Με τον τίτλο «Λατινοαμερικάνικα μαθήματα», η βρετανική επιθεώρηση Economist, αναφέρεται στην κρίση χρέους της Ελλάδας, υποδεικνύοντας το μοντέλο «των ομολόγων Μπρέιντι», που χρησιμοποιήθηκε στη Λατινική Αμερική, ως την καταλληλότερη εκδοχή για την αναγκαία - όπως τονίζει - αναδιάρθρωση του χρέους.ο Economist, θεωρώντας ακατάλληλη μια απλή επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής των δανείων, προτείνει μια λύση αντίστοιχη με εκείνη των «ομολόγων Μπρέιντι» με τα οποία οι χώρες της Λατινικής Αμερικής κατόρθωσαν να ελέγξουν το χρέος τους.Κάνοντας ειδική αναφορά στην περίπτωση της Ουρουγουάης του 2003, ο Economist σημειώνει ότι η χώρα πέτυχε μια 5ετή επιμήκυνση των δανείων της, προσθέτοντας πως η Ελλάδα επιδιώκει κάτι ανάλογο με την προϋπόθεση πως θα λάβει την «ευλογία" του Βερολίνου.
«Το δυστύχημα είναι ότι η Ελλάδα του 2011 δεν είναι η Ουρουγουάη του 2003» τονίζει ο Economist, αναφέροντας ότι «το ελληνικό χρέος θα φτάσει στο 160% του ΑΕΠ το 2012 και είναι σχεδόν διπλάσιο από εκείνο της Ουρουγουάης» ενώ «είναι μάλλον αδύνατον η Ελλάδα να σημειώσει ρυθμούς ανάπτυξης παρόμοιους με της Ουρουγουάης, η οποία επωφελούμενη της τότε παγκόσμιας οικονομικής συγκυρίας, για να επιτύχει ρυθμούς ανάπτυξης 6,1%».
Ο Economist θεωρεί πως η καλύτερη λύση για τη χώρα μας είναι εκείνη που βασίζεται στα «ομόλογα Μπρέιντι» του τέλους της δεκαετίας του '80, υπενθυμίζοντας πάντως ότι πριν την επιλογή της λύσης αυτής, χώρες όπως το Μεξικό είχαν δεινοπαθήσει από μια σχεδόν δεκαετία σκληρής λιτότητας, αμερικανικής έμπνευσης και με προφανή στόχο της Ουάσιγκτον να προστατεύσει τις δικές της τράπε3ζες από ενδεχόμενη χρεωκοπία στη Λατινική Αμερική.
«Η Ελλάδα χρειάζεται ένα "σχέδιο Μπρέιντι" [...] Μια τέτοια αναδιάρθρωση μπορεί να πλήξει ορισμένες ευρωπαϊκές τράπεζες, κυρίως ελληνικές, οι οποίες θα χρειαστούνη επιπλέον βοήθεια. Συνολικά το πλήγμα στις ευρωπαϊκές τράπεζες είναι διαχειρίσιμο [...] Η αλήθεια είναι πως το βάρος του ελληνικού χρέους πρέπει να μειωθεί στο μισό [...] Οι Ευρωπαίοι μπορούν να προτείνουν πολλούς τρόπους για να γίνει αυτό. Υπάρχουν δημιουργικοί τρόποι για να γίνει λιγότερο επώδυνη η χρεωκοπία, αλλά το να υποκρίνεσαι πως δεν θα συμβεί, δεν είναι ένας από αυτούς», καταλήγει ο Economist.
ΠΡΕΖΑ TV
21-4-2011
«Το δυστύχημα είναι ότι η Ελλάδα του 2011 δεν είναι η Ουρουγουάη του 2003» τονίζει ο Economist, αναφέροντας ότι «το ελληνικό χρέος θα φτάσει στο 160% του ΑΕΠ το 2012 και είναι σχεδόν διπλάσιο από εκείνο της Ουρουγουάης» ενώ «είναι μάλλον αδύνατον η Ελλάδα να σημειώσει ρυθμούς ανάπτυξης παρόμοιους με της Ουρουγουάης, η οποία επωφελούμενη της τότε παγκόσμιας οικονομικής συγκυρίας, για να επιτύχει ρυθμούς ανάπτυξης 6,1%».
Ο Economist θεωρεί πως η καλύτερη λύση για τη χώρα μας είναι εκείνη που βασίζεται στα «ομόλογα Μπρέιντι» του τέλους της δεκαετίας του '80, υπενθυμίζοντας πάντως ότι πριν την επιλογή της λύσης αυτής, χώρες όπως το Μεξικό είχαν δεινοπαθήσει από μια σχεδόν δεκαετία σκληρής λιτότητας, αμερικανικής έμπνευσης και με προφανή στόχο της Ουάσιγκτον να προστατεύσει τις δικές της τράπε3ζες από ενδεχόμενη χρεωκοπία στη Λατινική Αμερική.
«Η Ελλάδα χρειάζεται ένα "σχέδιο Μπρέιντι" [...] Μια τέτοια αναδιάρθρωση μπορεί να πλήξει ορισμένες ευρωπαϊκές τράπεζες, κυρίως ελληνικές, οι οποίες θα χρειαστούνη επιπλέον βοήθεια. Συνολικά το πλήγμα στις ευρωπαϊκές τράπεζες είναι διαχειρίσιμο [...] Η αλήθεια είναι πως το βάρος του ελληνικού χρέους πρέπει να μειωθεί στο μισό [...] Οι Ευρωπαίοι μπορούν να προτείνουν πολλούς τρόπους για να γίνει αυτό. Υπάρχουν δημιουργικοί τρόποι για να γίνει λιγότερο επώδυνη η χρεωκοπία, αλλά το να υποκρίνεσαι πως δεν θα συμβεί, δεν είναι ένας από αυτούς», καταλήγει ο Economist.
ΠΡΕΖΑ TV
21-4-2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου