Τα ταξί, ουρά έξω από το ΙΚΑ στην οδό Αλεξάνδρας. Σταματούν το ένα μετά το άλλο να αφήσουν ασφαλισμένους. Ανθρωποι φτάνουν και με τα πόδια από κοντά και από μακριά.
«Είναι οι απεργίες των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς, βλέπετε», μας λέει μια 80χρονη, που πασχίζει να βγει από το ταξί γρήγορα. «Γνωρίζετε ότι απεργούν και οι γιατροί του ΙΚΑ;» «Μη μου το πεις... και περιμένω ένα μήνα το γιατρό. Τι θα κάνω τώρα;».
Η ώρα, 8.30 το πρωί. Αλλοι δεν ξέρουν ότι οι γιατροί έχουν απεργία και προσέρχονται κανονικά για τα ραντεβού τους. Αλλοι το γνωρίζουν, αλλά έρχονται έτσι κι αλλιώς, μήπως είναι ο γιατρός τους και χάσουν το ραντεβού τους.
Η ίδια κατάσταση Δευτέρα και Τρίτη πρωί στο υποκατάστημα της Αλεξάνδρας. Κόσμος ανυποψίαστος για την απεργία ή αποφασισμένος ότι θα εξυπηρετηθεί περνάει τη γεμάτη αφίσες της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Συλλόγων Επιστημονικού Υγειονομικού Προσωπικού ΙΚΑ (ΠΟΣΕΥΠΙΚΑ) είσοδο του υποκαταστήματος. Ενημερώνουν για τις δύο πανελλαδικές σαρανταοκτάωρες απεργίες από την περασμένη Δευτέρα έως την Παρασκευή 4 Φεβρουαρίου, που αποφάσισε η Ομοσπονδία, και για τα αιτήματά τους: απόσυρση του «απαράδεκτου», όπως το χαρακτηρίζουν, νομοσχεδίου και «ουσιαστικό διάλογο» για τη θεσμοθέτηση ενιαίας πρωτοβάθμιας περίθαλψης. Αλλά ποιος κάθεται να τις διαβάσει. Οι ασφαλισμένοι βιάζονται να δουν το γιατρό τους, τις προσπερνούν.
Στο ισόγειο του υποκαταστήματος μια νοσηλεύτρια διασχίζει το διάδρομο ενημερώνοντας τους ανθρώπους που περίμεναν έξω από τα ιατρεία: «Είναι απεργία σήμερα». Εκείνοι, δέκα με δεκαπέντε στον αριθμό, αντάλλαξαν βλέμματα απορίας. Μέχρι τότε κανείς δεν μιλούσε σε κανέναν. Ο καθένας περίμενε υπομονετικά το γιατρό του. Η πληροφορία όμως έλυσε την εσωστρέφειά τους. Αρχισαν να μιλούν, για να δουν πώς θα μπορέσουν να λύσουν από κοινού το πρόβλημα:
Ενα μήνα για ραντεβού
«Και τι θα γίνει με τα ραντεβού μας;» «Γιατί δεν μας ενημερώνουν τόση ώρα;» «Μα είναι δυνατόν; Μας κλείνουν ραντεβού ένα μήνα μετά και τώρα; Θα πάει άλλον ένα μήνα μετά». «Αυτή τη δουλειά θα κάνουμε; Εχω και μωρά-εγγόνια να κοιτάξω. Κάθε μέρα εδώ θα είμαι;». «Πού πήγε αυτή;». «Ποια;». «Αυτή με τις πληροφορίες. Είπε κάτι κι εξαφανίστηκε». «Να, σε εκείνη την πόρτα πήγε». Ο 60χρονος άνδρας, παππούς, αφού δήλωσε ότι έχει εγγόνια να φροντίσει, σηκώνεται από τη θέση του να πάει να ανοίξει την πόρτα πίσω από την οποία είχε εξαφανιστεί η νοσηλεύτρια με τις πληροφορίες.
Σηκώνονται και άλλοι να τον συνδράμουν. Η πόρτα ανοίγει και μπροστά τους πέντ'-έξι νοσηλευτές κάθονται γύρω από δύο γραφεία και συζητούν: «Απεργούν όλοι οι γιατροί;», ρωτάει ο 60χρονος. «Οχι. Κάποιοι δεν απεργούν. Υπάρχει όμως και προσωπικό ασφαλείας». «Πώς θα μάθω αν απεργεί ο δικός μου γιατρός;» «Αν απεργεί, δεν θα τον βρείτε στο ιατρείο του». «Ευχαριστώ». Ο άνδρας κλείνει την πόρτα.
«Τι είναι το προσωπικό ασφαλείας;», ρωτάει μια 45χρονη που συνοδεύει τη μητέρα της. «Είναι ότι κάποιοι είναι εδώ για τα επείγοντα», απαντά ο 60χρονος, στον οποίο άρχισαν αυτομάτως να απευθύνουν όλοι ερωτήσεις: «Και μέχρι πότε είναι η απεργία;». «Πότε να ξανάρθουμε για τα ραντεβού μας;». Η πόρτα ξανανοίγει. «Εχουμε κι άλλες ερωτήσεις», ενημερώνει τις νοσηλεύτριες ο 60χρονος: «Μέχρι πότε απεργούν οι γιατροί;». «Από Δευτέρα θα ξαναέρθετε». «Θα πρέπει να κλείσουμε εκ νέου ραντεβού ή θα γίνουν τη Δευτέρα τα σημερινά, αυριανά κ.ο.κ.;». «Νέα ραντεβού». «Είναι κανείς για να κλείσουμε;». «Ναι». Η τελευταία πρόταση της νοσηλεύτριας ήταν το σύνθημα για να διαλυθεί το πλήθος.
Ολοι κατευθύνονταν τώρα στο υπόγειο, όπου κλείνονται τα ραντεβού. Γνώριζαν πού έπρεπε να πάνε.
Η λίστα με τα ονόματα των γιατρών που θα λειτουργήσουν ως προσωπικό ασφαλείας, αναρτημένη εδώ κι εκεί στους διαδρόμους των ορόφων του υποκαταστήματος: δύο παθολόγοι, δύο χειρουργοί, ένας παιδίατρος και ένας καρδιολόγος για κάθε ημέρα της απεργίας.
Μηδενική περίθαλψη
«Εχει, λέει, απεργία. Είχα ραντεβού. Μου έβαλε ραντεβού στις 25 του μηνός», μας λέει ένας 50χρονος άνδρας στο προαύλιο του υποκαταστήματος. «Εξυπηρετήθηκα, δεν απεργούσε ο γιατρός μου, παθολόγος», λέει άλλος, απαντώντας βιαστικά στο ερώτημά μας αν εξυπηρετήθηκε. Κι ένας κύριος γύρω στα 65 κατάφερε να κάνει το ραντεβού που είχε κλείσει με τον καρδιολόγο. «Με έβαλαν την επόμενη εβδομάδα», μας λέει ένας 45χρονος που είχε ραντεβού με τον δερματολόγο. Ενα ζευγάρι που περπάτησε από το Χαλάνδρι μέχρι τα μέσα της Αλεξάνδρας για να φτάσει στο ΙΚΑ είναι φανερά ενοχλημένο με την απεργία των γιατρών: «Είχαμε κλείσει ραντεβού πριν από ενάμιση μήνα. Τώρα μας έκλεισαν στις 20, στο Χαλάνδρι. Η άλλη επιλογή ήταν να έρθουμε εδώ πάλι με τα πόδια αύριο το πρωί, για να μας κλείσουν ραντεβού έπειτα από ενάμιση μήνα».
Κι ένας έξαλλος κύριος, περίπου στα 70, με δημοσιογράφους και κυβέρνηση: «Τα 'χουμε χορτάσει τα ρεπορτάζ. Δημοσιογράφους και πολιτικούς. Τι γράφεις; Δούλευα 37 χρόνια και τώρα με πετάνε σαν το σκυλί. Τι σύνταξη και περίθαλψη, τίποτα. Σοσιαλιστές και μη. Τι έκαναν; Δούλευε κι εσύ να δούμε τι θα σου δώσουν!».
Της ΝΤΑΝΙ ΒΕΡΓΟΥ
ΠΡΕΖΑ TV
3-2-2011
«Είναι οι απεργίες των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς, βλέπετε», μας λέει μια 80χρονη, που πασχίζει να βγει από το ταξί γρήγορα. «Γνωρίζετε ότι απεργούν και οι γιατροί του ΙΚΑ;» «Μη μου το πεις... και περιμένω ένα μήνα το γιατρό. Τι θα κάνω τώρα;».
Η ώρα, 8.30 το πρωί. Αλλοι δεν ξέρουν ότι οι γιατροί έχουν απεργία και προσέρχονται κανονικά για τα ραντεβού τους. Αλλοι το γνωρίζουν, αλλά έρχονται έτσι κι αλλιώς, μήπως είναι ο γιατρός τους και χάσουν το ραντεβού τους.
Η ίδια κατάσταση Δευτέρα και Τρίτη πρωί στο υποκατάστημα της Αλεξάνδρας. Κόσμος ανυποψίαστος για την απεργία ή αποφασισμένος ότι θα εξυπηρετηθεί περνάει τη γεμάτη αφίσες της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Συλλόγων Επιστημονικού Υγειονομικού Προσωπικού ΙΚΑ (ΠΟΣΕΥΠΙΚΑ) είσοδο του υποκαταστήματος. Ενημερώνουν για τις δύο πανελλαδικές σαρανταοκτάωρες απεργίες από την περασμένη Δευτέρα έως την Παρασκευή 4 Φεβρουαρίου, που αποφάσισε η Ομοσπονδία, και για τα αιτήματά τους: απόσυρση του «απαράδεκτου», όπως το χαρακτηρίζουν, νομοσχεδίου και «ουσιαστικό διάλογο» για τη θεσμοθέτηση ενιαίας πρωτοβάθμιας περίθαλψης. Αλλά ποιος κάθεται να τις διαβάσει. Οι ασφαλισμένοι βιάζονται να δουν το γιατρό τους, τις προσπερνούν.
Στο ισόγειο του υποκαταστήματος μια νοσηλεύτρια διασχίζει το διάδρομο ενημερώνοντας τους ανθρώπους που περίμεναν έξω από τα ιατρεία: «Είναι απεργία σήμερα». Εκείνοι, δέκα με δεκαπέντε στον αριθμό, αντάλλαξαν βλέμματα απορίας. Μέχρι τότε κανείς δεν μιλούσε σε κανέναν. Ο καθένας περίμενε υπομονετικά το γιατρό του. Η πληροφορία όμως έλυσε την εσωστρέφειά τους. Αρχισαν να μιλούν, για να δουν πώς θα μπορέσουν να λύσουν από κοινού το πρόβλημα:
Ενα μήνα για ραντεβού
«Και τι θα γίνει με τα ραντεβού μας;» «Γιατί δεν μας ενημερώνουν τόση ώρα;» «Μα είναι δυνατόν; Μας κλείνουν ραντεβού ένα μήνα μετά και τώρα; Θα πάει άλλον ένα μήνα μετά». «Αυτή τη δουλειά θα κάνουμε; Εχω και μωρά-εγγόνια να κοιτάξω. Κάθε μέρα εδώ θα είμαι;». «Πού πήγε αυτή;». «Ποια;». «Αυτή με τις πληροφορίες. Είπε κάτι κι εξαφανίστηκε». «Να, σε εκείνη την πόρτα πήγε». Ο 60χρονος άνδρας, παππούς, αφού δήλωσε ότι έχει εγγόνια να φροντίσει, σηκώνεται από τη θέση του να πάει να ανοίξει την πόρτα πίσω από την οποία είχε εξαφανιστεί η νοσηλεύτρια με τις πληροφορίες.
Σηκώνονται και άλλοι να τον συνδράμουν. Η πόρτα ανοίγει και μπροστά τους πέντ'-έξι νοσηλευτές κάθονται γύρω από δύο γραφεία και συζητούν: «Απεργούν όλοι οι γιατροί;», ρωτάει ο 60χρονος. «Οχι. Κάποιοι δεν απεργούν. Υπάρχει όμως και προσωπικό ασφαλείας». «Πώς θα μάθω αν απεργεί ο δικός μου γιατρός;» «Αν απεργεί, δεν θα τον βρείτε στο ιατρείο του». «Ευχαριστώ». Ο άνδρας κλείνει την πόρτα.
«Τι είναι το προσωπικό ασφαλείας;», ρωτάει μια 45χρονη που συνοδεύει τη μητέρα της. «Είναι ότι κάποιοι είναι εδώ για τα επείγοντα», απαντά ο 60χρονος, στον οποίο άρχισαν αυτομάτως να απευθύνουν όλοι ερωτήσεις: «Και μέχρι πότε είναι η απεργία;». «Πότε να ξανάρθουμε για τα ραντεβού μας;». Η πόρτα ξανανοίγει. «Εχουμε κι άλλες ερωτήσεις», ενημερώνει τις νοσηλεύτριες ο 60χρονος: «Μέχρι πότε απεργούν οι γιατροί;». «Από Δευτέρα θα ξαναέρθετε». «Θα πρέπει να κλείσουμε εκ νέου ραντεβού ή θα γίνουν τη Δευτέρα τα σημερινά, αυριανά κ.ο.κ.;». «Νέα ραντεβού». «Είναι κανείς για να κλείσουμε;». «Ναι». Η τελευταία πρόταση της νοσηλεύτριας ήταν το σύνθημα για να διαλυθεί το πλήθος.
Ολοι κατευθύνονταν τώρα στο υπόγειο, όπου κλείνονται τα ραντεβού. Γνώριζαν πού έπρεπε να πάνε.
Η λίστα με τα ονόματα των γιατρών που θα λειτουργήσουν ως προσωπικό ασφαλείας, αναρτημένη εδώ κι εκεί στους διαδρόμους των ορόφων του υποκαταστήματος: δύο παθολόγοι, δύο χειρουργοί, ένας παιδίατρος και ένας καρδιολόγος για κάθε ημέρα της απεργίας.
Μηδενική περίθαλψη
«Εχει, λέει, απεργία. Είχα ραντεβού. Μου έβαλε ραντεβού στις 25 του μηνός», μας λέει ένας 50χρονος άνδρας στο προαύλιο του υποκαταστήματος. «Εξυπηρετήθηκα, δεν απεργούσε ο γιατρός μου, παθολόγος», λέει άλλος, απαντώντας βιαστικά στο ερώτημά μας αν εξυπηρετήθηκε. Κι ένας κύριος γύρω στα 65 κατάφερε να κάνει το ραντεβού που είχε κλείσει με τον καρδιολόγο. «Με έβαλαν την επόμενη εβδομάδα», μας λέει ένας 45χρονος που είχε ραντεβού με τον δερματολόγο. Ενα ζευγάρι που περπάτησε από το Χαλάνδρι μέχρι τα μέσα της Αλεξάνδρας για να φτάσει στο ΙΚΑ είναι φανερά ενοχλημένο με την απεργία των γιατρών: «Είχαμε κλείσει ραντεβού πριν από ενάμιση μήνα. Τώρα μας έκλεισαν στις 20, στο Χαλάνδρι. Η άλλη επιλογή ήταν να έρθουμε εδώ πάλι με τα πόδια αύριο το πρωί, για να μας κλείσουν ραντεβού έπειτα από ενάμιση μήνα».
Κι ένας έξαλλος κύριος, περίπου στα 70, με δημοσιογράφους και κυβέρνηση: «Τα 'χουμε χορτάσει τα ρεπορτάζ. Δημοσιογράφους και πολιτικούς. Τι γράφεις; Δούλευα 37 χρόνια και τώρα με πετάνε σαν το σκυλί. Τι σύνταξη και περίθαλψη, τίποτα. Σοσιαλιστές και μη. Τι έκαναν; Δούλευε κι εσύ να δούμε τι θα σου δώσουν!».
Της ΝΤΑΝΙ ΒΕΡΓΟΥ
ΠΡΕΖΑ TV
3-2-2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου