«Οι γιατροί του ΕΣΥ είναι δημόσιοι λειτουργοί και ο οποιοσδήποτε πολίτης μπορεί να προβεί σε κριτική σχετικά με τις πράξεις ή παραλείψεις τους κατά την εξάσκηση των καθηκόντων τους.
Στην κριτική αυτή δικαιούνται, πολύ περισσότερο, να προβαίνουν οι δημοσιογράφοι, οι οποίοι είναι επιφορτισμένοι με την ενημέρωση και πληροφόρηση του κοινού για τις πράξεις και παραλείψεις των προσώπων που ασκούν δημόσια καθήκοντα και δη αυτών που τα καθήκοντά τους σχετίζονται με την υγεία των πολιτών».
Πρόκειται για το σκεπτικό πρωτοποριακής απόφασης του Εφετείου Αιγαίου που αναγνωρίζει το δικαίωμα τόσο στους δημοσιογράφους όσο και σε οποιονδήποτε Ελληνα πολίτη όχι μόνο να ασκούν κριτική σε φαινόμενα παθογένειας στον ευαίσθητο χώρο της δημόσιας υγείας, αλλά και να προχωρούν σε συγκεκριμένες καταγγελίες χωρίς να διστάζουν -μπροστά στο φόβο να συρθούν στα δικαστήρια- να δίνουν και ονοματεπώνυμα.
Με την εν λόγω απόφαση, το Εφετείο Αιγαίου απέρριψε αγωγή γιατρού του Νοσοκομείου Χίου σε βάρος του δημοσιογράφου Κώστα Μαρδά, από τον οποίο διεκδικούσε χρηματική ικανοποίηση για ηθική βλάβη που υποστήριζε ότι υπέστη από «συκοφαντική δυσφήμηση διά του Τύπου».
Ακριβοθώρητος γιατρός
Το «ατόπημα» -κατά τον ενάγοντα- του δημοσιογράφου ήταν ότι σε δημοσίευμά του τον είχε χαρακτηρίσει «γιατρό-φάντασμα» επειδή «δεν εμφανιζόταν στην πρωινή επίσκεψη, δεν εξέταζε ασθενείς, δεν είχε φυσική παρουσία στις εφημερίες και δεν κατέβαινε στα εξωτερικά ιατρεία».
Με την απόφαση αυτή, που είναι σταθμός και για την ελευθερία του Τύπου, το Εφετείο ακύρωσε προηγούμενη απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Χίου, το οποίο είχε ρίξει στον δημοσιογράφο «καμπάνα»... 50.000 ευρώ, κάνοντας εν μέρει δεκτή την αγωγή του γιατρού ο οποίος διεκδικούσε ποσόν 84.000 ευρώ (συν τους νόμιμους τόκους) αλλά και ν' απαγγελθεί... προσωπική κράτηση στον δημοσιογράφο ως μέσο εκτέλεσης της απόφασης.
Οπως ήταν εύλογο, ο εναγόμενος άσκησε έφεση κατά της πρωτόδικης απόφασης, ένδικο μέσον του οποίου έκανε χρήση και ο ενάγων γιατρός, επιμένοντας ακόμη και στην προσωποκράτηση του δημοσιογράφου.
Η δικαίωση
Το Εφετείο όμως όχι μόνο απάλλαξε τον δημοσιογράφο υποχρεώνοντας τον γιατρό να του καταβάλει και τα δικαστικά έξοδα, αλλά ευθυγραμμιζόμενο και με τη νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων θωρακίζει με το σκεπτικό του τους λειτουργούς του Τύπου σχετικά με το δικαίωμα χρήσης σκληρών εκφράσεων:
**«Στοιχεία οξύτητας -τονίζεται- είναι δικαιολογημένα εν όψει του ευαίσθητου τομέα της υγείας που ανατέθηκε στον γιατρό να υπηρετήσει και που επιβάλλει την τακτική παρουσία του λόγω και της διευθυντικής του θέσης».
«Ωστε έχουμε στο ακριτικό μας νησί έναν γιατρό-φάντασμα; Και για ποιους λόγους έχει εξασφαλίσει τέτοια ασυλία απ' όλες τις διοικήσεις του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας;» κατέληγε το σχόλιο του δημοσιογράφου σε εφημερίδα της Χίου, το οποίο γράφτηκε ύστερα από επιτόπιο ρεπορτάζ στο Νοσοκομείο Χίου, όπου «και είδε και άκουσε» σχετικά με τη συμπεριφορά του διευθυντή της Παθολογικής Κλινικής κ. Καρπουζλή.
Το δικαστήριο, αφού μελέτησε και έγγραφα στοιχεία που υποβλήθηκαν από πλευράς δημοσιογράφου, ο οποίος κατάγεται από τη Χίο, δέχτηκε τα γεγονότα ως αληθή και ανέφερε -μεταξύ άλλων- στο σκεπτικό της απόφασής του:
Το σκεπτικό
**«Η φράση "μήπως έχουμε στο ακριτικό μας νησί γιατρό-φάντασμα;" αποτελεί κριτική της συμπεριφοράς του ενάγοντος, που εμφανιζόταν στους θαλάμους νοσηλείας και στα εξωτερικά ιατρεία όχι με την απαιτούμενη και προβλεπόμενη από τον κανονισμό λειτουργίας του νοσοκομείου συχνότητα».
* «Η φράση "για ποιους λόγους έχει εξασφαλίσει τέτοια ασυλία απ' όλες τις διοικήσεις ΠΑΣΟΚ και Νέας Δημοκρατίας", συνιστά κριτική της πολιτικής των εκάστοτε διοικήσεων του Γενικού Νοσοκομείου που αδιαφόρησαν για όλη αυτή την κατάσταση και επί πλέον τον τοποθέτησαν στις θέσεις αναπληρωτή Διευθυντή και Διευθυντή του Παθολογικού τμήματος.
**»Η έκθεση των διαλαμβανομένων στο δημοσίευμα, τα οποία σχετίζονται με τη συμπεριφορά του ενάγοντος ως δημοσίου προσώπου και δη ιατρού-παθολόγου νευραλγικής θέσης δημοσίου νοσοκομείου, και η οποία (συμπεριφορά) ενδιαφέρει το κοινωνικό σύνολο και ειδικότερα τους κατοίκους της ακριτικής περιοχής της Χίου, ήταν επιτρεπτή, καθ' όσον ανάγεται στην πληροφόρηση, ενημέρωση και κατατόπιση του κοινού, και, μάλιστα, όχι τον ατομικό ή οικογενειακό βίο του ενάγοντος, αλλά τον τρόπο ασκήσεως εκ μέρους του δημοσίου λειτουργήματος, που του έχει ανατεθεί από την πολιτεία. Θεμελιώνεται, κατά τα προαναφερθέντα, το δικαίωμα αυτό ενημερώσεως στη συνταγματικώς κατοχυρωμένη ελευθερία και κοινωνική αποστολή του Τύπου».
Της ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΚΑΤΗ - ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
ΠΡΕΖΑ TV
18-12-2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου