Τα στοιχεία που παρέδωσε στο WikiLeaks ο Ελβετός πρώην τραπεζίτης Ρούντολφ Ελμερ για φοροδιαφυγή, ξέπλυμα χρήματος και διαφθορά μέσω υπεράκτιων τραπεζών, που αφορούν σε 2.000 πρόσωπα, επαναφέρει στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος τους φορολογικούς παραδείσους ανά τον κόσμο, οι οποίοι συγκεντρώνουν το 26% του παγκόσμιου πλούτου.Οι απώλειες από τους φόρους για τις ΗΠΑ είναι 216 δισ. δολάρια, για τα κράτη της ΕΕ ξεπερνούν τα 100 δισ. δολάρια, ενώ μόνο η Γερμανία χάνει 30 δισ. ευρώ ετησίως και η Βρετανία 8,5 δισ. λίρες.Αυτές οι τεράστιες απώλειες εσόδων σε συνδυασμό με την παγκόσμια κρίση, την ενίσχυση της εκστρατείας για την καταπολέμηση του ξεπλύματος χρήματος -ιδίως αν σχετίζεται με ναρκωτικά και τρομοκρατία- ωθούν ΕΕ και ΗΠΑ σε συνεργασία με τον ΟΟΣΑ, την Παγκόσμια Τράπεζα και το ΔΝΤ, στην υιοθέτηση σκληρότερων μέτρων ώστε να υπάρξει ικανοποιητικός έλεγχος των τραπεζικών και επιχειρηματικών δραστηριοτήτων στους φορολογικούς παραδείσους.
Η αρχή έγινε τον Απρίλιο του 2009, όταν οι ηγέτες του G20 αποφάσισαν να αναλάβουν δράση κατά των κρατών που δεν συνεργάζονται σε φορολογικά ζητήματα, καταρτίζοντας την ανάλογη «μαύρη λίστα».
Στην πιο πρόσφατη, που δημοσιοποιήθηκε τον Δεκέμβριο, περιλαμβάνονται 47 χώρες, οι οποίες δεν έχουν υπογράψει συμφωνίες φορολογικής συνεργασίας και θεωρούνται μη συνεργάσιμες. Αν και η παγκόσμια κινητοποίηση σε συνδυασμό με τα μέτρα που πρότεινε ο Μπαράκ Ομπάμα για την πάταξη της φοροδιαφυγής μέσω των φορολογικών παραδείσων (μέτρα με τα οποία η αμερικανική κυβέρνηση προσδοκά αύξηση των φορολογικών της εσόδων κατά 210 δισ. δολάρια τα επόμενα 10 χρόνια) είναι μάλλον πρωτόγνωρη, εξακολουθούν να εκφράζονται αμφιβολίες για το αν υπάρχει πραγματική βούληση για να εξαφανιστούν οι φορολογικοί παράδεισοι.
Ενα πρόβλημα, όπως τίθεται από τους? αμφισβητίες, είναι ότι οι χώρες έχουν διαφορετικά κίνητρα η καθεμία: οι ΗΠΑ και η Ευρώπη, για παράδειγμα, επιθυμούν να σταματήσουν τη φορολογική? αιμορραγία, ταυτόχρονα όμως κάνουν τα στραβά μάτια σε ό,τι αφορά τους φοροφυγάδες άλλων χωρών.
Αντιθέτως, αναπτυσσόμενες χώρες όπως η Ινδία, η Βραζιλία και η Ινδονησία θέλουν να εντοπίσουν και να εμποδίσουν τη... μεγάλη φυγή των κεφαλαίων από τις χώρες τους.
Προστασία
Επίσης, πολλοί θεωρούν ότι οι ισχυρές χώρες ουσιαστικά προστατεύουν τους δικούς τους φορολογικούς παραδείσους, μιας και έχουν υψηλά έσοδα από αυτούς.
Ως παράδειγμα φέρνουν το νησί Γκέρνσεϊ (σύμπλεγμα νησιών στη Μάγχη), που τροφοδοτεί, όπως κι άλλοι τέτοιοι «παράδεισοι» της άλλοτε βρετανικής αυτοκρατορίας, με τεράστια κεφάλαια το Σίτι του Λονδίνου: το 2009 υπολογίζονταν σε 333 δισ. δολάρια.
Δύσκολη θεωρείται, επίσης, και η επιβολή αυστηρότερων ελέγχων στις υπεράκτιες τράπεζες, επειδή υπάρχει φόβος για πυροδότηση ακόμα μίας οικονομικής κρίσης, αν λάβει κανείς υπόψη του ότι σε αυτές τις τράπεζες είναι κατατεθειμένα 20 τρισ. δολάρια κι ότι πάνω από το 50% των τραπεζικών συναλλαγών παγκοσμίως πραγματοποιείται μέσω παράκτιων τραπεζών.
* Κρατάει αιώνες αυτή η ιστορία
Στο Αιγαίο οι πρώτοι «παράδεισοι»
Η χρήση διαφορετικών φορολογικών νόμων, μεταξύ δύο ή και περισσοτέρων χωρών με στόχο την αποφυγή καταβολής φόρου, είναι τόσο παλιά όσο και η... φορολογία. Από την Αρχαία Ελλάδα ακόμα υπήρχαν φορολογικοί παράδεισοι, κάποια νησιά του Αιγαίου που χρησιμοποιούσαν οι έμποροι για να αφήσουν εκεί τα αγαθά που έφερναν από τα ταξίδια τους εκτός Ελλάδας, ώστε να γλιτώσουν τον φόρο 2% που επέβαλλε στα εισαγόμενα προϊόντα η Αθήνα. Η τακτική έκτοτε συνεχίστηκε αμείωτη και έφτασε στις ημέρες μας να αποτελεί σχεδόν... πάγια τακτική τραπεζών, επιχειρήσεων και πολιτών.
Ρούντολφ Ελμερ
Το «βαθύ λαρύγγι» ύψωσε τη φωνή του στις τράπεζες
Οι επικριτές του τον χαρακτηρίζουν ως ανισόρροπο και ψυχικά διαταραγμένo. Ο ίδιος, προερχόμενος από τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα της βιομηχανικής ζώνης της Ζυρίχης, θεωρεί τον εαυτό του μάρτυρα, ακτιβιστή και μεταρρυθμιστή.
Ο 55χρονος Ρούντολφ Ελμερ προσελήφθη ως λογιστής στον ελβετικό τραπεζικό οργανισμό Julius Baer το 1987 και τον Σεπτέμβριο του 1994 ανέλαβε σταδιακά τη γενική οικονομική διαχείριση του παραρτήματος της Julius Baer Bank & Trust Company στις νήσους Κέιμαν.
Μετά την πληροφορία ότι Αμερικανικοί αξιωματούχοι της Δίωξης Οικονομικού Εγκλήματος διέθεταν στοιχεία για τις επιχειρηματικές πρακτικές της Julius Baer, τα οποία υπεκλάπησαν, η τράπεζα υπέβαλε όλους τους συνεργάτες τους σε «τεστ αλήθειας». Ο Ελμερ ήταν εκείνη την περίοδο ασθενής, αδυνατώντας να περάσει τον ανιχνευτή ψεύδους, γεγονός που επέφερε την απόλυσή του τον Δεκέμβριο του 2002. Μετά την απόλυσή του απέστειλε ορισμένα έγγραφα τραπεζικών πελατών σε διάφορα ΜΜΕ, γεγονός που οδήγησε -σύμφωνα με τον ίδιο- τον πρώην εργοδότη του να προσλάβει ιδιωτικούς ντετέκτιβ για την παρακολούθησή του.
CD 169 ΜΒ
Το 2005 απέστειλε στην ελβετική οικονομική εφημερίδα «Cash» ένα CD «φορτωμένο» με αρχεία μεγέθους 169 ΜΒ, τα οποία αφορούσαν στοιχεία πελατών. Αμέσως συνελήφθη από την αστυνομία της Ζυρίχης και προφυλακίστηκε για έναν μήνα. Αργότερα δημιούργησε τη δική του «αποκαλυπτική» ιστοσελίδα swisswhistleblower.com.
Στις αρχές του 2008 δημοσιοποίησε τραπεζικά έγγραφα με στοιχεία πελατών μέσω της ιστοσελίδας WikiLeaks, την οποία η ελβετική τράπεζα μήνυσε. Τον Μάρτιο του ίδιου έτους, πάντως, η αγωγή αποσύρθηκε...
Τον Δεκέμβριο του 2010 η ελβετική εφημερίδα «Der Sonntag» υποστήριξε ότι ο Ελμερ παραποίησε μια σειρά εγγράφων, αποκαλύπτοντας ότι το WikiLeaks δημοσίευσε ονόματα και διευθύνσεις λάθος προσώπων, τα οποία φέρονταν να φοροδιαφεύγουν και εν συνεχεία φέρεται να ζήτησε συγνώμη στους «εμπλεκομένους» για το λάθος του.
Οι υποστηρικτές του Ελμερ έκαναν λόγο για προπαγάνδα των ελβετικών ΜΜΕ, αποκρούοντας τις «κατηγορίες» περί απόπειράς του τόσο να τρομοκρατήσει τους πρώην συνεργάτες του με την απειλή τοποθέτησης? βόμβας στα γραφεία τους, όσο και να πωλήσει τα αντίγραφα ασφαλείας στην τράπεζα, κάτι το οποίο φέρεται να αρνήθηκε κατηγορηματικά η τελευταία. Ο Ελμερ καταδικάστηκε την περασμένη Τετάρτη σε καταβολή προστίμου 5.500 ευρώ και συνελήφθη εκ νέου με τις κατηγορίες για παραβίαση τραπεζικού απορρήτου.
Νήσοι Κέιμαν
Φιλοξενούν 1,4 τρισ. $, έχουν έλλειμμα 67,5 εκ.
Οι πιο δημοφιλείς τόποι ίδρυσης υπεράκτιων εταιρειών είναι τα Νησιά Κέιμαν, οι Παρθένοι Νήσοι, η Λιβερία και ο Παναμάς. Τα Κέιμαν, αποτελούν τη μεγαλύτερη έδρα επενδυτικών hedge funds και το πέμπτο μεγαλύτερο τραπεζικό κέντρο στον κόσμο. Τα κεφάλαια που διαχειρίστηκαν τα hedge funds, το 2008, υπερέβησαν τα 2,3 τρισ. δολάρια, ενώ οι επενδυτικές τράπεζες των ΗΠΑ διατηρούν περισσότερα από 50 παράκτια καταστή?ματα. Τα χρήματα που βρίσκονται «παρκαρισμένα» στα Κέιμαν υπολογίζονται στο 1,4 τρισ. δολάρια. Αυτός ο πλούτος, ωστόσο, ουδόλως σχετίζεται με τους ντόπιους και η κυβέρνηση βρίσκεται πλέον αντιμέτωπη με ένα υπέρογκο έλλειμμα, ύψους 67,5 εκατ. δολαρίων.
ΧΡΥΣΟΥΛΑ ΚΑΤΣΑΡΟΥ - ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΤΣΟΥΛΗΣ
Τρεις πρώην τραπεζίτες
Τρομοκράτες εκ των έσω...
Βγαλμένοι μέσα από τις τάξεις του χρηματοπιστωτικού εχθρού, άνθρωποι όπως ο Χάινριχ Κίμπερ, ο Ερβέ Φαλτσιάνι και ο Μπράντλι Μπίρκενφελντ αποφάσισαν σε κάποια φάση της καριέρας τους να τα «βροντήξουν» και να στραφούν ενάντια στους πρώην εργοδότες τους, στις τράπεζες LGT, HSBC και UBS αντίστοιχα, παραδίδοντας στις αρχές τα στοιχεία συνολικά εκατοντάδων χιλιάδων μεγαλοφοροφυγάδων.
Επειτα από σκληρές διαπραγματεύσεις σχεδόν δύο ετών, ο Χάινριχ Κίμπερ πούλησε το 2008 στις γερμανικές αρχές μια σειρά από DVD έναντι 5 εκατ. ευρώ με τα υποκλαπέντα στοιχεία 1.400 Γερμανών φοροφυγάδων (μεταξύ αυτών ο Κλάους Τσουμβίνκελ, τότε επικεφαλής των Γερμανικών Ταχυδρομείων) οι οποίοι διατηρούσαν «μαύρες» καταθέσεις περίπου 3,5 δισ. ευρώ στο Λίχτενσταϊν. Από το «ντιλ» το Βερολίνο φέρεται να αποκόμισε περί τα 180 εκατ.
Η Ιντερπόλ
Ο Κίμπερ φέρεται να πούλησε ανάλογα στοιχεία και στις ΗΠΑ, στο Ηνωμένο Βασίλειο, στην Αυστραλία, στον Καναδά και στη Γαλλία. Εκτοτε τα ίχνη του χάθηκαν, ενώ σε βάρος του εκκρεμεί διεθνές ένταλμα σύλληψης από την Interpol.
Για τον Γάλλο Ερβέ Φαλτσιάνι μόλις μερικοί μήνες ήταν αρκετοί (ανάμεσα στα τέλη του 2006 και τις αρχές του 2007) προκειμένου, να υποκλέψει τα στοιχεία περίπου 24.000 λογαριασμών ξένων υπηκόων στην HSBC (Γάλλων, Ιταλών, Γερμανών, Καναδών, Αράβων, Ελλήνων κ.ά.).
Το 2008 προσπάθησε να πουλήσει τα στοιχεία στον Λίβανο, αλλά χωρίς επιτυχία. Οι ελβετικές αρχές άρχισαν να τον αναζητούν, αλλά οι Γάλλοι αστυνομικοί ήταν εκείνοι που έφτασαν πρώτοι στο σπίτι του στη Γαλλία και κατέσχεσαν μέρος των πληροφοριών, τις οποίες ωστόσο δεν παρέδωσαν στην Ελβετία, αλλά κράτησαν για προσωπική χρήση και... διανομή στους άμεσα ενδιαφερομένους.
Οσο για τον Φαλτσιάνι, αυτός συνεχίζει να κυκλοφορεί ελεύθερος, αλλά με άλλο όνομα και υπό την προστασία της γαλλικής αστυνομίας.
Ο τίμιος
Ο 45χρονος Αμερικανός Μπράντλι Μπίρκενφελντ που είχε αρχίσει να εργάζεται για τη UBS το 2001, διαπίστωσε πως η τράπεζα ενθάρρυνε και διευκόλυνε τους πελάτες της να φοροδιαφεύγουν. Το καλοκαίρι του 2007, ο Αμερικανός, ο οποίος είχε στο μεταξύ παραιτηθεί, απευθύνθηκε στην υπηρεσία εσόδων (IRS) του υπουργείου Οικονομικών και της παρέδωσε πλήθος στοιχείων σχετικά με τη φοροδιαφυγή. Το αποτέλεσμα; Προκειμένου να επιτύχει κάποιου τύπου διακανονισμό, η UBS συμφώνησε να καταβάλει στην αμερικανική κυβέρνηση 780 εκατ. δολ., καθώς και να της παραδώσει λίστα με τα ονόματα χιλιάδων φοροφυγάδων. Ωστόσο η «μπάλα» πήρε και τον ίδιο τον Μπίρκενφελντ, ο οποίος καταδικάστηκε σε φυλάκιση 40 μηνών ως συνεργός στη φοροδιαφυγή.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΚΑΦΙΔΑΣ
ΠΡΕΖΑ TV
23-1-2011
Η αρχή έγινε τον Απρίλιο του 2009, όταν οι ηγέτες του G20 αποφάσισαν να αναλάβουν δράση κατά των κρατών που δεν συνεργάζονται σε φορολογικά ζητήματα, καταρτίζοντας την ανάλογη «μαύρη λίστα».
Στην πιο πρόσφατη, που δημοσιοποιήθηκε τον Δεκέμβριο, περιλαμβάνονται 47 χώρες, οι οποίες δεν έχουν υπογράψει συμφωνίες φορολογικής συνεργασίας και θεωρούνται μη συνεργάσιμες. Αν και η παγκόσμια κινητοποίηση σε συνδυασμό με τα μέτρα που πρότεινε ο Μπαράκ Ομπάμα για την πάταξη της φοροδιαφυγής μέσω των φορολογικών παραδείσων (μέτρα με τα οποία η αμερικανική κυβέρνηση προσδοκά αύξηση των φορολογικών της εσόδων κατά 210 δισ. δολάρια τα επόμενα 10 χρόνια) είναι μάλλον πρωτόγνωρη, εξακολουθούν να εκφράζονται αμφιβολίες για το αν υπάρχει πραγματική βούληση για να εξαφανιστούν οι φορολογικοί παράδεισοι.
Ενα πρόβλημα, όπως τίθεται από τους? αμφισβητίες, είναι ότι οι χώρες έχουν διαφορετικά κίνητρα η καθεμία: οι ΗΠΑ και η Ευρώπη, για παράδειγμα, επιθυμούν να σταματήσουν τη φορολογική? αιμορραγία, ταυτόχρονα όμως κάνουν τα στραβά μάτια σε ό,τι αφορά τους φοροφυγάδες άλλων χωρών.
Αντιθέτως, αναπτυσσόμενες χώρες όπως η Ινδία, η Βραζιλία και η Ινδονησία θέλουν να εντοπίσουν και να εμποδίσουν τη... μεγάλη φυγή των κεφαλαίων από τις χώρες τους.
Προστασία
Επίσης, πολλοί θεωρούν ότι οι ισχυρές χώρες ουσιαστικά προστατεύουν τους δικούς τους φορολογικούς παραδείσους, μιας και έχουν υψηλά έσοδα από αυτούς.
Ως παράδειγμα φέρνουν το νησί Γκέρνσεϊ (σύμπλεγμα νησιών στη Μάγχη), που τροφοδοτεί, όπως κι άλλοι τέτοιοι «παράδεισοι» της άλλοτε βρετανικής αυτοκρατορίας, με τεράστια κεφάλαια το Σίτι του Λονδίνου: το 2009 υπολογίζονταν σε 333 δισ. δολάρια.
Δύσκολη θεωρείται, επίσης, και η επιβολή αυστηρότερων ελέγχων στις υπεράκτιες τράπεζες, επειδή υπάρχει φόβος για πυροδότηση ακόμα μίας οικονομικής κρίσης, αν λάβει κανείς υπόψη του ότι σε αυτές τις τράπεζες είναι κατατεθειμένα 20 τρισ. δολάρια κι ότι πάνω από το 50% των τραπεζικών συναλλαγών παγκοσμίως πραγματοποιείται μέσω παράκτιων τραπεζών.
* Κρατάει αιώνες αυτή η ιστορία
Στο Αιγαίο οι πρώτοι «παράδεισοι»
Η χρήση διαφορετικών φορολογικών νόμων, μεταξύ δύο ή και περισσοτέρων χωρών με στόχο την αποφυγή καταβολής φόρου, είναι τόσο παλιά όσο και η... φορολογία. Από την Αρχαία Ελλάδα ακόμα υπήρχαν φορολογικοί παράδεισοι, κάποια νησιά του Αιγαίου που χρησιμοποιούσαν οι έμποροι για να αφήσουν εκεί τα αγαθά που έφερναν από τα ταξίδια τους εκτός Ελλάδας, ώστε να γλιτώσουν τον φόρο 2% που επέβαλλε στα εισαγόμενα προϊόντα η Αθήνα. Η τακτική έκτοτε συνεχίστηκε αμείωτη και έφτασε στις ημέρες μας να αποτελεί σχεδόν... πάγια τακτική τραπεζών, επιχειρήσεων και πολιτών.
Ρούντολφ Ελμερ
Το «βαθύ λαρύγγι» ύψωσε τη φωνή του στις τράπεζες
Οι επικριτές του τον χαρακτηρίζουν ως ανισόρροπο και ψυχικά διαταραγμένo. Ο ίδιος, προερχόμενος από τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα της βιομηχανικής ζώνης της Ζυρίχης, θεωρεί τον εαυτό του μάρτυρα, ακτιβιστή και μεταρρυθμιστή.
Ο 55χρονος Ρούντολφ Ελμερ προσελήφθη ως λογιστής στον ελβετικό τραπεζικό οργανισμό Julius Baer το 1987 και τον Σεπτέμβριο του 1994 ανέλαβε σταδιακά τη γενική οικονομική διαχείριση του παραρτήματος της Julius Baer Bank & Trust Company στις νήσους Κέιμαν.
Μετά την πληροφορία ότι Αμερικανικοί αξιωματούχοι της Δίωξης Οικονομικού Εγκλήματος διέθεταν στοιχεία για τις επιχειρηματικές πρακτικές της Julius Baer, τα οποία υπεκλάπησαν, η τράπεζα υπέβαλε όλους τους συνεργάτες τους σε «τεστ αλήθειας». Ο Ελμερ ήταν εκείνη την περίοδο ασθενής, αδυνατώντας να περάσει τον ανιχνευτή ψεύδους, γεγονός που επέφερε την απόλυσή του τον Δεκέμβριο του 2002. Μετά την απόλυσή του απέστειλε ορισμένα έγγραφα τραπεζικών πελατών σε διάφορα ΜΜΕ, γεγονός που οδήγησε -σύμφωνα με τον ίδιο- τον πρώην εργοδότη του να προσλάβει ιδιωτικούς ντετέκτιβ για την παρακολούθησή του.
CD 169 ΜΒ
Το 2005 απέστειλε στην ελβετική οικονομική εφημερίδα «Cash» ένα CD «φορτωμένο» με αρχεία μεγέθους 169 ΜΒ, τα οποία αφορούσαν στοιχεία πελατών. Αμέσως συνελήφθη από την αστυνομία της Ζυρίχης και προφυλακίστηκε για έναν μήνα. Αργότερα δημιούργησε τη δική του «αποκαλυπτική» ιστοσελίδα swisswhistleblower.com.
Στις αρχές του 2008 δημοσιοποίησε τραπεζικά έγγραφα με στοιχεία πελατών μέσω της ιστοσελίδας WikiLeaks, την οποία η ελβετική τράπεζα μήνυσε. Τον Μάρτιο του ίδιου έτους, πάντως, η αγωγή αποσύρθηκε...
Τον Δεκέμβριο του 2010 η ελβετική εφημερίδα «Der Sonntag» υποστήριξε ότι ο Ελμερ παραποίησε μια σειρά εγγράφων, αποκαλύπτοντας ότι το WikiLeaks δημοσίευσε ονόματα και διευθύνσεις λάθος προσώπων, τα οποία φέρονταν να φοροδιαφεύγουν και εν συνεχεία φέρεται να ζήτησε συγνώμη στους «εμπλεκομένους» για το λάθος του.
Οι υποστηρικτές του Ελμερ έκαναν λόγο για προπαγάνδα των ελβετικών ΜΜΕ, αποκρούοντας τις «κατηγορίες» περί απόπειράς του τόσο να τρομοκρατήσει τους πρώην συνεργάτες του με την απειλή τοποθέτησης? βόμβας στα γραφεία τους, όσο και να πωλήσει τα αντίγραφα ασφαλείας στην τράπεζα, κάτι το οποίο φέρεται να αρνήθηκε κατηγορηματικά η τελευταία. Ο Ελμερ καταδικάστηκε την περασμένη Τετάρτη σε καταβολή προστίμου 5.500 ευρώ και συνελήφθη εκ νέου με τις κατηγορίες για παραβίαση τραπεζικού απορρήτου.
Νήσοι Κέιμαν
Φιλοξενούν 1,4 τρισ. $, έχουν έλλειμμα 67,5 εκ.
Οι πιο δημοφιλείς τόποι ίδρυσης υπεράκτιων εταιρειών είναι τα Νησιά Κέιμαν, οι Παρθένοι Νήσοι, η Λιβερία και ο Παναμάς. Τα Κέιμαν, αποτελούν τη μεγαλύτερη έδρα επενδυτικών hedge funds και το πέμπτο μεγαλύτερο τραπεζικό κέντρο στον κόσμο. Τα κεφάλαια που διαχειρίστηκαν τα hedge funds, το 2008, υπερέβησαν τα 2,3 τρισ. δολάρια, ενώ οι επενδυτικές τράπεζες των ΗΠΑ διατηρούν περισσότερα από 50 παράκτια καταστή?ματα. Τα χρήματα που βρίσκονται «παρκαρισμένα» στα Κέιμαν υπολογίζονται στο 1,4 τρισ. δολάρια. Αυτός ο πλούτος, ωστόσο, ουδόλως σχετίζεται με τους ντόπιους και η κυβέρνηση βρίσκεται πλέον αντιμέτωπη με ένα υπέρογκο έλλειμμα, ύψους 67,5 εκατ. δολαρίων.
ΧΡΥΣΟΥΛΑ ΚΑΤΣΑΡΟΥ - ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΤΣΟΥΛΗΣ
Τρεις πρώην τραπεζίτες
Τρομοκράτες εκ των έσω...
Βγαλμένοι μέσα από τις τάξεις του χρηματοπιστωτικού εχθρού, άνθρωποι όπως ο Χάινριχ Κίμπερ, ο Ερβέ Φαλτσιάνι και ο Μπράντλι Μπίρκενφελντ αποφάσισαν σε κάποια φάση της καριέρας τους να τα «βροντήξουν» και να στραφούν ενάντια στους πρώην εργοδότες τους, στις τράπεζες LGT, HSBC και UBS αντίστοιχα, παραδίδοντας στις αρχές τα στοιχεία συνολικά εκατοντάδων χιλιάδων μεγαλοφοροφυγάδων.
Επειτα από σκληρές διαπραγματεύσεις σχεδόν δύο ετών, ο Χάινριχ Κίμπερ πούλησε το 2008 στις γερμανικές αρχές μια σειρά από DVD έναντι 5 εκατ. ευρώ με τα υποκλαπέντα στοιχεία 1.400 Γερμανών φοροφυγάδων (μεταξύ αυτών ο Κλάους Τσουμβίνκελ, τότε επικεφαλής των Γερμανικών Ταχυδρομείων) οι οποίοι διατηρούσαν «μαύρες» καταθέσεις περίπου 3,5 δισ. ευρώ στο Λίχτενσταϊν. Από το «ντιλ» το Βερολίνο φέρεται να αποκόμισε περί τα 180 εκατ.
Η Ιντερπόλ
Ο Κίμπερ φέρεται να πούλησε ανάλογα στοιχεία και στις ΗΠΑ, στο Ηνωμένο Βασίλειο, στην Αυστραλία, στον Καναδά και στη Γαλλία. Εκτοτε τα ίχνη του χάθηκαν, ενώ σε βάρος του εκκρεμεί διεθνές ένταλμα σύλληψης από την Interpol.
Για τον Γάλλο Ερβέ Φαλτσιάνι μόλις μερικοί μήνες ήταν αρκετοί (ανάμεσα στα τέλη του 2006 και τις αρχές του 2007) προκειμένου, να υποκλέψει τα στοιχεία περίπου 24.000 λογαριασμών ξένων υπηκόων στην HSBC (Γάλλων, Ιταλών, Γερμανών, Καναδών, Αράβων, Ελλήνων κ.ά.).
Το 2008 προσπάθησε να πουλήσει τα στοιχεία στον Λίβανο, αλλά χωρίς επιτυχία. Οι ελβετικές αρχές άρχισαν να τον αναζητούν, αλλά οι Γάλλοι αστυνομικοί ήταν εκείνοι που έφτασαν πρώτοι στο σπίτι του στη Γαλλία και κατέσχεσαν μέρος των πληροφοριών, τις οποίες ωστόσο δεν παρέδωσαν στην Ελβετία, αλλά κράτησαν για προσωπική χρήση και... διανομή στους άμεσα ενδιαφερομένους.
Οσο για τον Φαλτσιάνι, αυτός συνεχίζει να κυκλοφορεί ελεύθερος, αλλά με άλλο όνομα και υπό την προστασία της γαλλικής αστυνομίας.
Ο τίμιος
Ο 45χρονος Αμερικανός Μπράντλι Μπίρκενφελντ που είχε αρχίσει να εργάζεται για τη UBS το 2001, διαπίστωσε πως η τράπεζα ενθάρρυνε και διευκόλυνε τους πελάτες της να φοροδιαφεύγουν. Το καλοκαίρι του 2007, ο Αμερικανός, ο οποίος είχε στο μεταξύ παραιτηθεί, απευθύνθηκε στην υπηρεσία εσόδων (IRS) του υπουργείου Οικονομικών και της παρέδωσε πλήθος στοιχείων σχετικά με τη φοροδιαφυγή. Το αποτέλεσμα; Προκειμένου να επιτύχει κάποιου τύπου διακανονισμό, η UBS συμφώνησε να καταβάλει στην αμερικανική κυβέρνηση 780 εκατ. δολ., καθώς και να της παραδώσει λίστα με τα ονόματα χιλιάδων φοροφυγάδων. Ωστόσο η «μπάλα» πήρε και τον ίδιο τον Μπίρκενφελντ, ο οποίος καταδικάστηκε σε φυλάκιση 40 μηνών ως συνεργός στη φοροδιαφυγή.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΚΑΦΙΔΑΣ
ΠΡΕΖΑ TV
23-1-2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου