Αποφάσισαν να γίνουν γιατροί και πολύ γρήγορα διαπίστωσαν ότι το ελληνικό νοσοκομείο είναι ένας δρόμος που σίγουρα δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα.
Οι ειδικευόμενοι γιατροί, οι οποίοι ως γνωστόν σηκώνουν το μεγαλύτερο βάρος της εξυπηρέτησης των ασθενών στις εφημερίες των νοσοκομείων, μιλούν στην “Π” για τις 32 εξαντλητικές ώρες συνεχούς εργασίας, τους περίπου 700 ασθενείς που δέχεται κάθε νοσοκομείο στα επείγοντα ιατρεία όταν εφημερεύει, τις τραγικές ελλείψεις υλικών, την υποστελέχωση των νοσηλευτικών ιδρυμάτων, τις πενιχρές αμοιβές τους - πληρώνονται με 4 ευρώ την ώρα και το ποσό συνήθως καταβάλλεται 3 μήνες μετά την εκτέλεση των εφημεριών - αλλά και το πρωτοφανές να μην τους καταβάλλεται ούτε ο τακτικός μισθός τους!
Για τα όσα έχει βιώσει ως ειδικευόμενος γιατρός στο Βενιζέλειο μιλά στην “Π” ο Νίκος Κοντοπόδης ο οποίος είναι αντιπρόεδρος του Συλλόγου τους. Ο ίδιος σημειώνει:
“Η δραστηριότητα ενός ειδικευόμενου ιατρού στο νοσοκομείο έχει σχέση με την εξυπηρέτηση των τακτικών περιστατικών, την αντιμετώπιση των επειγόντων περιστατικών σε καθεστώς εφημερίας και την εκπαίδευσή του ώστε σαν ειδικευμένος ιατρός στο μέλλον να μπορεί με επάρκεια να εκτελεί τα καθηκοντά του.
Αν σκεφθεί κάποιος ότι ο εφημερεύων ιατρός μια καθημερινή ημέρα θα εργαστεί το 8ωρο τακτικό ωράριο, τις 16 ώρες που ακολουθούν έως την λήξη της εφημερίας και το επόμενο 8ωρο τακτικό ωράριο της επόμενης, δηλαδή το σύνολο 32ώρες συνεχούς εργασίας, αντιλαμβάνεται εύκολα τις δυσκολίες που προκύπτουν.
Η εξάντληση είναι αναπόφευκτη αν κανείς λάβει υπ΄όψιν και τον όγκο των περιστατικών που καλείται κάποιος να αντιμετωπίσει”.
Οπως επισημαίνει ο Ν. Κοντοπόδης, “η υποβαθμισμένη πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας μαζί με τις τρέχουσες εξελίξεις που οδηγούν τα περιφερεικά κυρίως νοσοκομεία σε κλείσιμο και συγχωνεύσεις, όπως οι νέοι νόμοι προβλέπουν, φέρνουν σε κάθε γενική εφημερία περί τους 700 ασθενείς στα επείγοντα ιατρεία του νοσοκομείου.
Να σημειωθεί ότι η αμοιβή ενός ειδικευόμενου ιατρού που εφημερεύει είναι περίπου 4ευρώ/ώρα που εξοφλούνται συνήθως 3 μήνες μετά την εκτέλεση των εφημεριών.
Η εργασία σε ένα περιβάλλον όπου οι τραγικές ελλείψεις υλικών και η υποστελέχωση των τμημάτων κυριαρχούν, κάνουν τον ιατρό να υπερβαίνει τα όρια των δυνατοτήτων του αλλά να μην μπορεί και πάλι να προσφέρει σωστές υπηρεσίες.
Ο ασθενής ταλαιπωρείται και συχνά αναγκάζεται να πληρώνει για διάφορες υπηρεσίες, εξετάσεις κτλ (χαρακτηριστικό είναι το εισητήριο των 5ευρώ που έχει θεσμοθετηθεί πλέον στα τακτικά ιατρεία), πράγμα που ασφαλώς δε συνάδει με το δημόσιο χαρακτήρα της υγείας. Τέλος η εκπαίδευση των ειδικευομένων δεν ακολουθεί κάποιο επιστημονικά τεκμηριωμένο πρόγραμμα, αλλά βασίζεται στην καλή διάθεση και το φιλότιμο κάποιων από τους παλαιότερους συναδέλφους”.
“Δεν μας καταβάλλουν ούτε τον τακτικό μισθό”
Ο ειδικεύομενος κ. Κοντοπόδης τονίζει ότι σε όλα αυτά έρχεται να προστεθεί και το πρωτοφανές και επικύνδινο που συμβαίνει αυτές τις ημέρες δηλαδή να μην πληρώνεται από το υπουργείο ούτε καν ο τακτικός μισθός. Το τελευταίο έχει οδηγήσει σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις και αποφάσεις του συλλόγου που υπερασπίζονται το δικαίωμα των ιατρών σε αξιοπρεπή εργασία και αξιοπρεπείς μισθούς και το δικαίωμα των ασθενών για πρόσβαση σε δωρεάν υπηρεσίες υγείας”.
Αυξάνεται ο κίνδυνος για πιθανά ιατρικά λάθη”
Ένας μακροχρόνιος στόχος του εκπληρώθηκε με την αποφοίτησή του από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Κρήτης και εν συνεχεία με την ιδιότητα του ειδικευόμενου ιατρού στην ειδικότητα της Ακτινοδιαγνωστικής στο Βενιζέλειο – Πανάνειο Νοσοκομείο του Ηρακλείου.
Η επιλογή του να φοιτήσει σε ελληνικό πανεπιστήμιο και να συνεχίσει την ειδικότητά του σε ελληνικό νοσοκομείο είναι ένας δρόμος, που σίγουρα δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα.
Ο Μιχάλης Γουμενάκης, πρόεδρος των ειδικευόμενων και υπεράριθμων γιατρών του Βενιζελείου και μέλος της Ενωσης Γιατρών ΕΣΥ Ν. Ηρακλείου, αναφέρει στην “Π”:
“Τα κύρια προβλήματα, που αντιμετωπίζει, κατά τη γνώμη μου, ένας ειδικευόμενος ιατρός είναι στην πλειοψηφία τους ζητήματα διαδικασιών και υποδομών και όχι έμψυχου δυναμικού. Η πληθώρα των ασθενών, που προσέρχονται στα επείγοντα ιατρεία είναι στην πλειονότητά τους τακτικά και χρόνια περιστατικά. Οι ασθενείς αυτοί μη έχοντας πρόσβαση σε ένα οργανωμένο σύστημα πρωτοβάθμιας περίθαλψης προσέρχονται στα νοσοκομεία, τα οποία, όμως, έχουν την υποδομή και την οργάνωση ως μονάδες δευτεροβάθμιας ή τριτοβάθμιας φροντίδας υγείας. Κατά συνέπεια, ασθενείς με σοβαρά προβλήματα υγείας και ασθενείς με νόσους λιγότερου επείγοντος χαρακτήρα συνωστίζονται στον ίδιο χώρο και στην προσπάθεια των ιατρών να εξυπηρετήσουν τα επείγοντα περιστατικά κατά προτεραιότητα, αυξάνεται δραματικά ο χρόνος αναμονής στα νοσοκομεία. Παράλληλα, αυξάνεται υπέρμετρα ο φόρτος εργασίας και κατά συνέπεια και ο κίνδυνος για πιθανά ιατρικά λάθη”.
Ο ίδιος υπογραμμίζει ότι «δυστυχώς από τα πρώτα του βήματα ένας ιατρός έρχεται αντιμέτωπος με την διεκδίκηση ορισμένων αυτονόητων πραγμάτων, που τις περισσότερες φορές, στη βάση τους είναι ζητήματα διαδικαστικού χαρακτήρα. Για παράδειγμα, δεν νοείται σε ένα κράτος, το οποίο θέλει να λέγεται ευρωπαϊκό και οργανωμένο να μην καταβάλει ούτε τον τακτικό μισθό στο προσωπικό του, όπως συμβαίνει σήμερα στους ειδικευόμενους ιατρούς του Βενιζελείου» υπογράμμισε.
Επίσχεση εργασίας, γιατί δεν πάει άλλο
Σε επίσχεση εργασίας αποφάσισαν να προχωρήσουν οι ειδικευόμενοι γιατροί του Βενιζελείου αφού δεν έχει καταβληθεί ο τακτικός μισθός τους από το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Ιανουαρίου. Προειδοποιούν μάλιστα ότι θα απέχουν και από τις εφημερίες από τις 15 Φεβρουαρίου.
Σήμερα, στις 9, πραγματοποιούν συμβολική κατάληψη στη ΔΥΠΕ Κρήτης διεκδικώντας τα χρήματά τους.
Σε χθεσινή ανακοίνωσή μεταξύ άλλων τονίζουν:
“Δουλεύουμε πέραν των ασφαλών ορίων εφημέρευσης, όπως αυτά έχουν οριστεί από τα ανώτερα θεσμικά όργανα της Ε.Ε., με πενιχρές αποζημιώσεις.
Στις περισσότερες κλινικές της χώρας, εργαζόμαστε σε τριτοκοσμικές συνθήκες όσον αφορά τα εκπαιδευτικά μας δικαιώματα αλλά και υποχρεώσεις, τα οποία δεν ορίζονται από ένα σαφές επιστημονικό θεσμικό πλαίσιο αλλά αντίθετα έχουν αφεθεί στο φιλότιμο αλλά και στις «ιδιαιτερότητες» των παλαιότερων συναδέλφων, επιμελητών και διευθυντών.
Έχουμε δεχτεί επανειλημμένως να δουλεύουμε απλήρωτοι για τα δεδουλευμένα εφημεριών μας για μήνες, χωρίς κανείς να νοιάζεται ή να εξετάζει το εάν εμείς μπορούμε να αντεπεξέλθουμε των οικονομικών μας υποχρεώσεων και να αναγκαζόμαστε στην ηλικία των 30 και άνω να δανειζόμαστε από συγγενείς και φίλους ή ακόμα και από τράπεζες.
Δεχόμαστε να εξετάζουμε τακτικά περιστατικά σε χώρους και ώρες εφημερίας, κατάσταση ψυχοφθόρα για εμάς αλλά και αναποτελεσματική για την ορθή αντιμετώπιση του ασθενούς, κατανοώντας τις ανάγκες του απλού πολίτη και μπαλώνοντας τις αδυναμίες του ανύπαρκτου κοινωνικά αλλά του παραπάνω από υπαρκτού σε μηχανισμούς καταστολής και εκβιασμού των εργαζομένων κράτους, το οποίο αδυνατεί:
α) να στελεχώσει ουσιαστικά και επαρκώς το δημόσιο σύστημα υγείας,
β) να ελέγξει τα φαινόμενα διαφθοράς που ακόμα και σήμερα, σε συνθήκες κατάρρευσης, ταλανίζουν και υπονομεύουν συστηματικά το δημόσιο χαρακτήρα της υγείας,
γ)να εκπαιδεύσει τον Έλληνα πολίτη πάνω σε ζητήματα πρωτοβάθμιας περίθαλψης αλλά και γενικότερα ζητήματα της υγείας.
Με βάση τα παραπάνω, σκεπτόμενοι ότι ο κόμπος έφτασε στο χτένι και με αφορμή το τελευταίο απαράδεκτο και επικίνδυνο γεγονός να μην πληρωνόμαστε πλέον ούτε το μισθό μας στην ώρα του οφείλουμε είτε να αντιδράσουμε δυναμικά και δημιουργικά με υπευθυνότητα απέναντι στις προκλήσεις του μέλλοντός μας και τον Έλληνα πολίτη, είτε να προετοιμάσουμε τους εαυτούς μας για σύγχρονες συνθήκες δουλείας στον εργασιακό μας χώρο.
Της Αννας Κωνσταντουλάκη-patris.gr
ΠΡΕΖΑ TV
15-2-2011
Οι ειδικευόμενοι γιατροί, οι οποίοι ως γνωστόν σηκώνουν το μεγαλύτερο βάρος της εξυπηρέτησης των ασθενών στις εφημερίες των νοσοκομείων, μιλούν στην “Π” για τις 32 εξαντλητικές ώρες συνεχούς εργασίας, τους περίπου 700 ασθενείς που δέχεται κάθε νοσοκομείο στα επείγοντα ιατρεία όταν εφημερεύει, τις τραγικές ελλείψεις υλικών, την υποστελέχωση των νοσηλευτικών ιδρυμάτων, τις πενιχρές αμοιβές τους - πληρώνονται με 4 ευρώ την ώρα και το ποσό συνήθως καταβάλλεται 3 μήνες μετά την εκτέλεση των εφημεριών - αλλά και το πρωτοφανές να μην τους καταβάλλεται ούτε ο τακτικός μισθός τους!
Για τα όσα έχει βιώσει ως ειδικευόμενος γιατρός στο Βενιζέλειο μιλά στην “Π” ο Νίκος Κοντοπόδης ο οποίος είναι αντιπρόεδρος του Συλλόγου τους. Ο ίδιος σημειώνει:
“Η δραστηριότητα ενός ειδικευόμενου ιατρού στο νοσοκομείο έχει σχέση με την εξυπηρέτηση των τακτικών περιστατικών, την αντιμετώπιση των επειγόντων περιστατικών σε καθεστώς εφημερίας και την εκπαίδευσή του ώστε σαν ειδικευμένος ιατρός στο μέλλον να μπορεί με επάρκεια να εκτελεί τα καθηκοντά του.
Αν σκεφθεί κάποιος ότι ο εφημερεύων ιατρός μια καθημερινή ημέρα θα εργαστεί το 8ωρο τακτικό ωράριο, τις 16 ώρες που ακολουθούν έως την λήξη της εφημερίας και το επόμενο 8ωρο τακτικό ωράριο της επόμενης, δηλαδή το σύνολο 32ώρες συνεχούς εργασίας, αντιλαμβάνεται εύκολα τις δυσκολίες που προκύπτουν.
Η εξάντληση είναι αναπόφευκτη αν κανείς λάβει υπ΄όψιν και τον όγκο των περιστατικών που καλείται κάποιος να αντιμετωπίσει”.
Οπως επισημαίνει ο Ν. Κοντοπόδης, “η υποβαθμισμένη πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας μαζί με τις τρέχουσες εξελίξεις που οδηγούν τα περιφερεικά κυρίως νοσοκομεία σε κλείσιμο και συγχωνεύσεις, όπως οι νέοι νόμοι προβλέπουν, φέρνουν σε κάθε γενική εφημερία περί τους 700 ασθενείς στα επείγοντα ιατρεία του νοσοκομείου.
Να σημειωθεί ότι η αμοιβή ενός ειδικευόμενου ιατρού που εφημερεύει είναι περίπου 4ευρώ/ώρα που εξοφλούνται συνήθως 3 μήνες μετά την εκτέλεση των εφημεριών.
Η εργασία σε ένα περιβάλλον όπου οι τραγικές ελλείψεις υλικών και η υποστελέχωση των τμημάτων κυριαρχούν, κάνουν τον ιατρό να υπερβαίνει τα όρια των δυνατοτήτων του αλλά να μην μπορεί και πάλι να προσφέρει σωστές υπηρεσίες.
Ο ασθενής ταλαιπωρείται και συχνά αναγκάζεται να πληρώνει για διάφορες υπηρεσίες, εξετάσεις κτλ (χαρακτηριστικό είναι το εισητήριο των 5ευρώ που έχει θεσμοθετηθεί πλέον στα τακτικά ιατρεία), πράγμα που ασφαλώς δε συνάδει με το δημόσιο χαρακτήρα της υγείας. Τέλος η εκπαίδευση των ειδικευομένων δεν ακολουθεί κάποιο επιστημονικά τεκμηριωμένο πρόγραμμα, αλλά βασίζεται στην καλή διάθεση και το φιλότιμο κάποιων από τους παλαιότερους συναδέλφους”.
“Δεν μας καταβάλλουν ούτε τον τακτικό μισθό”
Ο ειδικεύομενος κ. Κοντοπόδης τονίζει ότι σε όλα αυτά έρχεται να προστεθεί και το πρωτοφανές και επικύνδινο που συμβαίνει αυτές τις ημέρες δηλαδή να μην πληρώνεται από το υπουργείο ούτε καν ο τακτικός μισθός. Το τελευταίο έχει οδηγήσει σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις και αποφάσεις του συλλόγου που υπερασπίζονται το δικαίωμα των ιατρών σε αξιοπρεπή εργασία και αξιοπρεπείς μισθούς και το δικαίωμα των ασθενών για πρόσβαση σε δωρεάν υπηρεσίες υγείας”.
Αυξάνεται ο κίνδυνος για πιθανά ιατρικά λάθη”
Ένας μακροχρόνιος στόχος του εκπληρώθηκε με την αποφοίτησή του από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Κρήτης και εν συνεχεία με την ιδιότητα του ειδικευόμενου ιατρού στην ειδικότητα της Ακτινοδιαγνωστικής στο Βενιζέλειο – Πανάνειο Νοσοκομείο του Ηρακλείου.
Η επιλογή του να φοιτήσει σε ελληνικό πανεπιστήμιο και να συνεχίσει την ειδικότητά του σε ελληνικό νοσοκομείο είναι ένας δρόμος, που σίγουρα δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα.
Ο Μιχάλης Γουμενάκης, πρόεδρος των ειδικευόμενων και υπεράριθμων γιατρών του Βενιζελείου και μέλος της Ενωσης Γιατρών ΕΣΥ Ν. Ηρακλείου, αναφέρει στην “Π”:
“Τα κύρια προβλήματα, που αντιμετωπίζει, κατά τη γνώμη μου, ένας ειδικευόμενος ιατρός είναι στην πλειοψηφία τους ζητήματα διαδικασιών και υποδομών και όχι έμψυχου δυναμικού. Η πληθώρα των ασθενών, που προσέρχονται στα επείγοντα ιατρεία είναι στην πλειονότητά τους τακτικά και χρόνια περιστατικά. Οι ασθενείς αυτοί μη έχοντας πρόσβαση σε ένα οργανωμένο σύστημα πρωτοβάθμιας περίθαλψης προσέρχονται στα νοσοκομεία, τα οποία, όμως, έχουν την υποδομή και την οργάνωση ως μονάδες δευτεροβάθμιας ή τριτοβάθμιας φροντίδας υγείας. Κατά συνέπεια, ασθενείς με σοβαρά προβλήματα υγείας και ασθενείς με νόσους λιγότερου επείγοντος χαρακτήρα συνωστίζονται στον ίδιο χώρο και στην προσπάθεια των ιατρών να εξυπηρετήσουν τα επείγοντα περιστατικά κατά προτεραιότητα, αυξάνεται δραματικά ο χρόνος αναμονής στα νοσοκομεία. Παράλληλα, αυξάνεται υπέρμετρα ο φόρτος εργασίας και κατά συνέπεια και ο κίνδυνος για πιθανά ιατρικά λάθη”.
Ο ίδιος υπογραμμίζει ότι «δυστυχώς από τα πρώτα του βήματα ένας ιατρός έρχεται αντιμέτωπος με την διεκδίκηση ορισμένων αυτονόητων πραγμάτων, που τις περισσότερες φορές, στη βάση τους είναι ζητήματα διαδικαστικού χαρακτήρα. Για παράδειγμα, δεν νοείται σε ένα κράτος, το οποίο θέλει να λέγεται ευρωπαϊκό και οργανωμένο να μην καταβάλει ούτε τον τακτικό μισθό στο προσωπικό του, όπως συμβαίνει σήμερα στους ειδικευόμενους ιατρούς του Βενιζελείου» υπογράμμισε.
