Εμείς, εκπρόσωποι κινημάτων και αγωνιστές από όλο τον κόσμο, συναντηθήκαμε στην Αθήνα για να συζητήσουμε τα διδάγματα από τις προηγούμενες διεθνείς οικονομικές κρίσεις, να αμφισβητήσουμε το μη νομιμοποιημένο χρέος, να οργανώσουμε τον αγώνα για την ακύρωσή του, να εκφράσουμε την αλληλεγγύη μας προς τους ευρωπαϊκούς λαούς που αγωνίζονται ενάντια στα επιβαλλόμενα από τις κυβερνήσεις, την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΔΝΤ προγράμματα λιτότητας όπως εκφράζονται στα Μνημόνια, καθώς και να διατυπώσουμε ένα σχέδιο αντιμετώπισης των οικονομικών προβλημάτων το οποίο να ανταποκρίνεται στις ανάγκες των λαών, αντί να υπηρετεί μια μικρή οικονομική και κοινωνική ελίτ.
Από τη δεκαετία τα 1970, πολλές χώρες του αναπτυσσόμενου κόσμου έχουν βιώσει κρίσεις χρέους. Λόγω του ξέφρενου και ανεύθυνου δανεισμού του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος, ορισμένες από τις πιο φτωχές χώρες του κόσμου αντιμετώπισαν μείωση του εισοδήματος και περικοπές κοινωνικών δαπανών, όταν το ΔΝΤ επέβαλε σκληρές πολιτικές λιτότητας για τη διάσωση των τραπεζών και των χρηματιστών. Αυτές οι πολιτικές ήταν άδικες και δεν οδήγησαν στην ανάκαμψη. Αντίθετα, αύξησαν την εξάρτηση των χρεωμένων χωρών από τις χρηματοπιστωτικές αγορές, ενώ κατέστησαν τις κυβερνήσεις μη υπόλογες στους λαούς τους. Η οικονομική ανάκαμψη έγινε δυνατή μόνο όταν κάποιες χώρες απαίτησαν τα δικαιώματά τους και αντιστάθηκαν στην επιβολή της λιτότητας, στη διάσωση των χρηματιστών και στο συντριπτικό βάρος του χρέους. Αυτό συνέβη στην Αργεντινή το 2001. Άλλες χώρες μπορούν να επωφεληθούν από την πείρα της, συμπεριλαμβανομένων της Αιγύπτου, της Τυνησίας και όλου του αραβικού κόσμου που αγωνίζεται τούτη την περίοδο για δημοκρατία και αντιμετώπιση του απεχθούς χρέους, το οποίο συσσώρευσαν τα δικτατορικά καθεστώτα.
Σήμερα, ως επακόλουθο της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, οι περιφερειακές χώρες της Ευρώπης αντιμετωπίζουν μια βαθιά κρίση χρέους. Ωθήθηκαν σε αυτή από την ίδια τη λειτουργία του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος, αλλά και από το θεσμικό πλαίσιο και τις οικονομικές πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι οποίες συστηματικά ευνοούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης άσκησε αφόρητη πίεση στους εργαζόμενους ολόκληρης της Ευρωζώνης, ενώ η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα στήριξε τα συμφέροντα των μεγάλων τραπεζών. Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει διασπαστεί σε δύο κομμάτια: έναν πανίσχυρο πυρήνα και μία αδύναμη περιφέρεια. Τα συσσωρευμένα χρέη της περιφέρειας είναι αποτέλεσμα του χάσματος ανάμεσα σε αυτήν και στις χώρες του πυρήνα, είναι όμως και αποτέλεσμα της όλο και μεγαλύτερης ανισότητας μεταξύ των πολύ πλούσιων και του υπόλοιπου πληθυσμού στο εσωτερικό των χωρών. Οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι μικροί αγρότες και οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες εξαναγκάζονται να σηκώσουν το βάρος των χρεών, μολονότι δεν έχουν ωφεληθεί από αυτά.
Τα μέτρα λιτότητας και οι ιδιωτικοποιήσεις θα εξαντλήσουν τα πιο φτωχά στρώματα της κοινωνίας, τη στιγμή που αυτοί που δημιούργησαν την κρίση διασώζονται. Το Σύμφωνο για το Ευρώ θα εντείνει την πίεση επί των εργαζομένων. Οι πλούσιοι και οι μεγάλες επιχειρήσεις θα εξακολουθήσουν να διαφεύγουν από φόρους που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για να κάνουν την κοινωνία δικαιότερη. Εάν αυτά τα μέτρα δεν αμφισβητηθούν, θα έχουν τεράστιες επιπτώσεις στην Ευρώπη και θα αλλάξουν δραστικά το συσχετισμό δύναμης υπέρ του κεφαλαίου και κατά της εργασίας για πολλά χρόνια.
Η απόπειρα να μετακυλιστεί στους εργαζόμενους και στους φτωχούς το βάρος της κρίσης, ενώ οι πολύ πλούσιοι θα διαφύγουν, θα βρει ενάντιους αυτούς που βρίσκονται σήμερα στην πρώτη γραμμή της μάχης. Οι λαοί της Ελλάδας, της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας, αλλά και της Πολωνίας, της Ουγγαρίας, της Σλοβενίας και γενικότερα της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης αμφισβητούν τις πολιτικές λιτότητας της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΔΝΤ, αντιτίθενται στη διεθνή χρηματοπιστωτική εξουσία και απορρίπτουν τη δουλεία του χρέους. Καλούμε τους λαούς του κόσμου να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους προς τα κινήματα των χωρών αυτών που παλεύουν κατά του χρέους και των ολέθριων πολιτικών που επιφέρει.
Ειδικότερα, υποστηρίζουμε τα παρακάτω:
• Τον δημοκρατικό λογιστικό έλεγχο του χρέους, ως συγκεκριμένο βήμα δίκαιης αντιμετώπισής του. Παρόμοιοι έλεγχοι που διενεργούνται με συμμετοχή της κοινωνίας των πολιτών και του εργατικού κινήματος επιτρέπουν να τεκμηριωθεί ποιο τμήμα του δημόσιου χρέους είναι παράνομο, μη νομιμοποιημένο, απεχθές ή απλώς μη βιώσιμο. Προσφέρουν στους εργαζόμενους την αναγκαία γνώση και τη δύναμη να αρνηθούν την πληρωμή του μη νομιμοποιημένου χρέους. Επίσης, ευνοούν τη δημοκρατική λογοδοσία και τη διαφάνεια σε όλο το χώρο του δημόσιου τομέα. Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας προς τις επιτροπές λογιστικού ελέγχου του χρέους στην Ελλάδα και την Ιρλανδία και είμαστε έτοιμοι να βοηθήσουμε στην πράξη.
• Αντιμετώπιση της κρίσης χρέους με βάση τη δημοκρατία και τη λαϊκή κυριαρχία. Οι κυβερνήσεις έχουν την πρωταρχική υποχρέωση να υπηρετούν τους λαούς τους και όχι θεσμούς που δεν υπόκεινται σε κανενός είδους λογοδοσία, όπως αυτοί της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΔΝΤ. Οι λαοί χωρών όπως η Ελλάδα είναι αυτοί που πρέπει να αποφασίσουν ποιες πολιτικές θα βελτιώσουν τις προοπτικές ανάκαμψης και θα ικανοποιήσουν τις κοινωνικές τους ανάγκες. Τα κράτη έχουν πάντα το κυριαρχικό δικαίωμα να αποφασίζουν στάση πληρωμών, εάν το χρέος απειλεί να τσακίσει τις προοπτικές επιβίωσης των εργαζομένων. Η εμπειρία του Ισημερινού το 2008-2009 και της Ισλανδίας το 2010-2011 δείχνει ότι είναι δυνατή μια ριζοσπαστική απάντηση στο χρέος που να βασίζεται στη λαϊκή κυριαρχία και μπορεί να φτάσει μέχρι την ακύρωση του μη νομιμοποιημένου χρέους. Ακόμη και αποφάσεις οργάνων των Ηνωμένων Εθνών αναγνωρίζουν τη νομιμότητα, από πλευράς διεθνούς δικαίου, της στάσης πληρωμών, όταν υφίσταται κατάσταση ανάγκης.
• Αλλαγή του προσανατολισμού της οικονομίας και αναδιανομή, όχι χρέος. Η κυριαρχία των νεοφιλελεύθερων πολιτικών και η ισχύς του διεθνούς χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου έχουν ως συνέπειες τη χαμηλή ανάπτυξη, τη διεύρυνση των ανισοτήτων και το ξέσπασμα μεγάλων κρίσεων, ενώ παράλληλα υπονομεύουν τις δημοκρατικές διαδικασίες. Είναι καθοριστικό να επαναπροσανατολιστούν οι οικονομίες μέσω μεταβατικών προγραμμάτων που θα περιλαμβάνουν έλεγχο επί των κεφαλαιακών ροών, αυστηρές κανονιστικές ρυθμίσεις έως και δημόσια ιδιοκτησία επί των τραπεζών. Χρειάζεται ακόμη βιομηχανική πολιτική που να συντονίζει και να προγραμματίζει την οικονομική δραστηριότητα, μέσω δημοσίων επενδύσεων και δημόσιου ελέγχου στους στρατηγικούς τομείς της οικονομίας, με σεβασμό στο περιβάλλον. Πρωταρχικός σκοπός είναι η προστασία και η αύξηση της απασχόλησης. Είναι, επίσης, καθοριστικό να υιοθετηθούν γενναίες αναδιανεμητικές πολιτικές. Η φορολογική βάση θα πρέπει να διευρυνθεί και να γίνει προοδευτικότερη, με την επιβολή φόρων στους πλούσιους και στο κεφάλαιο, επιτρέποντας έτσι την αξιοποίηση εθνικών πόρων ως εναλλακτική λύση στο χρέος. Η αναδιανομή πρέπει επίσης να περιλαμβάνει την αποκατάσταση της δημόσιας χρηματοδότησης στην υγεία, την παιδεία, τις μεταφορές και την κοινωνική ασφάλιση, καθώς και την άρση των περικοπών σε μισθούς και συντάξεις.
Αυτά είναι τα πρώτα βήματα προς την κατεύθυνση της ικανοποίησης των αναγκών και των επιδιώξεων των εργαζομένων. Θα μετατοπίσουν το συσχετισμό δύναμης σε βάρος του μεγάλου κεφαλαίου και των διεθνών χρηματοπιστωτικών θεσμών. Θα επιτρέψουν στους λαούς της Ευρώπης, αλλά και όλου του κόσμου, να ασκήσουν μεγαλύτερο έλεγχο στο εισόδημά τους, στην ίδια τους τη ζωή, αλλά και στις πολιτικές διαδικασίες. Θα δώσουν επίσης ελπίδα στη νέα γενιά της Ευρώπης, που σήμερα αντιμετωπίζει ένα ζοφερό μέλλον ελάχιστων θέσεων εργασίας, χαμηλών μισθών και έλλειψης προοπτικής. Για τους λόγους αυτούς, η υποστήριξη του αγώνα ενάντια στο χρέος στην Ελλάδα, στην Ιρλανδία, στην Πορτογαλία και σε άλλες χώρες της Ευρώπης είναι προς το συμφέρον των εργαζομένων όλου του κόσμου.
Αθήνα 8 Μαΐου 2011
Πρωτοβουλία για τη συγκρότηση Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου επί του ελληνικού δημόσιου χρέους
European Network on Debt and Development
The Committee for the Abolition of Third World Debt (CADTM)
The Bretton Woods Project, Ηνωμένο Βασίλειο
Research on Money and Finance, Ηνωμένο Βασίλειο
Debt and Development Coalition Ireland
Afri - Action from Ireland
WEED - World Economy Environment Development, Γερμανία
Jubilee Debt Campaign, Ηνωμένο Βασίλειο
Observatorio de la Deuda en la Globalización, Ισπανία
Επικοινωνία:
info@elegr.gr
http://elegr.gr/
ΠΡΕΖΑ TV
20-5-2011
Από τη δεκαετία τα 1970, πολλές χώρες του αναπτυσσόμενου κόσμου έχουν βιώσει κρίσεις χρέους. Λόγω του ξέφρενου και ανεύθυνου δανεισμού του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος, ορισμένες από τις πιο φτωχές χώρες του κόσμου αντιμετώπισαν μείωση του εισοδήματος και περικοπές κοινωνικών δαπανών, όταν το ΔΝΤ επέβαλε σκληρές πολιτικές λιτότητας για τη διάσωση των τραπεζών και των χρηματιστών. Αυτές οι πολιτικές ήταν άδικες και δεν οδήγησαν στην ανάκαμψη. Αντίθετα, αύξησαν την εξάρτηση των χρεωμένων χωρών από τις χρηματοπιστωτικές αγορές, ενώ κατέστησαν τις κυβερνήσεις μη υπόλογες στους λαούς τους. Η οικονομική ανάκαμψη έγινε δυνατή μόνο όταν κάποιες χώρες απαίτησαν τα δικαιώματά τους και αντιστάθηκαν στην επιβολή της λιτότητας, στη διάσωση των χρηματιστών και στο συντριπτικό βάρος του χρέους. Αυτό συνέβη στην Αργεντινή το 2001. Άλλες χώρες μπορούν να επωφεληθούν από την πείρα της, συμπεριλαμβανομένων της Αιγύπτου, της Τυνησίας και όλου του αραβικού κόσμου που αγωνίζεται τούτη την περίοδο για δημοκρατία και αντιμετώπιση του απεχθούς χρέους, το οποίο συσσώρευσαν τα δικτατορικά καθεστώτα.
Σήμερα, ως επακόλουθο της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, οι περιφερειακές χώρες της Ευρώπης αντιμετωπίζουν μια βαθιά κρίση χρέους. Ωθήθηκαν σε αυτή από την ίδια τη λειτουργία του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος, αλλά και από το θεσμικό πλαίσιο και τις οικονομικές πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι οποίες συστηματικά ευνοούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης άσκησε αφόρητη πίεση στους εργαζόμενους ολόκληρης της Ευρωζώνης, ενώ η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα στήριξε τα συμφέροντα των μεγάλων τραπεζών. Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει διασπαστεί σε δύο κομμάτια: έναν πανίσχυρο πυρήνα και μία αδύναμη περιφέρεια. Τα συσσωρευμένα χρέη της περιφέρειας είναι αποτέλεσμα του χάσματος ανάμεσα σε αυτήν και στις χώρες του πυρήνα, είναι όμως και αποτέλεσμα της όλο και μεγαλύτερης ανισότητας μεταξύ των πολύ πλούσιων και του υπόλοιπου πληθυσμού στο εσωτερικό των χωρών. Οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι μικροί αγρότες και οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες εξαναγκάζονται να σηκώσουν το βάρος των χρεών, μολονότι δεν έχουν ωφεληθεί από αυτά.
Τα μέτρα λιτότητας και οι ιδιωτικοποιήσεις θα εξαντλήσουν τα πιο φτωχά στρώματα της κοινωνίας, τη στιγμή που αυτοί που δημιούργησαν την κρίση διασώζονται. Το Σύμφωνο για το Ευρώ θα εντείνει την πίεση επί των εργαζομένων. Οι πλούσιοι και οι μεγάλες επιχειρήσεις θα εξακολουθήσουν να διαφεύγουν από φόρους που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για να κάνουν την κοινωνία δικαιότερη. Εάν αυτά τα μέτρα δεν αμφισβητηθούν, θα έχουν τεράστιες επιπτώσεις στην Ευρώπη και θα αλλάξουν δραστικά το συσχετισμό δύναμης υπέρ του κεφαλαίου και κατά της εργασίας για πολλά χρόνια.
Η απόπειρα να μετακυλιστεί στους εργαζόμενους και στους φτωχούς το βάρος της κρίσης, ενώ οι πολύ πλούσιοι θα διαφύγουν, θα βρει ενάντιους αυτούς που βρίσκονται σήμερα στην πρώτη γραμμή της μάχης. Οι λαοί της Ελλάδας, της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας, αλλά και της Πολωνίας, της Ουγγαρίας, της Σλοβενίας και γενικότερα της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης αμφισβητούν τις πολιτικές λιτότητας της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΔΝΤ, αντιτίθενται στη διεθνή χρηματοπιστωτική εξουσία και απορρίπτουν τη δουλεία του χρέους. Καλούμε τους λαούς του κόσμου να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους προς τα κινήματα των χωρών αυτών που παλεύουν κατά του χρέους και των ολέθριων πολιτικών που επιφέρει.
Ειδικότερα, υποστηρίζουμε τα παρακάτω:
• Τον δημοκρατικό λογιστικό έλεγχο του χρέους, ως συγκεκριμένο βήμα δίκαιης αντιμετώπισής του. Παρόμοιοι έλεγχοι που διενεργούνται με συμμετοχή της κοινωνίας των πολιτών και του εργατικού κινήματος επιτρέπουν να τεκμηριωθεί ποιο τμήμα του δημόσιου χρέους είναι παράνομο, μη νομιμοποιημένο, απεχθές ή απλώς μη βιώσιμο. Προσφέρουν στους εργαζόμενους την αναγκαία γνώση και τη δύναμη να αρνηθούν την πληρωμή του μη νομιμοποιημένου χρέους. Επίσης, ευνοούν τη δημοκρατική λογοδοσία και τη διαφάνεια σε όλο το χώρο του δημόσιου τομέα. Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας προς τις επιτροπές λογιστικού ελέγχου του χρέους στην Ελλάδα και την Ιρλανδία και είμαστε έτοιμοι να βοηθήσουμε στην πράξη.
• Αντιμετώπιση της κρίσης χρέους με βάση τη δημοκρατία και τη λαϊκή κυριαρχία. Οι κυβερνήσεις έχουν την πρωταρχική υποχρέωση να υπηρετούν τους λαούς τους και όχι θεσμούς που δεν υπόκεινται σε κανενός είδους λογοδοσία, όπως αυτοί της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΔΝΤ. Οι λαοί χωρών όπως η Ελλάδα είναι αυτοί που πρέπει να αποφασίσουν ποιες πολιτικές θα βελτιώσουν τις προοπτικές ανάκαμψης και θα ικανοποιήσουν τις κοινωνικές τους ανάγκες. Τα κράτη έχουν πάντα το κυριαρχικό δικαίωμα να αποφασίζουν στάση πληρωμών, εάν το χρέος απειλεί να τσακίσει τις προοπτικές επιβίωσης των εργαζομένων. Η εμπειρία του Ισημερινού το 2008-2009 και της Ισλανδίας το 2010-2011 δείχνει ότι είναι δυνατή μια ριζοσπαστική απάντηση στο χρέος που να βασίζεται στη λαϊκή κυριαρχία και μπορεί να φτάσει μέχρι την ακύρωση του μη νομιμοποιημένου χρέους. Ακόμη και αποφάσεις οργάνων των Ηνωμένων Εθνών αναγνωρίζουν τη νομιμότητα, από πλευράς διεθνούς δικαίου, της στάσης πληρωμών, όταν υφίσταται κατάσταση ανάγκης.
• Αλλαγή του προσανατολισμού της οικονομίας και αναδιανομή, όχι χρέος. Η κυριαρχία των νεοφιλελεύθερων πολιτικών και η ισχύς του διεθνούς χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου έχουν ως συνέπειες τη χαμηλή ανάπτυξη, τη διεύρυνση των ανισοτήτων και το ξέσπασμα μεγάλων κρίσεων, ενώ παράλληλα υπονομεύουν τις δημοκρατικές διαδικασίες. Είναι καθοριστικό να επαναπροσανατολιστούν οι οικονομίες μέσω μεταβατικών προγραμμάτων που θα περιλαμβάνουν έλεγχο επί των κεφαλαιακών ροών, αυστηρές κανονιστικές ρυθμίσεις έως και δημόσια ιδιοκτησία επί των τραπεζών. Χρειάζεται ακόμη βιομηχανική πολιτική που να συντονίζει και να προγραμματίζει την οικονομική δραστηριότητα, μέσω δημοσίων επενδύσεων και δημόσιου ελέγχου στους στρατηγικούς τομείς της οικονομίας, με σεβασμό στο περιβάλλον. Πρωταρχικός σκοπός είναι η προστασία και η αύξηση της απασχόλησης. Είναι, επίσης, καθοριστικό να υιοθετηθούν γενναίες αναδιανεμητικές πολιτικές. Η φορολογική βάση θα πρέπει να διευρυνθεί και να γίνει προοδευτικότερη, με την επιβολή φόρων στους πλούσιους και στο κεφάλαιο, επιτρέποντας έτσι την αξιοποίηση εθνικών πόρων ως εναλλακτική λύση στο χρέος. Η αναδιανομή πρέπει επίσης να περιλαμβάνει την αποκατάσταση της δημόσιας χρηματοδότησης στην υγεία, την παιδεία, τις μεταφορές και την κοινωνική ασφάλιση, καθώς και την άρση των περικοπών σε μισθούς και συντάξεις.
Αυτά είναι τα πρώτα βήματα προς την κατεύθυνση της ικανοποίησης των αναγκών και των επιδιώξεων των εργαζομένων. Θα μετατοπίσουν το συσχετισμό δύναμης σε βάρος του μεγάλου κεφαλαίου και των διεθνών χρηματοπιστωτικών θεσμών. Θα επιτρέψουν στους λαούς της Ευρώπης, αλλά και όλου του κόσμου, να ασκήσουν μεγαλύτερο έλεγχο στο εισόδημά τους, στην ίδια τους τη ζωή, αλλά και στις πολιτικές διαδικασίες. Θα δώσουν επίσης ελπίδα στη νέα γενιά της Ευρώπης, που σήμερα αντιμετωπίζει ένα ζοφερό μέλλον ελάχιστων θέσεων εργασίας, χαμηλών μισθών και έλλειψης προοπτικής. Για τους λόγους αυτούς, η υποστήριξη του αγώνα ενάντια στο χρέος στην Ελλάδα, στην Ιρλανδία, στην Πορτογαλία και σε άλλες χώρες της Ευρώπης είναι προς το συμφέρον των εργαζομένων όλου του κόσμου.
Αθήνα 8 Μαΐου 2011
Πρωτοβουλία για τη συγκρότηση Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου επί του ελληνικού δημόσιου χρέους
European Network on Debt and Development
The Committee for the Abolition of Third World Debt (CADTM)
The Bretton Woods Project, Ηνωμένο Βασίλειο
Research on Money and Finance, Ηνωμένο Βασίλειο
Debt and Development Coalition Ireland
Afri - Action from Ireland
WEED - World Economy Environment Development, Γερμανία
Jubilee Debt Campaign, Ηνωμένο Βασίλειο
Observatorio de la Deuda en la Globalización, Ισπανία
Επικοινωνία:
info@elegr.gr
http://elegr.gr/
ΠΡΕΖΑ TV
20-5-2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου