Με καθυστέρηση πέντε ολόκληρων χρόνων και αφού φτάσαμε και πάλι στα όρια της παραγραφής, η ελληνική κυβέρνηση δηλώνει τώρα αποφασισμένη να καταθέσει αγωγές αστικής αποζημίωσης κατά της Siemens αλλά και των προσώπων που εμπλέκονται στο σκάνδαλο.
Γιατί, μπορεί οι αστικές απαιτήσεις να μην υπάγονται στο αυστηρό πλαίσιο παραγραφής του νόμου περί ευθύνης υπουργών, έχουν, ωστόσο, και αυτές ένα καθορισμένο χρονικό πλαίσιο μέσα στο οποίο μπορούν να ασκηθούν. Ενας από τους απαράβατους όρους είναι να έχει περιέλθει σε γνώση του παθόντος η παρανομία σχετικά με την υπογραφή των συμβάσεων μέσα στην τελευταία πενταετία. Στην προκειμένη περίπτωση πρέπει το Δημόσιο να έχει πληροφορηθεί τις καταγγελίες για μίζες και δωροδοκίες γύρω από τις επίμαχες συμβάσεις το 2006, χρονιά κατά την οποία έγινε άλλωστε και το κύριο μέρος των αποκαλύψεων για το σκάνδαλο της Siemens.
Οπως έλεγαν στην «Κ.Ε.» έγκριτοι αστικολόγοι, δύο είναι τα βασικά νομικά εργαλεία που μπορεί να χρησιμοποιήσει το ελληνικό Δημόσιο:
1Κατάθεση αγωγών αποζημίωσης για τη ζημιά που υπέστη το ίδιο και οι δημόσιοι οργανισμοί τους οποίους ελέγχει από τις «παράνομες» υπερτιμολογημένες συμβάσεις που υπογράφηκαν με τη Siemens. Η περίπτωση αυτή έχει αρκετές δυσκολίες, καθώς πρέπει να αποδειχθεί πόσο ζημιώθηκε το Δημόσιο και από ποιες συγκεκριμένες άδικες πράξεις (π.χ. δωροδοκίες) των υπεύθυνων της Siemens.
Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να διενεργηθεί πραγματογνωμοσύνη για το ύψος της ζημιας και να αποδειχθεί η αιτιώδης συνάφεια, η άμεση σχέση μεταξύ αδικημάτων και ζημιάς. Κάτι που είναι όμως αρκετά δύσκολο και χρονοβόρο. Η όλη εξέλιξη αποδεικνύει ότι οι αρμόδιοι για την προάσπιση του δημόσιου συμφέροντος ολιγώρησαν απαράδεκτα στο θέμα αυτό. Γιατί εάν πράγματι ήθελαν να διεκδικήσουν την επιστροφή ενός μέρους των «κλεμμένων», θα έπρεπε να είχαν ήδη κινήσει τις διαδικασίες εκτιμήσεων της ζημιάς και όχι να περιμένουν την τελευταία στιγμή.
2 Μπροστά στο πιθανό νέο δικαστικό «φιάσκο», νομικοί προτείνουν μια πιο ευέλικτη αλλά αποτελεσματική λύση. Την κατάθεση αγωγών από το Δημόσιο, με τις οποίες θα διεκδικεί από τη Siemens όχι πλήρη αποζημίωση αλλά χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης. Το ποσό αυτό εκτιμάται ελεύθερα από τα δικαστήρια και αφορά την ηθική μείωση και δυσφήμηση που υπέστη το Δημόσιο από την υπόθεση αυτή. Δεν χρειάζεται να αποδειχθεί η ύπαρξη ζημιάς, αλλά αρκεί η διαπίστωση των άδικων πράξεων της δωροδοκίας κρατικών υπαλλήλων.
Οπως λένε νομικές και δικαστικές πηγές, «έχουμε ήδη αργήσει πολύ στην κατεύθυνση αυτή». Η κατάθεση αγωγών, λένε, θα αποτελούσε (μαζί με την απειλή διακοπής και αποκλεισμού της από τις συμβάσεις) διαπραγματευτικό ατού στα χέρια της κυβέρνησης, η οποία θα μπορούσε και να ασκήσει πίεση στη Siemens, ζητώντας την πλήρη συνεργασία της στην αποκάλυψη της αλήθειας αλλά και να προσχωρήσει σε κάποιου είδους εξωδικαστικό συμβιβασμό (όπως έκαναν οι ΗΠΑ).
Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΖΕΡΒΑ
ΠΡΕΖΑ TV
30-1-2011
Γιατί, μπορεί οι αστικές απαιτήσεις να μην υπάγονται στο αυστηρό πλαίσιο παραγραφής του νόμου περί ευθύνης υπουργών, έχουν, ωστόσο, και αυτές ένα καθορισμένο χρονικό πλαίσιο μέσα στο οποίο μπορούν να ασκηθούν. Ενας από τους απαράβατους όρους είναι να έχει περιέλθει σε γνώση του παθόντος η παρανομία σχετικά με την υπογραφή των συμβάσεων μέσα στην τελευταία πενταετία. Στην προκειμένη περίπτωση πρέπει το Δημόσιο να έχει πληροφορηθεί τις καταγγελίες για μίζες και δωροδοκίες γύρω από τις επίμαχες συμβάσεις το 2006, χρονιά κατά την οποία έγινε άλλωστε και το κύριο μέρος των αποκαλύψεων για το σκάνδαλο της Siemens.
Οπως έλεγαν στην «Κ.Ε.» έγκριτοι αστικολόγοι, δύο είναι τα βασικά νομικά εργαλεία που μπορεί να χρησιμοποιήσει το ελληνικό Δημόσιο:
1Κατάθεση αγωγών αποζημίωσης για τη ζημιά που υπέστη το ίδιο και οι δημόσιοι οργανισμοί τους οποίους ελέγχει από τις «παράνομες» υπερτιμολογημένες συμβάσεις που υπογράφηκαν με τη Siemens. Η περίπτωση αυτή έχει αρκετές δυσκολίες, καθώς πρέπει να αποδειχθεί πόσο ζημιώθηκε το Δημόσιο και από ποιες συγκεκριμένες άδικες πράξεις (π.χ. δωροδοκίες) των υπεύθυνων της Siemens.
Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να διενεργηθεί πραγματογνωμοσύνη για το ύψος της ζημιας και να αποδειχθεί η αιτιώδης συνάφεια, η άμεση σχέση μεταξύ αδικημάτων και ζημιάς. Κάτι που είναι όμως αρκετά δύσκολο και χρονοβόρο. Η όλη εξέλιξη αποδεικνύει ότι οι αρμόδιοι για την προάσπιση του δημόσιου συμφέροντος ολιγώρησαν απαράδεκτα στο θέμα αυτό. Γιατί εάν πράγματι ήθελαν να διεκδικήσουν την επιστροφή ενός μέρους των «κλεμμένων», θα έπρεπε να είχαν ήδη κινήσει τις διαδικασίες εκτιμήσεων της ζημιάς και όχι να περιμένουν την τελευταία στιγμή.
2 Μπροστά στο πιθανό νέο δικαστικό «φιάσκο», νομικοί προτείνουν μια πιο ευέλικτη αλλά αποτελεσματική λύση. Την κατάθεση αγωγών από το Δημόσιο, με τις οποίες θα διεκδικεί από τη Siemens όχι πλήρη αποζημίωση αλλά χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης. Το ποσό αυτό εκτιμάται ελεύθερα από τα δικαστήρια και αφορά την ηθική μείωση και δυσφήμηση που υπέστη το Δημόσιο από την υπόθεση αυτή. Δεν χρειάζεται να αποδειχθεί η ύπαρξη ζημιάς, αλλά αρκεί η διαπίστωση των άδικων πράξεων της δωροδοκίας κρατικών υπαλλήλων.
Οπως λένε νομικές και δικαστικές πηγές, «έχουμε ήδη αργήσει πολύ στην κατεύθυνση αυτή». Η κατάθεση αγωγών, λένε, θα αποτελούσε (μαζί με την απειλή διακοπής και αποκλεισμού της από τις συμβάσεις) διαπραγματευτικό ατού στα χέρια της κυβέρνησης, η οποία θα μπορούσε και να ασκήσει πίεση στη Siemens, ζητώντας την πλήρη συνεργασία της στην αποκάλυψη της αλήθειας αλλά και να προσχωρήσει σε κάποιου είδους εξωδικαστικό συμβιβασμό (όπως έκαναν οι ΗΠΑ).
Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΖΕΡΒΑ
ΠΡΕΖΑ TV
30-1-2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου