Το πρωτόκολλο των διαδηλώσεων σε όλες τις προηγούμενες απεργιακές συγκεντρώσεις της ΓΣΕΕ στο Πεδίον του Αρεως τηρούνταν ευλαβικά: Οι εκπρόσωποι των παρατάξεων απηύθυναν αγωνιστικούς χαιρετισμούς, στο κέντρο οι ομοσπονδίες των ΔΕΚΟ έδιναν τον παλμό με συνθήματα και στην περίμετρο μικρές αυτόνομες ομάδες διατύπωναν τη διαφωνία τους, εκσφενδονίζοντας νερά και καφέδες που κατέληγαν στα κεφάλια άλλων διαδηλωτών.
Στην απεργιακή συγκέντρωση της περασμένης Τετάρτης το πρωτόκολλο έπαψε να ισχύει. Η ηγεσία της ΓΣΕΕ με τα μπλοκ των ΔΕΚΟ, που παρέκαμπτε την Πατησίων μέσω Αχαρνών για να περάσει στην κορυφή, αυτή τη φορά έμεινε εκτός συλλαλητηρίου. Η πορεία είχε αρχίσει πριν τελειώσουν οι ομιλίες των ηγετικών στελεχών και η ΓΣΕΕ με τις ομοσπονδίες κόλλησαν στην Ομόνοια και γύρισαν πίσω. Κεφάλι πήραν τα σωματειακά μπλοκ.
Η ατμόσφαιρα στη ΓΣΕΕ είναι βαριά. Δεν αμφισβητείται μόνον η ικανότητά της να προβάλει αντιστάσεις στην πολιτική του μνημονίου αλλά ακόμη και η δυνατότητά της να συσπειρώσει μέσα σε αυτές τις συνθήκες τους εργαζόμενους. Η κρίση εμπιστοσύνης υπερβαίνει τις παρατάξεις και τα πρόσωπα. Φτάνει μέχρι τη δομή και την αποστολή της Συνομοσπονδίας. Πρώτη φορά μετά το κίνημα των προβληματικών επιχειρήσεων, στις αρχές της δεκαετίας του '80, επανέρχεται τόσο πιεστικά το θέμα της αναδιοργάνωσης του συνδικαλιστικού κινήματος. Οι πιέσεις δεν προέρχονται, ως συνήθως, από τις ισχυρές ομοσπονδίες. Προέρχονται κυρίως από τους εργαζόμενους που δεν έχουν συνδικαλιστική εκπροσώπηση και καλύπτονταν έως τώρα από τη γενική ομπρέλα.
Ο οργανωτικός γραμματέας της ΓΣΕΕ Β. Μουτάφης παραδέχεται ότι η κρίση που αντιμετωπίζει η Συνομοσπονδία είναι πρωτόγνωρη. «Πρέπει να ξαναχτίσουμε από την αρχή τα συνδικάτα, από τα σωματεία μέχρι τη διοίκηση», δηλώνει στην «Κ.Ε.». Πώς θα γίνει όμως η αναδιοργάνωση δεν είναι ξεκάθαρο ούτε μέσα στις παρατάξεις. Το 90% των εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα εργάζεται σε μικρές επιχειρήσεις με προσωπικό κάτω από 20 άτομα, χωρίς σωματείο. Και στις μεγαλύτερες επιχειρήσεις όμως, που έχουν περισσότερους από 50 εργαζόμενους και υπολογίζονται σε 4.000 μόνον σε 163 λειτουργούν επιχειρησιακά σωματεία. Εκτός συνδικαλιστικού πλαισίου βρίσκονται οι εργαζόμενοι με σχέσεις ελαστικής απασχόλησης και οι άνεργοι.
Στους τομείς της επισφαλούς εργασίας (υπηρεσίες, ταχυμεταφορές, καθαριότητα κτιρίων κ.λπ.) έχουν αναπτυχθεί προσπάθειες συνδικαλιστικής οργάνωσης και ίδρυσης σωματείων. Ανάλογες πρωτοβουλίες είχαν προηγηθεί και στο δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα με τους συμβασιούχους. Αρχικά είχαν αντιμετωπιστεί επιφυλακτικά από τις τριτοβάθμιες οργανώσεις. Τώρα και μέσα στην ΠΑΣΚΕ συζητείται η ένταξή τους. Υπέρ είναι και η Αυτόνομη Παρέμβαση, δηλώνει ο αναπληρωτής πρόεδρος της ΓΣΕΕ Γ. Γαβρίλης. Στη ΔΑΚΕ το ζήτημα θα τεθεί στο συνέδριο της παράταξης.
Παράλληλα με την οργάνωση των σωματείων και το άνοιγμα των ομοσπονδιών στη συζήτηση μπαίνει η ιδέα που είχε διατυπωθεί από τον πρόεδρο της ΑΔΕΔΥ Σπ. Παπασπύρο για τη συνένωση των δύο Συνομοσπονδιών. «Οι κοινωνικοί αυτοματισμοί που είχαν εκδηλωθεί στην αρχή της κρίσης είναι ήδη ξεπερασμένοι από την πραγματικότητα και η προσπάθεια των εργαζομένων του δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα απέναντι στην κυβερνητική πολιτική πρέπει να είναι κοινή, ειδάλλως το ρήγμα στην κοινωνική συνοχή θα γίνει αγεφύρωτο» δηλώνει ο πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ. Κοινή ήταν η πορεία τους μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του '20, όταν μπήκαν οι βάσεις της εργατικής νομοθεσίας.
Του ΜΠΑΜΠΗ ΑΓΡΟΛΑΜΠΟΥ agrolabos@hotmail.com ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
ΠΡΕΖΑ TV
19-12-2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου