Παρά το ενδιαφέρον και τη στροφή Ελλήνων παραγωγών στο φρέσκο καλλιεργήσιμο μανιτάρι, που συνδυάζει εξαιρετική ποιότητα και γεύση, το αυξημένο κόστος παραγωγής και οι μεσάζοντες το αφήνουν συχνά έξω από μεγάλες αλυσίδες σούπερ μάρκετ, που προωθούν κυρίως φρέσκα μανιτάρια Πολωνίας και Ιταλίας και κονσέρβες Ολλανδίας. Ετσι, κάθε άνοιξη και φθινόπωρο, όταν η παραγωγή αυξάνεται κατακόρυφα, ελληνικά καλλιεργημένα μανιτάρια καταλήγουν ακόμη και σε χωματερές!
Η στροφή στα καλλιεργήσιμα μανιτάρια έγινε κυρίως από νέους αγρότες, προερχόμενους από πόλεις, που θέλησαν να δημιουργήσουν δικές τους μονάδες στην ύπαιθρο. Σε θερμοκηπιακές μονάδες, υπό ελεγχόμενες συνθήκες υγρασίας και θερμοκρασίας, πάνω σε υπόστρωμα, συνήθως από άχυρο, αναπτύσσονται τα μανιτάρια. Υπάρχουν, βέβαια, και μονάδες, όπως του Κωνσταντίνου Τσάτα, στα Γρεβενά, ο οποίος συσκευάζει άγρια μανιτάρια με γκουρμέ συνταγές.
Τα μανιτάρια, ως μύκητες, είναι από τις σπουδαιότερες τροφές, εξηγεί ο τακτικός ερευνητής του Ινστιτούτου Δασικών Ερευνών του ΕΘΙΑΓΕ, δρ Μυκητολογίας, Στέφανος Διαμαντής, διότι περιέχουν ουσιαστικά τα συστατικά του κρέατος, χωρίς τα λιπαρά του. Στη χώρα μας καλλιεργούνται σε θερμοκήπιο το λευκό μανιτάρι (αγαρικό ή δίσπορο), μια ποικιλία του γνωστή ως porto bello κι ο πλευρίτης (τα γνωστά πλευρώτους). Υπάρχουν και άγρια μανιτάρια της ελληνικής φύσης (2-3), που είναι βρώσιμα, συλλέγονται και τυποποιούνται αλλά με την εντατική συλλογή, κυρίως από μη ειδικούς, που δεν ξέρουν πώς να τα συλλέγουν, κινδυνεύουμε να μην έχουμε στο μέλλον.
Ασπρα μανιτάρια, κατ' εξοχήν, παράγονται στα Τρίκαλα και την Καρδίτσα, τονίζει η Εφη Χατζηπαύλου, παραγωγός πλευρίτη, που η επιχείρησή της εδρεύει 17 χιλιόμετρα απ' το Κιλκίς στο χωριό Γαλλικό. Γεννημένη στη Χαλκίδα, από προγραμματίστρια υπολογιστών αποφάσισε ν' ασχοληθεί επαγγελματικά με το μανιτάρι. Δεν το έχει μετανιώσει, αγαπάει τη δουλειά της αλλά «την πληγώνει ότι είναι εκτεθειμένη σε αστάθμητους παράγοντες».
Με 55% επιδότηση ως νέα αγρότισσα, μπήκε σε επενδυτικό πρόγραμμα και σήμερα έχει 13 θαλάμους κι ένα 1 συσκευαστήριο ενώ έχει αξιοποιήσει ένα χώρο 3,5 στρεμμάτων εκ των 20 που διαθέτει. Τα χρήματα της επιδότησης έφτασαν μόνο για 4 θαλάμους και το συσκευαστήριο. Σήμερα, παράγει γύρω στους 70-80 τόνους μανιταριών τον χρόνο.
«Υπάρχουν περίοδοι που το μανιτάρι σε βάζει μέσα, γιατί η αγορά πλημμυρίζει την άνοιξη και το φθινόπωρο και πετάγονται τόνοι μανιταριών, κι υπάρχουν και περίοδοι ανάκαμψης», αναφέρει. «Το μανιτάρι πλευρώτους απαιτεί πολλές ώρες εντατικής εργασίας. Ο παραγωγός είναι εκτεθειμένος και χρειάζεται να δουλεύει ακατάπαυστα για να έχει παραγωγή: πληρώνει για υπόστρωμα, όπου αναπτύσσονται τα μανιτάρια, για τη θερμοκηπιακή εγκατάσταση, για θέρμανση, ψύξη και υγρασία κι είναι εξαρτημένος από την αγορά, που διαμορφώνει τους όρους του παιχνιδιού».
annio@enet.gr
Της ΑΝΝΑΣ ΣΤΕΡΓΙΟΥ
ΠΡΕΖΑ TV
21-5-2011
Η στροφή στα καλλιεργήσιμα μανιτάρια έγινε κυρίως από νέους αγρότες, προερχόμενους από πόλεις, που θέλησαν να δημιουργήσουν δικές τους μονάδες στην ύπαιθρο. Σε θερμοκηπιακές μονάδες, υπό ελεγχόμενες συνθήκες υγρασίας και θερμοκρασίας, πάνω σε υπόστρωμα, συνήθως από άχυρο, αναπτύσσονται τα μανιτάρια. Υπάρχουν, βέβαια, και μονάδες, όπως του Κωνσταντίνου Τσάτα, στα Γρεβενά, ο οποίος συσκευάζει άγρια μανιτάρια με γκουρμέ συνταγές.
Τα μανιτάρια, ως μύκητες, είναι από τις σπουδαιότερες τροφές, εξηγεί ο τακτικός ερευνητής του Ινστιτούτου Δασικών Ερευνών του ΕΘΙΑΓΕ, δρ Μυκητολογίας, Στέφανος Διαμαντής, διότι περιέχουν ουσιαστικά τα συστατικά του κρέατος, χωρίς τα λιπαρά του. Στη χώρα μας καλλιεργούνται σε θερμοκήπιο το λευκό μανιτάρι (αγαρικό ή δίσπορο), μια ποικιλία του γνωστή ως porto bello κι ο πλευρίτης (τα γνωστά πλευρώτους). Υπάρχουν και άγρια μανιτάρια της ελληνικής φύσης (2-3), που είναι βρώσιμα, συλλέγονται και τυποποιούνται αλλά με την εντατική συλλογή, κυρίως από μη ειδικούς, που δεν ξέρουν πώς να τα συλλέγουν, κινδυνεύουμε να μην έχουμε στο μέλλον.
Ασπρα μανιτάρια, κατ' εξοχήν, παράγονται στα Τρίκαλα και την Καρδίτσα, τονίζει η Εφη Χατζηπαύλου, παραγωγός πλευρίτη, που η επιχείρησή της εδρεύει 17 χιλιόμετρα απ' το Κιλκίς στο χωριό Γαλλικό. Γεννημένη στη Χαλκίδα, από προγραμματίστρια υπολογιστών αποφάσισε ν' ασχοληθεί επαγγελματικά με το μανιτάρι. Δεν το έχει μετανιώσει, αγαπάει τη δουλειά της αλλά «την πληγώνει ότι είναι εκτεθειμένη σε αστάθμητους παράγοντες».
Με 55% επιδότηση ως νέα αγρότισσα, μπήκε σε επενδυτικό πρόγραμμα και σήμερα έχει 13 θαλάμους κι ένα 1 συσκευαστήριο ενώ έχει αξιοποιήσει ένα χώρο 3,5 στρεμμάτων εκ των 20 που διαθέτει. Τα χρήματα της επιδότησης έφτασαν μόνο για 4 θαλάμους και το συσκευαστήριο. Σήμερα, παράγει γύρω στους 70-80 τόνους μανιταριών τον χρόνο.
«Υπάρχουν περίοδοι που το μανιτάρι σε βάζει μέσα, γιατί η αγορά πλημμυρίζει την άνοιξη και το φθινόπωρο και πετάγονται τόνοι μανιταριών, κι υπάρχουν και περίοδοι ανάκαμψης», αναφέρει. «Το μανιτάρι πλευρώτους απαιτεί πολλές ώρες εντατικής εργασίας. Ο παραγωγός είναι εκτεθειμένος και χρειάζεται να δουλεύει ακατάπαυστα για να έχει παραγωγή: πληρώνει για υπόστρωμα, όπου αναπτύσσονται τα μανιτάρια, για τη θερμοκηπιακή εγκατάσταση, για θέρμανση, ψύξη και υγρασία κι είναι εξαρτημένος από την αγορά, που διαμορφώνει τους όρους του παιχνιδιού».
annio@enet.gr
Της ΑΝΝΑΣ ΣΤΕΡΓΙΟΥ
ΠΡΕΖΑ TV
21-5-2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου