ΤΟ ΠΟΓΚΡΟΜ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΣΧΕΔΙΑΖΟΤΑΝ ΗΔΗ ΑΠΟ ΤΟ 1997

ΜΕ ΤΙΣ ΠΛΑΤΕΣ ΤΩΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ Η ΝΑΖΙΣΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ «ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ» ΕΦΑΡΜΟΖΕΙ ΤΟ ΕΔΩ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΗΣ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ

Το κανάλι «Προστασίας της ΕΛΑΣ», γνωστό και ως Mega, ανέλαβε πριν από δέκα μέρες να βάλει στη θέση του τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη, ο οποίος τόλμησε να αντιδράσει μετά την άγρια επίθεση των αστυνομικών μονάδων σε ειρηνικούς διαδηλωτές και τον βαρύ τραυματισμό ενός νέου.

Και μετά το Mega, ήρθε η ώρα του ΛΑΟΣ (Καρατζαφέρης την Κυριακή, Γεωργιάδης τη Δευτέρα) να ζητήσουν την παραίτηση του υπουργού που είχε την «απρονοησία» να μιλήσει για τη βία που ασκούν οι αστυνομικές δυνάμεις σε βάρος πολιτών και να φτάσει στην παραδοχή ότι ίσως χρειάζεται να διαλυθεί και κάποια υπηρεσία «όσο ισχυρή, αποτελεσματική ή δημοφιλής κι αν εμφανίζεται» και να συγκροτηθεί από την αρχή, «παρά να λειτουργεί σε ένα ιδιόμορφο καθεστώς ανοχής που εξυπηρετεί από την μια πλευρά κάποιες ατομικές συμπεριφορές ανυπακοής, απειθαρχίας, αυθαιρεσίας, βίας και κατάχρησης εξουσίας».

Προφανώς ο υπουργός κάτι παραπάνω θα γνωρίζει για τους υφισταμένους του. Αλλά δεν έχουν περάσει παρά τρεις μήνες από τις αρχές Φεβρουαρίου, όταν ο ίδιος υπουργός είχε προκαλέσει σάλο με μια άλλη ομολογία, ότι δηλαδή για να αντιμετωπίσει τα κρούσματα βίας που πύκνωναν στην περιοχή του Αγίου Παντελεήμονα είχε απευθυνθεί... στη «Χρυσή Αυγή». «Προσπαθούμε να έρθουμε σε επαφή με τη "Χρυσή Αυγή" και με άλλες ομάδες που υπάρχουν εκεί, ώστε να μην προβαίνουν σε βιαιότητες» είχε δηλώσει ο κ. Παπουτσής στην επιτροπή της Βουλής που ασχολείται με προβλήματα δημόσιας τάξης. Και μάλιστα είχε προσθέσει περίλυπος: «Περιττό να σας πω ότι δεν έχουμε βρει ευήκοα ώτα».


Ο κ. Παπουτσής δεν είναι αφελής. Και είναι από τους λίγους υπουργούς της σημερινής κυβέρνησης που έχει προσωπική εμπειρία από το φοιτητικό κίνημα και τη δράση των ναζιστικών ομάδων. Φαίνεται, όμως, ότι παρασύρθηκε κι αυτός από το ιστορικό κεκτημένο των υπηρεσιών του υπουργείου του, δηλαδή την άτυπη αλλά σταθερή συνεργασία των επιτελών των ΜΑΤ με τις ομάδες κρούσης της ναζιστικής οργάνωσης. Το ζήτημα είναι γνωστό (βλ. Ιός, «Οι μελανοχίτωνες της ΕΛΑΣ», «Κ.Ε.», 10.2.2008), όπως γνωστή είναι και η αυθόρμητη τάση πολλών νέων αστυνομικών να καλοβλέπουν την ένταξή τους στο χώρο της μαχητικής ακροδεξιάς (βλ. Ιός, «Ο εσωτερικός εχθρός της ΕΛΑΣ», «Κ.Ε.» 23.3.2008), αλλά και το ιστορικό παρελθόν αυτής της σχέσης (βλ. Ιός, «Τα κάτω άκρα της αστυνομίας», «Κ.Ε.» 27.9.1998). Εδώ και χρόνια η «Χρυσή Αυγή» έχει πάρει σαφή ρόλο στους σχεδιασμούς της αστυνομίας όταν αυτοί αφορούν αντιμετώπιση διαδηλωτών στο κέντρο της πόλης ή και την τρομοκράτηση ομάδων μεταναστών.

Θεώρησε, λοιπόν, ο κ. Παπουτσής ότι στο πλαίσιο αυτής της συνεργασίας θα «φιλοτιμηθούν» οι Χρυσαυγίτες και θα σταματήσουν τις «βιαιότητες», δηλαδή την εγκληματική τους δράση. Ισως, πάλι, ο αρμόδιος υπουργός και όλη η κυβέρνηση να θαμπώθηκε με το 5% του φίρερ Μιχαλολιάκου στο Δήμο της Αθήνας ή και να θεώρησε ότι δεν κάνει κακό να πάρει 1-2% στις εκλογές η «Χρυσή Αυγή», αφού από τη Νέα Δημοκρατία θα τα κόψει. Το αποτέλεσμα δεν ήταν μόνο να μετατραπεί το δημοτικό συμβούλιο της Αθήνας σε κακέκτυπη μικρογραφία του Ράιχσταγκ τις τελευταίες μέρες της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, αλλά να γνωρίσει το κέντρο της Αθήνας ένα πρωτοφανές πογκρόμ εναντίον μεταναστών, με αφορμή την άγρια δολοφονία του 44χρονου στην οδό Ηπείρου.

Οι ναζιστικές συμμορίες δεν αρκούνται πλέον στο ρόλο του κομπάρσου δίπλα στα ΜΑΤ ούτε στην ανάμειξή τους με τους μη ένστολους ασφαλίτες, όπως έκαναν πριν από λίγες δεκαετίες οι περιβόητοι «αγανακτισμένοι πολίτες» στο πλάι των ΜΕΑ. Εχουν ήδη θέσει σε εφαρμογή το σχέδιο ένοπλης περιφρούρησης (διάβαζε κατάκτησης) του κέντρου της Αθήνας και άλλων περιοχών της χώρας, κάτω από τη σιωπηρή επιδοκιμασία όσων νομίζουν ότι θα επιπλεύσουν από τη σύγκρουση των «άκρων».

Είναι το σχέδιο που είχε από καιρό διατυπώσει από τις στήλες της εφημερίδας «Χρυσή Αυγή» ένας από τους τακτικούς της αρθρογράφους (10.5.1997). Με τίτλο «Πολιτοφυλακή» το άρθρο περιγράφει σκηνές βίαιου κυνηγητού «Αλβανών ληστών» από ομάδες κουκουλοφόρων Ελλήνων. Μια πραγματική Κου Κλουξ Κλαν αλά ελληνικά: «Εντός ολίγου ο επικεφαλής των κουκουλοφόρων που επέτυχον την σύλληψιν, εις μετρίου αναστήματος και σιωπηλός άνδρας, κρατών ρόπαλον του αμερικανικού παιγνίου μπέιζ μπολ πλησίασε την σειράν των Αλβανών υπανθρώπων που εκρατούντο από τους υπολοίπους κουκουλοφόρους. Χωρίς λέξιν ή ύβριν ή επιφώνημα ανεβοκατέβασε το ρόπαλον τέσσαρας φοράς εις έκαστον των παρανόμων και τους αφήκε με σπασμένους τους αγκώνας των χειρών και τα γόνατα των ποδών των». Το γεγονός που περιγράφεται είναι βέβαια φανταστικό. Ομως ο αρθρογράφος δεν αφήνει καμιά αμφιβολία για τις προθέσεις της οργάνωσής του: «Ούτως εν μια νυκτί ελύθη το μέγα πρόβλημα των λαθρομεταναστών απατεώνων και ληστών των μερικώς καλυπτομένων από το ίδιον το Ελληνικόν κράτος. Το ως άνω σενάριον θα ημπορούσε να γίνει και πραγματικότης. [...] Οταν οι άλλοι δεν κάνουν αυτό που πρέπει, κάντο εσύ! [...] Ας σκεφθούν σοβαρά οι φορολογούμενοι πολίτες ότι επιβάλλεται να δημιουργήσουν επιτροπές πολιτοφυλάκων καθ' άπασαν την επικράτειαν».

Από το μακρινό 1997, όταν πρωτοδιατυπώθηκε αυτό το σχέδιο των «Πολιτοφυλακών» η «Χρυσή Αυγή» έχει επιχειρήσει πολλές φορές να θέσει σε εφαρμογή το αιματηρό της σχέδιο. Στελέχη της έχουν κατηγορηθεί δεκάδες φορές για απρόκλητες επιθέσεις και μαχαιρώματα με θύματα κάθε είδους «στόχους»: μετανάστες, αριστερούς φοιτητές, κάποιον με παλαιστινιακό μαντίλι, έναν που δεν τους άρεσε η φάτσα του... Στην πιο άγρια απ' αυτές τις επιθέσεις λίγο έλειψε να χάσει τη ζωή του ο φοιτητής Δημήτρης Κουσουρής και τραυματίστηκαν σοβαρά δυο σύντροφοί του. Η απόφαση του εφετείου που έχει τελεσιδικήσει αποδίδει στον υπαρχηγό της «Χρυσής Αυγής» και σε ομάδα κρούσης της οργάνωσης τη δολοφονική επίθεση, αφαιρώντας κάθε δημοκρατική νομιμοποίηση από όσους καλοβλέπουν σήμερα μια άτυπη συνεργασία ΕΛΑΣ-«Χρυσής Αυγής», όπου στη ναζιστική ομάδα θα ανατίθεται η «βρομοδουλειά» με αντίτιμο τα στραβά μάτια της αστυνομίας.

Αλλά τα τελευταία χρόνια οι επιθέσεις της «Χρυσής Αυγής» αναβαθμίστηκαν σε μαζικά πογκρόμ. Οι πρώτες δοκιμές έγιναν το 2004, τη βραδιά των πανηγυρισμών για το Euro 2004, όταν χρυσαυγίτες της «Γαλάζιας Στρατιάς» πρωταγωνίστησαν στο ομαδικό λιντσάρισμα μεταναστών που επιχείρησαν να γιορτάσουν κι αυτοί τη μεγάλη επιτυχία της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου μαζί με τους «γηγενείς». Και δυο μήνες αργότερα, με αφορμή τον ποδοσφαιρικό αγώνα Αλβανίας-Ελλάδας οι ίδιοι έδωσαν τον τόνο στο πανελλαδικό αντιαλβανικό πογκρόμ με έναν νεκρό και δεκάδες τραυματίες.

Ο τελευταίος σταθμός σ' αυτή την κλιμάκωση της νεοναζιστικής βίας είναι η κατάληψη ορισμένων περιοχών του κέντρου και η άσκηση ειδικού καθεστώτος «ασφάλειας» που ξεκινά από τραμπουκισμούς εναντίον εκπροσώπων της αριστεράς (Αλαβάνος, Πορτάλιου) και φτάνει μέχρι το πογκρόμ της περασμένης βδομάδας. Με πρότυπο τη δράση των χιτλερικών S.Α., της παραστρατιωτικής δηλαδή οργάνωσης που στήριξε την τρομοκρατία του ναζιστικού κόμματος μέχρι την κατάκτηση της εξουσίας, οι ομάδες αυτές επιδιώκουν να δράσουν ως καταλύτες σε ρατσιστικά επεισόδια και να παρασύρουν τους απελπισμένους κατοίκους «να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους».

Μετά την εκλογική του επιτυχία στο Δήμο της Αθήνας ο υποψήφιος φίρερ είχε περιγράψει και μια ιδιότυπη ΣΔΙΤ μεταξύ Δήμου και «Χρυσής Αυγής»: «Τρία ευρώ το μήνα να δίνει κάθε αθηναίος πολίτης, συγκεντρώνεται ένα ποσό τριών εκατομμυρίων ευρώ. Θα φτιάξουμε ιδιωτικές εταιρείες ασφάλειας από μέλη του κόμματός μας. Θα ζητήσουμε άδειες οπλοφορίας, όπως έχουν πολλοί μεγαλοεπιχειρηματίες τέσσερις και πέντε οπλοφόρους. Γιατί να μην έχει κι ο Δήμος Αθηναίων 200 ενόπλους να προστατεύουν τη ζωή των πολιτών του;» (συνέντευξη στον Νίκο Χατζηνικολάου, 27.9.2010). Η κυνική αυτή δήλωση ανασκευάστηκε λίγες ώρες αργότερα, αλλά πριν από λίγες μέρες η ιστοσελίδα της οργάνωσης την επανέφερε, ως δικαιωμένη από τα πράγματα.

Με εξαίρεση τη δολοφονία του 21χρονου από το Μπανγκλαντές -την οποία καταδίκασε επιδεικτικά, φροντίζοντας βέβαια να αποκλείσει την περίπτωση να πρόκειται για ρατσιστικό έγκλημα- η «Χρυσή Αυγή» είναι η πρώτη φορά που παραδέχεται τη σχέση της με επεισόδια σαν κι αυτά της περασμένης βδομάδας. Στις σχετικές της ανακοινώσεις μιλάει για Ελληνες και διαχωρίζει τους «εθνικιστές», δηλαδή τα μέλη της, ενώ τα μαχαιρώματα αποδίδονται σε «ανθελληνικό» δάκτυλο των «προδοτών δημοσιογράφων».

Βέβαια αυτό που κάνει η ναζιστική ομάδα στις γειτονιές της Αθήνας δεν είναι μόνο το αιματηρό κυνηγητό των μεταναστών. Λόγω της ειδικής σχέσης που διατηρούν πολλά στελέχη της με τον κόσμο της νύχτας, η «Χρυσή Αυγή» έχει αναπτύξει και άλλου είδους δεσμούς με τις τοπικές κοινωνίες και τα αστυνομικά τμήματα των περιοχών αυτών. Αυτοί οι δεσμοί είναι που οδήγησαν και τον φίρερ Μιχαλολιάκο να σκεφτεί τις περιπολίες πληρωμένων μπράβων στο κέντρο.

Πριν από το Πάσχα ανακοινώθηκε η σύλληψη ενός στελέχους της οργάνωσης με την κατηγορία μιας άγριας διπλής δολοφονίας στο Χαλάνδρι, στην οποία είχε δοθεί μεγάλη δημοσιότητα λίγους μήνες νωρίτερα. Ενδιαφέρον έχει η αντίδραση της οργάνωσης, η οποία παραδέχεται τη σχέση της με τον συλληφθέντα, αλλά επικαλείται τη... δεοντολογία!

«Σε μία υπόθεση, η οποία είναι προφανές ότι δεν έχει τον ελάχιστο πολιτικό χαρακτήρα, κάποιοι οι οποίοι ευρίσκονται σε διατεταγμένη υπηρεσία λάσπης, σε απόλυτη συνεργασία με τα παπαγαλάκια που βρίσκονται σε άμεση επαφή και οι οποίοι παριστάνουν τους δημοσιογράφους προσπαθούν να της δώσουν (διά των εντυπώσεων...) πολιτικό χαρακτήρα! Αγνοούν το γεγονός ότι για κάθε κατηγορούμενο υπάρχει το τεκμήριο της αθωότητας. Αλλά ενώ ως γνωστόν είναι υποχρεωμένοι να μην αποκαλύψουν το όνομα του κατηγορουμένου, επειδή αυτό το απαγορεύει η αρχή των προσωπικών δεδομένων, σπεύδουν και γράφουν στα μπλογκ ότι αυτός υπήρξε υποψήφιος... της «Χρυσής Αυγής». Λες και αυτό έχει καμιά σχέση με την υπόθεση... Μάλιστα, όπως πληροφορούμεθα γνωστή κίτρινη φυλλάδα αναμένεται αύριο να έχει το θέμα πρωτοσέλιδο» (19.4.2011).

Οχι μόνο πρωτοσέλιδο δεν έγινε το θέμα, αλλά με εξαίρεση κείμενο του Βασίλη Λαμπρόπουλου στο «Βήμα» η υπόθεση θάφτηκε εντελώς. Και όμως, ανεξάρτητα από τη δικαστική έκβαση της υπόθεσης, το θέμα έχει εξαιρετικό δημοσιογραφικό ενδιαφέρον. Γιατί αποκαλύφθηκε ότι το ηγετικό αυτό στέλεχος της «Χρυσής Αυγής» (υποψήφιος «περιφερειάρχης» στις πρόσφατες εκλογές) πρωταγωνιστούσε στη δράση της οργάνωσής του στον Αγιο Παντελεήμονα, ενώ το «καφέ-μπαρ» που είχε ανοίξει στην πλατεία με τον αδελφό του λειτουργούσε κατά περιόδους ως ορμητήριο των ομοϊδεατών του. Ο ίδιος είχε συλληφθεί με την κατηγορία της διακεκριμένης οπλοκατοχής το Φεβρουάριο του 2010, αλλά το όνομά του αναφέρεται και στην πολυδαίδαλη δικογραφία της δολοφονίας του επιχειρηματία της νύχτας Μπάμπη Λαζαρίδη. Καταθέσεις μαρτύρων τον εμφανίζουν ως μπράβο του Λαζαρίδη, τον σχετίζουν με «συμβόλαια θανάτου», με πυροβολισμούς, βόμβες και καψίματα αυτοκινήτων.

Ολα αυτά μένουν να αποδειχτούν, όμως μαρτυρούν για το χώρο δράσης της οργάνωσης και των στελεχών της, ενώ η σιωπή των μέσων ενημέρωσης μπορεί να αποδοθεί μόνο στον τρόμο που έχει κατορθώσει να επιβάλει η οργάνωση.

Αν η πολιτική ευθύνη για την ανάδειξη της «Χρυσής Αυγής» ανήκει στο σύνολό της στις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ., ο Δούρειος Ιππος για τη μετατροπή της περιθωριακής γκρούπας σε κόμμα δεν είναι άλλος από το ΛΑΟΣ. Μπορεί ο κ. Καρατζαφέρης να καταγγέλλει σήμερα με κάθε ευκαιρία τη «Χρυσή Αυγή» και τα «άκρα», αλλά ήταν αυτός που άνοιξε στη ναζιστική ομάδα την κερκόπορτα του δημοκρατικού πολιτικού συστήματος, όταν την καλούσε να συστρατευθεί μαζί του για την κατάκτηση της εξουσίας, την εποχή που βρισκόταν ακόμα στη Ν.Δ. Αλλωστε δεν είναι πολύ μακριά η εποχή που μια δυναμική μερίδα του ΛΑΟΣ, το Ελληνικό Μέτωπο του Μάκη Βορίδη είχε κατέβει στις εκλογές («Πρώτη Γραμμή», βουλευτικές 2000) σε συμμαχικό σχήμα υπό τον φίρερ Κώστα Πλεύρη, τον ίδιο που είχε υποστηριχτεί ένα χρόνο νωρίτερα από τη «Χρυσή Αυγή» για να γίνει ευρωβουλευτής («Πρώτη Γραμμή», 1999).

Και όσοι δυσκολεύονται να βρουν φυσιογνωμικές ομοιότητες μεταξύ του σαλονάτου και παραθυράτου Βορίδη και του κακέκτυπου χιτλερίσκου Μιχαλολιάκου ας αρκεστούν στις πολιτικές και ιδεολογικές συγγένειες. Γιατί ο πρώτος διαδέχτηκε τον δεύτερο στην αρχηγία της νεολαίας ΕΠΕΝ, εκεί που τον είχε διορίσει ο έγκλειστος δικτάτορας Παπαδόπουλος, ενώ ο δεύτερος διαδέχτηκε τον πρώτο στην καρδιά του Λεπέν και ανέλαβε ως «Χρυσή Αυγή» να εκπροσωπήσει στην Ελλάδα το γαλλικό Εθνικό Μέτωπο και τις ρατσιστικές απόψεις του.

Βέβαια ο κ. Καρατζαφέρης δεν παύει να κατακεραυνώνει «τα άκρα» για να εμφανιστεί ο ίδιος μεσαίος, αλλά οι προσεκτικοί του ακροατές θα θυμούνται ότι μέχρι να πείσει τον Βορίδη να προσχωρήσει στο κόμμα του τον αποκαλούσε κι εκείνον ακραίο, για να αποσείσει τον χαρακτηρισμό ακροδεξιός: «Αν θέλουν να βρουν Ακροδεξιά ας ψάξουν στο 0,8% του κ. Βορίδη. Αυτός είναι στην ομάδα του κ. Λεπέν. Εγώ ανήκω στην ευρωπαϊκή Δεξιά» (Τύπος της Κυριακής, 27.10.02). Αλλά και σήμερα, την ίδια ώρα που ακολουθώντας τη γνωστή τακτική του «διπλού λόγου», ο κ. Καρατζαφέρης και οι συνεργάτες του εμφανίζονται ως γνήσιος «μεσαίος χώρος», το τηλεοπτικό τους κανάλι συνεχίζει τη διάδοση της ακροδεξιάς προπαγάνδας. Οι τηλε-πωλητές προπαγανδίζουν συνωμοτικές θεωρίες μίσους και προβάλλουν τους ίδιους ακροδεξιούς συγγραφείς όπως μέχρι σήμερα. Μάλιστα στους παλιούς προπαγανδιστές έχουν προστεθεί και νέοι αστέρες, όπως το στέλεχος της Ν.Δ. που καλούσε συνέχεια στην εκπομπή του (σε άλλο κανάλι) τον Μιχαλολιάκο και τώρα μιλά για «ελληνόψυχους» και υμνεί το ΛΑΟΣ και τον αρχηγό του.

Η κύρια όμως ευθύνη ανήκει στα μεγάλα μέσα ενημέρωσης, τα ίδια που εδώ και χρόνια εθελοτυφλούν μπροστά στο φαινόμενο της ρατσιστικής ναζιστικής βίας, ενώ ακόμα και σήμερα αποφεύγουν να μιλήσουν για τη «Χρυσή Αυγή», αναφέρονται γενικώς σε «ακροδεξιούς», ενώ ορισμένα απ' αυτά (π.χ. Alpha) καλύπτουν τα χαρακτηριστικά των δραστών του πογκρόμ και αφήνουν ακάλυπτα τα πρόσωπα των μεταναστών-θυμάτων!

Πού κολλάνε όλα αυτά με την πολιτική της κυβέρνησης και την κλιμάκωση της αστυνομικής βίας απέναντι σε ειρηνικούς διαδηλωτές; Απ' ό,τι φαίνεται, σε κάποια κεντρικά επιτελεία έχει ωριμάσει η ιδέα ότι μόνος τρόπος να προληφθεί η γενικευμένη λαϊκή αντίδραση είναι να μεταμορφωθεί η Αθήνα σε πεδίο μάχης μεταξύ των «άκρων», έτσι ώστε να αποθαρρύνονται οι πολίτες από μαζικές μορφές διαμαρτυρίας στην ασφυκτική πολιτική του μνημονίου. Να μεταφερθεί, δηλαδή, στην κοινωνική ζωή της πόλης η εμπειρία των γηπέδων, που άδειασαν όταν το πάνω χέρι πήραν οι συμμορίες των χούλιγκαν.

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΨΑΡΡΑ

ΠΡΕΖΑ TV
22-5-2011