Επίσχεση εργασίας, γιατί δεν πάει άλλο
Σε επίσχεση εργασίας αποφάσισαν να προχωρήσουν οι ειδικευόμενοι γιατροί του Βενιζελείου αφού δεν έχει καταβληθεί ο τακτικός μισθός τους από το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Ιανουαρίου. Προειδοποιούν μάλιστα ότι θα απέχουν και από τις εφημερίες από τις 15 Φεβρουαρίου.
Σήμερα, στις 9, πραγματοποιούν συμβολική κατάληψη στη ΔΥΠΕ Κρήτης διεκδικώντας τα χρήματά τους.
Σε χθεσινή ανακοίνωσή μεταξύ άλλων τονίζουν:
“Δουλεύουμε πέραν των ασφαλών ορίων εφημέρευσης, όπως αυτά έχουν οριστεί από τα ανώτερα θεσμικά όργανα της Ε.Ε., με πενιχρές αποζημιώσεις.
Στις περισσότερες κλινικές της χώρας, εργαζόμαστε σε τριτοκοσμικές συνθήκες όσον αφορά τα εκπαιδευτικά μας δικαιώματα αλλά και υποχρεώσεις, τα οποία δεν ορίζονται από ένα σαφές επιστημονικό θεσμικό πλαίσιο αλλά αντίθετα έχουν αφεθεί στο φιλότιμο αλλά και στις «ιδιαιτερότητες» των παλαιότερων συναδέλφων, επιμελητών και διευθυντών.
Έχουμε δεχτεί επανειλημμένως να δουλεύουμε απλήρωτοι για τα δεδουλευμένα εφημεριών μας για μήνες, χωρίς κανείς να νοιάζεται ή να εξετάζει το εάν εμείς μπορούμε να αντεπεξέλθουμε των οικονομικών μας υποχρεώσεων και να αναγκαζόμαστε στην ηλικία των 30 και άνω να δανειζόμαστε από συγγενείς και φίλους ή ακόμα και από τράπεζες.
Δεχόμαστε να εξετάζουμε τακτικά περιστατικά σε χώρους και ώρες εφημερίας, κατάσταση ψυχοφθόρα για εμάς αλλά και αναποτελεσματική για την ορθή αντιμετώπιση του ασθενούς, κατανοώντας τις ανάγκες του απλού πολίτη και μπαλώνοντας τις αδυναμίες του ανύπαρκτου κοινωνικά αλλά του παραπάνω από υπαρκτού σε μηχανισμούς καταστολής και εκβιασμού των εργαζομένων κράτους, το οποίο αδυνατεί:
α) να στελεχώσει ουσιαστικά και επαρκώς το δημόσιο σύστημα υγείας,
β) να ελέγξει τα φαινόμενα διαφθοράς που ακόμα και σήμερα, σε συνθήκες κατάρρευσης, ταλανίζουν και υπονομεύουν συστηματικά το δημόσιο χαρακτήρα της υγείας,
γ)να εκπαιδεύσει τον Έλληνα πολίτη πάνω σε ζητήματα πρωτοβάθμιας περίθαλψης αλλά και γενικότερα ζητήματα της υγείας.
Με βάση τα παραπάνω, σκεπτόμενοι ότι ο κόμπος έφτασε στο χτένι και με αφορμή το τελευταίο απαράδεκτο και επικίνδυνο γεγονός να μην πληρωνόμαστε πλέον ούτε το μισθό μας στην ώρα του οφείλουμε είτε να αντιδράσουμε δυναμικά και δημιουργικά με υπευθυνότητα απέναντι στις προκλήσεις του μέλλοντός μας και τον Έλληνα πολίτη, είτε να προετοιμάσουμε τους εαυτούς μας για σύγχρονες συνθήκες δουλείας στον εργασιακό μας χώρο.
Της Αννας Κωνσταντουλάκη-patris.gr
ΠΡΕΖΑ TV
15-2-2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου