Αυτή κι αν είναι πρόκληση! Ενα Δημοτικό σχολείο - κλουβί, ανάμεσα σε ανακαινισμένα νεοκλασικά κτίρια που στεγάζουν τα ιδρύματα των εθνοπατέρων μας, εταιρείες με πολιτιστική δράση που αναβαθμίστηκαν αρχιτεκτονικά /αισθητικά σύντομα, παρακάμπτοντας τους σκοπέλους της περίφημης ελληνικής γραφειοκρατίας, αντίθετα με το σχολείο που συνεχίζει να λειτουργεί στον ίδιο ακατάλληλο για παιδιά χώρο.
Στοιβαγμένα 100 παιδιά
Η εικόνα του 49ου Δημοτικού σχολείου στην οδό Ασωμάτων στον Κεραμεικό είναι αποκαρδιωτική. Ενα μικρό διώροφο, με σκάλες που μοιάζουν περισσότερο με εξόδους κινδύνου πολυκατοικίας, με προαύλιο λίγων τετραγωνικών μέτρων. Εκεί στοιβάζονται 100 παιδιά του Δημοτικού και του Νηπιαγωγείου. Σε κάποιες αίθουσες, τα θρανία σχηματίζουν τριάδες μεταξύ τους για να χωρέσουν! Και βέβαια, στο πλαίσιο της νεοελληνικής εκπαιδευτικής παράδοσης, τα κάγκελα που υπάρχουν παντού περιορίζουν το βλέμμα και τον ελεύθερο χώρο για τα πιτσιρίκια.
Απέναντι από το σχολείο, η Ελληνική Εταιρεία Λίθου, με στόχο τη βελτίωση και αναβάθμιση των υποδομών του Κέντρου Λίθου. Εργο που συγχρηματοδοτήθηκε από την Ευρωπαϊκή Ενωση και το Ελληνικό Δημόσιο, όπως αναγράφεται στην είσοδο (Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης, υπουργείο Πολιτισμού και Γενική Διεύθυνση Αρχαιοτήτων και Πολιτιστικής Κληρονομιάς). Παρακάτω, η Ενωση Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων. Στην επόμενη γωνία, το ίδρυμα του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, αμέσως μετά το αντίστοιχο του Γεωργίου Παπανδρέου και στη συνέχεια, αυτό του Ανδρέα Παπανδρέου. Ολα τους ανακαινισμένα και φροντισμένα. Αλίμονο...
Εργο των ιδρυμάτων, η αρχειοθέτηση, εκδόσεις, συνέδρια, εκδηλώσεις μνήμης, ημερίδες, συμπόσια. Τα κτίρια ανακαινίστηκαν ταχύτατα και τα ιδρύματα -συστάθηκαν με προεδρικά διατάγματα- διοικούνται από πολυμελή συμβούλια και εποπτεύονται, μεταξύ άλλων φορέων, από τα υπουργεία Οικονομικών και Πολιτισμού.
Σε αυτή των... αγγέλων τη γειτονιά λοιπόν, το σχολείο αποτελεί παραφωνία. Κτιριακή και όχι εκπαιδευτική. Οι δάσκαλοι λειτουργούν όπως μπορούν σε αυτές τις συνθήκες.
Οι μακέτες...
Ο διευθυντής του σχολείου Φίλιππος Γκένκος υπενθυμίζει πως «πριν από δύο χρόνια γονείς, δάσκαλοι και κάτοικοι κινητοποιήθηκαν με αίτημα τη μεταστέγαση». «Μας υποσχέθηκαν πως θα χτιστεί νέο κτίριο απέναντι από το σημερινό, σε χώρο του Οργανισμού Σχολικών Κτιρίων (ΟΣΚ) αλλά ακόμη περιμένουμε», προσθέτει.
Ο διευθυντής μάς δείχνει μακέτες που παρουσίαζαν αυτό που... θα χτιζόταν -οι μελέτες ανήκαν στον ΟΣΚ- ως high tech σχολείο ανάμεσα στα αρχαία. «Μας πρόλαβε η οικονομική κρίση και τώρα όλα είναι στον αέρα».
Η εκπαιδευτική απαξίωση που βρίσκει ένα τρανταχτό παράδειγμα στο 49ο Δημοτικό σχολείο όπου τα παιδάκια πασχίζουν να παίξουν, να διδαχθούν, να γιορτάσουν σε ένα χώρο μικρότερο ίσως και από τα σπίτια κάποιων εχόντων, κατεχόντων και κυβερνώντων, δεν είναι μοναδική στην περιοχή.
Λίγα μέτρα παρακάτω, επί της οδού Ασωμάτων ακόμη ένα οικόπεδο, ξεχασμένο και χορταριασμένο, με την ταμπέλα να αναγράφει «χώρος προς ανέγερση σχολείου» θυμίζει το ότι ο πολιτισμός σε αυτή την πόλη δεν είναι για όλους. Και ιδιαίτερα για τον Ελληνα φορολογούμενο και τα παιδιά του.
ΠΡΕΖΑ TV
27-5-2011
Στοιβαγμένα 100 παιδιά
Η εικόνα του 49ου Δημοτικού σχολείου στην οδό Ασωμάτων στον Κεραμεικό είναι αποκαρδιωτική. Ενα μικρό διώροφο, με σκάλες που μοιάζουν περισσότερο με εξόδους κινδύνου πολυκατοικίας, με προαύλιο λίγων τετραγωνικών μέτρων. Εκεί στοιβάζονται 100 παιδιά του Δημοτικού και του Νηπιαγωγείου. Σε κάποιες αίθουσες, τα θρανία σχηματίζουν τριάδες μεταξύ τους για να χωρέσουν! Και βέβαια, στο πλαίσιο της νεοελληνικής εκπαιδευτικής παράδοσης, τα κάγκελα που υπάρχουν παντού περιορίζουν το βλέμμα και τον ελεύθερο χώρο για τα πιτσιρίκια.
Απέναντι από το σχολείο, η Ελληνική Εταιρεία Λίθου, με στόχο τη βελτίωση και αναβάθμιση των υποδομών του Κέντρου Λίθου. Εργο που συγχρηματοδοτήθηκε από την Ευρωπαϊκή Ενωση και το Ελληνικό Δημόσιο, όπως αναγράφεται στην είσοδο (Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης, υπουργείο Πολιτισμού και Γενική Διεύθυνση Αρχαιοτήτων και Πολιτιστικής Κληρονομιάς). Παρακάτω, η Ενωση Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων. Στην επόμενη γωνία, το ίδρυμα του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, αμέσως μετά το αντίστοιχο του Γεωργίου Παπανδρέου και στη συνέχεια, αυτό του Ανδρέα Παπανδρέου. Ολα τους ανακαινισμένα και φροντισμένα. Αλίμονο...
Εργο των ιδρυμάτων, η αρχειοθέτηση, εκδόσεις, συνέδρια, εκδηλώσεις μνήμης, ημερίδες, συμπόσια. Τα κτίρια ανακαινίστηκαν ταχύτατα και τα ιδρύματα -συστάθηκαν με προεδρικά διατάγματα- διοικούνται από πολυμελή συμβούλια και εποπτεύονται, μεταξύ άλλων φορέων, από τα υπουργεία Οικονομικών και Πολιτισμού.
Σε αυτή των... αγγέλων τη γειτονιά λοιπόν, το σχολείο αποτελεί παραφωνία. Κτιριακή και όχι εκπαιδευτική. Οι δάσκαλοι λειτουργούν όπως μπορούν σε αυτές τις συνθήκες.
Οι μακέτες...
Ο διευθυντής του σχολείου Φίλιππος Γκένκος υπενθυμίζει πως «πριν από δύο χρόνια γονείς, δάσκαλοι και κάτοικοι κινητοποιήθηκαν με αίτημα τη μεταστέγαση». «Μας υποσχέθηκαν πως θα χτιστεί νέο κτίριο απέναντι από το σημερινό, σε χώρο του Οργανισμού Σχολικών Κτιρίων (ΟΣΚ) αλλά ακόμη περιμένουμε», προσθέτει.
Ο διευθυντής μάς δείχνει μακέτες που παρουσίαζαν αυτό που... θα χτιζόταν -οι μελέτες ανήκαν στον ΟΣΚ- ως high tech σχολείο ανάμεσα στα αρχαία. «Μας πρόλαβε η οικονομική κρίση και τώρα όλα είναι στον αέρα».
Η εκπαιδευτική απαξίωση που βρίσκει ένα τρανταχτό παράδειγμα στο 49ο Δημοτικό σχολείο όπου τα παιδάκια πασχίζουν να παίξουν, να διδαχθούν, να γιορτάσουν σε ένα χώρο μικρότερο ίσως και από τα σπίτια κάποιων εχόντων, κατεχόντων και κυβερνώντων, δεν είναι μοναδική στην περιοχή.
Λίγα μέτρα παρακάτω, επί της οδού Ασωμάτων ακόμη ένα οικόπεδο, ξεχασμένο και χορταριασμένο, με την ταμπέλα να αναγράφει «χώρος προς ανέγερση σχολείου» θυμίζει το ότι ο πολιτισμός σε αυτή την πόλη δεν είναι για όλους. Και ιδιαίτερα για τον Ελληνα φορολογούμενο και τα παιδιά του.
ΠΡΕΖΑ TV
27-5-2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου