάγονται από τη Θράκη. Σε 600 υπολογίζονται οι ομόθρησκοί τους από το Αφγανιστάν, την Παλαιστίνη, το Πακιστάν, την Αφρική, ενώ άγνωστος είναι ο αριθμός των αλβανών μουσουλμάνων, οι οποίοι μέχρι στιγμής δεν έχουν δείξει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα θρησκευτικά ζητήματα. Όλοι αυτοί -ανάλογα με την εθνότητα- μοιράζονται στους πέντε χώρους λατρείας που έχουν δημιουργηθεί ατύπως, δηλαδή στην πλατεία Τυρολόης, στον Αραβικό Σύνδεσμο, τη Θεολογική σχολή, τις Φοιτητικές Εστίες και το Σιδηροδρομικό Σταθμό.
Το αίτημα για εύρεση χώρου, προκειμένου να δημιουργηθεί νεκροταφείο, έχει κατατεθεί από το 2007. Όπως αναφέρει ο κ. Ισμαήλογλου, έχουν στείλει άπειρα υπομνήματα σε υπουργεία, δήμους, νομαρχία, αλλά ο ένας φορέας τούς παρέπεμπε στον άλλον. Πριν από λίγους μήνες το υπουργείο Εσωτερικών τούς απάντησε ότι υπεύθυνοι για αυτό το θέμα είναι οι δήμοι. Έτσι τον περασμένο Ιούνιο ο Βασίλης Παπαγεωργόπουλος ως πρόεδρος της ΤΕΔΚ έκανε αποδεκτό το αίτημά τους, αλλά έκτοτε δεν υπήρξε τίποτα νεότερο. Ο χώρος μάλλον ακόμη αναζητείται.

Προσεύχονται στον Αλλάχ στα υπόγεια της Θεολογικής
Λίγο μετά τις 2 το μεσημέρι της Παρασκευής μία γνώριμη αλλά περίεργη φωνή «αναστατώνει» τη Θεολογική σχολή του ΑΠΘ. Ο ιμάμης καλεί τους απανταχού μουσουλμάνους του ιδρύματος για την καθιερωμένη προσευχή. Εδώ και περίπου μία 20ετία (σ.σ. παλαιότερα τους είχε δοθεί χώρος στην ταράτσα) το υπόγειο της σχολής έχει μετατραπεί σε χώρο προσευχής των μουσουλμάνων φοιτητών και όχι μόνο.
Οι αντιθέσεις είναι έντονες. Από τη μια σε καλωσορίζουν οι χριστιανικές εικόνες και τα καντήλια και από την άλλη λίγα μέτρα πιο κάτω προβάλλουν τα μουσουλμανικά σύμβολα της ειδικά διαμορφωμένης αίθουσας, που εδώ και δεκαετίες έχει παραχωρήσει η διοίκηση της σχολής στους μουσουλμάνους φοιτητές. Μία πράξη που αποδεικνύει ότι τουλάχιστον οι θρησκείες ξέρουν να σέβονται η μία την άλλη. «Πώς ζητάμε να ανοίξουν οι ορθόδοξες εκκλησίες στην Κωνσταντινούπολη, εάν δεν κάνουμε και εμείς το ίδιο; Η Θεολογική εδώ και χρόνια κάνει το χρέος της στο πλαίσιο του διαθρησκειακού διαλόγου και των καλών σχέσεων με άλλες θρησκείες», σημείωσε ο κοσμήτορας της σχολής Μιχάλης Τρίτος.
Στο υπόγειο της σχολής ήδη έχουν φτάσει οι πρώτοι, για να προσευχηθούν. Ο Ανίς Ταρντά από την Παλαιστίνη είναι μεταπτυχιακός φοιτητής του τμήματος Χημείας, ενώ ο Αμπντέλ Ραχμάν από το Σουδάν φοιτητής στο τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών. «Αυτός ο χώρος για εμάς είναι πολύ σημαντικός. Μας έλυσε το πρόβλημα. Ευχαριστούμε ιδιαίτερα την κοσμητεία για τη βοήθεια που μας προσέφερε», αναφέρουν. Στη συνέχεια, όπως αναμενόταν, η συζήτηση πηγαίνει στην ανάγκη του μουσουλμανικού κόσμου της Θεσσαλονίκης να δημιουργηθεί τζαμί. Είναι σίγουροι ότι θα υπάρξουν αντιδράσεις, αλλά δεν καταλαβαίνουν το γιατί. «Στην Παλαιστίνη έχουμε χριστιανούς πολίτες και υπάρχουν εκκλησίες. Δεν άκουσα ποτέ να αντέδρασαν οι Παλαιστίνιοι. Δυστυχώς στην Ελλάδα το Ισλάμ το σχετίζουν με την Τουρκία. Όμως είναι μια παγκόσμια θρησκεία και δεν ανήκει σε κανένα έθνος», υποστήριξε ο Ανίς.
Λίγο αργότερα εμφανίζονται δύο καθηγητές από το Πανεπιστήμιο Επιστήμης και Τεχνολογίας της Ιορδανίας. Ο Χαϊρεντίν Αμπντάλα και ο Σαοκάτ Χελάτ βρίσκονται στο ΑΠΘ ως επισκέπτες καθηγητές στην Πολυτεχνική σχολή και την Κτηνιατρική αντίστοιχα. Το Αριστοτέλειο βέβαια τους είναι οικείο, αφού σπούδασαν σε αυτό πριν από 30 χρόνια και θυμούνται το χώρο που τους είχε δοθεί τότε από τη Θεολογική σχολή πάνω στην… ταράτσα. «Για εμάς η Ελλάδα είναι δεύτερη πατρίδα μας. Απλώς δεν καταλαβαίνουμε γιατί δεν αφήνουν να δημιουργηθεί τζαμί. Στην Ιορδανία δεν ξεχωρίζουμε τους μουσουλμάνους από τους χριστιανούς». Είχε έρθει όμως η ώρα της προσευχής. Και τότε όλα σταματούν.

Της Φιλομήλας Δημολαΐδου

ΠΡΕΖΑ TV
29-11-2010